g2 bmp

_ E. Andrzejewska-Golec, L. Świątek_

^SShsaeiębi^j^^mooej gardzieli oraz wytwarzanie jaj nie posiadających wieczka. Bytują w naczyniach krwionośnych ptaków i ssaków. ‘

Wywoływane przez nie choroby schistosomozy, (schistosomosis) stanowią drugą po zimnicy grupę choróbinwazyjnych, na które zapadają miliony ludzi.

1. Gatunek: Schistosoma haematobium Bilharz

rai i

Wyst^wmU. S„ haematobium występuje w Afryce, często w Egipcie wśród ludności za-i^zkuj^^hMsbuMomikÓw wodnych i pofryżow/ch. poza*tym w krajach Bliskiego Wschodu Oraz pofadniowęjJEnrapy..( PortuiBąlia_ł..Ćypr). Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (ŚOZ) ok._2jjuiion.0w łudzi iest.dotknietych inwazja tegó paso^ii^r^^zyr^ głównie.wśród H^jęci i młodzieży, bytuje w. naczyniach żylnych pęcherza moczowego, w miednicy niniejszej.

Ryc. 31. Samica Schistosoma haematobium w rynience płciowej samca (wg 23).

pudowa, (ryc. 31) Samce osiągają długość 1-2,5 cm, samice j,5-2cm,kształt ciała nitkowaty. Oskórek samca jest pokryty brodawkami; u samicy występują one na końcach ciała. Przód ciała jest zakończony przy-ssawką gębową, a w niewielkiej odległości za nią znaj-duje się uwypuklona przysśawka brzuszna. Jelito jest rozdzielone na dwaramiÓńąłdnr^w drugiej połowie ciała łączą się w jeden Ślepo zakończony odcinek.

Rozwój. Samice po kopulacjijyędrują do żył splo-tu odbytniczego, następnie do splotu, pęcherzowego, gdzie składają jaja. Te, kształtu owalnego, o wymiarach 150-60pm, uzbrojone w prosty kolec umiejscowiony na tylnym biegunie (cecha gatunkował przedo-stają się przez ścianę pęcherza do jego światła, skąd zostają wydalane na zewnątrz z moczem. W_r środowisku wodnym po kilku godzinach wylęga się npdracy-dium, które czynnie wnika do ciała żywiciela pośredniego, którym są ślimaki z rodzaju Jiulinus. W jegojtiele wykształcą sięsporocysta, dająca z reguły sporocysty potomne, a w nich rozwijają się cerkaria/brak więc stadium rediil; Po wydostaniu się z ciała ślimaka, cęrkarie pływają przez pewien czas w w3dzieoczekując na żywiciela ostatecznego, którym jest człowiek; Są one zaopatrzone w ogon rozwidlony na końcu i noszą nazwę furkocerkarii. Te ostatnie przenikają następnie_przęz skórę ludzką przy pomocy wydzieliny o właściwościach litycznych, tracą ogon i dostają się do ną_:czyń krwionośnych. Po dwóch miesiącach od momentu zarażenia człowieka rozwijają się postacie dojrzałe, które gromadzą się.w żyłach w okolicy pęcherza moczowego i miednicy małej. Przywra ta żyje w żywicielu ostatecznym do 20 lat.

Qwr^jp^ręzpść. Pasożyt ten wywołuje schistosomozę pęcherza moczowego, narządów rodnych i i elita prostego, co jest wynikiem mechanicznych uszkodzeń “ścimpi^^ro.rmyćK' narządów miednicy wskutek penetracji iai. Objawami choroby są m.iń. krwiomocz, zapalenie i owrzodzenie pęcherza moczowego, narządów rodnych i jelita grubego. Powikłania schistosomozy prowadzą.go