Uczelniane Centrum Badawcze Energetyki i Ochrony Środowiska Politechnika Warszawska

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Prof. nzw. dr hab. inż. Krzysztof Wojdyga

Materiałoznawstwo Instalacyjne

LABORATORIUM

Ćwiczenie:

Technologia Spawania

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Spawaniem nazywamy proces technologiczny,

w którym uzyskuje się trwałe połączenie metali

przez ich stopienie w miejscu gdzie mają być

złączone.

W procesie spawania następuje całkowite roztopienie

metalu spoiwa i nieraz bardzo głębokie nadtopienie

metalu spawanego w miejscu układania spoiny.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Metale topią się i tworzą bezpośrednio pod źródłem

ciepła ciekłe jeziorko, w którym następuje wzajemne

wymieszanie się tworzyw, a powstały w ten sposób

nowy metal krzepnąc tworzy spoinę.

Rozróżniamy trzy okresy procesu spawania:

• nagrzewanie i topienie

• pozostawanie metalu w stanie ciekłym

• krzepnięcie i ostyganie

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Jakość spawanego połączenia zaleczy w znacznym stopniu

Od procesów odbywających się w dwóch ostatnich okresach.

W czasie gdy metal pozostaje w stanie ciekłym przebiegają

najintensywniej procesy zmiany składu chemicznego metalu:

• wypalania się i wprowadzania składników stopowych,

• „wzbogacania” spoiwa w pierwiastki szkodliwe- tlen, azot,

• wydzielanie się gazów.

Te procesy decydują o składzie chemicznym,

a więc o właściwościach fizycznych i mechanicznych.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

W czasie stygnięcia odbywa się przejście ze stanu

ciekłego w stan stały, a przy dalszym obniżaniu

temperatury w spawanym metalu zachodzą wtórne

zmiany struktury wywołane przemianami alotropowymi.

Trzeci okres decyduje zatem o strukturze spawanego

złącza, co wpływa również na właściwości mechaniczne

i fizyczne .

W technice spawalniczej istnieje szereg różnych procesów

spawalniczych o rożnych specyficznych cechach.

SPAWALNICTWO

Spajanie

Procesy pokrewne

spajaniu

Spawanie

Zgrzewanie

Lutowanie

elektryczne

gazowe

reakcja

egzotermiczna

miękkie

twarde

lutospawanie

Metalizacja

natryskowa

hartowanie

powierzchniowe

nakładanie metali

cięcie i żłobienie

termiczne

elektryczne

oporowe

termitowe

tarciowe

dyfuzyjne

zgniotowe

wybuchowe

ultradźwiękowe

napawanie

natapianie

Podział spawania elektrycznego

Spawanie

elektryczne

żużlowe

łukowe

elektronowe

laserowe

elektroda topliwa

elektroda nietopliwa

elektroda otulona

łuk kryty

w osłonie CO

MAG

w osłonie gazów

obojętnych MIG

łuk

nie osłonięty

elektroda wolframowa

w osłonie gazów obojętnych

TIG

w osłonie

wodoru

elektroda

węglowa

spawanie plazmowe

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Historia spawania łukiem elektrycznym

Zjawisko łuku elektrycznego odkryte zostało w 1802 roku przez uczonego
rosyjskiego  Pietrowa  ale  dopiero  80  lat  później  (1882)  Benardos  po  raz
pierwszy  zastosował  łuk  elektryczny  do  spawania  metali  elektrodą  węglową.
W 1888 r. Sławianow udoskonalił metodę stosując elektrodę metalową, która
topiąc  się  tworzyła  spoinę  (  zjawisko  utleniania  i  naazotowania).  Właściwy
początek    spawania  łukowego  dał  w  roku  1908  Oskar  Kjelberg  stosując
elektrodę stalową otuloną specjalną masą.

Rok 1912 wykonano całkowicie spawana konstrukcję skrzyni ogniowej
do parowozu.

