bullock (104)

105

Wzrok i słuch

ciedla uporządkowanie wrażliwości na częstotliwość wzdłuż błony podstawnej od podstawy do szczytu. Organizacja tonotopowa jest widoczna w jądrze ślimaka, staje się zaś mniej wyraźna w dalszych strukturach drogi słuchowej.

b.    Wykrywanie cechy. Wyższe ośrodki słuchowe odpowiadają na poszczególne cechy bodźca dźwiękowego. Na przykład neurony korowe mogą odpowiadać w sposób swoisty na przesunięcie z tonów o wysokiej do niskiej częstotliwości. Z tego powodu uszkodzenia w korze słuchowej mogą nie zaburzać zdolności do rozróżniania częstotliwości, powodują jednak utratę zdolności rozpoznawania uporządkowanej sekwencji dźwięków, a w dodatku upośledzona jest zdolność do określania źródła dźwięku.

c.    Lokalizacja dźwięku w przestrzeni. Określenie pozycji źródła dźwięku zależy od zdolności o.u.n. do porównywania różnic amplitudy i fazy dźwięku. Źródło dźwięku umieszczone z tyłu głowy bliżej jednego ucha ma w bliższym uchu intensywność dźwięku nieco większą niż w uchu dalszym. Absorpcja dźwięku przez tkanki głowy obniża intensywność dźwięku w drugim uchu. W dodatku w zakresie niskich częstotliwości może występować różnica fazowa w falach dźwiękowych dochodzących do obojga uszu. Te drobne różnice intensywności i fazy między obojgiem uszu są odbierane i rozpoznawane przez układ słuchowy. Rozległe krzyżowanie się i złożoność drogi słuchowej zapewniają o.u.n. informację niezbędną do umiejscowienia źródła bodźca.

Uszkodzenia słuchu

1.    Dzwonienie w uszach jest rzadkim odczuciem powodowanym drażniącym pobudzaniem ucha wewnętrznego lub nerwu przedsionkowo-ślimakowego.

2.    Głuchota. Zależnie od lokalizacji nienormalności lub uszkodzenia wyróżnia się dwa rodzaje głuchoty.

a.    Głuchota przewodzenia jest powodowana przez zaburzenie transmisji dźwięku do czuciowych mechanizmów ucha wewnętrznego. Głuchota przewodzenia jest wynikiem defektu w uchu zewnętrznym lub środkowym.

b.    Głuchota nerwowa wynika z defektu w uchu wewnętrznym lub w nerwie przed-sionkowo-ślimakowym. Głuchota będąca wynikiem uszkodzeń w obrębie struktur o.u.n. jest klinicznie niewykrywana ze względu na redundancję i skomplikowaną budowę ośrodkowych dróg słuchowych.