1. Oznaczanie cementu

Nazwa cementu	Oznaczenie według normy	Ilość dodatku mineralnego w składzie cementu
Cement portlandzki	CEM I	0-5%
Cement portlandzki żużlowy	CEM II/A-S CEM II/B-S	6-20% (żużel wielkopiecowy) 21-35%
Cement portlandzki krzemionkowy	CEM II/A-D	6-10% (pył krzemionkowy)
Cement portlandzki pucolanowy	CEM II/A-P CEM II/B-P CEM II/A-Q CEM II/B-Q	6-20% (naturalna) 21-35% 6-20% (naturalna wypalana) 21-35%
Cement portlandzki popiołowy	CEM II/A-V CEM II/B-V CEM II/A-W CEM II/B-W	6-20% (popiół lotny krzemionkowy) 21-35% 6-20% (popiół lotny wapienny) 21-35%
Cement portlandzki łupkowy	CEM II/A-T CEM II/B-T	6-20% (łupek palony) 21-35%
Cement portlandzki wapienny	CEM II/A-L CEM II/B-L	6-20% (wapień) 21-35%
Cement portlandzki wieloskładnikowy	CEM II/A-M CEM II/B-M	6-20% (wszystkie składniki) 21-35%
Cement hutniczy	CEM III/A CEM III/B CEM III/C	36-65% 66-80% 81-95%
Cement pucolanowy	CEM IV/A CEM IV/B	11-35% 36-55%
Cement wieloskładnikowy	CEM V/A CEM V/B	36-60% 62-80%

Rozróżnia się trzy klasy wytrzymałości cementu: 32,5, 42,5 i 52,5.

Dla każdej klasy wytrzymałości normowej rozróżnia się dwie klasy wytrzymałości wczesnej (wytrzymałość na ściskanie po 2 lub 7 dniach):

• klasę N - normalnej wytrzymałości wczesnej,

• klasę R - wysokiej wytrzymałości wczesnej.

Dodatkowe cechy cementu są przedstawiane przez producentów w postaci kodu literowego na końcu oznakowania:

• NA lub LA oznacza cement niskoalkaliczny,

• HSR cement o wysokiej odporności siarczanowej,

• LH - cement o niskim cieple hydratacji

2. Porównać metody projektowania metodą pojedynczego i podwójnego otulenia (podobieństwa, różnice i wzory)

Metoda Paszkowskiego podwójnego otulenia

Ziarna kruszywa grubego (żwiru) są otulone warstewką zaprawy o określonej grubości, natomiast tworzące zaprawę ziarna kruszywa drobnego (piasku) są otulone warstewką zaczynu cementowego

cement (C), kruszywo grube (Ż), drobne (P) woda (W).


równanie ciekłości


równanie objętości








Po zakończeniu obliczeń, aby otrzymać recepturę laboratoryjną na 1 m³, uzyskane ilości cementu, wody, piasku i żwiru należy przemnożyć przez 1000.

W omawianej metodzie nie występuje równanie wytrzymałości. Dlatego po zakończeniu obliczeń należy obliczyć stosunek C/W i korzystając ze wzoru Bolomeya, obliczyć:

• f_cm - spodziewaną średnią wytrzymałość betonu na ściskanie,

• f_ck,cube - wytrzymałość charakterystyczną i spodziewaną klasę projektowanego betonu.

Metoda Paszkowskiego pojedynczego otulenia

Ziarna kruszywa grubego (żwiru) są otulone warstewką zaprawy o określonej grubości.

Grubość otulenia ziarn żwiru dobierana jest w zależności od:

• wymaganej konsystencji mieszanki betonowej,

• sposobu jej układania,

• sposobu jej zagęszczenia.

Współczynnik spęcznienia żwiru (m_ż) obliczamy w sposób analogiczny do omówionego przy metodzie podwójnego otulenia, korzystając ze wskaźników spulchnienia

cement (C), kruszywo grube (Ż), drobne (P) woda (W).













3. Metoda punktu piaskowego - zależności, tok postępowania

Punktem piaskowym kruszywa nazywamy procentową zawartość w nim frakcji piaskowych kruszywa drobnego (od 0 do 2 mm)

Wartość punktu piaskowego mieszanki kruszyw użytych do wykonania mieszanki betonowej zależy od:

• planowanej konsystencji,

• klasy użytego cementu,

• ilości zaprawy w jednostce objętości mieszanki,

• stosunku wody do cementu (W/C).

Niezależnie od podanych wyżej warunków, wartość punktu piaskowego zasadniczo powinna się zawierać w przedziale 30-50% (w praktyce 35-45%).

Jest to metoda 4 rownań, gdzie kruszywo traktowane jest oddzielnie jako piasek kruszywo drobne (frakcje <2mm) i oddzielnie jako żwir kruszywo grube (frakcje >2mm). Równaniem charakterystycznym jest stosunek wagowy ilości żwiru do ilości piasku. cement (C), kruszywo grube (Ż), drobne (P) woda (W).


- równanie wytrzymałości


równanie ciekłości


równanie objętości


równanie charakterystyczne metody

4. Metoda iteracji - sposób wypełniania tabelki iteracyjnej, podstawowe założenia metody, tok postępowania, wzory

Projektowanie składu mieszanki betonowej metodą iteracji składa się z dwóch etapów:

1. Dobór kruszywa według kryterium maksymalnej szczelności.

2. Określenie ilości wody i cementu potrzebnych do otrzymania wymaganej konsystencji i wytrzymałości na ściskanie (metodą doświadczalną, nazywaną metodą znanego zaczynu - Kuczyńskiego lub metodą analityczną, wykorzystując równania wytrzymałości, ciekłości i objętości). cement (C), kruszywo łamane (G), grube (Ż), drobne (P) woda (W).


równanie wytrzymałości


równanie ciekłości


równanie objętości







---