Rok 1922 pierwszy na świecie spawany elektrycznie most drogowy
Na rzece Słudwi (pod Łowiczem) Polska.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Do spawania łukiem elektrycznym może być wykorzystany

Prąd stały lub zmienny. Prąd stały otrzymujemy z wytwornicy

Prądu stałego napędzanej silnikiem elektrycznym lub spalinowym.

Do spawania przy użyciu prądu zmiennego używany jest

Transformator spawalniczy z prostownikiem

Prąd do spawania łukowego:
U = 20-30 V
I = 30 – 600 A

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Spawarka  ma  za  zadanie  utrzymać  łuk  o
możliwie  stałym  natężeniu  pomimo  zmiennych
oporów  w  łuku.  Szybkość  topienia  elektrody
zależy  od  natężenia  prądu.  Utrzymanie  stałego
natężenia jest więc nieodzowne do prawidłowego
wykonania spoiny.
D < 2,5 mm  -  ok. 30 A na mm D,
D > 2,5 mm  -  ok. 40 A na mm D.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Spawanie elektrodą węglową

Łuk elektryczny wytwarzany jest pomiędzy elektrodą węglową i

spawanym przedmiotem. Przy spawaniu elektrodą węglową stosuje się

wyłącznie prąd stały i elektrodę podłącza się do bieguna ujemnego, a

przedmiot spawany do bieguna dodatniego. Spawanie tą metodą było

stosowane w początkach rozwoju spawalnictwa. Obecnie taki rodzaj

spawania stosowany jest bardzo rzadko (spawanie żeliwa na gorąco).

Spawanie elektroda topliwą otuloną

W  wysokiej  temperaturze  łuku  elektrycznego,  utrzymującego  się
pomiędzy  elektrodą  i  spawanym  elementem,  topi  się  elektroda  i  element
spawany.  Ze  stopionej  elektrody  tworzy  się  spoina.  Elektroda  może  być
goły  drut    lub  drut  w  otulinie.  Wadą  drutu  nieosłoniętego  jest  zjawisko
jego  utleniania  w  czasie  spawania,  co  powoduje  osłabienie  spoiny  z
powodu  wprowadzenia  do  niej  tlenków  metalu,  z  którego  wykonana  jest
elektroda.

Do zadań jakie spełnia otulina należy:
•

wytworzenie osłony gazowej oddzielającej roztopiony metal od dostępu tlenu,

(celuloza, dekstryna, mączka ziemniaczana, kreda, dolomit)

• wytworzenie warstwy żużla opóźniającej proces krzepnięcia i stygnięcia spoiny,

( rudy Fe - magnetyt, hematyt, syderyt, rudy Mn – braunsztyn, szpat manganowy,

węglan wapnia CaCO

, SiO

, TiO

• stabilizacja łuku

(pierwiastki o niskim potencjale jonizacji - Na, K, Ca, Mg, Ti)

• odtlenienie i odgazowanie spoiny

( żelazostopy: Fe+Mn, Fe+Si, Fe+Ti, Fe+Al)

• uszlachetnienie spoiny poprzez dodatek:

Cr, Ni, Ti, Mn, Si, V, No jak również C

Kolejną grupą dodatków są dodatki wiążące otulinę z elektrodą

(szkło wodne, kaolin,

krzemiany, szkło wapniowo-potasowe)

Spawać elektrodą otuloną można wiele rożnych rodzajów stali
jak również innych metali. Stąd bardzo duża różnorodność stosowanych
elektrod.

E - elektrody (połączeniowe) do spawania różnych gatunków stali,
EŻO, EŻM - elektrody do spawania żeliwa,

EN – elektrody do napawania,

ES - elektrody do spawania stali wysokostopowych

Oraz elektrody specjalne do cięcia, żłobienia, spawania i cięcia pod wodą,

Zasady oznaczania elektrod dla stali węglowych

i niskostopowych zgodnie z PN-EN-ISO 2560:2010

(norma ta zastąpiła wcześniejsze normy PN88/M-69433, PN-EN 499:1999

oraz normę PN-EN-ISO 256o z roku 2006).

