Zarządzanie- pytania otwarte opracowane, Pielęgniarstwo- magisterka cm umk, I rok, Zarządzanie w pielęgniarstwie, Zarządzanie w pielęgniarstwie egzamin


PYT. 1.

Teoria organizacji i zarządzania- osiągnięcia poszczególnych szkół

Klasyczna teoria organizacji- nurt administracyjny
Została stworzona, aby ułatwić zarządzanie tak dużymi przedsiębiorstwami jak np. fabryki. Najbardziej znany teoretyk tej szkoły to Henri Fayol, był on francuskim przemysłowcem. Zajmował się badaniem procesów kierowania. Stwierdził, że kierowanie jest umiejętnością i można się go nauczyć.

Osiągnięcia klasycznej teorii organizacji: Wykształcono podstawowe obszary kierowania i zauważono potrzebę szkolenia kierowników. Zasadami skutecznego kierowania były te stworzone przez Fayola i wystarczyło się ich nauczyć.

Ograniczenia: Dla dzisiejszych teoretyków ta koncepcja jest zbyt stateczna, i do dzisiejszych organizacji nie pasuje.

Szkoła Behawioralna
Jest to koncepcja, która przede wszystkim zwraca się w kierunku człowieka. Jest to nurt psychosocjologiczny. Dla nich najważniejsze było stworzyć takie warunki pracy, aby każdy pracownik chciał pracować. Przestają być najistotniejsze aspekty techniczne przeciwstawia im się człowieka. Zalicza się do tego nurtu Eltona Mayo. Badał jak ważne są stosunki w kształtujące się w czasie pracy. Organizacja to człowiek i jego problemy i one są najważniejsze. Kadra kierownicza powinna skupiać się na problemach pracowników, poświęcać im czas i to przyczyni się do zwiększenia wydajności ich pracy.

Osiągnięcia szkoły nauk behawioralnych: Dzięki behawiorystom zauważono jak ważne są stosunki międzyludzkie i że człowiek jest istotą złożoną, a więc nie do każdego można wykorzystać te same metody kierownicze.
Ograniczenia: Zbyt duże znaczenie przypisali zadowoleniu- czynnik motywujący. Przy rozpowszechnianiu swojej teorii behawioryści używali żargonu naukowego, co ograniczyło rozpowszechnienie tej teorii. Wysnuli zbyt wiele rozwiązań na rozpatrzenie danego problemu, co utrudniało decyzję, do której rady się stosować

Szkoła ilościowa(Po II wojnie światowej)
W tym typie zarządzanie stosuje się techniki ilościowe oparte na obliczeniach i modelach komputerowych. Wyróżnia się tutaj dwa kierunki:
Badania operacyjne- naukowcy różnych dziedzin wspólnie osiągają przełomy technologiczne i taktyczne
Szkoła teorii decyzji- powołuje się zespół różnych naukowców z odpowiednich dziedzin do przeanalizowania danego problemu. Buduje się model symulujący problem i komputerowo opracowuje różne modele zachowania i wybiera najlepszy
Osiągnięcia szkoły ilościowej: Największe osiągnięcia to planowanie i kontrola. Programowanie produkcji, opracowywanie strategii wprowadzania na rynek nowych produktów, programowanie rozkładu lotów
Ograniczenia: Nie rozwiązuje skutecznie problemów dotyczących człowieka w przedsiębiorstwie. Koncepcje są zbyt trudne, aby można je było łatwo wdrożyć.

Podejście Systemowe(od około 1947-1950)
Podejście to kładzie nacisk na związki między częściami organizacji( system składający się z wzajemnie powiązanych części). Traktują człowieka wielostronnie i wieloaspektowo. System powinien być otwarty na interakcje z otoczeniem. Podstawowe pojęcia związane z tą teorią to:
• Synergia- wzrost wydajności dzięki współdziałaniu
• Systemy otwarte i zamknięte
• Granice systemu
• Przepływ np. materiałów, informacji, energii
• Sprzężenie zwrotne- klucz do systemów

Podejście Sytuacyjne(lata 60 i 70)
Koncentruje się na istocie związków między częściami organizacji. Stara się wyjaśnić, które czynniki mają podstawowe znaczenie dla określonego zadania lub zagadnienia i wyjaśnić funkcjonowanie współzależności między powiązanymi czynnikami. Skuteczność danej metody zarządzania zależy od sytuacji- tą powinien ocenić manager i na tej podstawie wybrać najlepsze rozwiązanie Dziś większość kierunków jest zorientowanych systemowo i sytuacyjnie

Pyt. 2.

