39785

-* Chodzi o to, źe imperatyw kategoryczny można rozumieć jako wyjaśnienie tego w jaki sposób możliwe jest bezstronne sformułowanie sadu moralnego Aakie który na gruncie RACJI będzie w stanie rozstrzygnąć między konkurującymi normami działania/;

Zdaniem Habermasa - Kant dokonał zwrotu w stronę postmetafizycznego ujęcia autonomii moralnej /rozumienia moralności/: albowiem od momentu, w którym Kant redefiniuje moralność tak iż na jej gruncie pytamy o jak najlepiej uzasadnione twierdzenie moralne - ogólne pytanie moralne przestaje mieć postać Arystotelesowską /Co jest dobre dla mnie? Dla nas?/ od Kanta pytanie stricte moralne przybiera postać „Co powinienem czynić? Co powinno się czynić’.

Innymi słowy Kant odłącza pytania moralne od etycznego kontekstu życia wspólnoty;

-* odpowiedź na pytanie moralne jest słuszna o tyle o ile oparte jest o słuszne racje /jakie działania będą sprawiedliwe/;

-»pytanie o etyczność /etycznym kontekstem życia danej wspólnoty/, to pytania o dobre życie i sens żyda /co jest dobre, co ma sens/.

Kant odłącza pytania moralne od etycznego kontekstu życia wspólnoty za pomocą potrójnej abstrakcji która składa się na postać imperatywu kategorycznego:

a)    abstrakcji od a posteriorycznych pobudek działania /czyli takich związanych z rozważaną sytuacją: lubię Iksińską, nie lubię iksińskiej.!:

b)    abstrakcji od konkretnej sytuacji;

c)    abstrakcji od instytucji oraz form żyda /klucz sprawy dla debat <3/ tego. który pyta o to jak działać.

Ad a) o abstrakcję i indywidualizacje jak rozróżnienie między autonomią a heteronomią działania /abstrahuje od pobudek/.

Ad b) o refleksyjność jako zrozumienie i zastosowanie refleksyjnych norm i pryncypiów.

Ad c) o uogólnialność.

Pytania o działania moralne to nie pytania o szczęście, ale dotyczą sprawiedliwości i autonomii działania /w oparciu o powszechnie ważne normy/;

Pytanie o to co jest Dobre jest ograniczone do perspektywy prywatnej, subiektywnej Aównież w stosunku do wspólnoty/.

Rozłam: na to co słuszne i na to co dobre.