Oznaczenie elektrody dzieli się na dwie grupy:
grupę podstawową (kolor czerwony) i grupę dodatkową (kolor niebieski).

E 38 3 1Ni B

42 H5

E – rodzaj elektrody (elektroda połączeniowa)
38 – minimalna gwarantowana wytrzymałość na rozciąganie (R

=380MN/m

)

- liczba określająca wytrzymałość na udarność w zależności

od temperatury w jakiej będzie pracowała spoina (47J przy -30

1Ni – skład chemiczny elektrody

B – rodzaj otuliny (otulina zasadowa) R- rutylowa, A – kwaśna, C-celulozowa
4 – pozycja przy spawaniu (podolna, naboczna, naścienna, okapowa, pionowa,
pułapowa)
2 – rodzaj i wartość prądu
H5 – zawartość wodoru w spoiwie (5ml/100g spoiwa)

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Spawanie łukiem krytym (pod topnikiem)

Sposobem  zapewniającym  otrzymanie  dobrej  spoiny  jest  spawanie  goła
elektrodą  pod  warstwa  topnika.  Zapewnia  ona  ochronę  spoiny  przed
dostępem  tlenu  z  otaczającego  powietrza  i  utrudnia  lub  nawet  uniemożliwia
utlenianie spoiny. Część proszku topnika stapia się i tworzy skorupę żużlową

na spoinie i przeciwdziała utwardzaniu spoiny w czasie procesu stygnięcia.

Spawanie elektrodą gołą pod warstwa topnika bardzo się rozpowszechniło

przede  wszystkim  dlatego,  że  zostały  skonstruowane  aparaty  umożliwiające
pełna automatyzacje procesu spawania. Podawanie topiącej się elektrody  i jej
przesuwanie  odbywa  się  automatycznie  z  dowolna  regulowaną  szybkością.

Sypanie proszku (topnika) również odbywa się automatycznie. Metoda ta
znalazła bardzo szerokie zastosowanie przy spawaniu dużych elementów
(m.in. w budowie okrętów). Spoiny otrzymane ta metodą są wysokiej jakości.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Spawanie w osłonie wodoru (atomowe)

Jest to najstarsza metoda spawania łukiem elektrycznym w osłonie gazowej,

bardzo kosztowna i obecnie prawie nie stosowana. Metodą tą można spawać

stale wysokostopowe, nierdzewne kwaso i ogniotrwałe. Łuk elektryczny

powstaje między dwiema elektrodami wolframowymi, a jako gazu ochronnego
używa się wodoru, który oprócz wytwarzania atmosfery ochraniającej przed

utlenianiem i naazotowaniem spoiny dodatkowo przenosi ciepło z przestrzeni
łuku do spawanego materiału. Temperatura spawania jest o około 500

wyższa niż przy spawaniu łukiem elektrycznym.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Spawanie łukiem elektrycznym w osłonie argonu

TIG (Tungsten Innert Gas)

Metoda ta jest stosowana do spawania stali wysokostopowych oraz metali
nieżelaznych (aluminium, miedź). Osłona z gazów obojętnych chroni łuk

od dostępu powietrza i podwyższa temperaturę łuku. Łuk elektryczny

wytwarzany jest pomiędzy elektrodą nietopliwą (wolframową) a

przedmiotem spawanym. Jako gaz obojętny stosowany jest argon lub hel

albo mieszanina tych gazów. Metoda stosowana do spawania stali

kwasoodpornych jak również do spawania konstrukcji lotniczych z

metali lekkich. Warunkiem uzyskania dobrych spoin jest zastosowanie
gazów ochronnych o dużej czystości. Do spawanie stali wystarczy 96 %

ale w przypadku metali lekkich czystość dochodzi nawet do 99,99 %.
Materiał na spoinę dostarczany jest w postaci drutu wykonanego

odpowiednio do składu chemicznego spawanych elementów.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Spawanie łukiem elektrycznym w osłonie CO

MAG (Metal Active Gas)

