13 Wykonywanie izolacji termicznych elementów sieci i urządzeń ciepłowniczych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Agnieszka Ranocha
Andrzej Glimos

Wykonywanie izolacji termicznych elementów sieci
i urządzeń ciepłowniczych 713[08].Z3.04

Poradnik dla ucznia

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:
mgr inż. Ryszard Janas
dr inż. Ewelina Sadowska

Opracowanie redakcyjne:
inż. Danuta Frankiewicz

Konsultacja:
inż. Danuta Frankiewicz
mgr inż. Teresa Sagan

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 713[08].Z3.04

Wykonywanie izolacji termicznych elementów sieci i urządzeń ciepłowniczych zawartego
w modułowym programie nauczania dla zawodu montera izolacji budowlanych.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Zasady organizacji pracy

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Materiały do wykonywania izolacji termicznych elementów i urządzeń

ciepłowniczych

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3. Technologia wykonanywania izolacji termicznych

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

4.4. Izolowanie termiczne połączeń kołnierzowych i osprzętu

4.4.1. Materiał nauczania

4.4.2. Pytania sprawdzające

4.4.3. Ćwiczenia

4.4.4. Sprawdzian postępów

4.5. Izolowanie termiczne kanałów, zbiorników i wymienników ciepła

4.5.1. Materiał nauczania

4.5.2. Pytania sprawdzające

4.5.3. Ćwiczenia

4.5.4. Sprawdzian postępów

4.6. Konstrukcje podtrzymujące izolacje termiczne

4.6.1. Materiał nauczania

4.6.2. Pytania sprawdzające

4.6.3. Ćwiczenia

4.6.4. Sprawdzian postępów

4.7. Zabezpieczenia i płaszcze ochronne izolacji termiczne

4.7.1. Materiał nauczania

4.7.2. Pytania sprawdzające

4.7.3. Ćwiczenia

4.7.4. Sprawdzian postępów

4.8. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót

4.8.1. Materiał nauczania

4.8.2. Pytania sprawdzające

4.8.3. Ćwiczenia

4.8.4. Sprawdzian postępów

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Zdobywając kwalifikacje zawodowe w zawodzie montera izolacji budowlanych będziesz

przyswajać wiedzę i kształtować umiejętności zawodowe, korzystając z nowoczesnego
modułowego programu nauczania.

Do nauki otrzymujesz Poradnik dla ucznia, który zawiera:

−

wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakimi powinieneś dysponować przed
przystąpieniem do nauki w tej jednostce modułowej,

−

cele kształcenia (wykaz umiejętności) jakie ukształtujesz podczas pracy z tym
poradnikiem, czyli czego nowego się nauczysz,

−

materiał nauczania, czyli co powinieneś wiedzieć, aby samodzielnie wykonać ćwiczenia,

−

pytania sprawdzające -– zestawy pytań, które pomogą Ci sprawdzić, czy opanowałeś
podane treści i możesz już rozpocząć realizację ćwiczeń,

−

ćwiczenia, które mają na celu ukształtowanie Twoich umiejętności praktycznych,

−

sprawdzian postępów – zestaw pytań, na podstawie którego sam możesz sprawdzić, czy
potrafisz samodzielnie poradzić sobie z problemami, jakie rozwiązywałeś wcześniej,

−

wykaz literatury, z jakiej możesz korzystać podczas nauki.

W rozdziale Pytania sprawdzające zapoznasz się z wymaganiami wynikającymi z potrzeb

zawodu montera izolacji budowlanych. Odpowiadając na te pytania, po przyswojeniu treści
z Materiału nauczania, sprawdzisz swoje przygotowanie do realizacji Ćwiczeń, których celem
jest uzupełnienie i utrwalenie wiedzy oraz ukształtowanie umiejętności intelektualnych
i praktycznych.

Po przeczytaniu każdego pytania ze Sprawdzianu postępów zaznacz w odpowiednim

miejscu TAK albo NIE – właściwą, Twoim zdaniem, odpowiedź. Odpowiedzi NIE wskazują
na luki w Twojej wiedzy i nie w pełni opanowane umiejętności. W takich przypadkach
jeszcze raz powróć do elementów Materiału nauczania lub ponownie wykonaj ćwiczenie
(względnie jego elementy). Zastanów się, co spowodowało, że nie wszystkie odpowiedzi
brzmiały TAK.

Po opanowaniu programu jednostki modułowej nauczyciel sprawdzi poziom Twoich

umiejętności i wiadomości. Otrzymasz do samodzielnego rozwiązania test pisemny oraz
zadanie praktyczne. Nauczyciel oceni oba sprawdziany i na podstawie określonych kryteriów
podejmie decyzję o tym, czy zaliczyłeś program jednostki modułowej. W każdej chwili,
z wyjątkiem testów końcowych, możesz zwrócić się o pomoc do nauczyciela, który pomoże
Ci zrozumieć tematy ćwiczeń i sprawdzi, czy dobrze wykonujesz daną czynność.

Bezpieczeństwo i higiena pracy

Podczas realizacji programu jednostki modułowej musisz przestrzegać zasad ujętych

w regulaminach, instrukcjach przeciwpożarowych, przepisach bezpieczeństwa i higieny
pracy, ochrony środowiska wynikających z charakteru wykonywanych prac. Z zasadami
i przepisami zapoznasz się w czasie nauki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

713[08].Z3.01

Dobieranie

materiałów, narzędzi

i sprzętu do izolacji

termicznych

713[08].Z3

Technologia

wykonywania izolacji

termicznych

713[08].Z3.03

Wykonywanie

dociepleń budynków

713[08].Z3.06

Wykonywanie izolacji

zimnochronnych

rurociągów i komór

chłodniczych

713[08].Z3.05

Wykonywanie izolacji

termicznych kotłów,

turbin

i pieców

przemysłowych

713[08].Z3.04

Wykonywanie

izolacji termicznych

elementów sieci

i urządzeń

ciepłowniczych

713[08].Z3.02

Wykonywanie izolacji

termicznych

w budynkach

Schemat układu jednostek modułowych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

poszukiwać informacji w różnych źródłach,

−

selekcjonować, porządkować i przechowywać informacje,

−

korzystać ze środków masowego przekazu,

−

posługiwać się własnościami liczb i działań oraz figur geometrycznych przy
rozwiązywaniu zadań i przeprowadzaniu ćwiczeń,

−

posługiwać się kalkulatorem,

−

interpretować związki wyrażone za pomocą wzorów, wykresów, schematów, tabel,
diagramów,

−

stosować terminologię budowlaną,

−

rozróżniać technologie wykonywania budynków,

−

rozpoznawać i charakteryzować podstawowe materiały budowlane,

−

odczytywać i interpretować rysunki budowlane,

−

posługiwać się dokumentacją budowlaną,

−

wykonywać przedmiary i obmiary robót,

−

wykonywać pomiary i rysunki inwentaryzacyjne,

−

organizować stanowiska składowania i magazynowania materiałów budowlanych,

−

transportować materiały budowlane,

−

rozróżniać i dobierać materiały termoizolacyjne,

−

rozróżniać i dobierać narzędzia i sprzęt do wykonywania izolacji termoizolacyjnych,

−

przestrzegać zasad bezpiecznej pracy, przewidywać i zapobiegać zagrożeniom,

−

określić zasady kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy,

−

dostrzegać zagrożenia związane z wykonywaną pracą, usuwać zagrożenia dla życia
i zdrowia pracowników oraz udzielać pierwszej pomocy w wypadkach przy pracy;
zabezpieczać miejsce wypadku.

−

określać wymagania bezpieczeństwa przeciwpożarowego w budownictwie,

−

określać zagrożenia pożarowe i zasady ochrony przeciwpożarowej oraz reagować
w przypadku zagrożenia pożarowego zgodnie z instrukcją ochrony przeciwpożarowej,

−

używać podręcznego sprzętu oraz środków gaśniczych zgodnie z zasadami ochrony
przeciwpożarowej,

−

wskazywać i rozróżniać środki ochrony indywidualnej i zbiorowej oraz stosować odzież
ochronną i środki ochrony indywidualnej,

−

dostrzegać zagrożenia związane z wykonywaną pracą, usuwać zagrożenia dla życia
i zdrowia pracowników oraz udzielać pierwszej pomocy w wypadkach przy pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

–

zorganizować, użytkować i zlikwidować stanowisko pracy zgodnie z zasadami
organizacji pracy, wymaganiami technologicznymi, przepisami bezpieczeństwa i higieny
pracy, ochrony środowiska oraz ergonomii,

–

dobrać odzież ochronną i sprzęt ochrony osobistej do wykonania zadania,

–

odczytać dokumentację w zakresie niezbędnym do wykonania robót,

–

dobrać przyrządy pomiarowe i prawidłowo posłużyć się nimi,

–

dobrać materiały izolacyjne i pomocnicze do wykonania robót,

–

przetransportować i dokonać składowania materiałów na stanowisku pracy,

–

dobrać narzędzia i sprzęt do wykonania prac,

–

zmontować rusztowanie do wykonania robót,

–

przygotować ręcznie i mechanicznie zaprawy klejowe, podkłady, masy izolacyjne,

–

przygotować określone elementy (płyty, maty) do wykonania izolacji termicznej sieci
i urządzeń ciepłowniczych,

–

przygotować rurociąg pod izolację,

–

wykonać konstrukcję podtrzymującą izolację,

–

wykonać izolację rurociągu matami i płytami z wełny mineralnej,

–

wykonać izolację termiczną materiałami włóknistymi pod siatką i blachą,

–

wykonać izolację termiczną masą izolacyjną,

–

wykonać izolację dylatacji rurociągu,

–

wykonać izolację gotowymi otulinami,

–

wykonać izolację połączeń kołnierzowych i osprzętu,

–

wykonać izolacje natryskowe,

–

wykonać izolację termiczną z równoczesnym wykonaniem izolacji przeciwwilgociowej
ścian, dna kanałów, zbiorników i wymienników ciepła,

–

wykonać izolację rurociągów metodą zasypową w kanale lub w wykopie,

–

założyć siatkę zabezpieczającą na izolację,

–

wykonać zabezpieczenie izolacji warstwami ochronnymi z różnych materiałów,

–

przygotować ręcznie i mechanicznie masy izolacyjne na płaszcz ochronny,

–

nałożyć płaszcz ochronny i dokonać wykończenia powierzchni izolacji rurociągu,

–

ocenić jakość wykonanej pracy i usunąć usterki,

–

dokonać konserwacji izolacji termicznej,

–

ocenić stopień zniszczenia izolacji termicznej i wykonać naprawę zniszczonych
fragmentów,

–

dokonać demontażu zniszczonej izolacji termicznej i zagospodarować odpady,

–

wykonać przedmiar i obmiar robót,

–

określić szacunkowo ilość materiału do wykonania robót,

–

sporządzić zapotrzebowanie materiałowe,

–

obliczyć wynagrodzenie za wykonaną pracę,

–

wykonać pracę z zachowaniem warunków technicznych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Zasady organizacji pracy

4.1.1. Materiał nauczania

Wszystkie działania mające na celu wykonanie zadania określonego w dokumentacji

technicznej robót powinny być podporządkowane ogólnym zasadom organizacji, z nich
bowiem wynika treść i kolejność postępowania przy organizowaniu określonego etapu robót.
Z zasad tych wynikają zadania dla kierownictwa technicznego prowadzącego dane roboty
izolacyjne.

Pojęcia podstawowe

Proces roboczy to zespół technologicznie powiązanych ze sobą czynności

wykonywanych przez jednego robotnika lub zespół robotników.

Podstawowym warunkiem prawidłowego i sprawnego przebiegu tego procesu oraz uzyskania
założonych efektów jest właściwa jego organizacja.

Całość robót izolacyjnych można podzielić na następujące procesy robocze:

−

przygotowanie miejsca pracy, polegające na wykonaniu zabezpieczeń, wytyczeniu dróg
komunikacyjnych, czy ustawieniu ewentualnych rusztowań,

−

transport i złożenie na miejscu pracy materiałów izolacyjnych i pomocniczych,

−

przygotowanie i transport zapraw klejowych, podkładów, masy izolacyjnej,
a w szczególnych przypadkach także zaprawy i elementów do wykonania np. konstrukcji
nośnej izolacji,

−

wykonanie powłok izolacyjnych,

−

likwidacja miejsca pracy (stanowisk roboczych).

Każdy z tych procesów podzielić można na operacje, te zaś na czynności i w dalszej
kolejności na ruchy.

W pracy indywidualnej wszystkie czynności wykonuje jedna osoba, zaś w pracy

zespołowej czynności te dzieli się pomiędzy różnych robotników o odpowiednich
kwalifikacjach.

Na ogół roboty proste wykonuje zespół dwuosobowy. Na dużych budowach zespoły

mogą być wieloosobowe zorganizowane w brygadę. Zasada pracy w zespole powinno być
przydzielenie każdemu członkowi takiej pracy, jaka odpowiada jego kwalifikacjom.
Kierownikiem brygady (brygadzistą) powinien być robotnik o najwyższych kwalifikacjach
w brygadzie, cieszący się zaufaniem i autorytetem u wszystkich członków brygady.

Do jego obowiązków należy:

−

przyjęcie zlecenia na wykonanie robót,

−

zaplanowanie przebiegu robót, tj. kolejności czynności związanych z zadaniem,

−

określenie koniecznej liczby robotników o określonych kwalifikacjach do wykonania
roboty,

−

zebranie brygady przed rozpoczęciem robót, zaznajomienie jej z rodzajem pracy,
warunkami technicznymi jej wykonania, obowiązującymi przepisami bezpiecznej
i higienicznej

pracy

oraz

wyznaczenie

robót

poszczególnym

zespołom

czy też robotnikom,

−

sprawdzenie liczby i stanu potrzebnych narzędzi,

−

sprawdzenie jakości i ilości dostarczonych materiałów,

−

sprawdzenie postępu i jakości wykonywanych robót, zdanie wykonanych robót.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Organizacja miejsca pracy

Miejscem pracy (stanowiskiem roboczym, stanowiskiem pracy) nazywa się przestrzeń,

w obrębie której wykonywane są bezpośrednio określone roboty, poruszają się robotnicy,
a także mogą być umieszczone materiały, narzędzia i sprzęt. Rozplanowanie miejsca pracy
zależy od rodzaju wykonywanych czynności, używanych narzędzi i stosowanego materiału
oraz od warunków lokalnych, tj. wielkości placu budowy, jego kształtu, wielkości, rodzaju
budynku itp.

Zasady ogólne, obowiązujące podczas organizacji stanowiska roboczego są jednak

niezmienne:

−

stanowisko pracy powinno być oznakowane i zabezpieczone przed dostępem osób
niepowołanych,

−

stanowisko pracy powinno być utrzymywane stale w czystości i porządku. Należy
systematycznie sprzątać obrzynki, drobne odpadki i składać je w miejscach, gdzie nie
będą zawadzać w pracy,

−

w razie potrzeby należy zapewnić właściwe oświetlenie stanowiska pracy; instalacja
elektryczna oświetleniowa musi spełniać normy bezpieczeństwa, w szczególności
bezpieczeństwa przeciwporażeniowego,

−

materiały izolacyjne i pomocnicze należy składować w miejscach wyznaczonych wg
asortymentów i znakować, aby można było donieść do miejsca wykonywania robót
potrzebne ich ilości i rodzaje,

−

należy stosować wymagane odrębnymi przepisami środki ochrony osobistej (maski,
okulary ochronne, rękawice ochronne) oraz ubranie robocze,

−

należy zachować ostrożność podczas obsługi maszyn i urządzeń mechanicznych, których
użycie może spowodować urazy np. agregatów do natrysku, urządzeń do mieszania
składników itp.,

−

należy używać maszyny i urządzenia zgodnie z ich przeznaczeniem i instrukcją obsługi,
zaś przed użyciem sprawdzić ich stan oraz stan przewodów zasilających,

−

w czasie pracy należy bezwzględnie przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy, bezpieczeństwa przeciwpożarowego oraz ochrony środowiska,

−

po zakończeniu prac izolacyjnych, stanowisko pracy należy oczyścicie z odpadów,
zebrać z niego wszystkie narzędzia i urządzenia oraz przenieść je w miejsce stałego
przechowywania.