Pojęcie organizacji. Formalizacja. Instytucjonalizacja

POJĘCIE ORGANIZACJI- w znaczeniu rzeczowym, to całość z ludzi wyposażonych w środki rzeczowe, zasoby, które łączą określone więzi, czyli pomiędzy nimi występuje funkcjonowanie w znaczeniu atrybutowym.

Instytucjonalizacja- utrwalanie działań, celów i struktur całości zorganizowanych przez tworzenie i wprowadzenie do niej wzorców organizacji.

Formalizacja- to instytucjonalizacja, w której cele i struktury całości zorganizowanej utrwalone są przez tworzenie i wprowadzanie do nich zapisanych wzorców działania.

Instytucja sformalizowana- organizacja o określonych normach prawnych.

PYT .3.

Rodzaje więzi organizacyjnych. Konkretne przykłady

1.hierarchiczna(służbowa),

2.funkcjonalna(fachowa),

3.informacyjna.

4.techniczna(współdziałania)

W praktyce poszczególne więzi mogą zachodzić na siebie ,a o typie więzi decyduje przewaga cech jednej z nich.

Więź służbowa tzw. hierarchiczna- przełożony decyduje o zadaniach podwładnego w czasie pracy, metodzie wykonania, urlopie, wynagrodzeniu, godzinach rozpoczęcia i kończenia pracy.

Więź funkcjonalna- może być rodzajem więzi służbowej w ramach określonej funkcji -produkcyjnej, handlowej, finansowej, personalnej. W ramach funkcji, jaką jest diagnozowanie i leczenie w szpitalu, lekarz me wydawać polecenia pielęgniarce, chociaż nie jest jej przełożonym służbowym. Więź funkcjonalna, w drugim wariancie, jest więzią wspomagającą, obejmującą doradzanie, konsul­towanie, pomaganie, bez prawa do decydowania. Przykładem więzi funkcjonal­nej relacje pomiędzy konsultantem krajowym w dziedzinie pielęgniarstwa, konsultantami wojewódzkimi i piegniarkami przełożonymi w zakładach opie­ki zdrowotnej i środowiskowej. Przełona ma obowiązek wysłuchać rady, ale to od niej zależy, czy ją zastosuje, czy odrzuci. Inny przykład: dyrektor szuka pomcy u radcy prawnego, ale może radę zignorować. Więź funkcjonalna może za­chodzić pomiędzy pracownikami, którzy nie pozostają w stosunkach hierarchi­cznego podporządkowania bąnadrzędności. Jeden człowiek może udzielwskazówek, a drugi z nich korzystać, poniewjest przekonany o fachowych ko­mpetencjach funkcjonalnego doradcy.

Więź techniczna - to zależności członków zespołu wynikające z technologicznego podziału pracy praca przy taśmie, anestezjolog- uśpi → instrumentariuszka- przygotuje narzędzia → dopiero wtedy chirurg zoperuje

Więź informacyjna - to obowiązek: jednostronnego lub wzajemnego przekazy­wania informacji o stanach rzeczy i ich zmianach, informacji przydatnych do po­dejmowania decyzji i wykonywania zadań. Sprzężenia tej więzi przebiegają nie tylko "z ry na dół" i "z dołu do góry", ale także po liniach poziomych i skoś­nych. Sprawne funkcjonowanie organizacji nie polega na niezalnym działaniu poszczególnych jej części, ale na skoordynowanym, dzięki informacji, współdziałaniu. Właśnie łączność pomiędzy częściami całości oraz całością a otoczeniem warunkuje osiągnięcie założonych celów. Dlatego torganizacje tworzą systemy informatyczne, określają ilość i rodzaje informacji, ustalają od­biorw, wyznaczają drogi jej przeywu, sposoby jej przechowywania, przetwa­rzania i aktualizowania,

Pyt. 4.

Cechy systemu organizacyjnego

System jest to pewien zbiór elementów wyodrębnionych pod pewnym względem z otoczenia i wzajemnie uporządkowanym (wewnętrznie). Otoczenie jest to wszystko to co leży poza systemem.