MIG (Metal Innert Gas)

Metodę tę stosuje się wyłącznie do spawanie stali węglowych. Uzyskana

spoina ma podobne właściwości jak spoina uzyskana przy użyciu

elektrody otulonej. W wysokiej temperaturze łuku elektrycznego CO2
rozkłada się na CO i O2 ale tlen wydzielany nie utlenia spoiny. Zaletą

metody jest powstawanie znikomej ilości żużla, daje to możliwość

spawania dużymi spoinami.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Spawanie plazmowe

Metoda spawanie plazmowego jest bardzo podobna do spawania elektrodą
wolframową w osłonie argonu. W obu tych metodach łuk jarzy się w osłonie
argonu ale przy spawaniu plazmowym elektroda jest wewnątrz dyszy przez
którą przepływa argon a na zewnątrz przepływa argon w postaci cienkiego
strumienia  plazmy. Temperatura strumienia plazmy jest większa niż łuku
Elektrycznego (do 25 tys.

C). Spawanie plazmowe charakteryzuje się zaletami:

•  topienie materiału z duża szybkością,
•  małe zapotrzebowanie na energię,
•  małe odkształcenia,
•  ograniczone zmiany struktury w metalu spawanym,
•  spawanie bez dodatkowego spoiwa lub bardzo małe zapotrzebowanie
   na spoiwo.
Metoda ta stosowana jest do spawania materiałów o niedużej grubości
ale ze względu na swoje zalety  znajdzie (znalazła)  zastosowanie w przemyśle

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Spawania żużlowe

Spawanie żużlowe powstało jako udoskonalenie metody spawania łukiem

Krytym. W metodzie tej elektrod zamocowana w suwaku przesuwa się ale

koniec elektrody znajduje się stale pod powierzchnią roztopionego żużla.

Zasadniczą różnicą między tymi dwoma metodami jest sposób wytwarzania

ciepła. Ciepło powstaje na wskutek oporu jaki stawia przepływającemu

prądowi roztopiony żużel. Metodę tę stosuje się do łączenia przedmiotów

ze stali zwykłych i stopowych o bardzo dużej grubości (>20mm). Spawanie

odbywa się w pozycji pionowej lub wykonuje się spoiny obwodowe.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Spawanie elektronowe

Urządzenie do spawania składa się z wyrzutni elektronów umieszczonej
wraz z przedmiotem spawanym w szczelnej komorze oraz z zespołu pomp
utrzymujących w komorze wysoka próżnię. W wyrzutni elektronów żarząca
się elektroda wolframowa emituje strumień elektronów, które w polu
elektrycznym nabierają wielkiej prędkości i uderzając w przedmiot
spawany silnie go nagrzewają. Pole magnetyczne wytworzone przez cewkę
pozwala skupić wiązkę w ognisko na linii spawania.
Zalety spawania elektronowego to:
•  spawanie metali trudnospawalnych ( cyrkon, beryl, wolfram, uran i in.)
•  łączenie różnych metali (miedź+stal wysokostopowa, aluminium+tytan)
•  łączenie bardzo cienkich elementów (poniżej 0,1mm)
•  znikome odkształcenia spawalnicze
•  pełna automatyzacja procesu spawania
•  niezwykła czystość spoiny

Wysoki koszt urządzenia i wysokie koszty przygotowania elementów
do spawania.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Spawanie laserowe

Metoda spawania laserowego jest jeszcze ciągle w fazie eksperymentalnej.
Polega  ona  na  stapianiu  obszarów  łączonych  w  wyniku    działania  w  tym
miejscu  wiązki  światła  lasera  o  dużej  gęstości  mocy  (ok.  l00  do  1000
W/mm2).  Bardzo  duża  gęstości  mocy  wiązki  laserowej  powoduje,  że
odkształcenia  cieplne  spoiny  są  minimalne.  Moc  stosowanych  obecnie
laserów sięga do 25 kW ale przeważnie stosowane są mniejsze o mocach nie
przekraczających  3  kW.  Spawanie  laserowe  jest  procesem  stosunkowo
nowym,  gdyż  lasery  stosowane  są  głównie  do  cięcia.  Głównym  obszarem
zastosowania  laserów  jest  przemysł  motoryzacyjny  oraz  wykorzystywane
są w elektronice do spawania punktowego. W przypadku spawania laserem
nie jest potrzebna próżnia, ponieważ wiązka bez przeszkód przenika przez
powietrze.  Należy  w  związku  z  tym  stosować  gazy  ochraniające  spoinę
przed zanieczyszczeniem.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Spawanie gazowe