Zasady transportu i magazynowania materiałów

Dowóz materiałów z magazynu budowy do miejsca wykonywania robót, tak zwany

transport wewnętrzny poziomy, odbywa się na różnego rodzaju wózkach (od najprostszych,
ciągnionych lub pchanych ręcznie, do wózków z własnym napędem spalinowym lub
elektrycznym)po wytyczonych drogach transportowych.

Do środków transportu wewnętrznego poziomego zaliczamy:

−

wózki jednokołowe (taczki) ze skrzynią (do przewozu materiałów sypkich i płynnych)
lub z platformą (do przewozu np. blachy, rolek izolacji itp.),

−

wózki dwukołowe (japonki) ze skrzynią (do przewozu materiałów sypkich i płynnych lub
z platformą (do przewozu np. blachy, rolek izolacji, mat izolacyjnych, cegieł itp.),

−

wózki akumulatorowe i spalinowe (do przewozu na większe odległości po utwardzonej
nawierzchni większej ilości materiałów i sprzętu).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Na każdej budowie, bez względu na jej wielkość i rodzaj prowadzonych robót, istnieje

konieczność magazynowania, składowania i przechowywania różnych wyrobów, materiałów
budowlanych, a także narzędzi i drobnego sprzętu itp.

Materiały te powinny być tak przechowywane, aby nie ulegały zniszczeniu, były łatwo

dostępne i nie zagrażały bezpieczeństwu ani zdrowiu ludzi zatrudnionych na budowie.

Zasadniczo wyróżnia się trzy sposoby przechowywania i składowania materiałów

i sprzętu:
1) magazyny zamknięte,
2) wiaty (magazyny półzamknięte),
3) składowiska otwarte.

W pomieszczeniach zamkniętych, lecz przewiewnych, należy przechowywać materiały

wrażliwe na wpływy atmosferyczne, takie jak np. cement, wapno sproszkowane i niegaszone,
okucia stolarski, gwoździe i śruby, wewnętrzne wykładziny ceramiczne, osprzęt elektryczny,
armatura instalacji sanitarnej oraz wyroby drobnowymiarowe ulegające łatwemu zagubieniu
i rozproszeniu. W pomieszczeniach takich (lecz osobno), przechowuje się wszelkie drobne
narzędzia i sprzęt oraz ubrania i sprzęt ochrony osobistej.

W wiatach, czyli pomieszczeniach półzamkniętych, przechowuje się materiały wrażliwe

na działanie wód opadowych, takie jak materiały i wyroby drewniane, materiały hydro –
i termoizolacyjne, w tym papę i wełnę mineralną, niektóre łatwo nasiąkliwe wyroby
ceramiczne, betonowe i gipsowe.

Na składowiskach otwartych mogą być składowane materiały mineralne takie,

jak np. kruszywa, prefabrykaty żelbetowe, stal zbrojeniowa, rury i kształtki z metalu
i tworzyw sztucznych, dobrze wypalone wyroby ceramiczne.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Co to jest proces roboczy; podaj, jakie główne procesy robocze możemy wyróżnić

w robotach izolacyjnych?

2. Czym różnią się od siebie praca indywidualna i praca zespołowa?
3. Jakie są główne obowiązki brygadzisty?
4. Co nazywamy miejscem pracy (stanowiskiem pracy)?
5. Jakie są główne zasady organizacji stanowiska pracy?
6. Jakie są podstawowe środki transportu wewnętrznego poziomego?
7. Jakie sąpodstawowe sposoby magazynowania materiałów na placu budowy?
8. Jakie materiały przechowuje się w magazynach zamkniętych?
9. Jakie materiały przechowuje się w wiatach?
10. Jakie materiały przechowuje się na składowiskach otwartych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie uzyskanej wiedzy uzupełnij poniższą tabelkę:

−

w kolumnie 1 podano nazwy grup zagadnień związanych z właściwą organizacją
stanowiska pracy,

−

w kolumnie 2 wpisz te znane Ci zasady ogólne organizacji stanowiska pracy, które
uznasz za najbardziej odpowiednie dla danej grupy zagadnień.

Kolumna 1

Kolumna 2

Grupy zagadnień związane z organizacją

stanowiska pracy

Zasady ogólne organizacji stanowiska

pracy

Przestrzeganie zasad bezpieczeństwa
i higieny pracy na stanowisku pracy

Zachowanie czystości i porządku w
miejscu pracy

Wyposażenie stanowiska pracy

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizowac stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonania ćwiczenia – plan zapisać w zeszycie,
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) przeczytać dwukrotnie i dokładnie informacje podane w treści zadania,
5) wpisać do kolumny 2 znane Ci zasady ogólne organizacji stanowiska pracy odpowiednio

je grupując,

6) sprawdzić poprawność wykonania zadania,
7) sporządzić w zeszycie notatkę z przeprowadzonego ćwiczenia,
8) zaprezentować efekty swojej pracy,
9) dokonać samooceny pracy,
10) uporządkować stanowisko pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

poradnik dla ucznia,

−

tabelka z treścią zadania,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Na podstawie uzyskanej wiedzy uzupełnij poniższą tabelkę:

−

w kolumnie 1 podano różne rodzaje materiałów stosowanych w robotach izolacyjnych,

−

w kolumnie 2 wpisz znane Ci środki transportu wewnętrznego poziomego, które uznasz
za najbardziej odpowiednie do przewozu danego materiału.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Kolumna 1

Kolumna 2

Rodzaj transportowanego materiału

i miejsce jego przeznaczenia

Środek transportu wewnętrznego

poziomego

Piasek i żwir luzem transportowane
w obrębie stanowiska pracy

Worki cementu, 10 rolek mat izolacyjnych
transportowane z magazynu głównego

0.5 m

zaprawy murarskiej

transportowanej w obrębie stanowiska
pracy

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizowac stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonania ćwiczenia – plan zapisać w zeszycie,
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) przeczytać dwukrotnie i dokładnie informacje podane w treści zadania,
5) wpisać do kolumny 2 znane Ci środki transportu wewnętrznego poziomego, dobierając je

odpowiednio do rodzaju przewożonego materiału poprawność i miejsca przeznaczenia,

6) sprawdzić poprawność wykonania zadania,
7) sprawdzić poprawność wykonania zadania,
8) sporządzić w zeszycie notatkę z przeprowadzonego ćwiczenia,
9) zaprezentować efekty swojej pracy,
10) dokonać samooceny pracy,
11) uporządkować stanowisko pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

poradnik dla ucznia,

−

tabelka z treścią zadania,

−

literatura.

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić procesy robocze wchodzące w skład robót izolacyjnych?

2) zorganizować prawidłowo stanowisko pracy?

3) dobrać środek transportu do rodzaju transportowanego materiału?

4) określić, jakie materiały składuje się pod wiatami?

5) określić, jakie materiały składuje się w magazynach zamkniętych?

6) określić, jakie materiały składuje się na składowiskach otwartych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Materiały do wykonywania izolacji termicznych elementów

i urządzeń ciepłowniczych

4.2.1. Materiał nauczania

Izolacja termiczna jest to osłona powierzchni rurociągów, armatury i urządzeń, która ma

ograniczyć straty mocy cieplnej przesyłanej rurociągami lub straty magazynowanego ciepła
do otoczenia. Izolacja termiczna w źródłach ciepła, węzłach ciepłowniczych, instalacjach
c.o. i sieciach ciepłowniczych powinna spełniać wymagania PN-85/B-02421.

Typowa izolacja termiczna rurociągu składa się z dwóch zasadniczych elementów:

−

izolacji właściwej – jednej lub kilku warstw wełny przymocowanych do powierzchni
izolowanej za pomocą elementów mocujących takich jak: szpilki, taśmy, obejmy, itp.

−

płaszcza

ochronnego,

chroniącego materiał izolacyjny przed oddziaływaniami

zewnętrznymi - w szczególności przed uszkodzeniami mechanicznymi, wilgocią,
działaniem agresywnych czynników chemicznych, światłem słonecznym itp.
Materiały stosowane do izolacji termicznej powinny charakteryzować się niską

przewodnością cieplną - określa to współczynnik przewodzenia ciepła, który powinien
zawierać się w granicach od 0,03 do 0,05 W/m · K. Inną istotną cechą materiałów
termoizolacyjnych jest ich odporność na wilgoć, te które absorbują zbyt dużo wilgoci
z powietrza przestają spełniać swoją termoizolacyjną rolę.

Materiały na izolacje termiczne dzieli się na:

−

włókniste,

−

porowate.

Do materiałów włóknistych najczęściej stosowanych należą maty, filce i otuliny z włókna

szklanego i wełny mineralnej. Do porowatych zalicza się otuliny i kształtki z pianek.

Wyboru rodzaju izolacji termicznej dokonuje się w oparciu o szereg kryteriów.

Podstawowe z nich to:

−

temperatura transportowanego medium,

−

miejsce wykonywania termoizolacji (na zewnątrz, pod ziemią, w wodzie, wewnątrz
budynku, w piwnicy itp.),

−

remont starej czy budowa nowej instalacji,

−

możliwości finansowe i wykonawcze inwestora.

Materiały do wykonywania izolacje i ich podstawowe właściwości

Maty z waty szklanej do izolacji rurociągów powinny mieć następujące właściwości:

−

gęstość objętościowa 60÷90 kg/m

−

współczynnik

przewodzenia

ciepła

temperaturze

20°C

nie

większy

niż 0,052 W/(m··K),

−

odporność cieplna do 100°C lub 400°C.

Maty z wełny mineralnej składają się z warstw wełny mineralnej lub filcu z wełny mineralnej,
obłożonych jedno- lub dwustronnie okładziną z włókien szklanych, tektury falistej, papieru
marszczonego lub papieru powlekanego polietylenem.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Izolacja rurociągów z wełny mineralnej powinna mieć następujące właściwości:

−

gęstość objętościowa 60÷120 kg/m

−

współczynnik przewodzenia ciepła temperaturze 20°C nie większy niż 0,043 W/(m··K),

−

zawartość siarki nie większa niż 4 g/kg.

Na rys.1 pokazano przykładowe izolacje cieplne z waty szklanej lub wełny mineralnej

sieci ciepłowniczej układanej w kanałach nieprzechodnich. Wymaganą grubość izolacji
zależnie od średnicy rurociągu podano w tabeli 1.

Rys.1. Izolacja cieplna z materiałów włóknistych sieci ciepłowniczej w kanałach nieprzechodnich

1- płaszcz ochronny, 2- siatka ocynkowana, 3- izolacja cieplna, 4- opaska mocująca płaszcz, 5- drut stalowy

ocynkowany, 6- konstrukcja wsporcza, 7- styki mat [4, s.211]

Tabela 1. Minimalna grubość izolacji sieci ciepłowniczej układanej w kanałach nieprzechodnich (o parametrach

nośnika 150/170°C) [4, s.211]

Sieci ciepłownicze w kanałach nieprzechodnich

Średnica nominalna

Zasilanie

Powrót

32
40
50
65
80

100
125
150
200
250
300

60
60
70
70
80
80

100
100
110
110
120

30
30
40
40
40
40
50
50
60
60
60

Otuliny z wełny mineralnej to produkt niepalny i trwały, odporny na działanie
mikroorganizmów i gryzoni. Jest on nietoksyczny i przepuszcza parę wodną, jednak należy
chronić go przed zawilgoceniem - wilgotna wełna mineralna traci swoje właściwości
izolacyjne. Wyróżnia się wełnę skalną (czasem też nazywaną bazaltową), produkowaną
z włókien mineralnych - tłucznia bazaltowego, kamienia wapiennego itp. oraz wełnę szklaną,
produkowaną z piasku, skaleni, szkła, dolomitu i boraksu. Wełna skalna, zwykle o nieco
ciemniejszej barwie, ma odporność ogniową nawet do 1000°C. Natomiast wełna szklana
o jasnożółtym zabarwieniu jest bardziej sprężysta, ale charakteryzuje się niższą odpornością
ogniową - do 600°C.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Właściwości izolacji cieplnej z pianek poliuretanowej i krylaminowej w postaci

elementów półcylindrycznych (rys.2) podano w tabeli 2.

Rys.2. Izolacja cieplna z pianki: a) poliuretanowej, b) krylaminowej

1- pianka poliuretanowa, 2- powłoka zewnętrzna ochronna, 3- pianka krylaminowa, 4- powierzchnie wewnętrzne

zabezpieczone przed wilgocią [4, s.213]

Tabela 2. Fizyczne właściwości pianki poliuretanowej i krylaminowej [4, s.213]

Właściwości

Jednostka

Pianka poliuretanowa

Pianka krylaminowa

Gęstość objętościowa

kg/m

Współczynnik

przewodności

cieplnej

W/(mK)

0,025

0,047

Zawartość wilgoci

do 2

Odporność cieplna

°C

do 150

Wytrzymałość na

ściskanie

kPa

min. 200

Dopuszczalna

odchyłka gęstości

pozornej

±10

Obie pianki są niepalne, nie powodują korozji elementów metalowych, z którymi się

stykają, są odporne na działanie czynników chemicznych, takich jak rozpuszczalniki
organiczne, oleje, słabe roztwory zasad i kwasów oraz są odporne bakteriologicznie. Grubości
izolacji z pianek poliuretanowej i krylaminowej podano w tabeli 3.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Tabela3. Minimalna grubość izolacji z pianek cylindrycznych [4, s.214]

Temperatura nośnika ciepła

do 150°C

do 95°C

Średnica

nominalna

Poliuretan

Krylamina mm

Poliuretan

Krylamina mm

32
40
50
65
80

100
125
150
200
250
300

20
20
30
30
40
40
40
50
50
60
60

-
-
-
-

80
80
90
90

100
100
110

20
20
30
30
30
30
40
40
50
50
50

-
-
-
-

60
60
70
70
80
80
90

Otuliny z pianki poliuretanowej służą do izolacji rur, armatury i urządzeń (jako kształtki).

Kolana, łuki, zwężki i odgałęzienia izoluje się za pomocą odpowiednio wyciętych elementów
lub specjalnych kształtek. Kształtki izolacyjne to system prefabrykowanych łupin,
dopasowanych do różnych średnic przewodów, wykonanych z ziemi okrzemkowej, korka,
magnezji, pianobetonu i innych podobnych materiałów, które utrzymują nadaną formę.

Dodatkowe funkcje otulin termoizolacyjnych

Otuliny termoizolacyjne, oprócz swego podstawowego zadania, jakim jest minimalizacja

strat ciepła, spełniają wiele dodatkowych funkcji. Wśród nich na szczególną uwagę zasługują:

−

poprawa żywotności i trwałości instalacji; zastosowanie otulin termoizolacyjnych
odizolowuje rurociąg od oddziaływań zewnętrznych. Stanowi także ochronę przed
uszkodzeniami mechanicznymi;

−

wyciszenie hałasu; przepływ medium przez rurociąg powoduje szum, który jest
szczególnie uciążliwy dla osób stale przebywających w pobliżu rurociągu z powodu
jednostajności natężenia dźwięków o niewielkim zakresie częstotliwości. Po pewnym
czasie przestaje on być rejestrowany przez zmysły, nie zaprzestaje jednak szkodliwie
oddziaływać na organizm człowieka. Doświadczenie mówi, iż przed hałasem
najskuteczniej chronią otuliny składające się z co najmniej dwóch warstw wykonanych
z różnych materiałów. Skuteczne są też otuliny ze spienionych tworzyw sztucznych
o dużych grubościach – powyżej 20 mm;

−

estetyczny wygląd rurociągu;

−

zmniejszenie uciążliwości w pomieszczeniach, przez które przechodzi rurociąg. Straty
ciepła na rurociągach oprócz skutków ekonomicznych powodują także wzrost
temperatury w pomieszczeniach, przez które przechodzi rurociąg na przykład z parą lub
ciepłą wodą.

Izolacje z masy plastycznej to najczęściej ziemia okrzemkowa, czasami magnezja lub pył
dymnicowy. Materiały te rozdrobnione na papkę za pomocą wody i nakłada się na rurę
warstwami jako izolację.

Obecnie firmy proponują bardzo bogatą ofertę izolacji termicznych z gotowych elementów
(półcylindrycznych lub cylindrycznych).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Do izolowania rurociągów możemy stosować:

−

Maty L-W-60, L-W-80 z jednostronną okładziną z welonu z włókna szklanego
przeznaczone są do izolacji termicznej małych zbiorników, rur, rurociągów i kotłów
niskotemperaturowych,

oraz

jako

ostatnia

warstwa

przy

izolacjach

wysokotemperaturowych.