Organizacja (Organizacje):

  1. Jest otwartym systemem społeczno-technicznym zorientowanym celowo i mającym określoną strukturę (systemowa def.);

  2. Są tworami człowieka (artefaktami), które są tworzone dla osiągnięcia określonego celu.

  3. W ich skład wchodzą ludzie jako niezbędny element każdej organizacji oraz wszelkie środki rzeczowe, którymi ludzie posługują się w swoich działaniach;

  4. Są systemami, które zachowują się rozmyślnie, a więc są zdolne do korygowania bądź zmiany wcześniej postawionych celów;

  5. Są systemami otwartymi a jednocześnie wyodrębnione z otoczenia, co oznacza, że pobierają z otoczenia komponenty ( ludzi, środki do funkcjonowania);

  6. Są szczególnie złożone co nie pozwala ani do końca odwzorować ani poznać ich struktury;

  7. Mają wyodrębniony człon kierowniczy (sterujący);

  8. Są systemami stabilnymi, ozn. to zdolność do utrzymania stanu wewnętrznej równowagi, pomimo wpływu niekorzystnych czynników zewnętrznych, mechanizmu HOMESTAZY bądź mechanizmu EKSPANSJI;

  9. Są systemami EKWIFINALNYMI, jest to zdolność polegająca na tym, że organizacja może uzyskać identyczny cel za pomocą różnych sposobów działania;

  10. Są systemami, które utrwalają sposoby zachowania w drodze formalizacji.

Szczególność systemu organizacyjnego polega na:

System organizacyjny

Mechanizm sprzężenia zwrotnego- polega na dokonywaniu zmian w systemie na podstawie informacji otrzymywanych z otoczenia na temat efektów własnego działania w świetle zewnętrznym- otoczenia

Transformacja_- wewnętrzne procesy zachodzące w systemie, to przeobrażenie się organizacji. Jest to proces wytwórczy, to zmiana, przekształcenie.

Pyt.5

System organizacyjny. Analiza cech systemu w oparciu o konkretny przykład

System złożony z ludzi i rzeczy nazywa się systemem organizacyjnym.

Pewna całość- zespół współzależnych części ( ludzi , procesów , produktów , usług), które są powiązane wspólnym celem.

Cechy systemu opieki zdrowotnej:

System jest czymś więcej niż prostą sumą elementów , które się na niego składają Jednocześnie system jako całość ma inne właściwości niż jego poszczególne części składowe.

Przykładem może być szpital ze wszystkimi oddziałami , apteką , działem diagnostyki laboratoryjnej i rentgenowskiej odpowiednio wyposażony w aparaturę i sprzęt. Jeśli taki szpital oprócz pełnego zaplecza gwarantuje świadczenia profilaktyczno- lecznicze, diagnostyczne, rehabilitacyjne wykonywane przez wykwalifikowanych specjalistów zapewnia opiekę na możliwie najwyższym poziomie. Szpital taki również nie powinien stwarzać problemów z przyjęcie pacjenta -łatwa dostępność do leczenia a nie oczekiwanie na przyjęcie w kolejce.

Absurdem jest też kiedy w szpitalu nie są zatrudniani specjaliści na cały etat tylko oraz kiedy brakuje pielęgniarek, dietetyków, salowych co pomniejsza efektywność świadczonych usług. Należy organizować opiekę w możliwie najlepszy sposób aby zapewnić optymalne wykorzystanie istniejących zasobów.

Kierownicy poszczególnych komórek w szpitalu powinni organizować dokształcania personelu, podnosić ich kwalifikacje, prowadzić negocjacje z NFZ w celu pozyskiwania funduszy na rozwój szpitala , na systematyczne doskonalenie systemu w celu satysfakcji pacjentów i personelu.

PYT. 6

Budowa organizacji i jej otoczenie.

Części organizacji:

Wzajemne relacje, które warunkują sprawność organizacyjną to więzi organizacyjne.

Klasyczne, najczęściej spotykane więzi organizacyjne:

Struktura organizacyjna

Struktura organizacyjna - to układ części (elementów) organizacji i ich wzajemnych powzań. Pączenie i uporządkowanie całego układu stanowisk pracy, komórek, działów, pionów stosunkami organizacyjnymi oraz wprowadzenie reguł działania jest równoznaczne z utworzeniem struktury organizacyjnej. Powszechnym środkiem prezento­wania struktur są schematy organizacyjne.

Schemat organizacyjny to graficzny obraz przedstawiający poszczególne czę­ści organizacji, ich podstawowe funkcje (przez nazwanie) oraz więzi.

Schematy organizacyjne pokazują tylko niektóre powiązania, najczęściej to stanowiska i linie służbowego podporządkowania o istotnym znaczeniu dla osiągania celów organizacji.

