D. elektrt.-proces rozpadu związków(rozp. w H2O nadają jej zdolność przewodzenia prądu-elektrolity)na jony.Przewodzenie prądu-jony wędrując w p. elektrycznym, przenoszą ze sobą ładunki elektryczne. Kationy wędrują do elektrody ujemnej, a aniony do elektrody dodatniej.

Wg Arrheniusa-przy rozpusz. zw. chemicznych należących do elektrolitów zw. elektroobojętne ulegają w chwili rozpuszcz. rozpadowi na jony(suma ład+ =ład-)

Stopień dysocjacji-miara wzrostu liczby cząsteczek w roztworze. Wyraża on ilościowo postęp dysocjacji określający stosunek liczby cząsteczek zdysocjowanych do pierwotnej liczby cząsteczek niezdysocjowanych, które istniały na początku: alfa=n/n0. Jest również proporcjonalny do pierwiastka z ilorazu stałek K i stężenia początkowego molowego Co.

Wpływ rozpuszczalnika na dysocjację-rozpuszczanie związane jest ze zmniejszeniem sił przyciągania elektrostatycznego między jonami. Siła przyciągania między dwoma ładunkami elektrycznymi o przec. znakach wynosi (nie próżnia):F=(1/*(e1*e2)/r^,gdzie  jest stałą dielektryczną rozpuszczalnika, zawsze większą od jedności.Rozluźnieniu sił przyciągania sprzyja też naturalny ruch cieplny cząsteczek,dlatego dysoc. elektrolitu wzrasta wraz z temp.

Stała dysocjacji elektrolitycznej-jest to stała równowagi chemicznej dla dysocjacji chemicznej, jest ona wielkością stałą dla danej temperatury(wzrasta wraz z nią).

P. rozcień. Ostwalda-przy malejącym stężeniu(wzrastającym rozcieńczeniu) stopień dysocjacji (alfa) wzrasta. Stopień dysocjacji elektrolitycznej w rozcieńczeniach nieskończenie wielkich osiąga wartość 1-słaby elektrolit zdysocjowany jest w 100%.

---