984501858

Gołębica w symbolice nowotestamentalnej jest nierozłącznie związana z Duchem Świętym, stała się więc znakiem miłości Boga Ojca do Jego Syna, Boga-Człowieka²⁶. Dlatego też ten symbol uruchamia biblijno-teologiczne znaczenie i umieszcza tę scenę w kontekście oczekiwań mesjańskich:

- Już wkrótce - mówiła gołębica - trzymać będziesz Mesjasza na swoich dłoniach, tak jak mnie teraz trzymasz, Symeonie, mężu sprawiedliwy i bojący się Pana, trzymać Go będziesz i patrzeć na Niego, i radować się Jego widokiem, i dopiero potem, po owej radości, umrzesz spokojną śmiercią i staniesz się oddechem Pana. Symeon zadrżał, rozłożył dłonie, ale w jego dłoniach nie było nic poza bezcielesnym, słonecznym blaskiem (I-II, 52).

W zachowaniu Symeona widoczny jest wyraźny kontrast: na miejscu poprzedniego spokoju i pogody ducha pojawiło się przerażenie, zadziwienie. Wstrząs, którego doświadczył po nagłym i tak bardzo realnym doświadczeniu obecności Elohim, stawia go wśród tych mężów Bożych, którzy zetknąwszy się bezpośrednio z Jego działaniem, bez reszty podporządkowali Mu swoje decyzje.

Dokonane przez Romana Brandstaettera poetyckie przetworzenie problematyki teologicznej wydobywa i wzmacnia przesłanie teologiczne biblijnego fragmentu. Struktura artystyczna wspomaga bowiem wymowę teologiczną - co zbliża wypowiedź autora do wypowiedzi midraszystów. Na związki z midraszem haga-dycznym obu przedstawionych amplifikacji dotyczących płaszczyzny naturalnej i nadprzyrodzonej wskazują cytaty i nawiązanie do tekstu biblijnego, obrazowo-poetycki język wyjaśniający fragmenty biblijne, stworzenie opowiadania, które jest nośnikiem

^Z<1 Por. M.Lurkcr, Słownik obrazów i symboli biblijnych, Poznań 1989, s. 60-61. Aspekt zespolenia Człowieczeństwa Jezusa z Jego Bóstwem wyraźnie występuje w teofanii nad Jordanem. Tam - co nocuje każdy z ewangelistów - pojawia się motyw gołębicy jako znaku obecności Ducha Świętego; zob. Mt3, 16; Mk 1. 10; Lk 3, 22; J 1,32.

234