Rys. 3. Maty L-W-60, L-W-80

[8]

Parametry techniczne:

−

współczynnik przewodzenia ciepła λ 10

L-W-60

0,039 W/m ·K,

L-W-80

0,036 W/m ·K,

−

gęstość nominalna

L-W-60

58 kg/ m³,

L-W-80

78 kg/ m³,

−

temperatura pracy

≤ 250 ° C,

−

klasyfikacja ogniowa(bez okładziny)

wyrób niepalny.

−

Maty LAMELLA pokryte jednostronnie folią aluminiową przeznaczone są do izolacji
termicznej,

akustycznej

przeciwkondensacyjnej

powierzchni

płaskich

oraz cylindrycznych w układach zarówno poziomych, jak i pionowych.

Rys. 4. Maty LAMELLA pokryte jednostronnie folią aluminiową

[8]

Parametry techniczne:

−

współczynnik przewodzenia ciepła λ 10

≤ 0,042 W/m ·K

−

gęstość objętościowa

36 kg/ m³,

−

temperatura pracy:

od strony włóknistej

≤ 250 ° C,

od strony foli aluminiowej

≤ 250 ° C< 1,5%,

−

zawartość całkowita siarki

≤ 0,4 %,

−

klasyfikacja ogniowa(bez okładziny)

wyrób niepalny.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

Maty z wełny mineralnej otrzymanej z włókien skalnych jednostronnie wzmocniona
siatką z drutu stalowego, jednostronnie pokryte folią aluminiową. To izolacja termiczna
i akustyczna rurociągów parowych (nisko- i wysokoprężnych), stacji redukcyjnych,
korpusów turbin energetycznych parowych i gazowych, wentylatorów, sprężarek, kotłów
wodnych

i parowych

(ściany

ekranowe,

obmurze),

elektrofiltrów,

cyklonów

i multicyklonów, pieców, kanałów spalin, kominów, przegrzewaczy pary, zbiorników
oraz innych urządzeń gdzie wymagana jest odporność izolacji na wysoką temperaturę.
Parametry techniczne:

−

współczynnik przewodzenia ciepła

0,035 W/m ·K,

−

temperatura użytkowa

≤ 750 ° C,

−

klasyfikacja ogniowa(bez okładziny)

wyrób niepalny.

−

Otuliny z samoprzylepną zakładką przeznaczone są do izolacji instalacji centralnego
ogrzewania, ciepłej wody użytkowej, rurociągów ciepłowniczych oraz jako izolacja
przeciwkondensacyjna. Otuliny te są produktem szczególnie zalecanym do izolacji kolan
i zagięć na rurociągach. Każdą otulinę można uelastycznić w dowolnie wybranym
miejscu,

bez

naruszania

okładziny

zewnętrznej

bez

konieczności

cięcia

na segmenty kolanowe. Zastosowanie otulin znacznie przyspiesza montaż izolacji,
głównie na rurociągach o skomplikowanych kształtach znajdujących się w trudno
dostępnych miejscach.

Rys. 5. Otuliny z samoprzylepną zakładką

[8]

Parametry techniczne:

−

współczynnik przewodzenia ciepła λ

0,041 W/m ·K,

−

gęstość nominalna

77 kg/ m³,

−

temperatura pracy

≤ 250 ° C,

−

klasyfikacja ogniowa(bez okładziny)

wyrób niepalny.

−

Otuliny z wełny mineralnej bez okładziny lub z powłoką ze zbrojonej folii aluminiowej
i samoprzylepną zakładką – przeznaczone są do izolacji rurociągów parowych, wodnych
i ciepłowniczych w energetyce oraz w przemyśle.
Parametry techniczne:

−

współczynnik przewodzenia ciepła λ

0,038 W/m ·K,

−

temperatura pracy

≤ 650 ° C,

−

klasyfikacja ogniowa(bez okładziny)

wyrób niepalny.

−

Otulina typu E z wełny mineralnej przeznaczona jest do izolacji termicznej i akustycznej
wysokotemperaturowych

instalacji

przemysłowych,

rurociągów

parowych

i ciepłowniczych, kanałów spalin oraz przewodów kominowych.
Parametry techniczne:

−

współczynnik przewodzenia ciepła λ

0,034 W/m ·K,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

gęstość

80-120kg/ m³,

−

odporność termiczna

700 ° C,

−

zawartość siarki

≤ 0,2%,

−

klasyfikacja ogniowa(bez okładziny)

wyrób niepalny.

−

Otulina typu E Kombi z wełny mineralnej przeznaczona jest do izolacji termicznej
i akustycznej wysokotemperaturowych instalacji przemysłowych, rurociągów parowych
i ciepłowniczych, kanałów spalin oraz przewodów kominowych. Otulina E KOMBI
może dopasowywać się średnicą wewnętrzną do trzech różnych średnic zewnętrznych
rury.

Rys. 6. Otulina typu E Kombi [15]

Parametry techniczne:

−

współczynnik przewodzenia ciepła λ

0,034 W/m ·K,

−

gęstość

80-120kg/ m³,

−

odporność termiczna

700 °C,

−

zawartość siarki

≤ 0,2%,

−

klasyfikacja ogniowa(bez okładziny)

wyrób niepalny.

−

Otulina z wełny mineralnej, pokryta zbrojoną folią aluminiową, z zakładką
samoprzylepną, przeznaczona jest do izolacji termicznej i akustycznej instalacji
przemysłowych, rur, rurociągów parowych, przewodów sieci C.O. i przewodów
kominowych. Otulina może dopasowywać się średnicą wewnętrzną do trzech różnych
średnic zewnętrznych rury.

Parametry techniczne:

−

współczynnik przewodzenia ciepła λ

0,034 W/m ·K,

−

gęstość

80-120kg/ m³,

−

odporność termiczna

700 ° C,

−

zawartość siarki

≤ 0,2%,

−

klasyfikacja ogniowa(bez okładziny)

wyrób niepalny.

−

Otulina wykonana z wełny mineralnej otrzymanej z włókien szklanych. Produkowana
jest z gotowym płaszczem z folii aluminiowej wzmocnionym siatką z włókien szklanych.
Zastosowanie folii podnosi estetykę wykonania izolacji. Wzdłuż rozcięcia, na całej
długości otuliny, znajduje się samoprzylepna zakładka z folii. Ułatwia ona montaż
otuliny i gwarantuje szczelność płaszcza. Otuliny są stosowane jako izolacja termiczna
i akustyczna instalacji c.o., rurociągów wodnych, ciepłowniczych, parowych, węzłów
cieplnych, rur kanalizacyjnych, kanałów spalinowych oraz rurociągów przemysłowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przeznaczona jest do stosowania jako ochrona instalacji wodnych (zarówno rurociągów
jak i elementów instalacji, tj. hydrantów, zaworów, itp.) przed zamarzaniem.

Rys. 7. Otulina wykonana z wełny mineralnej otrzymanej z włókien szklanych [24]

Parametry techniczne:

−

współczynnik przewodzenia ciepła λ

0,032 W/m ·K,

−

maksymalna temperatura stosowania

700 ° C,

−

klasyfikacja ogniowa(bez okładziny)

wyrób niepalny.

−

Otuliny elastyczne wykonane z wełny mineralnej otrzymanej z włókien szklanych,
pokryte zbrojonym płaszczem z folii aluminiowej. Montaż otulin nie wymaga wycinania
kolan, dlatego są one szczególne polecane przy izolowaniu wszelkiego rodzaju
skomplikowanych instalacji (np. węzły cieplne, kotłownie).

Rys. 8. Otulina elastyczna wykonana z wełny mineralnej otrzymanej z włókien szklanych, pokryte zbrojonym

płaszczem z folii aluminiowej [24]

Parametry techniczne:

−

współczynnik przewodzenia ciepła λ

0,036 W/m ·K,

−

temperatura użytkowa

max. 250 ° C,

−

klasyfikacja ogniowa(bez okładziny)

wyrób niepalny.

−

Otuliny termoizolacyjne z poliuretanu to bezfreonowy system poliuretanowy do izolacji
rurociągów. Stosowany do izolacji termicznej rurociągów wykonanych z różnych
materiałów jak: stal, miedź, tworzywa sztuczne, przesyłających nośnik ciepła
o temperaturze do +135C i umieszczonych w pomieszczeniach zabudowanych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 9. Otulina termoizolacyjna z poliuretanu [9]

Parametry techniczne:

−

współczynnik przewodności cieplnej 0,035 W/m ·K (w temp. śr. 40 °C),

−

gęstość pozorna wg ISO 845-19,2 kg/m

−

klasa palności B2,

−

zakres temperatury czynnika przepływającego w izolowanej rurze do +135C.

Narzędzia i materiały pomocnicze

W zależności od rodzaju wykonywanych izolacji można stosować narzędzia ręczne

lub mechaniczne. Stosuje się przede wszystkim: szpachlę , kielnię , pacę , pędzle, natrysk.
Do łączenia elementów w zależności od rodzaju izolacji i systemu – można stosować
różnego rodzaju haki montażowe, rzepy, taśmy, drut wiązałkowy, specjalne nici z włókna
szklanego z rdzeniem z drutu wolframowego, nity, kleje, itp. Większość materiałów na
izolacje można obrabiać również podstawowym sprzętem elektrycznym – wiertarki, piły itp.

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Co to jest izolacja termiczna?
2. Z jakich elementów składa się izolacja termiczna rurociągu?
3. Jak dzielimy materiały do izolacji termicznej?
4. Jakie materiały izolacyjne należą do najczęściej stosowanych materiałów włóknistych?
5. Jakie materiały izolacyjne należą do najczęściej stosowanych materiałów porowatych?
6. W oparciu o jakie kryteria dokonujemy wyboru rodzaju izolacji termicznej?
7. Jakie właściwości powinny mieć maty z waty szklanej stosowane do izolacji rurociągów?
8. Jakie właściwości powinny mieć maty z wełny mineralnej stosowane do izolacji

rurociągów?

9. Jakie właściwości powinny mieć izolacje termiczne z pianek?
10. Co to są masy plastyczne?
11. Co to są kształtki izolacyjne?
12. Jakie typy materiałów stosuje się izolacje?
13. Jakie narzędzia stosowane są do wykonywania izolacji?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Scharakteryzuj podane w poniższej tabeli materiały izolacyjne, podaj przykłady

zastosowania i ich właściwości.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Materiał izolacyjny

Zastosowanie i właściwości materiału

Maty z waty szklanej

Maty z wełny mineralnej

Pianka poliuretanowa i krylaminowa

Otuliny z wełny mineralnej

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonania ćwiczenia – plan zapisać w zeszycie,
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) przeczytać tekst w tabeli dwukrotnie,
5) zastanowić się i wpisać odpowiednie wartości w odpowiednie rubryki,
6) sporządzić w zeszycie notatkę z przeprowadzonego ćwiczenia,
7) sformułować wnioski z realizacji ćwiczenia,
8) zaprezentować efekty swojej pracy,
9) dokonać samooceny pracy,
10) uporządkować stanowisko pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

tabela materiałów izolacyjnych,

−

ołówek,

−

gumka,

−

literatura.

Ćwiczenie 2

Dobierz odpowiednie materiały i narzędzia oraz wykonaj izolację termiczną fragmentu

rurociągu o długości 2 m i średnicy 250 mm.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonania ćwiczenia – plan zapisać w zeszycie,
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) zapoznać się z instrukcją producenta materiału termoizolacyjnego,
5) zapoznać się z elementami łączącymi i mocującymi oraz zasadami ich stosowania,
6) obliczyć ilość materiału potrzebnego do wykonania izolacji termicznej rurociągu

o podanej średnicy i długości,

7) przygotować materiały i narzędzia potrzebne do wykonania izolacji,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8) przygotować powierzchnię rurociągu do wykonania izolacji poprzez jej oczyszczenie

i odtłuszczenie,

9) wykonać izolację termiczną rurociągu o podanej średnicy i długości, zwracając

szczególną uwagę na estetykę, grubość otuliny i mocowanie elementów,

10) sporządzić w zeszycie notatkę z przeprowadzonego ćwiczenia,
11) sformułować wnioski z realizacji ćwiczenia,
12) zaprezentować efekty swojej pracy,
13) dokonać samooceny pracy,
14) uporządkować stanowisko pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiały izolacyjne na bazie wełny – otuliny,

−

poziomnica,

−

fragment rurociągu,

−

nóż z wymiennymi ostrzami,

−

długa stalowa linijka,

−

elementy mocujące,

−

elementy łączące otuliny,

−

literatura.

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) dobrać materiał izolacyjny do odpowiedniej średnicy rurociągu?

2) określić jakie materiały stosuje się izolacji rurociągów?

3) wykonać izolację rurociągu z otuliny?

4) dobrać odpowiednie narzędzia do wykonania izolacji z maty z wełny
mineralnej?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Technologia wykonywania izolacji termicznych

4.3.1. Materiał nauczania

Wykonywanie izolacji z mat

Wata lub wełna szklana i mineralna, umocowane sznurkiem lub naklejane na arkusze

papieru, to materiały stosowane w przypadku izolacji matami. Przewody cieplne najpierw
okrywane są matami (na szerokość jednego zwoju), a następnie owijane drutem. Izolacja taka
może być nakładana na zimne przewody. Podobnie jak w przypadku izolacji z masy
plastycznej, podstawowa warstwa termoizolacyjna z mat okrywana jest osłoną z tektury
falistej i papy. Maty można łatwo nakładać i zdejmować. Nadają się dobrze do zastosowania
przy przewodach o dużych średnicach, zbiornikach ciepłej wody, akumulatorach ciepła
i elementach nietypowych.

Wykonanie izolacji termicznej otuliną

Wykonanie izolacji rurociągu otulinami omówiono na przykładzie materiałów

izolacyjnych jednej z firm istniejących na polskim rynku.

Izolacji rurociągu otuliną

Rys.10. Izolacja rurociągu otuliną

1- otulina , 2- drut zaciskowy, 3- płaszcz ochronny, 4- nity lub wkręty [11]

Ze względów technologicznych otuliny dla rur o większych średnicach produkowane są

jako łupki dwu- lub trzyczęściowe (lub z większej liczby części).

Otuliny:
a)

b) c)

Rys. 11. Rodzaje otulin [10]

a) jednoczęściowe, b) dwuczęściowe c) trzyczęściowe

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 12. Otulina dwuczęściowa [10]

Otuliny mogą posiadać specjalne zamki (typu Z, V, lub ½ O) zapobiegające powstawaniu

przegrzewów na połączeniu wzdłużnym (rys. 12).

Rys. 13. Montaż otulin na rurach

A. Montaż otuliny na odcinku prostym

B. Przygotowanie segmentów kolanowych – cięcie

C. Izolacja kolana rurociągu [11]

W celu uzyskania gładkiej powierzchni izolacji kolana należy starannie dociąć

poszczególne segmenty otuliny, odcinając nadmiar materiału. Ilość segmentów potrzebnych
do uformowania izolacji zależy od promienia krzywizny i kąta kolana (rys. 13).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Izolacja wykonana otuliną z folią aluminiową i zakładką samoprzylepną (rys. 14).

Rys.14. Montaż otuliny z folią aluminiową i zakładką samoprzylepną [11]

Rys. 15. Przygotowanie segmentów kolanowych [11]

Rys. 16. Izolacja kolana rurociągu [11]

Opisywane otuliny pozwalają na wykonanie izolacji o wysokiej estetyce oraz umożliwiają
bardzo szybki i sprawny montaż.

Dwuwarstwowa izolacja rurociągu

Rys. 17. Dwuwarstwowa izolacja rurociągu

1- otuliny - dwie warstwy z przesunięciem poprzecznym i podłużnym, 2- drut zaciskowy, 3- płaszcz ochronny,

4- nity i wkręty [11]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wielowarstwowa izolacja z otulin nie posiada żadnych mostków termicznych

na materiale izolacyjnym (dzięki przesunięciu poprzecznym i podłużnym jednej warstwy
względem drugiej), a także innych mostków termicznych, ponieważ płaszcz ochronny izolacji
nie wymaga konstrukcji wsporczej.

