Bauhaus47

-jednym z nich jest dzisiaj polityzacja teatru - odgrywa nieocenioną rolę.

Scena w Bauhausie

Praca sceny eksperymentalnej w Bauhausie w Dessau dotyczy w mniejszym czy większym stopniu utopii albo rzeczywistości jutra, która nazywa się nowoczesny budynek sceniczny. Liczy się z możliwościami jutra albo toruje im drogę. Określona przez cele instytutu, z którego wyrosła, na pierwszym planie stawia zainteresowanie problemami przestrzeni, konstrukcji, formy i barwy. Trzeba się zastanowić, czy z tej strony można się w ogóle spodziewać odnowy sztuki scenicznej. Można to potwierdzić, jeśli problemy te będą potraktowane w szerokim zakresie, jeśli początkiem i końcem będzie nowy budynek sceniczny. W związku z tym nasza działalność ma charakter przygotowawczy i - ponieważ Bauhaus jest przede wszystkim szkołą - ma charakter analityczny i dydaktyczny. Nąjpierw zatrzymujemy się przed każdą rzeczą, aby zbadać jej istotę. Próbujemy ogarnąć przestrzeń, dzielimy ją liniami w sposób planimetryczny i stereometryczny, próbując nadać jej właściwe znaczenie, gdyż sztuka sceniczna jest przede wszystkim sztuką przestrzenną. Traktujemy pojawienie się postaci ludzkiej jako zjawisko samo w sobie i dochodzimy do tego, że jako część sceny jest ona w pewnym sensie istotą „oczarowaną przestrzenią”. Zmieniamy i przekształcamy ją za pomocą maski, kostiumu, rekwizytu, przy czym przekształcenia formalne i barwne zyskują wyższe znaczenie. Zamiast malowanych kulis robimy obciągnięte białym płótnem, przezroczyste, ruchome ścianki i za pomocą światła stwarzamy wyimaginowane przestrzenie. Traktujemy scenę jak laboratorium fizyczne, w którym zaskakująco sprawdzają się prawa nauki o barwach, zmienność barwnej materii pod wpływem kolorowego światła, w którym także można zademonstrować w przekonujący sposób prawa mechaniki i akustyki. Liczbę aktorów ograniczoną do jednego, dwóch, trzech powiększamy do chóru gestyczno-ruchowego, z którego stopniowo powinno wyłonić się także słowo. Słowem i dźwiękiem muzycznym chcielibyśmy zawładnąć zgodnie z prawami, jakie określimy dla formy i barwy, aby w ten sposób ująć całościowo problemy sceny, na której sami jesteśmy aktorami.

Przekonani o konieczności naszej pracy eksperymentalnej prowadzonej od podstaw ni to w szkole - gdyż nie dość szeroko i kompleksowo, ni to w teatrze - gdyż na to nie ma czasu. mamy nadzieję, że wkrótce będziemy mogli aktywnie pojawić się w polu uwagi, by przekonywać do idei teatru abstrakcyjnego.