LABORATORIUM Z FIZYKI
Krzysztof Świerczyński	Grupa 18b	Wydział Budownictwa Lądowego	Politechnika Świętokrzyska	10.10. 99
Numer ćwiczenia: E3
		Ocena	Data	Podpis
Teoria
Wykonanie

WSTĘP

Element półprzewodnikowy, którego działanie oparte jest na zjawisku Halla nazywa się hallotronem. Efektem Halla nazywamy powstanie różnicy potencjałów w poprzecznym polu przewodnika, w którym płynie prąd, jeśli umieścimy go w polu magnetycznym.

Zjawisko Halla, związane jest z tzw. kątem Halla. Kąt Halla jest to kąt, który powstał w wyniku przesunięcia linii ekwipotencjalnych.

Celem doświadczenia było wyznaczenie zależności napięcia Halla od indukcji pola magnetycznego.

		Ix = 6 mA	Ix = 10 mA	Ix = 18 mA
I (ma)	B (mT)	UH (mV)	UH (mV)	UH (mV)
200	300	140	220	410
250	375	180	300	480
300	450	190	340	560
350	525	210	370	650
400	600	230	400	730
450	660	260	450	820
500	725	290	480	900
550	800	320	540	980
600	875	340	580	1040
650	940	360	610	1100
700	1100	380	650	1150

	I1 = 270 (mA)	I2 =550 (mA)
Ix	UH (mV)	UH (mV)
3	78	140
4	110	200
5	140	250
6	170	310
7	200	370
8	230	420
9	260	480
10	300	530
11	330	590
12	360	640
13	390	700
14	420	750
15	460	810

Aby zbadać zależność napięcia Halla od indukcji pola magnetycznego β i prądu sterującego I_x zmieniamy wartość indukcji i prądu sterującego, wyniki zapisujemy w tabeli.

Wnioski

Doświadczenie wykazało, że napięcie Halla jest wprost proporcjonalne do wartości indukcji β pola magnetycznego i wartości prądu sterującego I_x. Wyniki doświadczenia zgodne są ze wzorem z którego tak samo wynikają powyższe treści:

RH - stała Halla

I_x - natężenie prądu sterującego

c - indukcja pola magnetycznego

- 1 -

---