120139483

38 VTLS W BIBLIOTEKACH POLSKICH

wręcz niemożliwy. W przypadku katalogów np. oprogramowanie służyło li tylko do wydruku kart katalogowych.

Obydwa powyższe czynniki (sprzęt i oprogramowanie) powodowały, że punkt ciężkości w realizacji zamierzeń spoczywał na informatykach. Bibliotekarze stali nieco lub całkiem z boku, potrzebni byli do udzielania pewnych konkretnych informacji, nie uczestniczyli dostatecznie aktywnie w realizacji zamierzenia, nie byli też do tego przygotowani. Między tymi dwiema grupami nie wytworzyła się platforma właściwej współpracy.

Obecnie sprzęt mikrokomputerowy zminimalizował barierę między człowiekiem a maszyną i to na skalę rewolucyjną. I choć wykorzystując wyłącznie sprzęt mikrokomputerowy, często nie pracujący w sieci, nie można skomputeryzować dużej biblioteki, to stanowi on zasadniczy element kontaktu bibliotekarza z systemem, kontaktu przyjaznego. Niewielkie gabaryty urządzenia mają tu także swoje psychologiczne znczenie.

Można wymienić wiele polskich bibliotek, które zaczynały komputeryzację, stosując właśnie mikrokomputery. Wśród nich znajduje się BG AGH, która pierwsze dwa mikrokomputery zakupiła na początku 1989 r. na potrzeby Sympo — katalogu centralnego materiałów konferencyjnych. Katalog ten zrodził się w Bibliotece Głównej Politechniki Warszawskiej i do dziś z powodzeniem funkcjonuje. Do budowy wspomnianego katalogu wykorzystano powszechny w naszym kraju pakiet Mikro ISIS.

W miarę upływu czasu stało się oczywiste, że na tym nie można poprzestać. Podjęto więc decyzję o rozszerzeniu zakresu komputeryzacji, ale dopiero po przeprowadzeniu analizy systemowej. Prace nad analizą zajęły powołanemu do tego celu zespołowi (czterech bibliotekarzy z BG AGH oraz dwóch informatyków spoza Biblioteki, którzy nie uczestniczyli w dalszych pracach, tj. przygotowaniu ostatecznego projektu i pracach wdrożeniowych) ponad pół roku, ale zaowocowały ogromnym materiałem.

Materiał ten stał się podstawą do przygotowania projektu obejmującego działalność Oddziałów Gromadzenia, Opracowania Alfabetycznego i Opracowania Rzeczowego wydawnictw zwartych. Z braku innych wówczas możliwości zaproponowano wykorzystanie oprogramowania Mikro ISIS. Przed przystąpieniem do tworzenia projektu sformułowano następujące założenia:

—    opis dzieła ma być sporządzany tylko raz (dotychczas taki sam lub prawie taki sam opis tworzony był wielokrotnie w różnych etapach opracowania książki),

—    opis ten ma powstawać sukcesywnie, tzn. zainicjowany przy gromadzeniu zbiorów, a następnie wzbogacany i uzupełniany w kolejnych etapach opracowania.

Zaproponowanie sensownego rozwiązania bez oprogramowania sieciowego (wersja sieciowa Mikro ISIS-u pojawiła się dopiero później) było zadaniem dosyć trudnym, niemniej możliwym. Powyższe założenia, przy wspomnianych ograniczeniach oprogramowania, postanowiono więc zrealizować w sposób następujący. W Oddziale Gromadzenia umiejscowiono pięć mikrokompute-