1 . WYZNACZANIE CHARAKTERYSTYKI PRĄDOWO -NAPIĘCIOWEJ DŁAWIKA .
U [V] |
143 |
155 |
160 |
170 |
182 |
195 |
208 |
215 |
225 |
235 |
250 |
255 |
260 |
265 |
I [A] |
0,1 |
0,13 |
0,14 |
0,18 |
0,2 |
0,25 |
0,3 |
0,35 |
0,43 |
0,49 |
0,59 |
0,64 |
0,68 |
0,72 |
WYZNACZANIE WYPADKOWEJ CHARAKTERYSTYKI PRĄDOWO -NAPIĘCIOWEJ .
Zwiększanie napięcia:
U [V] |
0 |
25 |
40 |
50 |
60 |
70 |
80 |
85 |
90 |
105 |
120 |
130 |
135 |
I [A] |
0 |
0,05 |
0,06 |
0,07 |
0,09 |
0,11 |
0,14 |
0,5 |
0,51 |
0,53 |
0,57 |
0,59 |
0,6 |
Zmniejszanie napięcia
U [V] |
135 |
115 |
100 |
90 |
80 |
70 |
60 |
55 |
45 |
30 |
0 |
I [A] |
0,6 |
0,55 |
0,52 |
0,49 |
0,46 |
0,44 |
0,4 |
0,08 |
0,06 |
0,05 |
0 |
Charakterystyki elementów idealnych :
Charakterystyka dla elementów rzeczywistych :
3 . WYZNACZANIE WYPADKOWEJ CHARAKTERYSTYKI PRĄDOWO -NAPIĘCIOWEJ OBWODU RÓWNOLEGŁEGO .
U [V] |
I [A] |
I1 [A] |
I2 [A] |
0 |
0 |
0 |
0 |
65 |
0,07 |
0,04 |
0,1 |
80 |
0,09 |
0,05 |
0,13 |
100 |
0,11 |
0,06 |
0,16 |
115 |
0,12 |
0,07 |
0,19 |
135 |
0,13 |
0,09 |
0,2 |
155 |
0,13 |
0,15 |
0,26 |
175 |
0,12 |
0,18 |
0,28 |
185 |
0,1 |
0,23 |
0,3 |
200 |
0,1 |
0,28 |
0,32 |
205 |
0,12 |
0,32 |
0,33 |
215 |
0,14 |
0,38 |
0,35 |
225 |
0,17 |
0,44 |
0,36 |
235 |
0,2 |
0,49 |
0,37 |
240 |
0,22 |
0,52 |
0,38 |
260 |
0,35 |
0,72 |
0,42 |
Charakterystyka dla elementów idealnych rzeczywistych :
Charakterystyka dla elementów rzeczywistych :
Wnioski :
Podczas ćwiczenia wyznaczyliśmy charakterystykę prądowo-napięciową dławika. Na podstawie otrzymanego wykresu i przy założeniu, że ferrorezonans wystąpi przy napięciu 205 V , został dobrany kondensator C.
Przy połączeniu szeregowym dławika z kondensatorem zachodzi zjawisko ferro rezonansu napięć, przy połączeniu równoległym - zjawisko ferrorezonansu prądów.
Zjawisko ferrorezonansu napięć różni się od zwykłego rezonansu zachodzącego w obwodzie LC gdyż w tym przypadku regulacji nie dokonujemy poprzez zmianę częstotliwości, lecz przez zmianę wartości napięcia zasilającego. Aby wyeliminować zjawisko histerezy magnetycznej przy wyznaczaniu ch-ki U=f(I) obwodu szeregowego należało dokonać pomiarów podczas zwiększania, a następnie podczas zmniejszania napięcia zasilającego.
W miarę zwiększania wartości napięcia zasilającego można było zaobserwować stopniowy wzrost prądu aż do momentu gdy napięcie osiągnęło określoną wartość ( około 80 V ) po przekroczeniu której wystąpił gwałtowny skok prądu przy bardzo małej zmianie napięcia. Punkt odpowiadający zjawisku ferrorezonansu napięć nie został przy tym osiągnięty. Dopiero w wyniku obniżania napięcia zasilającego można było dokonać pomiaru napięcia przy którym zachodzi ferrorezonans. Dalsza niewielka już zmiana napięcia powodowała ponowny skok prądu. Zjawisko to zostało przedstawione na charakterystyce prądowo-napięciowej. Charakterystyki rzeczywiste odbiegają od idealnych ( napięcie podczas ferrorezonansu nie jest równe zero ) ze względu na występowanie strat na rezystancji.
Przy badaniu obwodu równoległego nie zaszły zjawiska przewrotu ( gwałtowne skoki napięcia przy niewielkich zmianach prądu ) ponieważ układ dołączony był do źródła napięcia, a więc wielkością wymuszającą było napięcie a nie prąd. W obwodzie równoległym ferrorezonans prądów następuje dla takiej wartości napięcia przy której prąd płynący przez dławik jest równy prądowi płynącemu przez kondensator, natomiast prąd wypadkowy osiąga wtedy minimum.
Na podstawie charakterystyki dobieramy kondensator C. Założyliśmy, że ch-ki przetną się w punkcie o współrzędnych U = 205V, I = 0,3A
Podczas ćwiczenia użyty został kondensator o wartości 5 uF