Schematy organizacyjne powinny podlegać przeglądowi, ocenie i aktualizacji.

Dzki relcjom organizacja uzyskuje cechę cości. Ze względu na przewagę okrlonego typu więzi zwykle wyróżnia się cztery rodzaje struktur:

  1. Struktura hierarchiczna, albo inaczej liniowa, z przewawięzi służbowych.

Idea tej struktury została ugruntowana przez tradycję praktyki i zasadę jedności rozkazodawstwa.

W strukturze hierarchicznej/liniowej wystę­puje jednolity system kierowania, pracownik otrzymuje polecenia tylko od jed­nego szefa. Łatwo jest ustalić indywidualną odpowiedzialność za decyzje, ponie­wone podejmowane przez jedną osobę i stosunkowo szybko.

Nowe modele struktur odeszły od tej zasady.

  1. Innym kryterium wyróżnienia struktur jest rozpiętość kierowania, wyrażająca się liczba pracowników bezpośrednio podległych jednemu kierownikowi. Wyróżnia się rozpiętość:

Ze względu na rozpiętość kierowania możemy rozważać strukturę smukłą i płaską.

Struktura smukła - charakteryzuje się mała rozptością kierowania i stosun­kowo dużą liczba szczebli organizacyjnych.

Zaleta struktury smukłej - to możliwość częstych, bezpośrednich interakcji kierownika poszczególnymi podwładnymi, zapewnienie dostatecznego nadzoru i możli­wość osiągnięcia przez kierownika wysokiego poziomu specjalizacji, gdyż zajmu­je się on małym i wąskim zakresem zadań. wady: jest mało elastyczna i trudno poddaje się zmianom, determinuje dyrektywny styl zarządza­nia, zwiększa potrzebę koordynowania, wydłuża drogi obiegu informacji, co sprzyja ich zniekształcaniu i wpływa na opóźnienie podejmowania decyzji, jest kosztowniejsza z powodu większej liczby kierowników.

Struktura płaska - jest oparta na dużej liczbie podwładnych podlegających jednemu kierownikowi i małej liczbie szczebli organizacyjnych .

Struktury płaskie eliminują wady struktur smukłych, charakteryzując się ograniczoną liczbą szczebli hierarchicznych i dużą rozpiętością kierowania. Prowadzą do wyższego poziomu morale pracowników, np. dzięki partycypacyjnemu stylowi zarządzania, sprzyjają wydajności pracowników.

  1. Struktury o przewadze więzi technicznych zwykle występują przy masowej produkcji na liniach montażowych, w organizacjach o wysoce zmechanizowanej technologii ograniczającej zadania kierownictwa liniowego.

  2. Ze względu na elastyczność doboru i fun­kcjonowania elementów składowych organizacji. Temu kryterium odpowiadają przede wszystkim struktury macierzowe i zespołowe.

Struktura macierzowa- opiera się na co najmniej dwukrotnym podporządko­waniu pionowym i poziomym.

Na więzi pionowe nałożone są więzi poziome kierowników grup i proje­któw wyodrębnionych według wyrobu bądź według problemów (zadań).

Struktura zespołowa - oparta jest na zespołach organizujących się w celu wy­konania określonych zadań . Bywa nazywana doraźną, gdyż niezbędnych specjalistów do wykonania określonego zadania grupuje się na pewien czas.

Zalety struktur macierzowo-zespołowych:

Organizacja i jej struktura musi brać pod uwagę także świat, w którym istnie­je, czyli otoczenie.

We współczesnym podejściu do zarządzania trudno przecenić znaczenie otoczenia organizacji. Organizacje są tworzone przez ludzi do wypełniania określonych w akcie erekcyjnym celów społecznych, sformułowa­nych w kategoriach ekonomicznych, kulturowych, politycznych i innych. Pro­wadzą z otoczeniem wymianę dóbr materialnych, środków pieniężnych, infor­macji, energii i chociażby tylko z tych powodów otoczenie musi absorbować uwa­gę menedżerów.

Zewnętrzne otoczenie organizacji - to wszystko to, co może wpływać na organiza­cję z zewnątrz. Można wyróżnić dwa kręgi otoczenia zewnętrznego:

Otoczenie bliższe, zwa­ne celowym:

Klienci to ci, którzy bezpośrednio lub pośrednio płacą za wyroby lub usługi or­ganizacji. Są to osoby fizyczne lub inne organizacje, hurtownicy, detaliści, agen­cje państwowe itp.

Konkurenci to organizacje rywalizujące o zasoby, najczęściej o pieniądze klientów, podatników, dotacje, kredyty i inne zasoby, np. uczelnie konkurują o najlepszych kandydatów na studia. Zdarza się, że konkurencja przeradza się w walkę, aż do zniszczenia konkurenta. .

Dostawcy to ci, którzy dostarczają kapitał, informację, ludzi o odpowiednich kwalifikacjach, wyposażenie, urządzenia. Są to więc: banki, szkoły, uczelnie, zakłady przemysłowe.

Regulatorzy - są nimi agencje państwowe powołane przez rząd w celu ochro­ny społeczeństwa przed pewnymi praktykami. Są to:

Mają oni prawo kontrolować oraz wpływać na politykę i praktykę organi­zacji.

Wpływ na organizację starają się też wywierać inne grupy niedysponujące formalną władzą:

Związki. zawodowe - reprezentują pracowników bez względu na rodzaj wyko­nywanej pracy.

Właściciele i akcjonariusze niekoniecznie pozostają na uboczu. Oddają oni prowadzenie i zarządzanie organizacjami kontraktowym menedżerom, ale sta­rają się też wpływać na firmy, w których mają swoje udziały.

Partnerzy strategiczni to ci, którzy współpracują z organizacją w ramach wspólnego przedsięwzięcia, dzieląc się doświadczeniem, możliwościami finanso­wymi.

Otoczenie dalsze, zwane ogólnym :

Składniki otoczenia dalszego to:

Badanie otoczenia, rozpoznawanie czynników i sił ,oraz zmian w nim za­chodzących, a także właściwe reagowanie na te zmiany to istotne wyznaczniki trwania i rozwoju organizacji.

Otoczenie można charakteryzować z punktu widzenia zmienności i złożonści. Skrajnymi przykładami ze względu na zmienność są: otoczenie stabilne i oto­czenie burzliwe.

Otoczenie stabilne bądź względnie stabilne danej organizacji wykazuje trwałe zapotrzebowanie na produkty bądź usługi, konkurenci są stali, kooperacja ma trwały charakter, pozyskiwanie zasobów nie wykazuje dużej zmienności.

Ze względu na złożoność, można wyróżnotoczenie organizacji od stosunko­wo prostego, z małą liczbą wpływających składników, do złonego z wieloma elementami.

Organizacje w zmiennym otoczeniu muszą mieć struktury bardziej elastyczne, pozwalające na szybsze dokonywanie zmian.

Organizacje o stabilnym otoczeniu i niskim stopniu niepewności trwaprzy strukturach raczej trwałych ze standardowymi działaniami i regułami postępowania.

Z powyższego wynika, że rodzaj otoczenia wpływa na stopień sformalizowania organizacji.

0x01 graphic

PYT. 7

Klasyczne zasady organizacji pracy:

- wyrażają pewne zachodzące prawidłowości

- ułatwiają realizację procesu zarządzania i chronią przed popełnieniem błędu ( np. lek przed podaniem sprawdź trzy razy)

- ułatwiają osiągnięcie określonego stopnia sprawności działania

ZASADY:

1.PODZIAŁU PRACY

- podział jakościowy- różni uczestnicy zespołu wykonujący jakoś wspólną pracę robią każdy co innego. W pielęgniarstwie- na oddziale szpitalnym poszczególne pielęgniarki wykonują różne zadania np. opatrunki zabiegi, badania diagnostyczne, podawanie leków, czynności higieniczne

Zalety- ciągłe specjalizowanie się pielęgniarek, nabywanie nowych umiejętności, wprawy i sprawności

Wady- utrudniona całodobowa obserwacja chorego( każdą czynność wykonuje inna pielęgniarka), szerzenie zakażeń wewnątrzszpitalnych, utrudnia ustalenie odpowiedzialności za opiekę, osłabia więzi koleżeńskie (podział na leprze i gorsze pielęgniarki)

Ten podział należy stosować bardzo ostrożnie

- podział ilościowy- całościowe pielęgnowanie chorego lub grupy chorych przez jedna pielęgniarkę (Primary nursing)

- podział poziomy- podział zadań wykonywanych na tym samym szczeblu hierarchii organizacyjnej (pielęgniarka zabiegowa i odcinkowa)

- podział pionowy- na różnych stopniach hierarchii ( oddziałowa, odcinkowa)

2. KONCENTRACJI PRACY (Przeciwstawna do podziału pracy)

Jest to zgromadzenie i połączenie wyspecjalizowanych w realizacji tego samego zadania wykonawców i aparatury w jednym miejscu i pod jednym kierownictwem (zwiększa wynik użyteczny)

