t084

3. Technika pisania prac magisterskich 84

możliwie krótki i zwięzły. Należy w nim tylko zasygnalizować określone sprawy bez szczegółowego wnikania w ich istotę.

Układ wstępu może być następujący:

1.    Zaznajomienie z problematyką podjętych badań, tj. przedstawienie tła, na którym zarysowuje się badany problem. Powinno to zostać podane w kilku zdaniach o charakterze ogólnym.

2.    Przedstawienie dotychczasowych osiągnięć w nauce i praktyce dotyczących problemów rozpatrywanych w pracy, co wiąże się z krótkim omówieniem stanu badań w zakresie opracowywanego zagadnienia oraz ustalaniem zasięgu (granic) własnego opracowania.

3.    Przedstawienie szczegółowe własnego problemu badawczego, tj. celu i założeń pracy oraz zakresu poruszanych problemów, a także sposobów realizowania podjętego zamierzenia.

4.    Zakończenie, w którym należy podkreślić uzasadnienie naukowe lub praktyczne podjętych badań.

W opracowaniach naukowych wstęp pisze się najczęściej po opracowaniu i napisaniu części zasadniczej pracy. Wielu pracowników naukowych uważa bowiem, że dobrze napisany wstęp stanowi niekiedy najbardziej naukową częśd pracy. Również wielu recenzentów na podstawie wstępu wyrabia sobie pierwszy i niekiedy bardzo istotny osąd o jakości całej pracy.

Rozwinięcie pracy, zwane także jej częścią zasadniczą lub osnową, stanowi najistotniejszą część każdej pracy naukowej. W rozwinięciu muszą znaleźć odzwierciedlenie sformułowane we wstępie cele oraz tezy pracy. Nie ma idealnych recept na skonstruowanie dobrego rozwinięcia. Ogólnie można przyjąć, że konstrukcja rozwinięcia jest dobra tylko wtedy, gdy użyta forma jest najdogodniejsza do udowodnienia tez pracy.

Głónymi cechami dobrej konstrukcji rozwinięcia pracy są [165]:

-    przejrzystość, świadcząca o logice rozumowania, a przejawiająca się w jasno wyłożonym toku myśli,

-    kondensacja, polegająca na takim układzie treści pracy, który pozwala uniknąć wielokrotnego nawiązywania do tych samych zagadnień czy problemów w różnych miejscach rozwinięcia,

-    harmonia, polegająca na zachowaniu właściwych proporcji między poszczególnymi fragmentami pracy.

Treść rozwinięcia pracy wymaga przeważnie podziału tekstu (niekiedy wielostopniowego) na rozdziały, podrozdziały, punkty itp. Konstrukcja poszczególnych podzielników tekstu rozwinięcia powinna być zgodna z zasadami ciągu wynikania i układu hierarchicznego.

Rozwinięcie pracy powinno zawierać:

-    omówienie (uzasadnienie) problemu badawczego na podstawie literatury I naukowej,

-    opis stosowanych metod badawczych,

-    przedstawienie wyników badań,