Imm02

2.10 Komórki biorące idzui. w odpowiedzi immunologicznej

Markery aktywacji na limfocytach

Aktywacja komórek T i B wyzwala de novo ekspresję pewnych cząsteczek powierzchniowych a także wzmacnia ekspresję innych.

Markery aktywacji obejmują cząsteczki adhezyjne, które pozwalają na bardziej wydajne współdziałanie z innymi komórkami, oraz receptory dla czynników wzrostu i różnicowania, potrzebnych do ciągłej proliferacji i różnicowania komórek. Na przykład, receptor dla IL-2 (1L-2R), który wykazuje ekspresję w wyniku aktywacji komórki T. składa się z. trzech

Ryc. 2.20 Mata komórka ze środka grudki. Komórka ta wykazuje obfitą cytoplazmę zajętą w znacznym stopniu przez polirybosomy (P) i kilka pasm szorstkiej siateczki śródplazmatycznej (ER) ale nie wykazuje kominów cystern (równolegle uszeregowania ER). Zwróć uwagę na duże ekscentryczne jądro (N) przylegające do błony jądrowej Ta komórka, która może odpowiadać komórce B pamięci, występuje również jako komórka nowotworowa w pewnych chloniakach. x8500.

Ryc. 2.22. Ultrastruktura komórki plazmatycznej.. Komórkę plazmatyczną charakteryzuje równoległe uszeregowanie szorstkiej siateczki śródplazmatycznej (E). W dojrzałych komórkach cysterny te stają się rozszerzone przez immunoglobuliny. Widoczne są także mitochondria (M) i dobrze rozwinięty aparat Golgiego (G). x9500.

podjednostek. Spoczynkowe komórki T mają jednostkę (i. receptor 55 kDa (CD25) o niskim powinowactwie i jednostkę y w czasie aktywacji jest wytwarzana podjednostka a (70 kDa), powodując powstanie heterotrimeryeznego receptora dla fL-2 o wysokim powinowactwie. Cząsteczka gp39 jest przejściowo indukowana na aktywowanych komórkach T, tak jak receptory dla transferyny (CD71, ważna dla proliferacji), obecne są również CD38 i CD69. Markery tc pojawiają się we wczesnej fazie ontogcnczy komórki T lecz znikają w czasie rozwoju wewnątrz-grasiczego (p. Rozdział 10). Cząsteczki MUC klasy II występują na ludzkich komórkach T jako późne markery aktywacji, ale brak ich na mysich komórkach T. C'D29 jest obecny jako bardzo późny marker aktywacji na komórkach T i określa je jako „komórki pamięci". Funkcja pamięci populacji komórek CD4 CD29 mogłaby więc być tłumaczona jako wzrost aktywacji wywołanej w różnych cząsteczkach adhezyjnych. które, w wypadku ponownego kontaktu z antygenem, ułatwiają współdziałanie z innymi komórkami.

Ryc. 2.21. Morfologia komórki plazmatycznej. Dojrzała komórka plazmatyczna ma ekscentryczne jądro i dużą ilość zasadochłonnej cytoplazmy, co jest spowodowane obfitym RNA potrzebnym do syntezy białka. Barwienie met. May-Griinwald-Giemsa, x1500.

Ryc. 2.23. Reakcja immunofluorescencyjna na immunoglobuliny wewnątrzcytoplazmatyczne w komórkach plazmatycznych. Utrwalone ludzkie komórki plazmatyczne, traktowane znakowaną fluoresceiną anty-ludzką IgM (zielona) i rodaminą anty-ludzką IgG (czerwona). Widoczna intensywna fluorescencja wewnątrzcytoplazmatyczna. Jak pokazuje różnicujące świecenie dwóch komórek, komórki plazmatyczne zwykle wytwarzają tylko jedną klasę lub podklasę (izotyp) przeciwciała. x3000.