Zarz Ryz Finans R1137

1 1. Wykorzystanie swapów do zarządzania finansowym ryzykiem cenowym 337

mej walucie co przychody uzyskiwane ze sprzedaży produktu i opłat licencyjnych.

McDonald^ - jako pożyczkobiorca waluty zagranicznej w kontrakcie swa-powym oraz pożyczkodawca tej samej waluty na rynku międzynarodowym -podobnie równoważy pozycję aktywów ze zobowiązaniem oraz strumień przychodów odsetkowych ze strumieniem kosztów odsetkowych.

Takie zrównoważenie zobowiązań w walutach obcych oraz przepływów gotówki nie tylko zabezpiecza pożyczki wewnątrzfirmowe, ale również ułatwia zarządzanie ryzykiem spółki macierzystej, które wynika z jej międzynarodowych inwestycji. Bilans spółki macierzystej przedstawia zobowiązanie w walucie odpowiadające międzynarodowej inwestycji, a rachunek wyników obejmuje płatności odsetkowe w tej samej walucie co wpływy gotówkowe - na przykład opłaty licencyjne i dywidendy generowane przez tę inwestycję.

Idealnym dla nas rozwiązaniem byłoby tworzenie zobowiązań w walutach obcych poprzez pożyczanie potrzebnych walut na publicznym rynku amerykańskim lub rynku eurodolarowym albo też wykorzystanie rynków prywatnego plasowania lub rynków kredytowych wyspecjalizowanych inwestorów czy banków. Takie jednak okoliczności, jak kalendaria, wymagane kwoty i warunki, elastyczność i opłacalna wycena, sprawiają, że nie zawsze możemy mieć to, co chcemy.

Rynek swapów jest często jedynym źródłem walut uzyskiwanych długoterminowo i ze stałym oprocentowaniem - dotyczy to zwłaszcza tych spośród międzynarodowych rynków, na których nasze potrzeby kredytowe są po prostu zbyt małe, by można je było zaspokoić rynkami kapitałowymi. Znacznie łatwiejszy jest dostęp do linii kredytowych lokalnych banków, lecz są one z reguły droższe o przynajmniej 150 punktów bazowych.

A oto kilka przykładów' niewielkich pożyczek, których nic dałoby się zaciągnąć na rynkach kapitałowych:

W czerwcu 1992 r. zawarliśmy kontrakt swapowy, wymieniając krótkoterminowe papieiy dłużne wartości 16 min USD na 100 min DKK, którymi spłaciliśmy kosztowniejsze linie kredytowe duńskich banków. Łatwy dostęp do rynku swapów pozwolił nam zakończyć tę transakcję tuż przed duńskim referendum w sprawie traktatu z Maastricht, dzięki czemu uniknęliśmy późniejszego wzrostu stóp procentowych. Nawet gdyby nie istniał problem wielkości transakcji, emisja obligacji lub zaciągnięcie innej długoterminowej pożyczki w koronach duńskich było w owym czasie trudne, jeśli nie niemożliwe.

W czerwcu 1993 r. zawarliśmy kontrakt sw'apowy, wymieniając krótkoterminowe papieiy dłużne wartości 40 min USD na 5 mld ESP, którymi spłaciliśmy kosztowniejsze linie kredytowe hiszpańskich banków. Elastyczność rynku swapów pozwoliła nam zrealizować połowę transakcji tuż przed wyborami do parlamentu hiszpańskiego, co stanowiło zabezpieczenie na wypadek potencjalnego wzrostu stóp procentowych, a drugą połowę już po wyborach, kiedy okazało się, że stopy procentowe spadły.