Wysoką temperaturę potrzebną do stopienia metali w czasie procesu spawania
gazowego otrzymuje się dzięki płomieniowi spalonej mieszanki acetylenu i tlenu.
Temperatura w płomieniu dochodzi do 3200

C. Do otrzymania acetylenu jest

karbid (węglik wapnia CaC

). Działając na karbid wodą, W urządzeniu zwanym

wytwornicą, otrzymujemy

CaC

+ 2H

O = Ca(OH)

+ C

Tak otrzymany acetylen powinien być oczyszczony. Szczególnie szkodliwe są:
•  fosforowodór,
•  siarkowodór,
•  amoniak.
Wada acetylenu jest możliwość wystąpienia wybuchu jeżeli przekroczy się
ciśnienie 0,15MPa.  Do celów spawalniczych acetylen jest przechowywany
w specjalnych butlach pod wyższym ciśnieniem. Butla napełniana jest
stopniowo acetylenem, który rozpuszcza się w wypełniającym część butli
acetonem. Wewnątrz butla acetylenowa wypełniona jest porowatą ceramiczną
masą,  w  której  zawarty  jest  roztwór  acetonu  i  acetylenu.  Przy  takim
rozwiązaniu ciśnienie maksymalne w butli dochodzi do 2,5 MPa.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Tlen otrzymywany jest ze skroplonego powietrza i przechowywany jest

w butlach pod ciśnieniem do 15 MPa. Mieszanina gazów do palnika

doprowadzona być pod ciśnieniem znacznie mniejszym niż ciśnienie

wewnątrz butli. W tym celu zastosowany być musi reduktor. Jego

zadaniem jest:

• obniżenie ciśnienia wylotowego gazu do ciśnienia roboczego,

• utrzymanie tego ciśnienia na stałej wysokości w czasie całego procesu

spawania

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Dobra jakość spoiny zależy od właściwego ustawienia proporcji tlenu

i acetylenu. Zbyt duża ilość acetylenu, który nie ma warunków

zapewniających prawidłowe spalanie może doprowadzić do

nawęglenia stali w miejscu spawania. Natomiast zbyt duża ilość tlenu

powoduje utlenianie spawanego metalu. Ocenę czy palnik jest

właściwie

wyregulowany

przeprowadza

się

sposób

eksperymentalny

przykręcając

lub

otwierając

zawory

doprowadzające gazy techniczne.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Procesy chemiczne zachodzące przy spalaniu acetylenu odbywają się w kilku

etapach:

+ O

=2CO + H

+ 446 kJ

= 2H – 427 kJ

2CO + O

= 2CO

+ 570 kJ

+ O

= 2 H

O + 486 kJ

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Jądro płomienia

Stożek pośredni

Kita płomienia

Płomień normalny

Płomień utleniający

Płomień nawęglający

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Płomień palnika składa się z jądra, w którym temperatura dochodzi do 600

Kilka milimetrów za jądrem płomienia temperatura wzrasta do około 3200

Miejsce to nazywane jest strefa spawania.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

W spawaniu gazowym stosowane są trzy metody spawania;
•   spawanie w prawo,
•   spawanie w lewo,
•   spawanie w górę.

spawanie w prawo

spawanie w lewo

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Rodzaje złącz spawanych;

doczołowe

zakładkowe

przylgowe

kątowe

narożne

teowe

krzyżowe

Złącza mogą być wykonywane przy użyciu spoin rożnego rodzaju:
•  czołowych,
•  pachwinowych,
•  grzbietowych,
•  otworowych

