0000008 (15)

516 Urazowe uszkodzenia narządu ruchu

Hyc. 249 (ciąg dalszy): c, d — opis w tekście; e, f — zwichnięcie ku przodowi

i środkowi.

w. Otwarte odprowadzenie bocznego zwichnięcia kolana

Technika zabiegu (ryc. 249 c, d). Chory leży na plecach. Uszkodzona kończyna jest skręcona na zewnątrz i oparta na wałku.

1. Skórę i tkankę podskórną przecina się wzdłuż przyśrodkowo-tyl-nego zarysu kłykcia udowego do poziomu szpary stawowej i stąd skośnie ku przodowi ku guzowatości piszczeli (tuberositas tibiae). Płat skórno--powięziowy odchyla się ku przodowi i ku górze. Odwodząc podudzie odsłania się zewnętrzną powierzchnię płata torebkowego pokrywającego powierzchnię stawową kłykcia przyśrodkowego piszczeli.

Na wolną krawędź płata zakłada się płytki ostry hak i płat wywija się na zewnątrz, odsłaniając wyniosłość międzykłykciową (eminentia intercondyloidea) i powierzchnię stawową piszczeli. Jeżeli wywichnięcie torebki nie jest możliwe, nacina się jej przyczep piszczelowy podłużnie 7. przodu i z tyłu.

2.    Następuje rewizja stawu. Ewentualnie zmiażdżoną łąkotkę usuwa się. Jeżeli więzadło krzyżowe uległo rozdarciu lub oderwaniu od kości, nakłada się na nie szwy jedwabne i wyprowadza końce nitek przez przedni koniec rany na zewnątrz. Zwichnięcie nastawia się wywinięcie w osi i przywiedzeniem podudzia z równoczesnym naciskiem ku bokowi na odsłonięty kłykieć kości udowej.

3.    Po wyprostowaniu kończyny, górny przyczep piszczelowego wię-zadła pobocznego i torebkę stawową przyszywa się do kości udowej jedwabiem lub cienkim drutem. W przednim odcinku rany dociąga się i wiąże nitki nałożone na więzadła krzyżowe. Szew powięzi i skóry katgutem.

Kończynę unieruchamia się w lekkim zgięciu w opatrunku gipsowym sięgającym od pachwiny do końców palców, na 6 tygodni. Ćwiczenie mięśnia czworogłowego uda wskazane są od drugiego dnia po zabiegu, zaś chodzenie o kulach bez obciążenia kończyny od około piątego dnia.

Po zdjęciu gipsu chory rozpoczyna systematyczne uruchamianie stawu i chodzenie o kulach ze stosunkowo coraz pełniejszym obciążeniem kończyny w ciągu dalszych 4—6 tygodni.

x. Zwichnięcie podudzia ku przodowi i środkowi (Luxatio genus antero-medialis recens)

Chory lat 24, zbiegając w stanie nietrzeźwym ze stromego pagórka upadł na prawą nogę. W Klinice stwierdzono zwichnięcie podudzia ku przodowi i środkowi. Skóra podudzia i stopy sina, znieczulona w zakresie rozgałęzień prawego nerwu strzałkowego. Czynne grzbietowe zgięcie stopy zniesione. Tętnienia a. dorsalis pedis nie wyczuwa się.

Po dotętniczym wstrzyknięciu 0,08 papaverinum hydrochloricum zasinienie ustąpiło, skóra zaczerwieniła się, ale tętno na a. dorsalis pedis nie pojawiło się.

Technika zabiegu (ryc. 249 e-f). Chory leży na plecach. Uśpienie ogólne.

1. Naciskiem na podudzie od przodu ku dołowi i tyłowi, a na kość udową ód tyłu ku przodowi, przy równoczesnym pociągnięciu za podu-