ScanImage124

39

Rozdział 4: Jean Epstein

że szczególny dyskurs snu, jego logikę i architektonikę możemy odnaleźć w cechach przypisywanych stylowi filmowemu. Na przykład w marzeniu sennym i kinie często spotykaną figurą jest synekdocha. Szczegół, sam w sobie banalny, wyolbrzymiony, powtarzający się, urasta do rangi motywu przewodniego bądź punktu centralnego sceny. W języku filmu, podobnie jak w języku snu, obrazy niosą ze sobą transpozycję sensu, symbolizację, takie bogactwo skojarzeń, których nie wyczerpie żadna wypowiedź słowna. I sen, i film wyrażają z całą psychologiczną wiernością nasze życie wewnętrzne; odkrywają nowe porządki rządzone orientacją emocjonalną. Film, posługujący się obrazami nasyconymi walorami uczuciowymi, jest bliższy irracjonalnemu systemowi materii onirycznej niż logice myśli na jawie. Gdy wykorzystuje swoje powinowactwa ze snem i marzeniem, tworzy system ekspresji o niezwykłej subtelności, wielkiej sile oddziaływania i w pełni oryginalny.