Dośw 1. Woda zimna/ciepła+gumy

Guma Guar+ zimna woda

Po dodaniu gumy guar do zimnej wody roztwór był mętny, powstał drobny osad w postaci płatków osadzonych na dnie kolby

Guma Guar+ ciepła woda

Roztwór gumy z ciepłą wodą był bardziej mętny niż z zimną wodą, powstał osad.

Wnioski: Guma guar lepiej rozpuszcza się w wodzie ciepłej (bardziej mętny roztwór) niż w zimnej.

Guma ksantonowa +zimna woda

Po dodaniu do zimnej wody gumy ksantonowej powstał mętny roztwór, guma rozpuściła się w pewnym stopniu ale  bardzo niewielkim

Guma ksantonowa+ciepła woda

Guma nie rozpuściła się

Wnioski: Guma ksantonowa lepiej rozpuszcza się w wodzie zimnej. Koloidy szybko reagują z wodą ale ciężko jest je całkowicie rozpuścić.

Dośw. 2:

Do wody dodawaliśmy skrobi i potem przesączliśmy przez lejek i do przesączu dodawaliśmy płynu Lugola

Po dodaniu płynu Lugola do przesączu brak zmiany zabarwienia czyli brak skrobii w przesączu.

Wniosek: Skrobia nie rozpuszcza się w zimnej wodzie.

Dośw. 3: reakcja z odczynnikem Crossa-Bewana   (nie wiem czy tak się pisze)

W jednym była skrobia a w drugim bibula i robilo sie przesacz a z tym odczynnikiem crossa jakiegos tam to była tylko bibuła

I z tego co mam zapisane to najpierw się rozpuściła a potem po dodaniu wody wytrąciła ponownie ale nie w takim stopniu w jakim była dodana. Ale było to widoczne.

Dośw. 4: Reakcja Seliwanowa

Opis: do 4. probówek dodaliśmy glukozę, fruktozę, maltozę, sacharozę, a potem do każdej odczynnik Seliwanowa (HCl + rezorcyna)

Następnie probówki ogrzewaliśmy w łaźni wodnej.

 

Obserwacje: Fruktoza zabarwiła się najszybciej (po ok 5 min) na kolor intensywny łososiowy, sacharoza na kolor mniej intensywny łososiowy, glukoza i maltoza brak zmian

Wnioski: Wszystkie cukry ulegają tej próbie ale aldozy wolniej niż ketozy.

Po działaniem rozcienczonego ( 1:1 ) kwasu chlorowodorowego, ketozy podlegaja przekształceniu w

furfuralowe pochodne znacznie łatwiej niż aldozy. Hydroksymetylofurfural pochodzacy z ketozy, reaguje z

rezorcyna (m.-dihydroksybenzenem), dajac barwny produkt. Reakcja służy odróżnieniu ketoz od aldoz.

Dośw. 5: Skręcanie światła spolaryzowanego

Wyniki

2% 2,6
4% 4,9
6% 8,5
8% 10,1
10% 14,9
Długość polarymetru 2dm3

Wyniki nalezy przedstwić w formie wykresu. Wniosek jest jeden im większe stężenie roztworu tym większy kat skrecania. Wszystkie roztwory to roztwory sacharozy

Dośw. 6: Żelowanie hydrokoloidów
E 1422 roztwór najbardziej mętny, najgęstszy, struktura gładka.
Skrobia ziemniaczana- roztwór również mętny i gęsty. Twardszy od E 1422 struktura ciągliwa
Skrobia żelująca- roztwór najbardziej przejrzysty, sprężysty i galaretowaty

Tu nie bardzo wiem o co chodzi. W swoich notatkach mam zapisane jeszcze że po prostu mieszali te 3 substancje z wodą i mieszali te roztwory. Tu chodzi o robienie kleiku skrobiowego.

Dośw.7: 10/str. 45 Badanie stabilności emulsji w obecności polisacharydów.
olej z wodą - najbardziej jednorodna emulsja (rozwarstwienie po ok. 3 minutach)
guma ksantowa - mniejsze rozwarstwienie niż w wodzie, największe cząsteczki, najmniejsza jednorodność (ok 5 minut)
alginian sodu - najtrwalsza emulsja (ok. 7 minut)
wniosek: obecność hydrokoloidów nieskrobiowych zwiększa stabilność emulsji wodno-tłuszczowych.

Dośw. 8: 7/42 a. Skrobia różnego pochodzenia + płyn lugola
7 probówek ze : skrobią jęczmienną, ziemniaczaną, owsianą,ryżową, pszenną, pszenżytnią i kukurydzianą, do nich dolałyśmy ok 2 cm3 wody i 2 krople lugola.

Obserwacje: Każda z probówek zabarwiła się na różne kolory. Zabarwienie probówek od najjaśniejszej (jasno fioletowa) do najciemniejszej (granatowa) : skrobia : kukurydziana, owsiana, ryżowa, pszenna,pszenżytnia, jęczmienna i ziemniaczana.

Wnioski: Różnice w barwach probówek wynikają z różnej zawartości amylozy i amylopektyny . Zawartość amylozy według różnych źródeł literaturowych wynosi: 10-35%,14-27%,10-20%, pozostałość stanowi amylopektyna.

Dośw. 9: 7/45 B Wykrywanie zafałszowania śmietany
Obserwacje: próbka nr 1- plyn zabarwil sie na kolor taki szaro fioletowoniebiskie i próbka 2 bez zmian tzn że wykryto skrobie w próbce nr 1.

Wnioski: Skrobia powoduje zagęszczenie śmietany.

Dośw. 10: Próba Fehlinga

Użyto następujących substancji: miód, glukoza, fruktoza, sacharoza, maltoza, napój gazowany, skrobia.

Obserwacje: po przeprowadzeniu próby fehlinga na próbce każdego roztworu zaobserowano zmiany w zabarwieniach roztworów. Ujemna próba Fehlinga była dla skrobi, sacharozy i napoju.

Wnioski: Próba Fehlinga wykorzystywana jest również do określania właściwości redukujących cukrów tzn. cukry redukują kationy miedzi Cu²⁺, same utleniając się do kwasów aldonowych (np. glukoza utlenia się do kwasu glukonowego).

Nie jest możliwe jednak odróżnienie aldoz, które zawierają aldehydową grupę funkcyjną od ketoz, które zawierają grupę ketonową. Niektóre ketozy, jak np. fruktoza, ulegają bowiem tautomerii keto-enolowej, a wynikiem tej izomeryzacji jest forma aldehydowa cukru.

Monosacharydy i disacharydy (np. maltoza) w większości dają pozytywny wynik próby. Do wyjątków należy sacharoza, która nie zawiera grup hemiacetalowych. Negatywny wynik próby dają też polisacharydy ze względu na zbyt małą liczbę reszt redukujących (jedna grupa aldehydowa w całym polimerze).

---