Bajki rozwijające sprawność językową dzieci2

— Można sfrunąć na ziemię — zaproponował Mokra Łapka.

— No cóż, zrobię to, choć raczej niechętnie — zgodziła się Skrzeczyńska — Lubię patrzeć z góry. Stąd można więcej zobaczyć.

Sfrunęła na kępkę mchu obok miejsca, w którym stał Mokra Łapka.

— Rzeczywiście, nie wieje tu tak jak tam — stwierdziła.

— Tam nigdy nie jest tak jak tu — powiedział Mokra Łapka — w każdym miejscu jest trochę inaczej.

— Czy wiesz, że bociany mają młode? — spytała nagle sroka.

— Coś takiego! — krzyknął Mokra Łapka — Czy to prawda? A może to tylko plotka?

— W każdej plotce jest trochę prawdy... A może odwrotnie. — odpowiedziała sroka — Nie jestem pewna, czy dobrze zapamiętałam to porzekadło.

— Powiedz mi o bocianach! — domagał się Mokra Łapka. Nie obchodzą mnie jakieś poczekadła.

— Porzekadła — poprawiła go sroka. — To są takie powiedzonka. Może nie wszystkie są mądre, ale na pewno niektóre z nich są. Tylko, że ja ich nie rozróżniam, więc powtarzam wszystkie.

— Opowiedz mi o bocianach! — krzyknął Mokra Łapka wprost do jej ucha, które u sroki jest niewidoczne.

— Nie krzycz, bo ogłuchnę! — pisnęła sroka i odskoczyła, trzepocząc skrzydłami.

— Powiedziałam, że bociany mają młode i zapewniam cię, że jest to sprawdzona informacja.

— Czy mogłabyś wyrażać się prościej? — spytał Mokra Łapka — Nie mów mi o for facjach!

— Jakiż ty masz ubogi słownik! — Sroka pokręciła łebkiem z dezaprobatą. — Muszę specjalnie dobierać słowa, żebyś zrozumiał, co mówię. Podałam ci informację, czyli wiadomość, rozumiesz?

— Niestety, jestem tylko prostym niedźwiedziem — stwierdził skromnie Mokra Łapka — i żyję jeszcze dość krótko. Opowiedz mi prostymi słowami o bocianach i bo-cianiętach. Postaram się nie zwracać uwagi na te dziwne słowa, które lubisz wszędzie wtykać.

— Jak przed chwilą napomknęłam — zaczęła Skrzeczyńska — rodzina Klekockich powiększyła się. Jest ich teraz czternaście. Albo czterdzieści... Nie mam pewności, jeśli chodzi o liczby. Może jest ich pięć.

— Czy jest ich więcej niż tych drzewek? — spytał Mokra Łapka, wskazując kępę młodych brzóz.

— Nie zadawaj mi łamigłówek! — obruszyła się sroka

— Porównywanie drzew z bocianami nie ma sensu. Bocianów tu nie ma, więc nie mogę ich porównać.

— Mówiłaś, że jest ich czterdzieści albo czternaście

— przypomniał Mokra Łapka — albo pięć...

— Tak sobie powiedziałam, bo akurat to mi przyszło do głowy. Nie traktuj tego poważnie. Nie mam głowy do liczb. Ważne, że są młode bociany i że jest ich więcej niż starych bocianów.

— Racja — zgodził się Mokra Łapka — to wystarczy. A co jeszcze wiesz?

— W lesie urodziły się lisięta. Spotkałam lisa Rudec-kiego, kiedy wracał ze wsi z kurą w zębach, wczesnym rankiem. Pofrunęłam za nim i widziałam lisie pyszczki, które wylazły z nory na jego powitanie.