skanuj0021 (Kopiowanie)

Reakcje I rzędu

Równanie trzeciego pierwiastka

Uwalnianie z pojedynczych cząstek o jednakowej wielkości i kształcie lub z aglomeratów złożonych z cząstek o jednakowej wielkości i kształcie

Równanie drugiego pierwiastka

Rozkład logarytmi-czno-normalny

Funkcja RRSBW

Uwalnianie kontrolowane szybkością dyfuzji z tabletki szkieletowej (z chwilą rozpuszczenia substancji leczniczej w jej wnętrzu)

Uwalnianie z maści

Krzywa rozpuszczania o kształcie sigmoidalnym w przypadku uwalniania z tabletek rozpadających się

Uwalnianie z różnych postaci leku (krzywe rozpuszczania o różnorodnym kształcie)

Ryc. 3.10. Rodzaje funkcji algebraicznych opisujących proces uwalniania substancji leczniczej z postaci leku    ,

40 Zarys biofarmacji

W normach farmakopealnych określa się ilość substancji leczniczej, jaka powinna uwolnić się z tabletki lub kapsułki po upływie określonego czasu w ściśle zdefiniowanych warunkach doświadczenia (rodzaj rozpuszczalnika, szybkość obrotów mieszadła lub koszyczka, temperatura).

3.5. Korelacja wyników badań in vitro i in vivo

Do właściwej oceny biofarmaceutycznej leku wymagana jest korelacja odpowiednich parametrów uzyskanych z wyników badań in vivo z odpowiednimi parametrami uzyskanymi w badaniu szybkości rozpuszczania in vitro_y czyli wykazanie zależności między tymi wielkościami.

Warunkiem dobrej korelacji jest możliwie wierne naśladowanie warunków występujących in vivo w doświadczeniu in vitro. Aparatura do prowadzenia badań in vitro musi pozwalać na uzyskiwanie powtarzalnych wyników, a badania na ludziach muszą być prowadzone na wystarczająco dużej liczbie osób, z możliwością zastosowania właściwej oceny statystycznej.

Dane in vivo, które można korelować z danymi in vitro:

1.    Stężenie substancji leczniczej we krwi (osoczu, surowicy) po określonym czasie t.

2.    Maksymalne stężenie substancji leczniczej we krwi (osoczu, surowicy)

Cmoks.*

3.    Powierzchnia pod krzywą zmian stężenia substancji leczniczej we krwi (osoczu, surowicy) obliczona dla przedziału czasu od t = 0 do t = oo.

4.    Stała szybkości procesu wchłaniania oraz biologiczny okres półtrwa-nia fo,5 (*5o%) obliczony ze stężenia substancji leczniczej we łowi lub jej ilości wydalonej z moczem.

5.    Całkowita ilość substancji leczniczej wydalonej z moczem.

6.    Stała szybkości eliminacji.

7.    Ilość substancji leczniczej wchłoniętej, wyrażona w procentach, jako funkcja czasu uzyskana z badań stężenia leku we krwi lub wydalania /. moczem.

Dane powyższe można korelować z danymi uzyskanymi w badaniach in vitro:

1.    Czas potrzebny do rozpuszczenia określonego procentu dawki substancji leczniczej (np. 20%, 50%, 63,2%, 80%).

2.    Ilość substancji rozpuszczonej w danym czasie lub jej stężenie w roztworze.

3.    Procent substancji rozpuszczonej.

4.    Stała szybkości lub czas połowicznego rozpuszczania.

Na ogół uważa się, że czas potrzebny, aby połowa obecnej w postaci leku substancji leczniczej uległa rozpuszczeniu, jest najlepszym parametrem do korelacji danych, ponieważ wartość ta jest miarą wartości średnich dla rozpuszczania in vitro i użycie jej nie wymaga kinetycznej interpretacji danych. Jeżeli proces wchłaniania jest kontrolowany szybkością rozpusz-

Uwalni anie substancji leczniczej 41