page0069

- 68 -

1

serc, tylko najczęściej poiajanie i groźne słowa. Połykając więc gorzkie łzy, już myślał wracać cło domu z próżnemi rękoma.

Gdy tak idzie, postrzega w piasku na drodze coś świecącego się: podnosi—i któż opisze jego zdziwienie! na widok jedwabnego woreczka, napełnionego samemi dukatami.

—Dzięki er, dobry Boże! — zawołał Marcinek w radości, — teraz skończy się nasza bieda, i od razu zostaniemy bogatymi.

Owoż co tylko mógł Ayyskoezyć pędził do domu, niosąc wesołą nowinę rodzicom.

Z krzykiem wpadłszy do izby, wstrąsnąl woreczkiem, av którym złoto brzęczało.

—Co to masz? — zapytał ojciec.

- - Worek złota, mój tato!—Avołał Marcinek.— Teraz będziemy bogaci, możemy sobie nie jeden dom kupie.

—Powiedz, zkądeś to dostał?—Zapytał ojciec cokohyiek groźniej.—Przecież na mój wstyd i nieszczęście niejesteś złodziejem?

*___Broń Boże mój Tatulu! mÓAyił Mar

cinek z Avyrazein szczerośsi — Avorek ten znalazłem av piasku na drodze, więc to nasza własność.

—Bynajmuiej mój synu; do nas on nienależny, i niewolno nam tego złota do-