23 luty 07 (126)

Proponowany sposób oswobadzania od więzów jest wygodny przy rozwiązywaniu zadań z uwzględnieniem tarcia oczywiście po odchyleniu reakcji o kąt tarcia.

Uwalnianie od więzów członów w parze postępowej według wariantu B przedstawiono na rysunkach 3.1 Oa, b i c.

Poszczególne rysunki przedstawiają:

rysunek 3.10a - parę kinematyczną suwak k i prowadnicę /, w której działają siły reakcji R^f = -Rft? , oraz R$ = -R^ przyłożone w punktach M i A/;

rysunki 3.1 Ob i c - dwa rozłączone człony z przyłożonymi siłami reakcji; model suwaka pokazano w przekroju, aby wyjaśnić dlaczego reakcje występują w postaci układu sił skupionych.

Rys. 3.10. Uwalnianie od więzów członów w parze postępowej wg wariantu B

Wariant C

W wariancie tym, który stosowany jest najrzadziej, przyjmuje się, że znany jest kierunek reakcji, który jest prostopadły do prowadnicy, w przypadku gdy tarcie pominięto.

Nieznane są: wartość siły oraz jej punkt przyłożenia - dwie niewiadome.

Uwalnianie od więzów członów w parze postępowej wg wariantu C przedstawiono na rysunkach 3.11 a, b i c.

Poszczególne rysunki przedstawiają:

rysunek 3.11 a - parę kinematyczną suwak k i prowadnicę /, w której działa siła ^Rkl ⁼ ~ R/k > przyłożona w punkcie B.

125