W służbie zdrowia koncentrowanie działań wg różnych kryteriów:

- specjalności medycznych np. tworzenie jednoimiennych szpitali psychiatrycznych lub wieloimienne szpitale np. specjalistyczne

- rodzaju zadań( centralne sterylizatornie, pralnie, kuchnia)zapewniające świadczenia wszystkim zakładom opieki zdrowotnej na danym terenie

3. OPTYMALNEGO WYNIKU DZIAŁANIA

Maksymalny stopień realizacji celu osiąga się postępując tak, żeby przy danym nakładzie środków otrzymać maksymalny stopień realizacji celu, lub tak by przy danym stopniu realizacji celu użyć minimalnego nakładu środków np.:

- edukacja zdrowotna, ochrona zdrowia ( profilaktyka tańsza niż leczenie- koszt utrzymania zdrowia)

- koszt pełnej opieki specjalistycznej w małych szpitalach jest większy niż w dużych, bo aparatura, specjaliści i inni pracownicy nie są w pełni wykorzystane

4. HARMONIZACJI

Harmonizacja działań oznacza, że wyniki pracy będą tym lepsze im lepiej są dobrane i ze sobą skoordynowane uczestniczące w niej elementy, ludzie i środki działania oraz im czas działania poszczególnych elementów będą ze sobą lepiej zgrane i zsynchronizowane

- np. szpital funkcjonuje zgodnie Z tym prawem gdy laboratorium , blok operacyjny, sterylizatornie SA wzajemnie uzgodnione ( aby pacjent przygotowany do zabiegu nie czekał na zabieg z powodu zbyt malej liczby sal operacyjnych lub wyniki badań)

5. CIĄGŁOSCI PRACY

Utrzymanie równomiernego ciągu lub tempa pracy zapewniającego należytą wydajność. Praca wydajna to praca spokojna i konsekwentna , wykonywana stale w równym tempie

- ciągła systematyczna opieka nad chorym plan opieki, proces pielęgnowania

6. INDYWIDUALIZACJI

Opiera się na założeniu, że każdy człowiek i każda organizacja ma określony zespół cech odrębnych, swoistych, niepowtarzalnych, które należy uwzględniać i nie traktować wszystkich i wszystkiego jednakowo

- koncepcja indywidualnego pielęgnowania

PYT. 8

Cykl działania zorganizowanego. Analiza studium przypadku.

Wg. Henry le Chatelier

Cechy to:

  1. Uniwersalność- musi odnosić się do wszelkich działań które należy traktować jako całość.

  2. Kompleksowość- utrzymuje procesy normy oraz wszystkie czynności które określają działania, poczynając od uznanych za przyczynę działania, a kończąc na weryfikacji(cel) i kontroli.

  3. Racjonalność- jest teoretycznym wzorcem osiągnięcia sprawności działania

  4. Elastyczność- istnieje szansa dostosowania działania do konkretnych warunków.

5 etapów działania zorganizowanego:

1. uświadomienie celów działania

cechy jedność działania, ścisłość, zrozumiałość, osiągalność, realność,

2.planowanie działania (obmyślanie środków i sposobów działania)

cechy celowy, wykonalny, gibki, elastyczny, zdrowotny, w należnym stopniu szczegółowy i długodystansowy, terminowy, racjonalny, racjonalny, zupełny, zgodny, wewnętrzny, możliwie najbardziej operatywny, sprawny, komunikatywny,

3.pozyskiwanie i rozmieszczanie zasobów potrzebnych do wykonania planu

pozyskanie i rozmieszczenie członków zespołu, pozyskanie i rozmieszczenie narzędzi i pomieszczeń, utrzymanie zasobów i zespołu w gotowości.

4.realizacja planu

polega na stworzeniu kolejno lub równolegle środków działania przewidzianych w planie

5.kontrola realizacji

polega na porównaniu wykonania z wzorcem i wyciągnięcia z tego porównania wniosków na przyszłość (bieżąca, końcowa, wstępna)

Analiza przypadku z ćwiczeń

Student uświadamia sobie że w następnym dniu ma egzamin, chce do niego przystąpić i go zdać .Jest trochę przygotowany ale musi powtórzyć cały materiał. Mieszka w domu studenckim gdzie nie jest cicho .

  1. cel - powtórzenie materiału, zdanie egzaminu,

  2. planowanie co musi zrobić