72s

Eksperymenty na jesień

ziół i macha nim w powietrzu w odległości około 2 metrów od testowanych kolegów. Czy maluchy potrafią stwierdzić z zawiązanymi oczami, o jakie zioło chodzi? Następnie dzieci zamieniają się rolami tak, aby każdy uczestnik mógł przetestować swój węch.

Obserwacja: Gdy machamy ziołami w powietrzu, łatwo możemy poczuć ich zapach.

Wyjaśnienie: Zioła zawierają substancje zapachowe, które ulatniają się w powietrzu. Gdy bierzemy głęboki wdech, te drobne zapachowe cząsteczki wpadają razem z powietrzem wprost do naszego nosa.

Ćwiczenie dodatkowe: Któreś z dzieci zgłosi się z pewnością do „wąchanego” testu, aby uzyskać tytuł „supernosa”. Ochotnik zostaje wyprowadzony do pomieszczenia obok. Pozostałe maluchy wybierają zioło, które weźmie udział w teście, wkładają je do plastikowego woreczka i mocno zawiązują. Następnie dzieci formułują przypuszczenia od nośnie tego, czy „supernos” poradzi sobie z tak trudnym zadaniem.

Testow-ane dziecko zostaje wprowadzone do świetlicy z zawiązanymi oczami. Jeden z uczestników doświadczenia macha w powietrzu ziołami umieszczonymi w' plastikowym woreczku.

Obserwacja: „Supernos” nie potrafi odgadnąć, jakie zio ło zostało wybrane do testu.

Wyjaśnienie: W tak przeprowadzonym eksperymencie „supernos” nie ma szans. Ponieważ roślina znajduje się w szczelnie zamkniętym plastikowym woreczku, jej sub stancje zapachow-e nie przedostają się do powietrza. Gzą steczki zapachu nie wnikają wraz z powietrzem do nosa.

Zakończenie: Dzieci oglądają i obwąchują wszystkie zioła. Który z zapachów podoba im się najbardziej? Któn /. nich można skojarzyć z określoną potrawą? Małe kawałeczki ususzonych ziół zostają naklejone na kartkę papieru i wpięte do segregatora.

Testujemy zmysł dotyku

Wiek: powyżej pięciu lat

Liczba

uczestników: 8 dzieci

Miejsce: dowolne pomieszczenie

Wskazówki: Na naszej skórze znajdują się wrażliwe zakończenia nerwów, dzięki którym możemy dotykać przedmioty i wyczuwać ich powierzchnię. Zmysł dotyku skoncentrowany jest nie tyle w rękach, ile raczej w koniuszkach palców.

Materiały: Wykałaczki, plastelina.

Przygotowanie: Uformować z plasteliny cztery spłaszczone kulki o średnicy ok. 6 cm, w każdą kulkę włożyć dwie wykałaczki w odległości ok. 3 cm jedna od drugiej.

Wprowadzenie: Pozwalamy maluchom wypróbować, w jaki sposób ich ciało odbiera bodźce dotykowe: niech dzieci dmuchają lekko na swoje ręce, głaszczą je delikatnie, chuchają w nie, drapią ostrożnie, uderzają, ściskają skórę palcami.

Jedno z dzieci zgłasza się na ochotnika, aby z zawiązanymi oczami na podstawie dotyku rozpoznać, który z kolegów .(oi naprzeciwko. Zabawa na pewno spodoba się maluchom i na pewno zechcą ją powtarzać.

Dzieci dowiedziały się wiele o zmyśle dotyku, dzięki klóremu można rozpoznać całą masę rzeczy. Ale jak czuły jesl właściwie nasz dotyk? Czy dłonie są tak wrażliwe jak opuszki palców?