Każda warstwa izolacji wykonana z omawianych otulin powinna być zamocowana

opaskami umieszczonymi w odstępach co 20-30cm. Opaski powinny być wykonane
z materiału zapewniającego trwałość mocowania, np. z drutu stalowego ocynkowanego, drutu
aluminiowego w powłoce poliwinylowej, taśmy stalowej, itp.

Wykonywanie izolacji zasypowej lub wylewanej

Izolacje zasypowe lub wylewane to izolacje kosztowne w porównaniu z innymi

rodzajami izolacji, ponieważ cechuje je z reguły nadmierne zużycie materiałów. Zaleta ich to
łatwość izolowania przewodów bezpośrednio w wykopie lub z zastosowaniem najprostszego
oszalowania (rys.18,19) Dzięki temu bez problemu można izolować wszystkie kształtki i inne
elementy.

Jako wypełnienie izolacji zasypowej stosuje się ziemię okrzemkową, pył dymnicowy,

jak również watę szklaną i mineralną. Izolacja zasypowa z płaszczem stalowym nadaje się
znakomicie do izolowania przewodów prowadzonych nad ziemią.

Jako podstawowy materiał do wykonywania izolacji wylewanej służą różnego rodzaju

mieszanki asfaltowe (bitumiczne) z perlitem, glińcem, keramzytem i innymi podobnymi
wypełnieniami porowatymi.

Rys. 18. Izolacja wylewana w oszalowaniu [6, s. 158]

Rys. 19. Izolacja zasypowa wykonywana bezpośrednio w wykopie [6, s. 159]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wykonanie izolacji z masy plastycznej

Jak już wspomniano wcześniej, masy plastyczne to ziemia okrzemkowa, czasami

magnezja lub pył dymnicowy, które rozdrabnia się na papkę za pomocą wody.
Tak przygotowaną masę nakłada się na powierzchnię rur warstwami, jako izolację. Rura
podczas nakładania izolacji może być podgrzewana, aby suszenie następowało na bieżąco.
Wyschnięta podstawowa warstwa ciepłoizolacyjna okrywana jest następnie osłoną z tektury
falistej i papy. Układanie masy plastycznej jest bardzo proste i wygodne, szczególnie
przy izolowaniu kształtek i różnego rodzaju elementów nietypowych. Masa taka nadaje się
również do izolowania rur prostych o małych średnicach.

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. W jaki sposób wykonuje się izolacje z mat?
2. Od czego zależy ilość segmentów potrzebnych do uformowania izolacji?
3. Z jakich elementów składa się dwuwarstwowa izolacja rurociągu?
4. Jakie materiały możemy stosować do mocowania kolejnych warstw izolacji

wielowarstwowych?

5. Jakie materiały stosuje się do wypełnienia izolacji zasypowej?
6. Jakie materiały służą do wykonywania izolacji wylewanej?
7. W jaki sposób wykonujemy izolacje z masy plastycznej?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj izolację fragmentu rurociągu o długości 1,5 m i średnicy 150 mm, stosując

maty z wełny mineralnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z informacjami zawartymi w Materiale nauczania 4.3.1,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) zapoznać się z instrukcję producenta,
4) zapoznać się z elementami łączącymi i mocującymi oraz zasadami ich stosowania,
5) obliczyć ilość potrzebnego materiału do izolacji podanego fragmentu rurociągu,
6) przygotować materiały i narzędzia potrzebne do wykonania izolacji,
7) przygotować powierzchnię rurociągu do wykonania izolacji poprzez jej oczyszczenie

i odtłuszczenie,

8) wykonać izolację rurociągu o podanej średnicy i długości, zwracając szczególną uwagę

na estetykę, grubość warstwy izolacji i mocowanie elementów,

9) sprawdzić poprawność wykonanego zadania,
10) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
11) dokonać oceny poprawności wykonanego ćwiczenia,
12) uporządkować miejsce pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiały izolacyjne – maty z wełny mineralnej,

−

poziomnica,

−

fragment rurociągu,

−

nóż z wymiennymi ostrzami,

−

długa stalowa linijka,

−

elementy mocujące,

−

elementy łączące maty,

−

literatura.

Ćwiczenie 2

Wykonaj izolację jednowarstwową otulinami prostego odcinka rurociągu o długości

2,5 m i średnicy 200 mm.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizowac stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonywania ćwiczenia – plan zapisać w zeszycie.
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) zapoznać się z instrukcję producenta,
5) zapoznać się z elementami łączącymi i mocującymi oraz zasadami ich stosowania,
6) obliczyć ilość potrzebnego materiału do izolacji podanego fragmentu rurociągu,
7) przygotować materiały i narzędzia potrzebne do wykonania izolacji,
8) przygotować powierzchnię rurociągu do wykonania izolacji poprzez jej oczyszczenie

i odtłuszczenie,

9) wykonać izolację rurociągu o podanej średnicy i długości, zwracając szczególną uwagę

na estetykę, grubość otuliny i mocowanie elementów,

10) sporządzić w zeszycie notatkę z przeprowadzonego ćwiczenia,
11) sformułować wnioski realizacji ćwiczenia,
12) zaprezentować efekty swojej pracy,
13) dokonać samooceny pracy,
14) uporządkować stanowisko pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiały izolacyjne – otuliny,

−

poziomnica,

−

fragment rurociągu,

−

nóż z wymiennymi ostrzami,

−

długa stalowa linijka,

−

elementy mocujące,

−

elementy łączące otuliny,

−

literatura.

Ćwiczenie 3

Wykonaj izolację jednowarstwową otulinami kolana rurociągu o średnicy 250 mm.

Sposób wykonania ćwiczenia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizowac stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonywania ćwiczenia – plan zapisać w zeszycie.
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) zapoznać się z instrukcję producenta,
5) zapoznać się z elementami łączącymi i mocującymi oraz zasadami ich stosowania,
6) obliczyć ilość potrzebnego materiału do izolacji podanego fragmentu rurociągu,
7) przygotować materiały i narzędzia potrzebne do wykonania izolacji,
8) przygotować powierzchnię kolana rurociągu do wykonania izolacji poprzez jej

oczyszczenie i odtłuszczenie,

9) wykonać jednowarstwową izolację kolana rurociągu, zwracając szczególną uwagę

na estetykę, grubość otuliny i mocowanie elementów,

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiały izolacyjne – otuliny,

−

poziomnica,

−

fragment rurociągu,

−

nóż z wymiennymi ostrzami,

−

długa stalowa linijka,

−

elementy mocujące,

−

elementy łączące maty,

−

literatura.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wykonać izolację z mat izolacyjnych?

2) wykonać jednowarstwową izolację prostego odcinka rurociągu?

3) poprawnie wykonać jednowarstwową izolację prostego odcinka rurociągu? ¨

4) wykonać dwuwarstwową izolację prostego odcinka rurociągu?

5) określić jakie materiały stosuje się do wykonywania izolacji zasypowej
lub wylewanej?

6) określić, z jakich materiałów i w jaki sposób wykonuje się izolacje z masy

plastycznej?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4. Izolowanie termiczne połączeń kołnierzowych i osprzętu

4.4.1. Materiał nauczania

Właściwa izolacja termiczna
Aby izolacja termiczna dobrze spełniała swą rolę powinna odznaczać się następującymi
cechami:

−

niski współczynnik przenikania ciepła [W/(m·K)] - im niższa wartość, tym mniejsze
przenikanie ciepła, a więc lepsze własności izolacyjne materiału;

−

odporność

wysokie

temperatury

(maksymalną

temperaturę

eksploatacji)

oraz różnice temperatur - własność ta zapewnia niezmiennie dobrą pracę i zachowanie
właściwości materiału niezależnie od temperatury;

−

odporność na działanie wody i otoczenia - w tym na działanie mikroorganizmów
i gryzoni;

−

niepalność lub bardzo niska palność (co najmniej nierozprzestrzenianie ognia);

−

obojętność chemiczna wobec izolowanego materiału;

−

odporność na obciążenia statycznie i dynamiczne podczas montażu i pracy - w tym
wysoka elastyczność (pod wpływem temperatury rury rozszerzają się - izolacja powinna
więc "pracować").

Zadaniem izolacji termicznej jest ograniczenie strat przesyłanego lub magazynowanego
ciepła.

Materiały na właściwą izolację cieplną połączeń kołnierzowych i osprzętu

Materiały stosowane jako izolacje instalacji grzewczych są do siebie zbliżone pod

względem

opisanych

właściwości. Pozostałe cechy materiałów (przede wszystkim

zachowanie wobec wody i pary wodnej, np. opór dyfuzyjny i wodochłonność) są
zróżnicowane - wpływa to na zakres stosowania poszczególnych materiałów. Najczęściej
stosuje się następujące materiały:

−

porowate tworzywa sztuczne (spieniony polietylen, styropian),

−

pianka poliuretanowa natryskiwana na izolowaną powierzchnię,

−

materiały włókniste (wełna mineralna i szklana pod warunkiem uzyskania certyfikatu
bezpieczeństwa "B").

Rys. 20. Pianka polietylenowa [10]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 21. Pianka poliuretanowa [10]

Rys. 22. Wełna mineralna [10]

Materiały te mogą występować w postaci mat, płyt, filców, otulin i odpowiednich

kształtek izolacyjnych. Dostępne są też rury preizolowane, na które otulina założona jest
fabrycznie.

Rys. 23. Rura preizolowana [10]

Rys. 24. Mata [10]

Rys. 25. Otulina [10]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Polietylen spieniony charakteryzuje się następującymi cechami:

−

współczynnik przewodności cieplnej dla t= +40°C od 0,035 do 0,045 W/ m··K,

−

temperatura pracy od -45°C do +105°C,

−

duża elastyczność,

−

wysoki współczynnik oporu dyfuzyjnego pary wodnej,

−

różne wykonania zależnie od zastosowania: np. zewnętrzna powłoka z folii
polietylenowej, co ułatwia prowadzenie podtynkowe.

Poliuretan spieniony charakteryzuje się następującymi cechami:

−

współczynnik przewodności cieplnej t= +40°C od 0,03 do 0,04 W/ m··K,

−

temperatura pracy od -45°C do +135°C,

−

dźwiękochłonność,

−

mniejsza odporność na zawilgocenie,

−

różne wykonania zależnie od zastosowania: np. wyposażenie w płaszcz ochronny PVC.

Polistyren spieniony charakteryzuje się następującymi cechami:

−

współczynnik przewodności cieplnej t= +40°C od 0,03 do 0,04 W/ m··K,

−

temperatura pracy do +80°C,

−

bardzo mały ciężar,

−

stosowany głównie do kształtek izolacyjnych.

Wełna mineralna (skalna i szklana) przeznaczona jest przede wszystkim do stosowania

w ciepłownictwie (rurociągi wysokotemperaturowe). Wełny cechują się bardzo dobrą
odpornością ogniową (wełna skalna do 1000°C, wełna szklana do 600°C), niepalnością
i odpornością na działanie mikroorganizmów i gryzoni. Współczynnik przewodności cieplnej
dla otulin z wełny mineralnej, mierzony w temperaturze +200°C, wynosi około
0,060 W/( m··K).

Podstawowe zasady montażu

Zasady ogólne

Izolację cieplną montuje się na suchą i oczyszczoną powierzchnię rur po następujących

czynnościach:

−

montażu odcinka lub urządzenia;

−

próbie szczelności;

−

zabezpieczeniu antykorozyjnym;

−

odbiorze technicznym potwierdzonym protokołem odbioru.

Styki czołowe dwóch odcinków izolacji powinny przylegać do siebie ściśle, a styki wzdłużne
powinny być przesunięte względem siebie o kąt 10 - 15°. Dopuszczalne odchyłki grubości
instalacji wynoszą od -5 do +10%.

Ochrona kształtek i armatury

Na kształtki i armaturę stosuje się specjalne kształtki wykonane ze sztywnych

porowatych materiałów izolacyjnych. Kształtki izolacyjne składają się z dwóch lub więcej
części. Zaleca się stosowanie kształtek o powierzchni zewnętrznej wzmocnionej włóknem
szklanym i z wykładziną wewnętrzną wykonaną np. z folii aluminiowej.
Kształtki izolacyjne powinny być mocowane taśmami z blachy stalowej ocynkowanej
lub taśmą z tworzywa sztucznego, z możliwością demontażu. W przypadku izolacji zaworów
i zasuw ich wrzeciona muszą pozostać odsłonięte.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 26. Widok na kształtki i armaturę izolowane pianką PE [10]

Rys. 27. Widok na izolację w powiększeniu [10]

UWAGA: Nie izoluje się zaworów bezpieczeństwa!

Skafander termoizolacyjny.

Zastosowanie:

Skafandry termoizolacyjne stosuje się w celu izolacji termicznej armatury, powierzchni

kształtowych; w szczególności do izolacji: kolan, trójników, kołnierzy, zaworów, zasuw.
Skafandry termoizolacyjne znajdują zastosowanie również jako izolacja turbin, izolacja
kotłów, izolacja zbiorników, izolacja rurociągów. Skafandry stanowią o kompletnym
systemie osłon termoizolacyjnych wielokrotnego użytku, zapewniającym szybki montaż
i demontaż (remonty, konserwacja). Kształt i wymiary wykonywane zgodnie z życzeniem
klienta.

Dane techniczne:

−

dopuszczalna temperatura powierzchni izolowanych w przedziale 0-1200 °C,

−

skafandry wykonywane w postaci osłon elastycznych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 28. Skafander termoizolacyjny [12]

Izolowanie połączeń kołnierzowych i osprzętu.

Otulina poliuretanowa

Otulina poliuretanowa na zasuwy kołnierzowe jest wykonana ze sztywnej pianki

poliuretanowej nie zawierającej Feronu 11.Służy do izolacji ciepło i zimnochronnej.
Dane techniczne:

−

różne średnice,

−

współczynnik przewodzenia ciepła dla poliuretanu: λ ≤ 0,030 W/ m·K (t.50 °C),
λ ≤ 0,025 W/ m·K (t.20 °C),

−

wykończenie krawędzi: zamek z zakładką- atest AT/98-01-0307 spełnia wymogi normy
PN-85/B-02421,

−

zakres temperatur eksploatacyjnych: od - 40 °C do +135 °C,

−

montaż otulin na urządzeniach umożliwiają elementy łączące w postaci samoprzylepnej
taśmy PVC lub taśmy polipropylenowej.

Maty samoprzylepne z polietylenu

Płyta izolacyjna wykonana z wysokiej jakości polietylenu LDPE o zamkniętej strukturze
komórkowej, otrzymywana w procesie usieciowania.

Płyty stosowane są do izolacji: kanałów o przekroju okrągłym i kwadratowym, okrągłych

i owalnych ciągów powietrznych, systemów uzdatniania powietrza, urządzeń chłodniczych,
zbiorników, zaworów, kolanek, przewodów o dużych średnicach w instalacjach grzewczych
i chłodniczych. Odmianą omawianego materiału, są maty(płyty) wyposażone w warstwę
samoprzylepną zabezpieczoną odpowiednim materiałem. Stosowanie tych produktów
pozwala na szybki i czysty montaż.
Parametry techniczne:

−

gęstość: 35 kg/m

−

współczynnik przewodzenia ciepła ( l ) : 0,035 W/ m·K przy 10

C; 0,038 W/ m·K przy 40

−

zakres temperatur : -80

C do 110

−

odporność na dyfuzję pary wodnej ( m ) : >3500,

−

odporność na ozon i chemikalia: doskonała,

−

stabilność termiczna: kurczliwość < 0,5%,

−

kategoria pożarowa: wg PN-B-02874 materiał niezapalny; wg DIN 4102 kategoria B1.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 29. Mata samoprzylepna z polietylenu [12]

Otulina dzielona na zasuwy, zawory kulowe (od -40 °C do + 120°C i + 150°C)

Charakterystyka techniczna otulin izolacyjnych:

−

skład chemiczny - izolacyjna poliuretanowa pianka sztywna jest produktem spieniania
dwuskładnikowego systemu składającego się z mieszaniny polieterowo - poliestrowej
i polizocjanianu dwufenylometanu z dodatkiem środków spieniających powierzchniowo
czynnych i katalizatorów,

−

kolor - jasno żółty do żółtego,

−

zapach – bezwonny,

−

struktura - wielokomórkowa równomierna o komórkach w min. 96% zamkniętych;
na całej powierzchni otulin formowanych występuje cienka skorupa (lico) zamykająca
komórkową budowę izolacji; warstwa ta zwiększa wytrzymałość mechaniczną
oraz eliminuje dostęp pary wodnej i wody do izolacji,

−

gęstość pozorna - od 38 do 68 kg/m

−

współczynnik przewodnictwa ciepła - nie mniej niż 0,021 do 0,030 W/ m·K,

−

wytrzymałość mechaniczna na zginanie, ściskanie - nie mniej niż 170 kPa,

−

paro i wodochłonność - po 24 godzinach zanurzenia max. 2,9%, po 168 godz. zanurzenia
maksymalnie 3,9%,

−

odporność termiczna - od -40°C do +120°C oraz od -40°C do +150°C, zależnie
od rodzaju stosowanego systemu.

