RÓŻNICE POMIĘDZY JĘZYKIEM MÓWIONYM I PISANYM
Język mówiony charakteryzuje mimika i gestykulacja tj. znaki przynależne do kodu kinezycznego. Znamienny jest kod prokseniczny czyli czas i przestrzeń pomiędzy nadawca i odbiorcą. Akt mowny jest jednoczesny. Mówimy i ktoś nas słucha. Ponadto kod sytuacyjny (kulturowy) tj. np.: angielska przerwa na herbatę, włoska siesta. Język mówiony miesza formy gramatyczne:
Język pisany charakteryzuje się większą spójnością i bogactwem gatunków
TEKST
Nie tylko w obrębie zdania, ale także w obrębie tekstu możemy mówić o składni. Sytuacja tworzy kontekst; sprawia, że pozornie nie mające nic wspólnego ze sobą zdania tworzą tekst.
Definicja mocna tekstu:
Zbiór wyrażeń wzajemnie ze sobą powiązanych; brak powiązania powoduje koniec tekstu.
W pewnych sytuacjach tekst nosi nazwę DYSKURSU tj. tekstu w kontekście. Najważniejsza jest komunikacja; wszystko związane z odbiorcą, nadawcą i sytuacja.
KAŻDY TEKST JEST DYSKURSEM,
ALE NIE KAŻDY DYSKURS JEST TEKSTEM.
Np.: dyskurs edukacyjny to nie tylko lekcje, to także konwersatoria,
programy dydaktyczne i edukacyjne, podręczniki.
Cechy tekstu to delimitatory incypitowe (początkowe) i finalne (końcowe).
Dzięki temu tworzy nam się jakaś rama. W środku mamy: