DSCF5503

218 W. Budzyński, W. Szempliński

Przed siewem należy rozplanować ścieżki technologiczne przez wyłączenie z siewu najczęściej trzech redlić na jedną koleinę. Umożliwiają one poprawne wyko. nanie zabiegów ochronnych i nawozowych po fazie krzewienia. Jęczmień ozimy dobrze rekompensuje nieobsianą powierzchnię ścieżek lepszym plonem rzędów brzeżnych i sąsiednich. I tak przy ścieżkach co 8 m powierzchnia nieobsiana wynosi 8%, a obniżenie plonu zaledwie 0,7%. Przy ścieżkach co 18 m powierzchnia nieobsiana wynosi 3,6%, a obniżenie plonu 0,4% (Niemczyk, 1993).

Jęczmień ozimy wysiewa się w rozstawie rzędów 13-15 cm na głębokość 3-4 cm. Materiał siewny jęczmienia trzeba wymieniać co 2-3 lata. Ostatnim stopniem odsiewu jest K2 o co najmniej dobrej zdolności kiełkowania (85%), przechowywany w warunkach wilgotności 15%. Materiał powinien być wybukowany, aby udział ziarniaków z ością dłuższą niż połowa ziarniaka nie przekraczał 10%.

Dane o rozmnożeniach odmianowych wskazują, że corocznie na wszystkich stopniach odsiewu (PB, B, Ki i K₂) produkuje się materiał siewny na powierzchnię nie większą niż 25% obsiewanych pól.

5.7.4. Pielęgnowanie i zbiór

Stosunkowo wczesny siew jęczmienia powoduje, że zachwaszcza się on już przed zahamowaniem wegetacji. Jeśli lustracja pola pod koniec października wykaże duże nasilenie siewek miotły zbożowej i przytulii czepnej, należy je zwalczyć już jesienią, gdyż wiosną będzie je trudniej zwalczyć za pomocą herbicydów. W przypadku zasiewów późniejszych, słabiej rozkrzewionych, czystych jesienią od-chwaszczanie chemiczne można przenieść na wiosnę, dobierając termin i środek do składu gatunkowego chwastów (tab. 5.7).

Nie zaleca się bronowania jesienią, gdyż może niekorzystnie wpłynąć na zimowanie roślin. Bronowanie wczesnowiosenne jest niezbędne wtedy, kiedy na plantacji występował jesienią mączniak bądź zimą zaatakowała ją pleśń śniegowa. Wczesne przewietrzenie łanu zapobiega rozprzestrzenianiu choroby, zwalcza część chwastów oraz stymuluje krzewienie produktywne przerzedzonego łanu. Do tego zabiegu należy użyć lekkiej bądź średniej brony.

Integrowana ochrona jęczmienia ozimego przed chorobami jest oparta na doborze fitosanitarnie bezpiecznego przedplonu i terminowości wykonywania zabiegów agrotechnicznych, decydujących o dobrej odporności i tolerancji roślin w warunkach zagrożenia. Odejście od tych zasad z reguły zwiększa zagrożenie chorobami. Najważniejszy i najbezpieczniejszy ekologicznie jest zabieg zaprawiania ziarna. Aby zaprawa działała skutecznie, należy ziarniaki bardzo precyzyjnie pokryć preparatem. Jest to możliwe przy jednolitym gatunkowo i odmianowo materiale siewnym, w którym nie ma chwastów, połamanych ziarniaków, ości, kurzu i pyłu. Bardzo ważne jest precyzyjne dozowanie zaprawy, gdyż zmniejszona dawka jest nieskuteczna, natomiast dawka zwiększona zmniejsza zdolność kiełkowania jęczmienia.