Rys. 30. Otulina dzielona na zawory [12]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 31. Otulina dzielona na zawory [12]

Rys. 32. Otulina dzielona na zawór kulowy [12]

Listwy wykończeniowe o profilu U
Dzięki specjalnie opracowanej formie są dostosowane do izolacji połączeń kołnierzowych

kanałów o przekroju kwadratowym lub prostokątnym.
Są to listwy wykończeniowe o profilu U (rys. 33) służące do izolacji połączeń kołnierzowych
kanałów o przekroju kwadratowym lub prostokątnym.
Są dostępne w postaci:

−

profil U,

−

profil U pokryty z zewnątrz warstwą gruboziarnistego aluminium o grubości 0,1 mm,

−

profil U pokryty z zewnątrz warstwą kauczuku EPDM o grubości 0,75 mm odporną
na promieniowanie UV.

Rys. 33. Listwy wykończeniowe o profilu U [22]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Maty z wełny
Są to maty z jednostronną okładziną z siatki drucianej przyszytej drutem do warstwy

wełny, produkowane w pięciu wersjach standardowych: WIRED MAT 70, WIRED MAT 80,
WIRED MAT 105, ALU-WIRED MAT 80, ALU-WIRED MAT 105. Dwa ostatnie produkty
są z warstwą folii aluminiowej umieszczoną między siatką a wełną.

Rys. 34. Rolki maty i płyty wełny mineralnej [18]

Rys. 35. Rolka maty WIRED MAT [18]

Maty na siatce WIRED MAT przeznaczone są do izolacji wysokotemperaturowych

powierzchni płaskich, rur i rurociągów, armatury oraz innych urządzeń i powierzchni, gdzie
wymagana jest duża wytrzymałość mechaniczna materiału izolacyjnego przy jednoczesnej
jego elastyczności i łatwości montażu, w szczególności: ściany kotłów energetycznych,
elektrofiltrów, kanałów spalin, kominów stalowych, rurociągi nisko- i wysokoprężne, parowe
i wodne, korpusy turbin parowych i gazowych, obudowy sprężarek, stacji redukcyjnych,
zaworów, wentylatorów. Powierzchnie o specjalnych wymaganiach, np. dotyczących korozji,
mogą być izolowane matami na siatce ze stali nierdzewnej (dotyczy to również drutu
zszywającego) (Tabela 4.).

UWAGA: Grubość izolacji termicznej połączeń kołnierzowych powinna być taka sama, jak
łączonych rurociągów!

Tabela 4. Właściwości mat z wełny [18]

współczynnik przewodzenia ciepła λ

0,042 [W/mK]

gęstość nominalna:

WIRED MAT 70
WIRED MAT 80
WIRED MAT 105

70 kg/m

80 kg/m

105 kg/m

zawartość całkowita siarki

≤ 0,4%

Temperatura:

pracy ciągłej
pracy chwilowej
pracy chwilowej przy wibracjach
od strony okładziny

700 °C

1000 °C

800 °C

550°C

klasa reakcji na ogień (bez okładziny)

wyrób niepalny

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 36. Izolacja zaworu na rurociągach poziomych.

1 – Izolacja WIRED MAT 80, 2 – płaszcz osłonowy izolacji, 3 – konstrukcja wsporcza, 4 – element mocujący

izolację, 5 – nit rurkowy jednostronny z rdzeniem, 6 – uszczelnienie kitem silikonowym, 7 – zamek kapturowy [18]

Rys. 37. Izolacja zaworu na rurociągach pionowych.

1 – Izolacja WIRED MAT 80, 2 – płaszcz osłonowy izolacji, 3 – konstrukcja wsporcza, 4 – element mocujący

izolację, 5 – nit rurkowy jednostronny z rdzeniem, 6 – uszczelnienie kitem silikonowym, 7 – zamek kapturowy [18]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 38. Izolacja połączeń kołnierzowych na rurociągach poziomych.

1 – Izolacja WIRED MAT 80, 2 – płaszcz osłonowy izolacji, 3 – konstrukcja wsporcza, 4 – element mocujący

izolację, 5 – nit rurkowy jednostronny z rdzeniem, 6 – uszczelnienie kitem silikonowym, 7 – zamek kapturowy [18]

Rys. 39. Szczegół ”a” [18]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 40. Izolacja połączeń kołnierzowych na rurociągach pionowych.

1 – Izolacja WIRED MAT 80, 2 – płaszcz osłonowy izolacji, 3 – konstrukcja wsporcza, 4 – element mocujący

izolację, 5 – nit rurkowy jednostronny z rdzeniem, 6 – uszczelnienie kitem silikonowym, 7 – zamek kapturowy [18]

Szczegół ”a” należy rozwiązać podobnie, jak na rys. 39.

Otuliny z wełny mineralnej pokryte z jednej strony folią aluminiową

Montaż otulin z wełny mineralnej nie wymaga wycinania kolan, dlatego są one szczególnie polecane
przy izolowaniu wszelkiego rodzaju skomplikowanych instalacji (np. węzły cieplne, kotłownie).

Klasyfikacja:

−

aprobata techniczna: AT/98-01-0372-03A,

−

test higieniczny: HK/B/0010/03/2006,

−

produkt niepalny.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Parametry:

−

Zakres wymiarów: średnica wewnętrzna od ø18 do ø48, grubość od 20 mm do 30 mm,
długość 1200 mm,

−

Maksymalna temperatura stosowania: t

max

= 250

C (temp. 120

C od strony folii).

Rys. 41. Otuliny z wełny mineralnej pokryte z jednej strony folią aluminiową [13]

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakimi właściwościami powinna się charakteryzować dobra izolacja?
2. Jakie są podstawowe zasady montażu?
3. Jakimi materiałami możemy wykonywać izolacje połączeń kołnierzowych?
4. W jaki sposób chroni się kształtki i armaturę?

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1.

Wykonaj izolację połączenia kołnierzowego rurociągu pionowego o średnicy 150 mm

przy pomocy wełny mineralnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonania ćwiczenia – plan zapisać w zeszycie,
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) zapoznać się z instrukcją producenta wełny,
5) zapoznać się z instrukcją producenta dotyczącą elementów łączących i mocujących

oraz zasadami ich stosowania,

6) obliczyć ilość materiału potrzebnego do wykonania izolacji połączenia kołnierzowego

rurociągu pionowego,

7) przygotować materiały i narzędzia potrzebne do wykonania izolacji,
8) przygotować powierzchnię rurociągu do wykonania izolacji połączenia kołnierzowego

rurociągu pionowego poprzez jej oczyszczenie i odtłuszczenie,

9) wykonać izolację połączenia kołnierzowego rurociągu pionowego, zwracając szczególną

uwagę na właściwą kolejność, estetykę i mocowanie elementów,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

fragment rurociągu poziomego średnicy 150 mm z połączeniem kołnierzowym,

−

izolacja termiczna wełna mineralna,

−

elementy mocujące i łączące,

−

kombinerki lub obcęgi,

−

nożyczki,

−

stalowa linijka,

−

pistolet do silikonu,

−

nity rurkowe z nitownicą,

−

zamki kapturowe,

−

kit silikonowy,

−

poziomnica,

−

literatura.

Ćwiczenie 2

Wykonaj

izolację

połączenia

kołnierzowego

z zainstalowaniem

urządzeń

sygnalizacyjnych z zastosowaniem sztywnych, porowatych materiałów izolacyjnych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonania ćwiczenia – plan zapisać w zeszycie,
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) zapoznać się z instrukcją producenta porowatych materiałów izolacyjnych,
5) zapoznać się z instrukcją producenta dotyczącą elementów łączących i mocujących

oraz ich stosowaniem,

6) obliczyć ilość materiału potrzebnego do wykonania izolacji połączenia kołnierzowego

z zainstalowaniem urządzeń sygnalizacyjnych,

7) przygotować materiały i narzędzia potrzebne do wykonania izolacji,
8) przygotować powierzchnię rurociągu do wykonania izolacji połączenia kołnierzowego

z zainstalowaniem urządzeń sygnalizacyjnych poprzez jej oczyszczenie i odtłuszczenie,

9) wykonać

izolację

połączenia

kołnierzowego

z zainstalowaniem

urządzeń

sygnalizacyjnych, zwracając szczególną uwagę na estetykę i mocowanie elementów,

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

fragment rurociągu poziomego z połączeniem kołnierzowym,

−

porowate materiały izolacyjne,

−

elementy mocujące i łączące,

−

piłka,

−

nożyczki,

−

stalowa linijka,

−

urządzenia sygnalizacyjne,

−

poziomnica,

−

taśmy z blachy stalowej ocynkowanej lub taśmy z tworzywa sztucznego,

−

literatura.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 3

Wykonaj izolację zaworu i urządzeń wskazujących na rurociągu z zastosowaniem

skafandrów termoizolacyjnych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonania ćwiczenia – plan zapisać w zeszycie,
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) zapoznać się z instrukcją producenta skafandrów termoizolacyjnych,
5) zapoznać się z instrukcją producenta dotyczącą elementów łączących i mocujących

oraz zasadami ich stosowania,

6) obliczyć ilość materiału potrzebnego do wykonania izolacji zaworu i urządzeń

wskazujących na rurociągu,

7) przygotować materiały i narzędzia potrzebne do wykonania izolacji,
8) przygotować powierzchnię rurociągu do wykonania izolacji zaworu i urządzeń

wskazujących na rurociągu poprzez jej oczyszczenie i odtłuszczenie,

9) wykonać izolację zaworu i urządzeń wskazujących na rurociągu, zwracając szczególną

uwagę na estetykę i mocowanie elementów,

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

fragment rurociągu z zaworem,

−

fragment rurociągu z urządzeniem wskazującym – np. manometrem,

−

skafandry termoizolacyjne,

−

elementy łączące i mocujące,

−

literatura.

4.4.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wskazać cechy dobrej izolacji?

2) określić, jakie materiały stosujemy na izolacje?

3) określić, jakie są postacie występowania materiałów izolacyjnych?

4) podać podstawowe zasady montażu izolacji ciepłowniczych?

5) określić, które kształtki i armatura powinny być izolowane, a które nie?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5. Izolowanie termiczne kanałów, zbiorników i wymienników

ciepła

4.5.1. Materiał nauczania

Izolowanie kanałów

Aby nie tamować ruchu ulicznego, a także ze względów estetycznych, w miastach

i osiedlach prawie zawsze układa się sieci cieplne pod ziemią. Rozróżnia się cztery sposoby
prowadzenia przewodów:
1) w kanałach przechodnich,
2) w kanałach półprzechodnich,
3) w kanałach nieprzechodnich,
4) bezkanałowo (bezpośrednio w ziemi).

Bardzo ciekawym rozwiązaniem w przypadku kanałów przechodnich jest wykonanie

całych odcinków sieci metodą prefabrykacji (wraz z tunelem). Metoda ta pozwala
na ograniczenie prac ziemnych tylko do wykonania wykopu i jego zasypania, a prace
wykończeniowe do połączeń przewodów już po zasypaniu kanału. Przerwa w ruchu
i wszystkie utrudnienia daje się w tym przypadku ograniczyć do minimum, co daje ogromne
oszczędności. Przykład takiego prefabrykowanego kanału zbiorczego przedstawia rys. 42.
Przewody zmontowane są w tunelu o średnicy d = 2,4 m, wykonanym z blachy stalowej
falistej, spawanej szczelnie. Od strony zewnętrznej tunel jest okryty trzema warstwami masy
bitumicznej. Po dokonaniu spawu poszczególnych segmentów tunelu, wykonaniu próby
i zaizolowaniu warstwą bitumiczną, tunel układa się w wykopie i zasypuje piaskiem ubijanym
warstwami dla uzyskania równomiernego nacisku na ścianki.

Rys. 42. Tunel zbiorczy prefabrykowany [3, s.665]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przy prowadzeniu sieci cieplnych w istniejących miastach stosuje się z reguły kanały

nieprzechodnie lub półprzechodnie, ze względu na szczupłość miejsca będącego
do dyspozycji. Prowadzenie sieci cieplnej w miastach lub w osiedlach istniejących jest bardzo
trudnym problemem, wymagającym wyjątkowych umiejętności organizacyjnych, szczególnie
tam, gdzie nie można przerwać ruchu ulicznego. Wykopy muszą być tak prowadzone aby
usuwać i wywozić ziemię, a potem ją przywozić z powrotem do zasypywania kanałów.

Materiały i urządzenia montażowe muszą być dostarczane na budowę i usuwane

natychmiast po ich użyciu. Magazynowanie materiałów musi być przeprowadzone tak, aby
zajmowało minimum miejsca. Kanały półprzechodnie są formą pośrednią między kanałami
przechodnimi a nieprzechodnimi. Ich wysokość w świetle wynosi 1,2-1,4 m. Budowane są
na odcinkach krótkich, na przykład jako odgałęzienia do poszczególnych budynków, głównie
dla sieci parowych, zamiast kanałów przechodnich. Dają one możność lepszego wglądu
do przewodów i dokonanie drobnych poprawek izolacji i spawów. Ze względu jednak
na bardzo uciążliwą pracę personelu obsługującego, stosowane są niechętnie, jedynie
w przypadku podyktowanych koniecznością, na przykład brakiem miejsca dla wykonania
kanałów przechodnich.

Najczęściej sieci cieplne układa się więc w kanałach nieprzechodnich, prawie zawsze dla

przewodów z wodą gorącą, a także dla przewodów parowych z parą przegrzaną. Kanały
nieprzechodnie są najwłaściwszą formą dla sieci jednoprzewodowych (technologicznych)
zarówno wodnych, jak i parowych bez zwrotu kondensatu.

Kanały nieprzechodnie są konstrukcją tańszą pod względem inwestycyjnym, natomiast

mogą się okazać kosztowne pod względem eksploatacyjnym, gdyż w przypadku naprawy
przewodów lub ich wymiany, istnieje konieczność odkopywania tras i ponownego ich
zakrywania po remoncie, co często połączone jest z kosztownymi robotami naprawy
nawierzchni.

Istnieje bardzo wiele konstrukcji kanałów nieprzechodnich. Najprostszą jest kanał

z cegły, przykryty płytami żelbetowymi. Dla przewodów o średnicach większych od 350 mm
(0,35 m) celowe jest podzielenie kanału wzdłuż osi ścianką działową na dwa osobne kanały
przykrywane osobnymi płytami. Bardzo korzystną okazała się konstrukcja przykryć
wykonanych w kształcie łupin, prefabrykowanych z betonu. Po odkryciu takiej łupiny przewody
są dostępne ze wszystkich stron, co znakomicie ułatwia roboty izolacyjne i naprawę (rys. 43).

Rys. 43. Kanał nieprzechodni łupinowy: a) dla

∅

= 32÷300 mm, b) dla

∅

= 350÷500 mm [3, s.669]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Interesujące jest także rozwiązanie polegające na wykonaniu podłoża, boków i pokryw

kanału z cienkich żelbetowych płytek prefabrykowanych o grubości 40 - 50 mm, owinięciu
przewodów tekturą falistą i ułożeniu przewodów na podkładach drewnianych (rys.44).

Rys. 44. Układanie przewodów w pianobetonie [3, s.670]

1 — pokrywa prefabrykowana, 2 — tektura falista, 5 — pianobeton, 4 — ścianki pręta brykowane, 5 — podłoże

gruzobeton, 6 — podkładki drewniane

Po ułożeniu przewody zalewa się pianobetonem, następnie układa się górną przykrywę

zalewa się szczeliny asfaltem i całość pokrywa się podwójną warstwą papy, stanowiącą
ochronę przed wodami opadowymi. Przed uruchomieniem przewodów przepuszcza się przez
nie parę przegrzaną o temperaturze 200÷300° C. Tektura falista zwęgla się w tej
temperaturze, tworząc śliską warstwę pozwalającą na swobodne przesuwanie się rury wzdłuż
osi przy wydłużeniach termicznych.

