„Na początku robił wszystko, żeby je zdobyć, kiedy zdobył, nie robił nic. Tak szybko się
zapalał, jak gasł. Do kobiet. On, geniusz, jak tort, a one jak na torcie tym świeczki. Służące do
przydawania mu blasku, to raz, i do dmuchania, to dwa. I żadna z tych świeczek nigdy nie
ż

ałowała, że oszukiwana była i wykorzystywana, chociaż niektóre wiedziały, że pala się nie

po kolei, ale równocześnie. Dopiero kiedy pojawiał się konkurent, budziło się jego zimowe
serce niedźwiedzia: stawał na tylnych łapach, przednimi uderzał się w piersi, po czym ruszał
do boju, ten furiat. Używając jeszcze więcej forteli niż na początku. Miał ich więcej niż paw
piór w ogonie i roztaczał je wszystkie naraz. Ta sama strategia wobec każdej, groził,
namawiał, zaklinał. Obiecywał, przyrzekał, przysięgał. Płakał smarkając w papier miłosnymi
wierszami. A wszystko po to, żeby te, których dotknął, posiadać na wyłączność, żeby mu ich
inny nie splugawił. Jemu, władcy haremu, wielkiemu Brechtowi. Mania posiadania.
Porcelanowe lalki w gablocie jego próżności. Trafione. Zatopione. „

Pierwsza. Paula

„Zdobywanie jej wzgórka łonowego trwa trzy lata. Nie żeby Brecht nie wspinał się w tym
czasie na inne, ale ten był najważniejszy. Bo kochany i dziewiczy. Po zdobyciu jej szczytu
nosi ja na rękach, a wkrótce siedemnastoletnia Paula nosi ich wspólny brzuch.”

„Brecht nie ma konkurenta, Paula nie ma złudzeń. I ma rację, numer drugi jest w ciąży.
Dochodzi do spotkania: numer pierwszy, drugi i Brecht, w monachijskiej kawiarni.”

„Jeśli ktoś interesował się Paulą to tylko ze względu na Brechta. Umarła gdzieś tam w latach
sześćdziesiątych.”

Druga. Marianne

„ A więc tak opróżnia się ta ciężarna kurwa! I taki rozbity dzban, do którego zlewały się
wszystkie męskie ścieki, chciałem wziąć pod dach!”
„Na zemstę timing ma dobry, odwiedza ja w klinice i opowiada o miłości do numeru
pierwszego, do pauli. Pokazuje Marianne zdjęcia ich synka i proponuje jej opiekę nad nim. W
końcu czemu nie, jeśli straciła swoje dziecko?”

„Jeśli ktoś interesował się później Marianne, to tylko ze względu na Brechta. Umarła kiedyś
tam po wojnie.”

Trzecia. Marieluise (Fleisser)

Kobieta tak naprawdę przez niego wykorzystana, żyjaca w totalnym cieniu. Była poetką i
Brecht to wykorzystał. Wystawił sztukę prze nia napisana, sztukę którą recenzenci,
oglądający przypisywali właściwie Brechtowi.

Czwarta. Helene Weigel
Cytat str. 18
kolejny cytat str. 19
Kończący i najbardziej zadziwiający cytat str. 21.

Piata. Elizabeth Hauptmann

Szósta. Margarete Staffin

„Jedyna, której śmierć opłakiwał, bo jako jedynej umarło jej się przed nim.”
Gdy ją poznał, był ojcem czworga dzieci.

Siódma Ruth Berlau


Pierwsza część- „Siedem kobiet Bartolta Brechta „: opiera ja na książce Hiltrud Häntzschnel
„Brechts Frauen” (Kobiety Brechta).

Druga część ”Hitler całuje rączki, czyli pierwsze damy trzeciej Rzeszy” oparta jest na książce
Anny Marii Sigmund „Die Frauen der Nazis”.

W tej części opowiada, a raczej komentuje z sarkazmem kobiety niemieckie (III rzeszy), ich
zachowanie, mentalność itp. :
Np.:,
’Elektorat, który głosując na Hitlera, sam siebie unicestwiał. Ale głosował. Głosowały kobiety
z ludu, bo lud ciemny bywa jak Bory Tucholskie i dlatego lecie do pochodni jak ćma. I
głosowały kobiety z wyży, bo te przepadały za tym salonowym kotkiem nawet wtedy, kiedy z
wąsatego pyszczka czuć mu już było cyklonem B”.

Kobiety adorujące Hitlera to: Ewa Braun, Lily von Abegg, Beate Kotlin, po męży Uhse.,
Unity Redesdale, Gerda Bormann, Magda Goebbels.
Oprócz tego słynne ikony : Carin Göring, Emmy Göring

Gerda Borman miałą specyficzny pogląd na życie np.
Cytat str. 45.

Karoline Diehl zakochała się w Sigmundzie Rashcerze (lekarzu eksperymentującym na
ludziach w obozie w Buchenwald). Do tego stopnia jestw nim zakochana , ze stosuje kuracje
ż

eby się odmłodzić bo ma 43 lata. Jednak SA problemy ze ślubem bo Himmler nie zezwala ze

względu na wiek, chodzi rzecz jasna o urodzenie dziecka. Chodząc z poduszką udaje , ze jest
w ciaży. Rodzi dzieci, Himmler zgadza się na ślub. O przekręcie wie tylko ona i jej kuzynka,
z którą razem wybierają i wykupują dzieci.
Cytat: „jeden syn za mało (str. 47).

Emmy Göring- do pewnego momentu żyła, jak Alicja w krainie czarów, wielka pompa ich
ś

lub, przebolałą adorację Carin, i żyła jak królowa wszystko zburzyło podejrzenie Hitlera, że

jej mąż chce zająć jego miejsce. Od tamtej pory stała się nikim. Trafiła do więzienia (resztę
sami…).

MagdaGoebbels:

Leni Refienstahl

Gertrud Scholtz-Klink

Geli Raubal (rodzina z Hitlerem)

Ewa B Hitler

Część trzecia : „Pisanie’.