IMGP6294

ŻYWOT SZOPA 19

Gędźca z śpiewakiem postawił.

W nowe je suknie przyprawił;

A Ezop w pośrzodku ich stał,

«• A szpetną sie gunią odział.

Więc ci. którzy przy chadzali.

Ezopowi sie dziwowali:

Tako-ciem szkaradą twarz miał.

Iż wszystkie ine przewyższał.

*“ Widząc Ezop, iż sie śmiali Wszyscy, którzy nań patrzali,

Barzo beśpiecznie sobie stał A srogo na nie poglądał.

Aż sie też Ksantus przygodził. ^a Bopo targu w ten czas chodził;

Uźrzał dwu młodzieńcu cudnych,

A Ezopa w pośrzodku ich.

Głupstwo kupcowi przypisał.

Iż nieroztropnie przedawał,

⁴⁴⁴ A miedzy młodzieńce cudne Postawił stworzenie szpatne.

I przystąpił ku jednemu z nich,

Dwu onych młodzieńców cudnych.

Skąd był jest, go zopytał. ^m 7. Kapadocjej sie powiedział.

Rzekł Ksantus: „Co umiesz działać?"

On mu: „Co możesz rozkazać".

Ezop, kiedy to usłyszał,

Wielkim głosem jest się rozśmiał. ^m Żacy, którzy z Ksantem stali.

Ezopa sie nieco bali,

w. 43?: gędziec — muzyk, poeta, w w. 423 nazwany „grama-? tykiem".

3

440: gunia — gruby kabat sukienny.

443: askarady — szkaradny, szpetny.

447 i ln.: bezpiecznie — bezpiecznie; tu: śmiało, odważnie. 451: dum młodzieńcu (1. podw.) — dwu młodzieńców.

460: Kapadocja — starożytna kraina w Azji Mniejszej.

B*