Prowadzone od szeregu lat badania stanu sieci cieplnych, tzw. starzenia się sieci

za pomocą odkrywania przewodów (odkrywek) doprowadziły do stwierdzenia, że najlepszy
stan wykazują przewody z izolacją tradycyjną (podwieszoną) w kanałach. Przerwa powietrzna
między izolacją, a ścianką kanału jest korzystna, gdyż nie dopuszcza do przesączania się wód
gruntowych i wilgoci do ścianki rury, co z reguły powoduje przyspieszoną korozję. Dlatego
z dużą ostrożnością podchodzić należy do metod bezkanałowego układania sieci cieplnych.

Istnieje wiele sposobów bezkanałowego układania przewodów. Jednym z nich jest takie

wykonanie fabryczne lub poligonowe przewodu wraz z izolacją i pancerzem ochronnym
(tuleją), aby można go było bezpośrednio zakopać w ziemi, podobnie jak przewód gazowy,
czy wodociągowy. Wolna przestrzeń między przewodami, a tuleją, może być wypełniona
dowolnym materiałem izolacyjnym, najczęściej watą szklaną w stanie sypkim. Przewody
ułożone są w tulei na odpowiednich podstawach stalowych. Odcinki gotowe o długościach do
8 m są prefabrykowane i dostarczane na budowę. Poszczególne odcinki łączone są stalowymi
króćcami i zalewane betonem. Spawanie dwóch końcówek rur w tulejach jest dosyć uciążliwe
i wymaga dużej staranności spawania. Przewody prowadzone tym systemem mogą mieć
jedną lub dwie rury umieszczone w jednej tulei. Tuleje są na zewnątrz smołowane i otulane
papą bitumiczną. Zaletą tego systemu jest możność pełnej prefabrykacji w warsztatach,
a wadą jest wysoki koszt, duży ciężar odcinków sieci i związane z tym trudności transportowe
i trudności montażu, wymagającego ciężkiego sprzętu do budowy.

Innym systemem układania bezkanałowego przewodów jest wykonanie kształtek

pianobetonowych zbrojonych. Kształtki te są dwudzielne i stanowią jednocześnie tuleję oraz
izolację przewodów. Dla przewodów o średnicach do 300 mm (0,3 m) kształtki są podwójne,
to jest ujmujące oba przewody (zasilenie i powrót) razem, a dla średnic powyżej 300 mm
(0,3 m) wykonywane są jako pojedyncze dla każdego przewodu osobno. Ze względu na dużą

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

higroskopijność pianobetonu, kształtki otulone są od spodu i z góry w czasie montażu folią
z polichlorku winylu o grubości 0.5÷1 mm. Kształtki są złączone kitem lub zaprawą, a folię
zgrzewa się elektrycznie. Pianobeton jest materiałem kruchym i dlatego dla uniknięcia
uszkodzeń przy transporcie i montażu należy kształtki uzbroić. Jako zbrojenie stosuje się
przędzę szklaną. Rysunek 45 przedstawia projekt kształtek dla przewodów o średnicach 80
i 150 mm (0

;

08 i 0,15 m).

Wadą tego systemu jest jego duża wrażliwość na wilgoć. Ochrona przed nią wymaga

bardzo pieczołowitego uszczelniania złącz i osłony pełnej kształtek, co w praktyce jest nie
do osiągnięcia i dlatego system ten nie znajduje w Polsce szerszego zastosowania.

Rys. 45. Sieć cieplna w obudowie z kształtek pianobetonowych: a) dla D

=80 mm, b) dla D

=150 mm

1- kształtka pianobetonowa, 2 - kształtka długości 32 cm, 3 - izolacja z folii PCW-0,8 mm, 4 - kształtka

żelbetowa z podporą ślizgową, 5 — tłuczeń pianobetonowy z zaprawą cementową, 6— kit, 7 — podsypka

z piasku [3,s.676]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Izolowanie zbiorników i wymienników ciepła

Najlepszymi materiałami do izolacji termicznej ścian zbiorników i innych rozległych

cylindrycznych, pionowych lub poziomych powierzchni są płyty i maty z wełny mineralnej.

Od materiałów stosowanych do izolacji termicznej zbiornika i wymienników ciepła

wymagane są następujące właściwości:

−

dobre właściwości izolacji cieplnej w szerokim zakresie temperatur,

−

niska przepuszczalność powietrza poprawiająca właściwości izolacji cieplnej,

−

wysoka wytrzymałość na ściskanie – na dachu zbiornika nie wymagane są wsporcze
konstrukcje podtrzymujące, powodujące powstawanie mostków cieplnych,

−

dobra hydrofobowość, czyli skłonność cząsteczek chemicznych materiału do silnego
odpychania od siebie cząsteczek wody,

−

łatwość w instalacji,

−

niepalny materiał wytrzymujący wysokie temperatury chroniący zarówno mienie
jak i środowisko naturalne.

Przykładowe materiały stosowane do izolacji termicznej zbiorników i innych rozległych
cylindrycznych, pionowych lub poziomych powierzchni:

−

Mata z wełny skalnej jednostronnie obszyta welonem szklanym (rys. 46). Izolacja
termiczna i akustyczna niskotemperaturowych zbiorników, rurociągów, powierzchni
cylindrycznych; mają również zastosowanie jako zewnętrzna powłoka izolacyjna
w wielowarstwowym układzie izolacji wysokotemperaturowych. Stara nazwa PAROC
Mata LW 60.

Rys. 46. Mata z wełny skalnej jednostronnie obszyta welonem szklanym

[15]

−

Izolacja w formie płyt samoprzylepnych do zastosowań wentylacyjnych oraz do izolacji
zbiorników, armatury i dużych przekrojów rurociągów. (rys. 47) Występuje w wersji
standardowej i z pokryciem aluminiowym. Dzięki samoprzylepności nie wymaga
stosowania żadnych dodatkowych akcesoriów, co znacznie skraca czas montażu. Płyty
dostępne są w szerokości 1500 mm i grubości 6, 8, 10, 12 mm.

Rys. 47. Izolacja w formie płyt samoprzylepnych [23]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

Maty pokryte jednostronnie folią aluminiową przeznaczone są do izolacji termicznej,
akustycznej i przeciwkondensacyjnej powierzchni płaskich oraz cylindrycznych
w układach zarówno poziomych, jak i pionowych. (rys. 48) Maty z wełny pokryte są
zbrojoną folią aluminiową lub papierem, posiadają prostopadły układ włókien
do płaszczyzny podłoża, który zapewnia utrzymanie pierwotnej grubości w przypadku
izolacji zagięć i narożników.

Ze względu na rodzaj warstwy nośnej omawiane maty produkowane są w następujących

odmianach:

−

pokryte jednostronnie folią aluminiową,

−

do zastosowań wentylacyjnych.

Rys. 48. Maty pokryte jednostronnie folią aluminiową

[23]

−

Płyty izolacyjne z wełny mineralnej to izolacja cieplna i akustyczna przewodów
wentylacyjnych i instalacji klimatyzacyjnych, zbiorników, kotłów do maksymalnej
temperatury 250 ºC (rys. 49).

Rys. 49. Płyty izolacyjne z wełny mineralnej [23]

−

Płyty izolacyjne z wełny mineralnej pokryte jednostronnie folią aluminiową – to izolacja
cieplna, akustyczna i przeciwkondensacyjna przewodów wentylacyjnych i instalacji
klimatyzacyjnych, zbiorników, kotłów do maksymalnej temperatury od strony wełny
250 ºC

(rys. 50).

Rys. 50. Płyty izolacyjne pokryte jednostronnie folią aluminiową [23]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

Mata lamelowa to izolacja cieplna, akustyczna i przeciwkondensacyjna przewodów
rurowych, zbiorników, przewodów wentylacyjnych i klimatyzacyjnych do maksymalnej
temperatury eksploatacyjnej 320 ºC (rys. 51).

Rys. 51. Mata lamelowa [23]

Wykonanie izolacji zbiornika i innych rozległych cylindrycznych, pionowych lub poziomych
powierzchni.

Rys. 52. Izolacja zbiornika wykonana z mat

1- ściana zbiornika, 2- izolacja z maty, 3- opaska spinająca, 4- rowki umożliwiające wentylację , 5- wkręty

samogwintujące lub nity , 6- płaszcz ochronny z blachy [20]

Małe cylindryczne powierzchnie można izolować matami na welonie szklanym np.

wymienionymi wcześniej matami L-W-60 i L-W-80 jednej z firm działających na rynku
polskim lub matami na folii aluminiowej. Dobre rezultaty uzyskuje się, izolując matami typu
Lamella Mat. Maty te posiadają włókna ułożone prostopadle do powierzchni nośnej, czyli
okładziny, którą stanowić może folia aluminiowa lub powłoka z papieru. Specyficzny układ
włókien zapewnia idealne dopasowanie maty do promienia krzywizny zbiornika, bez względu
na jego średnicę.

Montaż mat izolacyjnych na zbiorniku polega na owinięciu i zamocowaniu ich przy

pomocy opasek o szerokości min. 15 mm w odległości co około 25-30 mm. Sąsiednie odcinki
mat powinny być dokładnie do siebie dosunięte i ułożone z przesunięciem, tak aby zapewnić
maksymalną szczelność na stykach poprzecznych i wzdłużnych. Dla mat z folią aluminiową
zaleca się dodatkowo stosowanie taśmy samoprzylepnej na stykach mat.
W celu zwiększenia pewności mocowania, do powierzchni zbiornika można przyspawać
szpilki i nakładać na nie izolację z mat.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakie znasz sposoby bezkanałowego układania przewodów?
2. W jaki sposób układa i zabezpiecza się przewody w pianobetonie w kanałach

nieprzechodnich?

3. Jakie materiały najlepiej nadają się do izolacji termicznej ścian zbiorników?
4. Jakie wymagania stawia się materiałom stosowanym do izolacji termicznej zbiorników?
5. Jakie cechy mają materiały stosowane do izolacji zbiorników?
6. Z jakich elementów składa się izolacja ściany zbiornika?
7. W jaki sposób wykonuje się montaż mat izolacyjnych na ścianie zbiornika?

4.5.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj izolację fragmentu ściany imitującej zbiornika, używając maty z wełny

mineralnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonania ćwiczenia – plan zapisac w zeszycie,
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) zapoznać się z instrukcją producenta,
5) obliczyć ilość potrzebnego materiału do wykonania izolacji danego fragmentu ściany

zbiornika,

6) przygotować materiały i narzędzia potrzebne do wykonania izolacji,
7) przygotować powierzchnię fragmentu ściany zbiornika do wykonania izolacji poprzez jej

oczyszczenie i odtłuszczenie,

8) wykonać izolację danego fragmentu ściany zbiornika matami, wykorzystując elementy

mocujące i łączące,

9) sporządzić w zeszycie notatkę z przeprowadzonego ćwiczenia,
10) sformułować wnioski realizacji ćwiczenia,
11) zaprezentować efekty swojej pracy,
12) dokonać samooceny pracy,
13) uporządkować stanowisko pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

maty z wełny mineralnej do izolacji termicznej,

−

nóż do tapet,

−

model zbiornika,

−

długa stalowa linijka,

−

elementy mocujące wełnę,

−

elementy łączące płyty,

−

poziomnica,

−

literatura.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić, jakie materiały stosuje się do wykonywania izolacji termicznej
ścian zbiorników?

2) określić, jakimi właściwościami powinny odznaczać się materiały

stosowane do izolacji ścian zbiorników?

3) określić, z jakich elementów składa się izolacja ściany zbiornika?

4) wykonać montaż mat izolacyjnych na ścianie zbiornika?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.6. Konstrukcje podtrzymujące izolacje termiczne

4.6.1. Materiał nauczania

W bardzo wielu przypadkach trzeba stosować konstrukcje nośne pod wykonanie izolacji.

Niestety, materiały stosowane do izolacji, w większości przypadków nie posiadają
właściwości konstrukcyjnych – szczególnie to dotyczy wełny mineralnej. Aby zapewnić
odpowiednią stabilność, bezpieczeństwo i izolację – należy stosować odpowiednie
konstrukcje wsporcze – w zależności od rodzaju izolowanego urządzenia, charakteru pracy,
temperatury występującej podczas pracy i wielu, wielu innych czynników.
Oczywiście konstrukcja nośna ma za zadanie utrzymać całą konstrukcję, ukształtować
odpowiednio urządzenie (np. komorę ciepłowniczą uchronić od strat promieniowania
cieplnego), nie tylko w temperaturze budowania, ale przede wszystkim w temperaturze pracy
urządzenia, również przenieść inne obciążenia – technologiczne, użytkowe itp. Grubość
warstwy konstrukcyjnej uzależniona jest od obliczeń wytrzymałościowych oraz rodzaju
stosowanego materiału – jego wymiarów i cech wytrzymałościowych.

Przewody najczęściej mocuje się do elementów konstrukcji budynku za pomocą

uchwytów lub wsporników. Konstrukcja uchwytów i wsporników powinna zapewnić łatwy
i trwały montaż instalacji, odizolowanie od przegród budowlanych i rozprzestrzenianie się
drgań i hałasów w przewodach i przegrodach budowlanych. Pomiędzy przewodem a obejmą
uchwytu lub wspornika, należy stosować podkładki elastyczne. Konstrukcja uchwytów
stosowanych do mocowania przewodów poziomych powinna zapewniać swobodne
przesuwanie się rur.

Najczęściej na podpory, uchwyty i wsporniki stosuje się stal. Podpory wykonuje się

o wymiarach dostosowanych do rozmieszczenia i przenoszenia obciążeń.

Maksymalne rozstawy podpór dla rur stalowych wynoszą:

Tabela 5. Maksymalne rozstawy rur stalowych [16]

Średnica nominalna

rur

Odstępy pomiędzy

podporami [m]

DN 20, DN 15

1,5

DN 32, DN 25

DN 50, DN 40

2,5

DN 65, DN 80

3,8

W niektórych przypadkach należy również stosować konstrukcje wsporcze płaszczy.

Przykładowe rozwiązania przedstawiono poniżej (rys. 53 – 56).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 53. Konstrukcja wsporcza płaszcza izolacji rurociągu niskotemperaturowego usytuowanego poziomo.

1 – pierścień konstrukcyjny zewnętrzny, 2 – odstępnik pierścienia, 3 – przekładka izolacyjna grubości 3 mm,

4 – nit stalowy, 5 – śruba stalowa [18]

Rys. 54. Izolacja rurociągu niskotemperaturowego ogrzewanego przewodem grzewczym.

1 – przewód grzewczy, 2 – siatka z drutu ocynkowanego, 3 – izolacja z maty L-W-80, 4 – płaszcz osłonowy

izolacji, 5 – wkręt nierdzewny samogwintujący [18]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 55. Izolacja rurociągu niskotemperaturowego ogrzewanego dwoma przewodami grzewczymi.

1 – przewód grzewczy, 2 – izolacja z otuliny, 3 – płaszcz osłonowy izolacji, 4 – wkręt nierdzewny

samogwintujący [11]

Rys. 56. Konstrukcja wsporcza płaszcza izolacji rurociągu średnioprężnego usytuowanego poziomo.

1 – pierścień konstrukcyjny z bednarki, 2 – odstępnik pierścienia, 3 – przekładka izolacyjna grubości 3 mm,

4 - nit stalowy, 5 – śruba stalowa [11]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.6.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. W jakim celu stosujemy konstrukcje wsporcze?
2. Z czego najczęściej wykonujemy konstrukcje wsporcze do?
3. Co stosujemy między przewodem, a obejmą?
4. Jaki jest maksymalny rozstaw podpór dla rur stalowych?

