117474

Polityka pieniężna Dr Witold Gradoń

Zazwyczaj celem operacyjnym jest jednak stopa procentowa rynku pieniężnego - jej kształtowanie się w praktyce jest bardziej powiązane w sposób bezpośredni z działalnością kredytową banków komercyjnych oraz wydatkami konsumpcyjnymi i inwestycyjnymi

Strategia monetarna

1.    Bank centralny steruje bazą monetarną w ramach operacji otwartego rynku

2.    Baza monetarna pozwala bankom komercyjnym kreować podaż pieniądza

3.    Podmioty gospodarcze zgłaszają popyt na pieniądz

4.    Podaż pieniądza w zetknięciu z popytem na pieniądz wyznacza poziom cen

Problemy ze strategią monetarną

•    Problemy ze stabilnością mnożnika

•    Problemy ze stabilnością szybkości obiegu/popytu na pieniądz

•    Trudności w empirycznym uchwyceniu zależności między zmianami podaży pieniądza i cenami

•    Szacowane funkcje popytu na pieniądz były coraz mniej stabilne -programowanie przyrostu podaży pieniądza niezbędnego do osiągnięcia założonego celu inflacyjnego stało się niemożliwe

Przyczyny problemów z empirycznymi szacunkami popytu na pieniądz

1.    Rozwój innowacji finansowych - w skład agregatów pieniężnych zaczęto wliczać depozyty, które choć miały charakter a Vista to pełniły funkcje tezauryzacyjne

2.    Wzrost mobilności kapitałów przyczynił się do destabilizacji szacowanych funkcji popytu na pieniądz w poszczególnych krajach

Strategia monetarna stosowana była przez:

•    Bundesbank (1975-1998)

•    Narodowy bank Szwecji

•    Bank Anglii

•    System rezerwy federalnej Strategia kursowa

Strategia kursowa polega na prowadzeniu polityki pieniężnej w oparciu o sterowanie kursem walutowym