148

Przerost lewej komory serca 151

EKG 65. Ten elektrokardiogram należy do 45-letniego mężczyzny z umiarkowanie powiększonym sercem na tle średniociężkiej niedomykalności zastawki dwudzielnej. Spełnione jest kryterium amplitudy wyrażone w zmodyfikowanym wskaźniku Sokołowa (S_v2 + R_Ve ^ 35 mm). Zatamek T jest ujemny w aVF, a jego amplituda stanowi mniej niż 10% amplitudy zatamka R w odprowadzeniu V6. Pgnadto amplituda załamka R w V6 jest większa od amplitudy załamka S w V1 lub V2 (zobacz str. 154, pytanie 6).

NABYTA ROZSTRZEŃ SERCA

1. Jak rozpoznanie rozstrzeni lewej komory serca pomaga w rozpoznaniu LVH?

Rozstrzeń lewej komory jest z reguły procesem następującym po LVH. W obecności dodatnich kryteriów amplitudy cechy rozstrzeni stają się mniejszymi kryteriami LVH. Uwaga: a) Odległość elektrody odprowadzenia V5 od serca jest równa albo mniejsza od odległości elektrody odprowadzenia V6. łącznu amplituda załamków w V5 jest zatem równa albo większa niż w odprowadzeniu V6. Jeżeli z powodu rozstrzeni powierzchnia serca przybliży się do elektrody odprowadzenia V6, łączna amplituda załamków w tym odprowadzeniu może być większa niż w V5 (zobacz EKG 61).

b)    Zalamek T w odprowadzeniu V6 wyższy od załamka T w V5 także świadczy o rozstrzeni lewej komory serca.

c)    Skręcenie serca zgodne albo niezgodne z kierunkiem wskazówek zegara odnosi się do anatomicznego obrotu wokół osi długiej serca oglądanego od strony koniuszka. Oznacza ono przemieszczenie strefy przejściowej w prawo albo w lewo, a tylko sporadycznie wykazuje współzależność z pozycją anatomiczną.