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Spoina jest dobrze wykonana jeżeli jest wypełniona całkowicie czystym metalem,
dobrze  wtopionym w materiał rodzimy. Nie zawsze się to udaje.
Wady występujące w spoinie dzieli się na wady zewnętrzne i wewnętrzne:
•  wada niedostatecznej grubości spoiny,
•  wada zbyt grubego nadlewu,
•  wada nieregularności kształtu,
•  wada braku przetopu,
•  wada podtopienia na brzegach lica,
•  wada wycieku,
•  wada pęknięcia spoiny,

•  wada braku wtopu na ściance bocznej,
•  wada braku przetopu w środku spoiny,
•  wada w postaci wytrąceń niemetalicznych,
•  wada ziarna żużla,
•  wada pęknięcia poprzecznego i podłużnego

Wady zewnętrzne

Wady wewnętrzne

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Cięcie metali

W przypadku cięcia gazowego używany jest specjalny palnik, który
podgrzewa przecinany metal a następnie strumień tlenu powoduje
intensywne spalanie  metalu, którego tlenki w stanie ciekłym zostają
Siłą podmuch strumienia tlenu wyrzucone na zewnątrz. W czasie cięcia
tlenem powstaje w metalu szczelina. Szerokość szczeliny odpowiada
szerokości strumienia tlenu. Zaletą takiego cięcia jest względnie wysoki
stopień gładkości powierzchni ścian przeciętego metalu.

Cięcie łukiem elektrycznym stosuje się do robót, które trudno

wykonać za pomocą cięcia gazowego lub spalanie w strumieniu tlenu jest
niemożliwe (metale nieżelazne).

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Warunki bezpieczeństwa przy spawaniu 1

Prace spawalnicze należą do najcięższych  i najbardziej odpowiedzialnych
i dlatego sprawy bezpieczeństwa pracy odgrywają tutaj pierwszoplanową
rolę.
Przy spawaniu łukiem przyczyna wypadków może być:
•  porażenie prądem o wysokim napięciu,
•  porażenie oczu i skóry wskutek oddziaływania szkodliwego

promieniowania łuku elektrycznego,
• zatrucia się szkodliwymi gazami wydzielającymi się przy spawaniu

   z elektrody i metalu,
•  oparzenia wskutek pryskania metalu i żużla,
•  pożar spowodowany bliskością materiałów łatwopalnych w miejscu spawania,

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Warunki bezpieczeństwa przy spawaniu 2

Przy spawaniu łukiem elektrycznym oczy spawacza chronione są przed

zbyt

silnym

światłem widzialnym oraz przed promieniowaniem

niewidzalnym, (ultrafioletowe i infraczerwone), które emituje łuk.

Promieniowanie niewidzialne jest o wiele bardzie niebezpieczne od

promieniowania

widzialnego.

wychwytywanie

tego

rodzaju

promieniowania potrzebne są specjalne szkła optyczne o odpowiednim

składzie chemicznym i zabarwieniu. Promieniowanie niewidzialne atakuje
również całe ciało człowieka dlatego też należy je chronić, wykorzystując

maski chroniące głowę i ubrania ochronne dla reszty ciała.

Wydział Inżynierii Środowiska

Zakład Systemów Ciepłowniczych i Gazowniczych

Warunki bezpieczeństwa przy spawaniu 3

Przy spawaniu acetylenowo – tlenowym bardzo ważną rzeczą jest zapewnienie

szczelności przewodów doprowadzających acetylen do palnika. Jako ochronę

Oczu stosowane są okulary ochronne z przyciemnionymi szkłami. Pozostałe

wyposażenie jest podobne jak przy spawaniu elektrycznym.

Przy spawaniu metali wydzielających szkodliwe pary konieczne jest stosowanie

ochronnych masek oddechowych.

Przy spawaniu w zamkniętych pomieszczeniach niezbędna jest dobra wentylacja.