Jakie są naczelne punkty problemowe "Małej apokalipsy" Tadeusza Konwickiego?

'); //-->

Jakie są naczelne punkty problemowe "Małej apokalipsy" Tadeusza Konwickiego?
Wymiar polityczny - jest to powieść-protest przeciwko systemowi totalitarnemu. Nie bez
chwytów karykaturalnych obnaża autor paradoksalne skutki życia w totalitarnym ustroju.
Obrazowanie to chwilami przypomina świat orwellowski. Oto niedawną kulturę skutecznie się
niszczy - wchodzi w jej miejsce nowa: "obowiązująca". Zafałszowana, postępująca anonimowość
ludzi, zatarcie granic krajów i systemów, karykaturalne postacie wodzów państw - oto elementy
wyśmianej, lecz dobrze skonstruowanej rzeczywistości socjalistycznego państwa. Zauważmy, że
dużą rolę odgrywa tu kontrast między światem rzeczywistym a światem przedstawionym w wersji
"propagandowej". Jak wygląda świat rzeczywisty? Jest to świat kilometrowych kolejek po każdy
towar, brudne ulice, byle jakie jedzenie w barach, mieszkanie pozbawione wody, gazu, prądu itp.
Nawet opozycja jest tak jakby zniewolona przez system. Z kolei obok funkcjonuje inny świat:
flagi, transparenty i pochody - atmosfera państwowego święta, podczas którego wszyscy chwalą
i wielbią ustrój, w którym żyją. Ten kontrast szokuje i dziś wydaje się nierealny, lecz - mimo
swojej karykaturalnej formy - jest, a raczej był upokarzająco prawdziwy. Jest zatem "Mała
Apokalipsa" panoramiczną wizją totalitarnego świata, jego ośmieszeniem, lecz także bolesną
krytyką.
Wymiar filozoficzny - akt samospalenia bohatera jest tylko pretekstem do wędrówki
w poszukiwaniu prawdy o życiu, do rejestracji w kosmicznym tempie podstawowych
doświadczeń, takich jak uczucie, zdrada, sprawdzenie sensu życia. Okazuje się, że to życie nie
bardzo ma sens. Wolny staje się człowiek dopiero w obliczu śmierci. Nie jest to jednoznaczne
oblicze ludzkie ani prawda. "Antychryst", czyli zło już tu jest. I co najgorsze - jest on
rozdrobniony i osadzony w każdym człowieku. Nasze grzechy to służalczość i prywata, zdrada
i zniechęcenie. Zło jest w każdym z nas. A co naprawdę przeraża w tej etycznej dyskusji, to fakt,
że zło przybrało postać dobra - zło stało się dobrem, gdyż nie można rozróżnić wartości.