ET9

ET9



1.3. Nauki o turystyce 19

Inne ekonomiki szczegółowe wspomagają ekonomikę turystyki w obszarze zagadnień związanych ze świadczeniem usług typowo turystycznych (przewozy pasażerskie w celach turystycznych) czy paraturystycznych (usługi komunalne, handel).

Wykorzystanie innych nauk do badań w zakresie ekonomiki turystyki wynika, jak już wskazano, z samego charakteru turystyki oraz faktu zainteresowania się turystyką przez wiele dyscyplin naukowych, a ponadto próby kreowania przez krajowe środowiska naukowe nowej dyscypliny naukowej (a wręcz samodzielnej nauki), nazywanej nauką o turystyce1. Poszczególne nauki wraz z uszczegółowieniem ich nazw, przykładowo geografia turystyki, socjologia turystyki, prawo turystyczne, stają się dyscyplinami nauki o turystyce. Część z tych dyscyplin ma charakter zinstytucjonalizowany, część rozwija się lub ma szanse na rozwój.

Systematyzując zakres informacji dotyczących istoty interdyscyplinarnego charakteru turystyki oraz kreowania nowej dyscypliny naukowej - nauki o turystyce - można zaproponować schemat przedstawiony na rysunku 1.3.

Rysunek 1.3. Interdyscyplinarne relacje ekonomiki turystyki wraz z naukami o turystyce

Źródło: opracowanie własne.

Na rysunku wymieniono podstawowe nauki i dyscypliny badawcze wchodzące w skład nauk o turystyce oraz wspomagające proces badawczy ekonomiki turystyki. Istotne jest podkreślenie, że sama ekonomika turystyki też jest jedną z dyscyplin wchodzących w skład nauk o turystyce.

Znając istotę oraz przedmiot badań ekonomiki turystyki, wyjaśnienia wymaga zakres samodzielności ekonomiki turystyki. Mając na uwadze ogólne warunki traktowania nauki jako samodzielnej, tj. jednoczesne spełnianie trzech następujących zasad:

•    posiadanie przez daną dyscyplinę samodzielnego przedmiotu badań,

•    posiadanie i wykrywanie własnych praw naukowych,

1

U. Szubert-Zarzeczny, Kilka uwag na temat autonomizacji „nauki o turystyce", w: Cele i treści akademickiego kształcenia vi’ dziedzinie turystyki i rekreacji, „Zeszyty Naukowe” 2001, nr 81. Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie, Kraków, s. 75-79.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ET9 2.2. Odwiedzający, turysta i wycieczkowicz 29 Odwiedzających od innych podróżnych odróżniają tr
ET9 4.1. Gospodarka turystyczna 49 omawianego pojęcia zaproponowaną przez W. Alejziaka, który okreś
ET9 1.3. Wpływ turystyki na bilans płatniczy 189 branży tylko o 2,5%. Twierdzi on, iż reguła lat 80
ET9 7.2. Istota produktu turystycznego i jego komponenty I 19 zawiera treści ekonomiczne. Każdy ucz
1489016x94270510995921971108881629030 n MIKROEKONOMIA to część (dział) ekonomii jako nauki, która k
1489016x94270510995921971108881629030 n MIKROEKONOMIA to część (dział) ekonomii jako nauki, która k
1489016x94270510995921971108881629030 n MIKROEKONOMIA to część (dział) ekonomii jako nauki, która k
Nr 286 2012 ZESZYTY NAUKOWE POLITECHNIKI RZESZOWSKIEJ Ekonomia i Nauki Humanistyczne z. 19 (1/2012)
Ekonomika turystyki R Łazarek (58) Według definicji klasyków nauki o turystyce, W. Hunzikera i K.
ET9 3.2. Rodzaje funkcji pełnionych przez turystykę 39 Funkcja etniczna jest realizowana przez tury
ET9 4.4. Rachunek satelitarny turystyki 59 1.    Charakterystyczne produkty turystyc
ET9 5.1. Podstawowe pojęcia dotyczące rynku usług turystycznych 69 Tabela 5.1. Podział rynku
ET9 6.1. Definicja i specyfika popytu turystycznego 79 Pierwsze dwa czynniki związane są z charakte
ET9 6.2. Cechy popytu turystycznego 89 •    higienę i ochronę zdrowia, •
ET 9 6.4. Mierniki popytu turystycznego 99 aktywność turystyczna netto i brutto. Pierwszy z tych wsk
ET9 7.2. Istota produktu turystycznego i jego komponenty 109 Szerokie znaczenie produktu turystyczn
ET9 8.2. Metody ustalania cen na usługi turystyczne 129 nazwać należy kategorią psychologiczną, nat
ET9 Pytania i zadania 139Pytania i zadania 1.    Które z metod ustalania cen usług t
ET9 9.2. Możliwości pomiaru jakości usług turystycznych 149 Tabela 9.1. Wybrane kryteria oceny jako

więcej podobnych podstron