Praca w życiu człowieka

Jeżeli mamy rozpocząć rozważanie na temat roli pracy w życiu i

rozwoju ogólnym człowieka musimy podjąć się zdefiniowania pojęcia

„praca”. Ogólnie ujmując „praca” to celowa (świadoma) działalność

człowieka, polegająca na przekształcaniu dóbr przyrody i przystosowaniu

ich do zaspokajania potrzeb ludzkich. Można powiedzieć, że praca

wypełnia człowiekowi ponad połowę życia jest źródłem jego egzystencji,

zapewnia materialne warunki realizacji i decyduje o jego rozwoju i

ukierunkowaniu w życiu.

Praca obok nauki i zabawy jest jedną z podstawowych działalności

człowieka, czyli takim działaniem, któremu nadaje pewien wyższy poziom

wartości i ważności.

Praca ma wpływ na moralny rozwój człowieka i dzięki niej następuje

współpraca i współdziałanie wzajemne ludzi i grup ludzkich. Pracę można

traktować jako powołanie, źródło zarobkowania i szansę samorealizacji.

Dzięki pracy powstają dobra materialne, tworzone są też wartości

kulturowe i społecznie znaczące usługi.

W procesie pracy powstają wytwory społeczne użyteczne, warunkujące

nieustanny rozwój społeczno – ekonomiczny i dobrobyt jednostki. Praca

gwarantuje konieczny człowiekowi kontakt społeczny oraz realizację jego

różnorodnych potrzeb.

Praca jest stymulatorem do zaspokajania potrzeb intelektualnych, a także

źródłem egzystencji ludzkiej, czyli tworzenia jego własnego życia. Jest

również warunkiem biologicznej egzystencji człowieka, ponieważ człowiek

musi produkować i tym właśnie różni się od zwierząt, które korzystają z

tego co czerpią bezpośrednio z przyrody.

W wyniku pracy człowiek przekształca się i podporządkowuje sobie

przyrodę, stwarzając własne środowisko społeczne, własną kulturę,

cywilizację. A więc praca jest podstawą i swoistą formą aktywności

człowieka. Praca jako kategoria społeczna obejmująca umiejętności pracy,

1

sposoby jej organizowania, narzędzia, urządzenia techniczne a także

wyprodukowane dobra, stanowi element kultury danego społeczeństwa.

Wytwarzanie narzędzi i posługiwanie się nimi wyodrębniło człowieka ze

świata zwierząt. Dzięki niej możemy realizować swoje plany i zamierzenia.

Rewolucja naukowo – techniczna wprowadziła nowe elementy do

współczesnych przemian w charakterze i treści pracy. Rola pracy w

rozwoju społeczeństwa ludzkiego może być rozpatrywana z punktu

widzenia rozwoju społecznych stosunków między ludźmi.

Praca to działanie zmieniające świat materialny nastawiony na

zaspokojenie ludzkich, podstawowych potrzeb materialnych oraz

wyższych, czyli kulturowych i duchowych. Praca więc zaspakaja różnego

rodzaju potrzeby np.: biologiczne, ekonomiczne, kulturowe ale są one

określane przez strukturę i kulturę grup, do których jednostka należy.

Natomiast struktura i kultura grup wyznacza środki realizacji celów pracy

oraz metody posługiwania się nimi w zależności od rodzaju potrzeb jakie

mają zaspokoić.

Praca powinna być użyteczna, ponieważ jest podstawą bogactwa

narodu. Jest to wartość, dzięki której powstają inne wartości, także

duchowe. Praca jest podstawą moralnego rozwoju człowieka, ponieważ

tworzy materialne warunki rozwoju i realizacji człowieka. Ma materialną

moc twórczą, gdyż jest sposobem tworzenia przez człowieka jego

własnego życia. Współdziała również z innymi ludźmi i grupami ludzkimi

dlatego ma moc socjotwórczą.

Przez pracę wychowujemy, ponieważ jest aktualną sprawą w każdym

okresie życia człowieka, które zaczyna się od wychowania przez pracę w

rodzinie aż do wychowania przez pracę w okresie aktywności zawodowej

człowieka. Jego szczególną cechę stanowi wykorzystanie pracy w

procesach oddziaływania na jednostkę i dokonywania zmian w jego

osobowości. A więc praca pełni ważną rolę w wychowaniu. Pierwsze

rozumowanie człowieka o pracy kształtują się w rodzinie. Przez pracę i w

toku pracy kształtuje się w wychowanku postawa szacunku do pracy, jej

2

wartości, oraz przekonanie, że jest ona moralną powinnością każdego

człowieka i stanowi źródło jego społecznej wartości.

Do powstawania wytworów i usług społecznie wartościowych

wykonujących ją jednostek i członków ich rodzin prowadzi praca

zawodowa. Przede wszystkim dotyczy to głównie ludzi dorosłych i

związana jest z całymi okresami ich aktywności zawodowej. Stanowi nie

tylko niezbędny warunek jego egzystencji, ale również formę jego

aktywności. Dzięki pracy zawodowej każdy pracujący ma prawo do

pozyskiwania minimum środków gwarantujących jemu i jego rodzinie

utrzymanie.

Pracę możemy określić jako prostą i złożoną, prace fizyczną i umysłową,

lekką i ciężką .

W życiu współczesnego człowieka praca to bardzo istotny element jego

egzystencji. Według Andrzeja Frycz – Modrzewskiego – cytat „wszystkich

tedy przyzwyczaić by trzeba do jakiejś pracy” i „kto zaś nie chce

pracować, ten niech nie je”.

Praca jest czynnikiem kształtującym osobowość, ponieważ wpływa na

fizyczny rozwój człowieka, wyzwala w nim inicjatywę i twórcą aktywność

myślową. Aby praca człowieka była sensowna, a jej trud dawał owoce

potrzebna jest motywacja pracy. Osiągnięcie satysfakcji w wykonywanej

pracy i pobudzenie motywacji do pracy zapewniają tylko te czynniki, które

występują na odpowiednim poziomie. Efektywna praca człowieka wysoko

kwalifikowanego, która zakłada wysoki poziom kompetencji i

odpowiedzialności zawodowej staje się nową jakościowo wartością.

Właściwości i walory takiej pracy można wykształcić i pozyskać dopiero w

toku normalnej działalności zawodowej poszerzonej przez różne formy

dalszego kształcenia.

Pracą i jej znaczeniem w życiu człowieka zajmuje się wiele dyscyplin

naukowych.

Są to : filozofia pracy, fizjologia pracy, ergonomia, psychologia pracy,

socjologia pracy, pedagogika pracy, prakseologia, teoria organizacji i

zarządzania, oraz inne nauki o pracy.

3

http://notatek.pl/praca-w-zyciu-czlowieka?notatka