DSC72

HENRYK ZBIERSK1

Szekspirowską koncepcję człowieka „patrzącego za siebie i przed siebie’*. Słowa „The best- I -U id schemes o 'mice an'man Gang aft a-gley” — „Najlepiej ułożone plany myszy i ludzi I często idą na marne”, stały się, jak wiadomo, tytułem i poniekąd myślą przewodnią sławnej ] powieści Stein becka Myszy i ludzie.

Jak jut wpomnieliśmy, Burns uprawiał także lirykę patriotyczną; jest autorem hymnu I narodowego Szkotówpt. Szkoci, którzy mieli... (Scots Wha Mae).

Jego liryka bynajmniej nie ogranicza się tylko do erotyków, lecz zawiera przykłady i ujmującej liryki roli oraz tzw. liryki reprezentatywnej (Dawny czas).

W utworach „zaangażowanych” Burnsa przebija naczelny ton demokratyzmu i radykał- I nego entuzjazmu dla Rewolucji Francuskiej. Jego demokratyzm najsilniej i najdobitniej wy- I raźa wiersz pt. Uczciwe ubóstwo (.fs there for honest poverty), cieszący się szczególnym po-wodzeniem wśród naszych tłumaczy, mamy bowiem co najmniej pięć przekładów tego u tworu.

William Blake (1757-1827) stanowił pod wieloma względami jaskrawe przeciwieństwo Roberta Burnsa. Polegało ono przede wszystkim na tym, że Blake był w całkiem dosłownym sensie wizjonerem. Już od młodości widział np. anioły w gałęziach drzewa, postacie historyczne wśród- zabytkowych budowli Westminsteru itp., podczas gdy Burns był poetą rzeczy namacalnych i w całym tego słowa znaczeniu „chodził po ziemi”.

Gdyby samo wizjonerstwo na to wystarczało, musielibyśmy, idąc śladem niektórych historyków literatury, zaliczyć Blake*a do poetów już w pełni romantycznych. Jest on nie-

r

William Blake, rys. J. Linnella, 1820, Fitz-wiUiam Museum w Cambridge

Strona Pieśni niewinności i doświadczenia W. Blake a z własnoręcznymi ilustracjami autora, wyd. z 1794 roku