Kobieta na szkarłatnej bestii.

Ap 17:3-6 Bp „I zaniósł mnie w stanie zachwycenia na pustynię. I ujrzałem Niewiastę siedzącą na
Bestii szkarłatnej, pełnej imion bluźnierczych, mającej siedem głów i dziesięd rogów.(4) A Niewiasta
była odziana w purpurę i szkarłat, cała zdobna w złoto, drogi kamieo i perły, miała w swej ręce złoty
puchar pełen obrzydliwego i plugawego nierządu.(5) Na jej czole wypisane tajemnicze imię: 'Wielki
Babilon, Macierz nierządnic i obrzydliwości ziemi'.(6) I ujrzałem Niewiastę pijaną krwią świętych i
krwią świadków Jezusa, a widząc ją bardzo się zdumiałem.”

Owa kobieta „Babilon” na bestii to oczywiście Rzym. Niektóre protestanckie ruchy upatruja w tej wizji
aluzji do Kościoła Katolickiego, czy słusznie ? Kobieta-„Babilon” opisana jest bardzo ogólnikowo, aby
odpowiedzied na pytanie o jaki Rzym chodzi spróbujmy zidentyfikowad bestię, o której św. Jan
pozostawił nam więcej szczegółowych informacji.

Ap 17:8-11 Bp „Bestia, którą widziałeś, była, a nie ma jej, i ma wyjśd z Przepaści, i idzie na zatracenie.
Zdumieją się mieszkaocy ziemi, - ci, których imię nie jest zapisane w księdze życia od założenia świata
- spoglądając na Bestię, iż była, i już jej nie ma, ale ma przyjśd.(9) Tu trzeba zrozumienia, o mający
mądrośd. Siedem głów to jest siedem gór, na których siedzi Niewiasta.(10) Królów jest siedmiu: pięciu
upadło, jeden jest, a inny jeszcze nie przyszedł, a kiedy przyjdzie, ma na krótko pozostad.(11) A Bestia,
która była, a której już nie ma - ona jest ósmym (królem) i należy do tych siedmiu, i idzie na
zatracenie.”

Według większości wczesnochrześcijaoskich pisarzy (Ireneusz z Lyonu, Klemens z Aleksandrii,
Orygenes, Wiktoryn, Euzebiusz z Cezarii, Hieronim) Apokalipsa powstawał pod koniec panowania
Domicjana z dynastii Flawiuszów.

”Ośmiu królów”
Dynastia julijsko-klaudyjska

1. Oktawian August (27 p.n.e-14 n.e.)
2. Tyberiusz (14-37)
3. Kaligula (37-41)
4. Klaudiusz (41-54)
5. Neron (54-68)

Po upadku Nerona Cesarstwo pogrążyło się w wojnie domowej i kryzysie politycznym. W okresie roku
panowało kolejno w Rzymie trzech cezarów :Galba (czerwiec 68 - styczeo 69 n.e.), Oton (styczeo 69 -
kwiecieo 69) i Witeliusz (kwiecieo 69 - grudzieo 69). 1 lipca legiony w Egipcie postanowiły wybrad
własnego cesarza. Ich wybór padł na Wespazjana. W grudniu zwolennicy Wespazjana opanowali
Rzym i obalili Witeliusza.
Dynastia Flawiuszów

1. Wespazjan (69 – 79) oraz jego synowie
2. Tytus (79 – 81)
3. Domicjan (81-96)

Rządy Domicjana charakteryzowały się despotyzmem i terrorem. „Sam władca powodowany logika
wprowadzanego systemu podkreślał aspekty absolutystyczne i sakralne swojego urzędu.
Rozpowszechnił deifikacje ojca i brata, wznosząc im świątynię , przyjął zachowania hieratyczne (tj.
kapłaoskie) doprowadzając do tego, jak się wydaje, by nazywano go <dominus et deus>” (Historia
powszechna t.5 s:356-357). Został zamordowany przez spiskowców.

Ap 17:10-11 Bp „Królów jest siedmiu: pięciu upadło, jeden jest, a inny jeszcze nie przyszedł, a kiedy
przyjdzie, ma na krótko pozostad. A Bestia, która była, a której już nie ma - ona jest ósmym (królem) i
należy do tych siedmiu, i idzie na zatracenie.”
„pięciu upadło” – pięciu cezarów z dynastii julijsko-klaudyjska

„jeden jest” – Wespazjan – założyciel dynastii Flawiuszów panującej w czasie powstania Ap
„ma na krótko panowad” – Tytus- władał Cesarstwem dwa lata
„Bestia” – Domicjan

Ap13,1„bluźniercze imiona” : tytuł <dominus et deus>

Ap13,11-12 : obraz wprowadzania kultu cezara

Ap13,14-15 : „obraz bestii” świątynie wznoszone ku czci cezara (bez wątpienia były w nich
umieszczane wizerunki władcy)

Ap 13,16 „znamię na czoło i rękę” –aluzja do Wj 13,1-9 gdzie znak „miedzy oczami i na ręce”
stanowi pamiątkę należenia do Boga (podejrzanych o chrześcijaostwo zmuszano do złożenia
ofiary, jeżeli wypełnili nakaz byli puszczani wolno)

Ap 13:18 „666” – aluzja do uzurpacji przez cezara tytułu należnego Jezusowi „Pan i Bóg” (J
20:28). Atyrbutem Baranka jest siedem siódemek: Ap 5:6 Bp „I ujrzałem między tronem z
czworgiem Zwierząt a kręgiem Starców stojącego Baranka jakby zabitego. A miał SIEDEM
rogów i SIEDEM oczu, to jest SIEDEM Duchów Boga wysłanych na całą ziemię.”

Ap 17 dotyczy więc Rzymu czasów cezarów, a konkretnie Domicjana, ogłosił się bogiem i
prześladował chrześcijan.