scandjvutmpd701

Kształcenie zmysłu wzrokowego.    199

się z położeniem i bez szukania podejdzie wprost do swoich rzeczy.

2.    Ustawiamy na stole kilka zabawek np. łóżko, krzesło, szafę, taboret i umywalkę. Dzieci nazywają przedmioty i określają ich wzajemne położenie np. krzesło stoi przy łóżku; umywalka na stołku i t. p., poczem wszystkie dzieci zamykają oczy, lub odwracają się plecami do stołu, a jedno z nich przestawia przedmioty na inne miejsce np. krzesło stoi przy szafie. Dzieci, przyglądając się, muszą powiedzieć, jaka zaszła zmiana.

Wychowawczyni może dodać jakiś przedmiot do poprzednio ustawionych np. lalkę, wazonik z kwiatami i t. p.

3.    Krążki. Dzieci stają w kole. Każde z nich dostaje krążek kolorowy; pośrodku na ziemi leży krążek większy, który stanowić będzie cel. Każde dziecko kolejno rzuca do celu swój krążek. Położenie rzuconych krążków wskaże, czy dziecko orjentuje się w kierunku.

4.    a) Piłki. Dzieci siadają na ziemi naprzeciwko siebie i toczą piłkę jedno do drugiego;

b)    Pomiędzy szeregami dzieci, na środku stawiamy krzesło; wysyłana piłka powinna przejść między nogami krzesła;

c)    Pomiędzy dwoma krzesłami zawieszamy dzwonek. Każde dziecko dostaje piłkę (z rafji lub gałganków) i usiłuje trafić w dzwonek. Dzwonienie oznacza, że rzut był celny. Możemy zwiększać lub zmniejszać odległość pomiędzy dzieckiem a dzwonkiem.

5.    Obręcze, a) Do tego celu mogą służyć zwyczajne obręcze od beczki. Dzieci toczą obręcz przed siebie, a następnie jedno do drugiego;

b) Dwoje dzieci trzymają jedną obręcz, dwoje drugich dzieci stają naprzeciwko siebie i przerzucają piłkę do siebie przez obręcz;