Rzuty monge'a9

100    2. EZUTY PEOSTOKĄTNE NA DWIE I WIĘCEJ EZUTNI (EZUTY MONG

tej prostej do położenia A_xiB_x^m, prosta w nowym położeniu c_x = A₁B₁ ok jest rzutami c[ i c". Jeżeli prosta przecina oś obrotu (lub jest prostopadła, osi jak na rysunku 2.103), wówczas wystarczy obrócenie jednego jej pn ponieważ punkt przecięcia z osią nie zmieni swego położenia.

Za pomocą tego ostatniego sposobu można wyznaczyć prawdziwą dowolnie położonego odcinka (rys. 2.102). Jeżeli zadane są jego rzuty i'_ i A" B" wówczas przez jeden z jego końcowych punktów, np. A, zakład pionową oś l, a drugi punkt B obracamy dokoła tej osi — a więc w pozio™ płaszczyźnie q — o taki kąt, aby punkt B zajął nowe położenie B₀ na czoło* płaszczyźnie v, przechodzącej przez prostą l. Wtedy odcinek AB₀ zajmie połoś nie czołowe, a jego rzut pionowy A"B'Ó przedstawi prawdziwą długość i ( cinka AB.

Nieraz zachodzi potrzeba sprowadzenia prostej poziomej do położeni: pionowo-rzutującego (lub czołowej do położenia pionowego). Obróćmy poziom prostą a dokoła skośnej względem niej pionowej osi l do położenia prostopadłej! do rzutni n₂ (rys. 2.103). W takim przypadku wszystkie punkty prostej obracaj się w jednej poziomej płaszczyźnie obrotu q, prostopadłej do osi l. Punktei prostej o najbliższym względem osi l jest punkt T leżący na promieniu prosto padłym do prostej a. Jeżeli promień ten obrócimy do położenia czołowego 8I„ wtedy prosta a zajmie położenie prostopadłe do rzutni n_%. A więc styczna a, w punkcie T₁ do okręgu obrotu jest rozwiązaniem zadania, mianowicie jej rzot_B pionowy a" jest punktem.

Eys. 2.103

Dla dokonania obrotu płaszczyzny i określenia jej nowego położenia należy obrócić jej trzy niewspółliniowe punkty o ten sam kąt z tym samym zwrotem

Na podstaw prawdziwej wieli założymy piono* położenia pionom stą to przechodzi legły do osi x i I przechodzi prze: -rzutującego po< obracamy wierz cały trójkąt zus odcinkiem).

Z kolei zafc trójkąt AB_XG_x poziome. W rzu Rzuty poziome