4.6.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj konstrukcję wsporczą płaszcza izolacji rurociągu niskotemperaturowego

usytuowanego poziomo.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonania ćwiczenia – plan zapisać w zeszycie,
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) zapoznać się z informacjami zawartymi w Materiale nauczania 4.6.1,
5) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
6) zapoznać się z instrukcją producenta,
7) obliczyć ilość materiału potrzebnego do wykonania konstrukcji wsporczej płaszcza

izolacji rurociągu niskotemperaturowego usytuowanego poziomo,

8) przygotować materiały i narzędzia potrzebne do wykonania izolacji,
9) wykonać konstrukcję wsporczą płaszcza izolacji rurociągu niskotemperaturowego

usytuowanego poziomo, zwracając szczególną uwagę na estetykę i mocowanie
elementów,

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

fragment rurociągu,

−

przekładka izolacyjna grubości 3 mm,

−

nity stalowe i nitownica,

−

śruby stalowe,

−

elementy mocujące i łączące,

−

kombinerki lub obcęgi,

−

arkusz blachy,

−

nożyce do cięcia blachy,

−

akcesoria traserskie,

−

giętarki ręczne,

−

literatura.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Wykonaj

izolację

rurociągu

niskotemperaturowego

ogrzewanego

przewodem

grzewczym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

ilość

materiału

potrzebnego

wykonania

izolacji

rurociągu

niskotemperaturowego ogrzewanego przewodem grzewczym,

6) przygotować materiały i narzędzia potrzebne do wykonania izolacji,
7) przygotować powierzchnię rurociągu niskotemperaturowego ogrzewanego przewodem

grzewczym do wykonania izolacji poprzez jej oczyszczenie i odtłuszczenie,

8) wykonać

izolację

rurociągu

niskotemperaturowego

ogrzewanego

przewodem

grzewczym, zwracając szczególną uwagę na estetykę i mocowanie elementów,

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

fragment rurociągu,

−

przekładka izolacyjna grubości 3 mm,

−

nity stalowe i nitownica,

−

wkręty samogwintujące,

−

siatka z drutu ocynkowanego,

−

elementy mocujące i łączące,

−

kombinerki lub obcęgi,

−

arkusz blachy,

−

nożyce do cięcia blachy,

−

akcesoria traserskie,

−

giętarki ręczne,

−

literatura.

4.6.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wymienić funkcje konstrukcji nośnej?

2) określić, jakie materiały stosujemy na konstrukcje?

3) wykonać konstrukcję wsporczą płaszcza izolacji rurociągu?

4) podać maksymalny rozstaw podpór dla rur stalowych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7. Zabezpieczenia i płaszcze ochronne izolacji

4.7.1. Materiał nauczania

Wprowadzenie

Izolacja termiczna składa się z izolacji właściwej (materiału termoizolacyjnego)

i płaszcza ochronnego. Płaszcze ochronne stanowią o istotnym i niezbędnym fragmencie
termoizolacji rurociągów, zbiorników, armatury. Ochrona izolacji właściwej przed
uszkodzeniem

mechanicznym

oraz

destrukcyjnym

działaniem

wilgoci, środowiska

agresywnego to główne funkcje, jakie spełniają. Istnieje bardzo dużo materiałów,
stosowanych na warstwy i płaszcze ochronne. Różnią się między sobą właściwościami,
grubością, kolorem, stosowaniem itp.

Płaszcz ochronny

Zadaniem płaszcza ochronnego jest chronić warstwę izolacji właściwej przed wpływami

środowiska oraz uszkodzeniami mechanicznymi. Materiał na płaszcz powinien mieć
następujące cechy:

−

odporność na działanie wody i otoczenia - w tym na działanie mikroorganizmów
i gryzoni;

−

niepalność lub bardzo niska palność (co najmniej nierozprzestrzenianie ognia);

−

odporność na obciążenia statyczne i dynamiczne podczas montażu i pracy
Płaszcze ochronne – w postaci arkuszy - mogą być wykonane z następujących

materiałów:

−

taśmy aluminiowej,

−

folii z tworzyw sztucznych,

−

papy asfaltowa na taśmie aluminiowej,

−

blachy stalowej ocynkowanej.

Płaszcz z blachy stalowej ocynkowanej powinien być mocowany siatką ze stali

ocynkowanej lub tworzyw sztucznych, jeśli średnica zewnętrzna nałożonej izolacji przekracza
279 mm. Średnica ta jest też wymiarem granicznym do stosowania konstrukcji wsporczych -
zapewniają one właściwe mocowanie izolacji do chronionych elementów. Powinny być
rozmieszczone najwyżej co1 m. Jeśli płaszcz jest wykonany z materiału nieprzepuszczającego
wody, należy zamontować przekładki lub opaski wentylacyjne. Kolejne arkusze płaszcza
ochronnego powinny być łączone na zakład i mocowane wkrętami zabezpieczającymi przed
korozją.
Możemy również stosować płaszcze ochronne w postaci mas plastycznych – materiały
na bazie ceramiki, które po wyschnięciu posiadają bardzo dobre parametry izolujące,
wytrzymałościowe oraz estetyczne.

Ogniotrwały biały kit ceramiczny – dostarczany jest w postaci pasty o bardzo dobrej

smarności i przyczepności, gotowy do użycia. Nie występuje pylenie na powierzchni pokrytej
produktem.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 57. Wykonanie konstrukcji białym kitem [25]

Charakterystyka kitu:

−

dobra plastyczność i smarność,

−

niska skurczliwość w procesie suszenia i wypalania,

−

odporny na nagłe zmiany temperatury,

−

nie pęka, nie łuszczy się,

−

gotowy do pracy po wysuszeniu,

−

dobra przyczepność do większości podłoży,

−

dobrze wypełniający trudno dostępne przestrzenie.

Zastosowanie:

−

klejenie wszystkich wyłożeń włóknistych i ich naprawa,

−

zabezpieczenie i naprawa pokryw kadzi odlewniczych,

−

termiczne zabezpieczenie konstrukcji stalowych,

−

zabezpieczenie izolacyjnych modułów z włókna ogniotrwałego, płyt, mat ogniotrwałych,

−

wypełnienie drzwiczek wzierników i włazów kotłów grzewczych,

−

izolacja termiczna zbiorników, pancerzy narażonych na temperaturę,

−

izolacja rynien spustowych metali kolorowych,

−

naprawa uszkodzonych zużytych wykładzin jednostek grzewczych,

−

sporządzanie różnego rodzaju uszczelnień,

−

środek usztywniający maty ogniotrwałe,

−

zabezpieczenie termiczne wzbudników pieców indukcyjnych,

−

zalecany przy osadzaniu palników,

−

zabezpieczenie materiałów o niższej klasyfikacji temperaturowej,

−

oprawa, mocowanie elektrycznych drutów oporowych, taśm, sylitów.

Kit można nakładać za pomocą między innymi szpachli lub kielni i innych narzędzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Tabela 6. Rodzaje i właściwości kitu [25]

TYP

FKM10 FKM20 FKM30

FKM40

FKM80

Temperatura stosowania °C

1600

1500

1450

1300

1260

Zawartość

włókien

w suchej masie

Gęstość w stanie dostawy
kg/m3

1900

1700

1500

1300

Wytrzymałość na ściskanie
MPa

Analiza chemiczna Al

min. %

Masa gotowa do użycia bez
dostępu powietrza

6 miesięcy

Opakowanie

Plastikowe wiadra 10 kg

−

sypkie masy izolujące

Rys. 58. Wykonanie konstrukcji sypką masą izolującą [25]

−

dostarczane są w postaci sypkiej, a po dowilżeniu wodą i wymieszaniu otrzymujemy
jednorodną konsystencję dobrej smarności i przyczepności gotową do użycia. W skład
mas wchodzą: włókna ceramiczne, tlenki, spoiwa.

Charakterystyka mas:

−

dobra plastyczność i smarność po wymieszaniu z wodą,

−

niska skurczliwość w procesie suszenia i wypalania,

−

odporne na nagłe zmiany temperatury,

−

nie pękają , nie łuszczą się,

−

w większości zastosowań gotowe do pracy po wysuszeniu,

−

dobra przyczepność do większości podłoży,

−

obrabialne mechanicznie,

−

dobrze wypełniająca trudno dostępne przestrzenie.

Zastosowanie:

−

zabezpieczenie i naprawa pokryw kadzi odlewniczych,

−

izolacja kadzi pierwsza warstwa od pancerza,

−

termiczne zabezpieczenie konstrukcji stalowych,

−

zabezpieczenie izolacyjnych modułów z włókna ogniotrwałego, płyt, mat ogniotrwałych,

−

dylatacja ogniotrwała,

−

wypełnienie drzwiczek wzierników i włazów kotłów grzewczych,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

izolacja termiczna zbiorników, pancerzy narażonych na temperaturę,

−

izolacja korytek kablowych, kabli elektrycznych,

−

izolacja kanałów spalinowych,

−

izolacja rynien spustowych metali kolorowych,

−

naprawa uszkodzonych zużytych wykładzin jednostek grzewczych,

−

sporządzanie różnego rodzaju uszczelnień,

−

środek usztywniający maty ogniotrwałe,

−

izolacja termiczna wzbudników pieców indukcyjnych,

−

produkcja kształtek izolacyjnych, zadawanie kształtów mata - masa (tzw. łupków)
izolacji okładzinowej zdejmowanej na czas remontów urządzeń,

−

zapobiega rozwłóknianiu wyłożeń,

−

zalecana przy osadzaniu palników,

−

wykonanie izolacji o złożonej geometrii kształtów,

−

zamiennik tektury ogniotrwałej,

−

zabezpieczenie materiałów o niższej klasyfikacji temperaturowej,

−

oraz wiele innych.

Metody nakładania to: szpachla, kielnia, paca, pędzel, natrysk.

Otulina z wełny mineralnej kamiennej pokryta płaszczem

Izolacje termiczne rurociągów centralnego ogrzewania, ciepłej wody użytkowej, rurociągów
parowych, węzłów cieplnych.

Charakterystyka techniczna:

−

współczynnik przewodności cieplnej lambda = 0,039

W/ m·K,

−

klasyfikacja ogniowa - A2 (niepalne),

−

zalecana temperatura stosowania <= 250 °C,

−

powłoka zewnętrzna: zbrojona folia aluminiowa z zakładką samoprzylepną.

Rys. 59. Wykonanie izolacji i płaszcza ochronnego krok po kroku przy pomocy maty pokrytej jednostronnie

folią aluminiową [25]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 60. Wykonanie izolacji i płaszcza ochronnego krok po kroku przy pomocy maty z wełny mineralnej

pokrytej jednostronnie folią aluminiową [25]

Rys. 61. Gotowa izolacja z płaszczem ochronnym z maty z wełny mineralnej pokrytej jednostronnie folią

aluminiową [25]

Podstawowe zasady montażu zostały opisane w punkcie 4.4.- Izolowanie termiczne połączeń
kołnierzowych i osprzętu.

Systemy płaszczy
Możemy również spotkać się ze specjalnymi systemami ochronnymi płaszczy.
Płaszcze ochronne firmy Izocentrum.

Do tej grupy wchodzą następujące materiały:

−

folia aluminiowa zwykła (grubości 0,2 mm) i zbrojona,

−

folie osłonowe z pcv popielate i ral (o grubościach: 0,2, 0,25, 0,3, 0,4 mm,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

folia posilam - to laminat tworzyw sztucznych z powloką aluminiową. warstwa
aluminium tworzy tzw. ekran cieplny, który odbija promieniowanie cieplne. oszczędności
wynikające z odbicia promieniowania cieplnego sięgają 70%. folię przymocowuje się
zszywkami,

−

osłony z folii pcv na otuliny kolan (o różnych średnicach i grubościach),

−

pcv szara i kolorowa gr. 0,25 mm.

Płaszcze ochronne Izostandard

Do tej grupy należą materiały:

−

kolana z blachy aluminiowej,

−

kolana z blachy stalowej ocynkowanej,

−

osłony z blachy aluminiowanej na króćce,

−

osłony z blachy aluminiowanej na rurę,

−

osłony z blachy ocynkowanej na króćce,

−

osłony z blachy ocynkowanej na rurę,

−

kolana i osłony z blachy kwasoodpornej,

−

skafandry termoizolacyjne na zawory – stosuje się w celu izolacji termicznej armatury,
powierzchni kształtowych; w szczególności do izolacji : kolan, trójników, kołnierzy,
zaworów, zasuw. Znajdują zastosowanie również jako izolacja turbin, izolacja kotłów,
izolacja zbiorników, izolacja rurociągów. Stanowią o kompletnym systemie osłon
termoizolacyjnych wielokrotnego użytku, zapewniającym szybki montaż i demontaż
(remonty,

konserwacja).

Dopuszczalna

temperatura

powierzchni

izolowanych

w przedziale 0-1200 °C. Skafandry wykonywane w postaci osłon elastycznych
(patrz rys. 28, str. 34).

Płaszcze ochronne izoterma – w tej grupie stosuje się głównie osłony na kolana z PCV
bez wypełnienia poliuretanowego o różnych grubościach i średnicach.

Ochrona kształtek i armatury

Na kształtki i armaturę stosuje się specjalne kształtki wykonane ze sztywnych

porowatych materiałów izolacyjnych. Kształtki izolacyjne składają się z dwóch lub więcej
części. Zaleca się stosowanie kształtek o powierzchni zewnętrznej wzmocnionej włóknem
szklanym i z wykładziną wewnętrzną wykonaną np. z folii aluminiowej. Kształtki izolacyjne
powinny być mocowane taśmami z blachy stalowej ocynkowanej lub taśmą z tworzywa
sztucznego, z możliwością demontażu. W przypadku izolacji zaworów i zasuw ich wrzeciona
muszą pozostać odsłonięte. Nie izoluje się zaworów bezpieczeństwa (patrz rys.26 i 27, str. 33).

Rys. 62. Płaszcz ochronny zaworu [17]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 63. Płaszcz ochronny zaworu [17]

Rury osłonowe.

Istnieje również możliwość ochrony przy pomocy innej rury – o średnicy większej,

niż rura przewodowa. Aby poprawnie zamontować takie połączenie, należy zastosować
specjalne profile centrujące. Rodzaje rur osłonowych oraz ich krótka charakterystyka
przedstawione są w tabeli 7.

a) b) c)

Rys. 64. Osłona rury przesyłowej przy pomocy płozy dystansowej a) montaż plozy dystansowej, b) płoza

dystasnowa, c) montaż rury z wykorzystaniem plozy dystansowej. [7]

Tabela 7. Płozy FP [7]

Typ

Zakresy średnic zewnętrznych

rury produktowej [mm]

Wysokość elementu

pierścienia [mm]

E/H

221-2292

25;41;60;90;110;130

M/N

160-759

18;36;50;75;90

F/G

97-380

25;41;60

S/T

38-68

A/B

55,4-309,6

19;36;50

I/C/D

42-197

4.7.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Co to jest płaszcz ochronny?
2. Jakie znasz systemy płaszczy ochronnych?
3. Jakimi materiałami możemy wykonywać warstwy ochronne rurociągów, zaworów?
4. Jakimi metodami możemy wykonywać płaszcze i warstwy ochronne?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj płaszcz ochronny fragmentu rurociągu przy pomocy systemu Izocentrum.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

rurociągu przy pomocy systemu Izocentrum,

6) przygotować materiały i narzędzia potrzebne do wykonania izolacji,
7) przygotować powierzchnię rurociągu do wykonania izolacji poprzez jej oczyszczenie

i odtłuszczenie,

8) wykonać płaszcz ochronny fragmentu rurociągu przy pomocy systemu Izocentrum,

zwracając szczególną uwagę na estetykę, mocowanie elementów i dylatację,

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

fragment rurociągu,

−

izolacja termiczna wełna mineralna,

−

elementy mocujące i łączące,

−

kombinerki lub obcęgi,

−

nożyczki,

−

stalowa linijka,

−

zszywasz z zszywkami,

−

folia aluminiowa, PCV, Polislam,

−

literatura.

Ćwiczenie 2

Wykonaj płaszcz ochronny zaworu i urządzeń wskazujących na rurociągu przy pomocy

skafandrów termoizolacyjnych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z informacjami zawartymi w Materiale nauczania 4.7.1,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) zapoznać się z instrukcją producenta,
4) obliczyć ilość materiału potrzebnego do wykonania płaszcza ochronnego zaworu

i urządzeń wskazujących na rurociągu przy pomocy skafandrów termoizolacyjnych,

5) przygotować materiały i narzędzia potrzebne do wykonania izolacji,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6) przygotować powierzchnię rurociągu do wykonania izolacji poprzez jej oczyszczenie

i odtłuszczenie,

7) wykonać

płaszcz

ochronny

zaworu

i urządzeń

wskazujących

rurociągu

przy pomocy skafandrów termoizolacyjnych, zwracając szczególną uwagę na estetykę
i mocowanie elementów,

8) sprawdzić poprawność wykonanego zadania,
9) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
10) dokonać oceny poprawności wykonanego ćwiczenia,
11) uporządkować miejsce pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

fragment rurociągu z zaworem,

−

fragment rurociągu z urządzeniem wskazującym – np. manometrem,

−

skafandry termoizolacyjne,

−

elementy łączące i mocujące,

−

literatura.

