5167289739

6 WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO Nr 1/1952

wadzenia tych kart obowiązane są komórki wynalazczości. Dane liczbowe w karcie ewidencyjnej powinny być zgodne z danymi zawartymi w arkuszu obliczeniowym oszczędności (wzór Nr 1).

§ 13. Jeżeli projekt racjonalizatorski został zastosowany w wielu zakładach, Ministerstwo Gospodarki Komunalnej (Samodzielny Wydział Techniki) prowadzi ewidencyjny kartę zbiorczą oszczędności według wzoru Nr 3*).

Minister Gospodarki Komunalnej: (—) K. Mijał

(Monitor Polski z dn. 28.12.1951 Nr A-104, poz. 1516)

REZOLUCJA

krajowej narady pracowników naukowych, techników, inżynierów i racjonalizatorów

odbytej we Wrocławiu w dn. 1x2 grudnia 1951 r.

REALIZACJA wielkich zadań planu d-letniego dokonuje się przy pełnej mobilizacji sił całegc narodu, wyzwalaniu energii i twórczej inicjatywy robotników, chłopów oraz inteligencji pracującej.

W ciągu ostatnich kilku lat, idąc śladami przodującej nauki i praktyki Związku Radzieckiego, zakłady naukowe, katedry i poszczególni pracownicy nauki nawiązali serdeczne więzy przyjaźni i współpracy z załogami i racjonalizatorami fabryk, kopalń, hut PGR i spółdzielni produkcyjnych.

Wzrosło wzajemne zaufanie ludzi nauki i ludz praktyki produkcyjnej.

Przyjęcie przez naukę polską podstaw ideologicznych I-go Kongresu Nauki Polskiej pozwala jej wejść na nowe szerokie tory rozwoju. Dziś nauka polska służy całemu narodowi, służy sprawie podnoszenia dobrobytu pracujących, sprawie budowy socjalizmu i wzmocnienia obozu pokoju.

I Kongres Nauki Polskiej wskazał, że ścisłe powiązanie wiedzy z praktyką jest fundamentalną zasadą rozwoju nauki. Kongres wskazał konieczność upowszechniania zdobyczy nauki wśród najszerszych mas pracujących.

Troska, jaką Partia i Rząd otaczają naukę, oraz rozwój twórczej myśli ludzi pracy, stwarzają podstawę do pełnego rozkwitu wiedzy, do szybszego postępu kulturalnego i gospodarczego.

Wrocławska wystawa wynalazczości pracowniczej, podobnie jak i wiele innych wystaw racjonalizatorskich, zorganizowanych w ciągu ostatnich lat, zademonstrowała wkład tysięcy ludzi pracy — nowatorów, wynalazców i uczonych — w budownictwo naszej potężnej socjalistycznej ojczyzny.

Naród polski z każdym dniem skupia coraz bardziej swe siły wokół budownictwa pokojowego. Sprawie tej służy także nauka polska. Naukowcy polscy z ludźmi zakładów pracy służą realizacji planu 6-let-niego — planu budownictwa podstaw socjalizmu.

W tym samym okresie zachłanny imperializm przygotowuje się do rozpalenia pożogi wojennej, podporządkowując i wykorzystując naukę do celów zniszczenia i wojny.

Przyśpieszenie i umacnianie naszego budownictwa socjalistycznego wymaga coraz większego wyzwolenia twórczych sił narodu, zespolenia wysiłku wszyst-

^ł) Wzory druków i objaśnienie do nich — patrz Monitor Polski Nr A-104, poz. 1616.

kich ludzi miast i wsi, ludzi z zakładów pracy i ludzi nauki.

Dla dalszego pogłębienia i ściślejszego powiązania pracy uczonych z pracą praktyków, wiedzy z życiem, narada naukowców z racjonalizatorami wytycza następujące zasady rozwoju tej współpracy:

T Współpraca ludzi nauki i ludzi praktyki jest drogą do pogłębiania i rozszerzania teorii na bazie praktycznych doświadczeń; jest drogą do przyśpieszenia realizacji zadań planu narodowego przez jak najszybsze stosowanie w praktyce nowych zdobyczy wiedzy; jest drogą pełnego rozwoju twórczych sił całego narodu w wielkim, budownictwie socjalizmu i pokoju. Współpraca pracowników naukowych z ludźmi zakładów pracy winna stanowić obowiązek zawodowy, wynikający ze społecznej funkcji nauki w życiu narodu. Zadaniem pracownika naukowego w tej dziedzinie winno być:

budzenie twórczej myśli ludzi produkcji, udzielanie pomocy w pracy nowatorskiej, wykorzystanie przodujących doświadczeń racjonalizatorskich w pracy naukowo-badawczej i pedagogicznej.

T j Współpraca ludzi nauki i ludzi praktyki powin-na być realizowana bezpośrednio w zakładach pracy, a zwłaszcza w klubach techniki i racjonalizacji oraz instytutach naukowo-badawczych i na wyższych uczelniach. Współpraca ta winna wejść na tory systematycznej i planowej działalności w drodze oodejmowania przez pracowników katedr lub zespołów katedr opieki nad zakładami pracy, oddziałami fabrycznymi, klubami techniki i racjonalizacji. Peł-i” ny zakres stałej i planowej opieki powinien być częścią składową planu pracy uczelni tak w zakresie badawczym jak i pedagogicznym oraz planu pracy zakładu produkcyjnego. W zakresie pomocy dla nowatorów, racjonalizatorów produkcji, zakłady pracy winny przede wszystkim korzystać z pomocy instytutów naukowo-badawczych.

m Powoływane przez ORZZ komisje współpracy pracowników naukowych z racjonalizatorami stanowią jedno z ważnych ogniw organizacyjnych łączenia nauki z praktyką. Komisje te oraz organizowane przy ORZZ gabinety techniczne winny zajmować się:

ożywieniem i upowszechnieniem wszelkich form współpracy naukowców z robotnikami, organizowaniem pomocy racjonalizatorom przez instytuty naukowo-badawcze i wyższe uczelnie, zapoznawaniem * klubów racjonalizacji z. osiągnięciami klubów zbliżonej branży, względnie innych klubów,

organizowaniem odczytów, kursów szkoleniowych, narad, pokazów, wystaw, udzielaniem pomocy w organizowaniu czytelń i bibliotek,

upowszechnianiem literatury ' popularno-naukowej.

T\T Uczelnie włączając się do systematycznej *■ * współpracy z produkcją, powinny zapoznawać pracowników instytutów naukowych z doświadczeniami pracy racjonalizatorów, tworzyć zespoły naukowe dla opracowywania wyłaniających się ważniejszych problemów produkcyjnych oraz współpracować z instytucjami wydawniczymi w zakresie wy-j dawnictw popularno-naukowych. -