B574 883

CHOROBY ZAKAZNF, OCZU 265

Nieżyt spojówki, wywołany dwuprątkiem, przedstawia obraz kliniczny nieżytu o przewlekłym przebiegu. MORAX zalicza tę postać zapaleń spojówki do rzędu nieżytów ostrawych lub przewlekłych, AXENFELD nadaje zaś tej postaci chorobowej nazwę nieżytu przewlekłego z równocztsnem zajęciem brzegów powiekowych. Zmiany przedmiotowe w tern cierpieniu są zwykle nieznaczne: spojówka powiekowa wykazuje mierne przekrwienie i zaczerwienienie, wydzielina jest zwykle skąpa, gromadzi ^.ię w kącie wewnętrznym oka. Spojówka gałkowa, przeważnie bez zmian, me bierze udziału w sprawie chorobowej. Charakterystyczne natomiast dla tego cierpiena jest zachowanie się brzegu powiekowego u obu kątów powiek. Najczęściej w kącie wewnętrznym oka brzegi powiekowe są dość silnie zaczerwienione, zma-cerowane; czasami zajęte są oba kąty powiekowe, a wtedy zaczerwienione kąty powiek już zdaleka zaznaczają się w oku, jak gdyby dwie leżące litery V. To kątowe zaczerwienienie brzegów powiekowych wybija się podczas oglądania oka na plan pierwszy, zwłaszcza na tle niezajętej spojówki gałkowej, nieznacznych objawów zapalnych na spojówkach powiekowych i skąpej wydzieliny. Dla tej postaci zapalenia spojówek istnieją w mianownic-twie okulistycznem nazwy dawne, jak: ophtalmia angularis lub biepharocon-junctuńtis angularis.

Objawy podmiotowe nie są charakterystyczne; chorzy skarżą się na uczucie pieczenia lub swędzenia, na ciężkość powiek i utrudnienie podczas pracy. Znaunennem natomiast dla tego cierpienia jest przewlekły przebieg nieżytu w przypadkach rieleczonych i brak skłonności do samodzielnego wyzdrowienia.

Obraz kliniczny tak dalece jest charakterystyczny dla nieżytu dwuprąt-kowego, że możemy już na podstawie samego badania klinicznego, jeszcze przed badaniem bakterjologicznem, przepowiedzieć obecność Jwuprątka w worku SDojówkowym.

Na podstawie własnych badań doszedłem do wniosku, że dodatnie rozpoznanie kliniczne zależne jest od rodzaju zakażenia: w zakażeniu czystem, wywołanem samym dwuprątkiem, można rozpoznać je klinicznie na pewno prawie we wszystkich przypadkach; w zakażeniu mieszanem częstość pewnego rozpoznania spada do połowy.

Nieżyt dwuprątkowy spotyka się dość’ często w jaglicy w okresie blizn na spojówkach powiekowych, natomiast bardzo rzadko stwierdzić można obecność dwuprątka w nieżycie ost^vym i zapaleniu pryszczykowem spojówki.

Badania bakterjologiczne błon śluzowych nosa stwierdziły istnienie tamże dwupratka nawet w tych przypadkach, w których nie można było wykazać zakażenia dwuprątkowego w worku spojówkowym (BIARO, EKDMANN, REIS).

Jako powikłania w rzadkich przypadkach mogą wystąpi'' wrzody rogówkowe (AGRICOLA, ERDMANN). Badania ana tomopatolog-czne