Ćwiczenie 3

Wykonaj płaszcz ochronny z masy izolacyjnej na izolację rury.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

izolacyjnej na izolację rury,

5) przygotować materiały i narzędzia potrzebne do wykonania izolacji,
6) przygotować powierzchnię rury do wykonania izolacji poprzez jej oczyszczenie

i odtłuszczenie,

7) wymieszać niewielką ilość materiału z wodą, po wykorzystaniu – wymieszać kolejną

porcję,

8) wykonać płaszcz ochronny z masy izolacyjnej na izolację rury, zwracając szczególną

uwagę na estetykę i grubość otuliny,

9) sprawdzić poprawność wykonanego zadania,
10) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
11) dokonać oceny poprawności wykonanego ćwiczenia,
12) uporządkować miejsce pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiał na bazie ceramiki – masy lub kit (dla celów ćwiczenia zastosowany może być
gips albo inny materiał niewiążący),

−

kielnia,

−

fragment rurociągu,

−

szpachla

−

wiadro,

−

mieszadło ręczne,

−

wiertarka lub wiertarko – mieszarka,

−

literatura.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić właściwości dobrego płaszcza ochronnego?

2) opisać, jakie materiały w arkuszach stosujemy na płaszcze?

3) opisać, jakimi narzędziami możemy obrabiać masy plastyczne na

płaszcze?

4) wykonać płaszcz ochronny dla wełny kamiennej?

5) podać kilka systemów płaszczy ochronnych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.8. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót

4.8.1. Materiał nauczania

Warunki techniczne wykonania i odbioru robót izolacyjnych stanowią zbiór zaleceń

opartych na obowiązujących normach, przepisach prawnych lub najlepszych doświadczeniach
praktycznych, zapewniających należyte wykonanie robót budowlanych.

Świadectwa dopuszczenia i instrukcje techniczne

Nowe materiały, technologie robót izolacyjnych narzędzia i urządzenia do wykonywania

izolacji są wprowadzane do budownictwa wraz z odpowiednimi instrukcjami technicznymi
(instrukcjami użytkowania), na podstawie udzielanych przez upoważnione jednostki
(np. Instytut Techniki Budowlanej) świadectw dopuszczenia nowego rozwiązania (materiału,
elementu, procesu technologicznego) do powszechnego stosowania w budownictwie.

W przypadku rozwiązań, których techniczne wymagania zostały znormalizowane,

publikowane instrukcje użytkowania mają na celu zapewnienie praktycznych wskazówek
i zasad

prawidłowego

stosowania

tych

rozwiązań.

Instrukcje

są

wydawane

przez upoważnione jednostki zaplecza naukowo-badawczego. Instrukcje opracowują i wydają
również producenci narzędzi lub urządzeń (np. instrukcje obsługi i konserwacji).

Odbiór robót

Po zakończeniu ustalonych w harmonogramie budowy robót izolacyjnych, albo po

zakończeniu całej budowy dokonuje się odbioru robót. Przebiega on zwykle w trzech etapach:

−

przygotowanie określonego odcinka albo całości robót izolacyjnych do odbioru; jest tu
w szczególności wymagane całkowite zakończenie określonych robót izolacyjnych
i odebranie ich przez majstra od brygad (zespołów) roboczych,

−

zgłoszenie danego odcinka albo całości robót izolacyjnych do odbioru, co z reguły
następuje przez odpowiedni zapis w dzienniku budowy. Wpisu tego dokonuje kierownik
budowy, potwierdza inwestor lub jego przedstawiciel i ustala się datę odbioru,

−

przeprowadzenie odbioru, polegające na szczegółowych oględzinach części lub całości
wykonanych robót izolacyjnych, porównaniu ich z projektem technicznym i zapoznaniu
się ze zmianami wprowadzonymi na polecenie lub za zgodą inwestora w toku robót. Fakt
odbioru robót zanikowych lub częściowych odnotowuje się w dzienniku budowy,
rzadziej sporządzając specjalny protokół odbioru. W przypadku odbioru końcowego
konieczne jest skompletowanie dokumentacji i przedstawienie jej komisji odbioru
końcowego w chwili podjęcia przez nią czynności odbioru.

Odbiór robót zanikowych. Roboty zanikowe są to wszelkiego rodzaju konieczne roboty,

które są częścią technologii wykonania określonego zadania, do których powrót, po przejściu
do kolejnego kroku technologicznego nie jest możliwy bez uszkodzenia lub zniszczenia
wykonywanego obiektu. Należą do nich np. wszelkiego typu roboty związane z wykopami,
robotami zbrojarskimi, ale również i izolacyjnymi.

Odbiór robót częściowych. Każde większe roboty izolacyjne, wykonywane przez dłuższy

okres czasu można i należy podzielić na części, które w miarę postępu robót powinny być
przedmiotem odbioru ze strony inwestora. Przyjęcie takiej zasady ułatwia znacznie
prowadzenie prac ponieważ:

−

daje pewność wykonawcy, że wykonana część robót izolacyjnych jest prawidłowa
i pozwala mu spokojnie zająć się dalszymi jej odcinkami,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

ułatwia końcowy i ostateczny odbiór robót izolacyjnych, ponieważ sprowadza
go właściwie do odbioru ostatnich fragmentów robót izolacyjnych,

−

daje podstawę do częściowego rozliczania robót izolacyjnych i otrzymania zgodnie
z umową z inwestorem należnego wynagrodzenia,

−

pozwala na zmniejszenie w niektórych przypadkach frontu robót, a więc zmniejszenie
obszaru dozoru technicznego.

Podział robót na części podlegające częściowym odbiorom jest kwestią umowną

pomiędzy wykonawcą i inwestorem.

Zazwyczaj podziału robót izolacyjnych na odcinki dokonuje się w trakcie projektowania

organizacji robót, co znajduje swe odzwierciedlenie w harmonogramie budowy. Stanowi
on wtedy również podstawę do częściowych rozliczeń wykonywanych prac izolacyjnych

Przy wszystkich czynnościach związanych z odbiorem częściowym bierze udział majster

budowy, który jest odpowiedzialny za przygotowanie robót do odbioru, uczestniczy
w zgłoszeniu robót do odbioru i w jego trakcie udziela wyjaśnień związanych z wykonanymi
robotami.

Odbiór końcowy wykonanych prac, często zwany ostatecznym, odbywa się z zasady

komisyjnie. Po zgłoszeniu przez kierownika budowy faktu gotowości wykonanych prac
izolacyjnych do odbioru (na małych budowach przez samodzielnie pracującego majstra)
stosownym zapisem w dzienniku budowy, inwestor ustala datę odbioru i organizuje komisję
odbioru końcowego. Końcowy odbiór robót związany jest równoznacznie z przejęciem
danego obiektu do użytkowania. W związku z tym, inwestor zainteresowany jest
jednoczesnym uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie, które wydaje organ udzielający
pozwolenia na roboty lub budowę. W tym przypadku inwestor obowiązany jest zawiadomić
o przewidywanym odbiorze właściwy organ władzy terenowej, a także zaprosić do odbioru
przyszłego użytkownika, jeśli sam nim nie jest, który też bierze udział w odbiorze.
W przypadku dużych i skomplikowanych technicznie robót, inwestor zaprasza również
przedstawicieli różnych specjalności (konstrukcyjnych, instalacyjnych, wyposażenia itp.).
W przypadku budowy zakładu produkcyjnego zapraszana jest inspekcja pracy oraz inspekcja
sanitarna.

Rzecz zrozumiała, że w przypadku robót średniej i dużej wielkości, komisyjne oględziny
trwają kilka dni, a w szczególnie złożonych robotach izolacyjnych – nawet kilka tygodni.
Podczas takiego odbioru sprawdza się funkcjonowanie wszystkich urządzeń i instalacji oraz
przeprowadza stosowne próby. Zauważone braki czy usterki podczas komisyjnych oględzin
wykonanych robót i prób, jeśli tylko nie umożliwiają jego użytkowania, zostają spisane
w końcowym protokóle odbioru z jednoczesnym podaniem terminu ich usunięcia. Po upływie
tego terminu inwestor jest obowiązany sprawdzić ich wykonanie i dokonać potwierdzenia
w dzienniku budowy.

Przygotowanie odbioru końcowego wymaga nie tylko przygotowania kompletnej

dokumentacji projektowej z naniesionymi w niej wszelkimi zmianami, jakie miały miejsce
w toku robót, lecz także protokółów odbiorów częściowych (lub odpowiednich zapisów
w dzienniku budowy), wszystkich dzienników budowy, jakie prowadzone były w czasie
robót, a także protokółów służb specjalistycznych, których liczba jest zależna od rodzaju
wykonanych robót izolacyjnych.

Odbiór

pogwarancyjny.

Istnieje

również

zasada

przeprowadzania

odbiorów

pogwarancyjnych, to znaczy odbioru powtórnego po upływie okresu gwarancji, który z reguły

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

wynosi

jeden

rok.

Odbiór

pogwarancyjny

nie

zwalnia

jednak

wykonawcy

od odpowiedzialności za wady ukryte w ramach rękojmi za wady. Wskazuje to powtórnie
na potrzebę rzetelnego wykonywania wszelkich robót związanych z usunięciem ewentualnych
usterek, ponieważ inwestor czy właściciel może przez dłuższy czas dochodzić napraw
gwarancyjnych i egzekwować związane z tym koszty.

Rozliczenie materiałowe i wynagrodzenie za pracę

Obowiązkiem kierownika budowy jest rozliczenie materiałowe wszystkich robót

izolacyjnych. Rozliczenia dokonuje na podstawie przedmiaru robót (obliczeń sporządzonych
na podstawie projektu albo inwentaryzacji robót remontowych) oraz obmiaru końcowego.
W wyniku porównania obu dokumentów – ilość wbudowanego materiału powinna być
zbliżona do ilości z przedmiaru. Mogą występować różnice między tymi wartościami,
zarówno dodatnie (mniejsza ilość wykorzystanego materiału), jak również ujemne (większa
ilość wykorzystanego materiału). Bieżąca kontrola ilości materiałów użytych do realizacji
pozwala na stwierdzenie, czy do jakiegoś ważnego procesu nie zostało użyte np. zbyt mało
materiału, albo czy nie został on np. skradziony z placu budowy.

W dzisiejszych czasach w powszechnym użyciu są liczne programy komputerowe służące

do kosztorysowania. Ich bazy danych korzystają z prawie wszystkich stosowanych katalogów
(jest ich ponad. 180, w tym np. KNR – Katalog Nakładów Rzeczowych, określający np.
normy czasu na wykonanie jednostki pracy) oraz aktualnych cenników (np. SEKOCEN-BUD
– cennika publikującego między innymi średnie krajowe ceny materiałów budowlanych,
również z uwzględnieniem kosztów transportu).

Wzrost konkurencji na rynku robót budowlanych spowodował, iż kosztorys inwestorski,

sporządzony na podstawie przedmiaru robót służy prawie wyłącznie do oszacowania wartości
tych robót, np. dla celów zamówień publicznych. Należność za wykonane roboty izolacyjne
ustalana jest ryczałtowo w umowie zawartej między inwestorem a wykonawcą. W takim
przypadku najczęściej nie sporządza się już obmiaru końcowego.

Płaca pracownika ustalana jest w umowie o pracę, ale także w drodze umowy – zlecenia,

czy umowy o dzieło. Rozliczenie wykonanej przez pracownika pracy może być prowadzone
w różnoraki sposób – na przykład. w formie płacy stałej, stawki za godzinę pracy czy stawki
za jednostkę obliczeniową (na przykład. za wykonanie jednego m

tynku, czy za zaizolowanie

jednego metra bieżącego rur).

W największym uproszczeniu, przy założeniu, że pracę wykona jednoosobowa firma,

która nie musi wyszczególniać np. kosztów ogólnych (kosztów transportu, kosztów
wynagrodzenia księgowej i innych), można wyliczyć wynagrodzenie brutto za wykonanie
np. 100 m

izolacji w następujący sposób:

A x B

gdzie:

A -wielkość powierzchni izolowanej [m

B -stawka za 1 m

wykonanej izolacji, uwzględniająca np. wykonanie izolacji termicznej

właściwej, wykonanie płaszcza ochronnego, montaż uchwytów, montaż i demontaż
rusztowania [zł/m

C -należność za wykonaną pracę [zł].

Należy pamiętać, iż tak wyliczoną kwotę należy powiększyć o odpowiednią stawkę podatku
VAT.

Likwidacja placu budowy – miejsca wykonania robót izolacyjnych. Likwidacja placu

budowy nie jest czynnością jednorazową, choć właściwy dla niej czas następuje po
zakończeniu robót. Na ogół czynności likwidacyjne rozpoczynają się wcześniej, a właściwie

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

już w chwili zakończenia niektórych fragmentów robót, kiedy to ustaje potrzeba utrzymania
na placu budowy określonych maszyn i urządzeń oraz miejsc produkcji półfabrykatów.
Podobnie likwiduje się w miarę postępu robót place składowe i niektóre magazyny.

Czynności likwidacyjne powinny być prowadzone równie sprawnie jak same roboty

izolacyjnych. Leży to, bowiem w interesie wykonawcy, który powinien być zainteresowany
w najrychlejszym użyciu elementów zagospodarowania placu budowy na innej budowie.
Postępowanie przy likwidowaniu placu budowy zależy od jej charakteru i przeznaczenia. Na
budowach dużych zazwyczaj rozpoczyna się od demontażu ciężkich urządzeń dźwigowych,
miejsc wyrobu półfabrykatów związanych ze wznoszeniem stanu surowego, a następnie
placów składowych materiałów konstrukcyjnych i niektórych surowców. Czynności
likwidacyjne można wykonywać już od chwili, kiedy budowa wchodzi w fazę robót
wykończeniowych. Można też niektóre miejsca czy urządzenia przeznaczać na inne cele
pomocnicze

prowadzeniu

robót

specjalistycznych,

przykład

związanych

z wykończeniem i wyposażeniem obiektów. Słowem urządzony na początku budowy plac
zmienia swe funkcje z upływem czasu i jest stale modyfikowany. Wymaga to więc ciągłego
nadzoru i właściwego dla postępu robót izolacyjnych przewidywania zmian.

Najprostsza jest faza ostatnia, kiedy po zakończeniu robót likwiduje się kolejno

wszystkie przygotowane na ten czas urządzenia. Najpierw należy przygotować do transportu
i wywiezienia wszystkie zbędne, nieużyte materiały i wyroby, a także pozostałe maszyny
i urządzenia. Następnie należy zdemontować magazyny i inne urządzenia, zachowując przy
tym niezbędną ostrożność, aby jak najwięcej z nich mogło być powtórnie wykorzystanych.
Na końcu wreszcie należy demontować wszelkie pomocnicze linie energetyczne i sieci
wodociągowo-kanalizacyjne oraz pomieszczenia dla załogi i urządzenia socjalno-bytowe,
wreszcie pomieszczenia biurowe i służące dozorowi budowy.

Ostatnią czynnością przy likwidowaniu zagospodarowania placu budowy jest demontaż

ogrodzeń oraz uprzątnięcie całego terenu ze wszystkich odpadów i śmieci, jakie pozostawił
po sobie proces budowy. Jeśli w zakres budowy nie wchodziło zagospodarowanie terenu
wokół miejsca wykonywania robót izolacyjnych, należy także zlikwidować tymczasowe drogi
i dojścia robocze, aby pozostawić możliwość swobodnego wykonania robót terenowych
innemu wykonawcy.

Likwidacja zagospodarowania placu budowy jest obowiązkiem wykonawcy wobec

inwestora (właściciela), jednocześnie pozostaje w interesie wykonawcy, gdyż wszystkie
urządzenia stanowią jego własność i majątek. Uprzątnięcie zaś terenu budowy stanowi
wymóg określony przepisami administracyjnymi o porządku. Pamiętać trzeba także,

że pozostawione po budowie nieporządki mogą stanowić zagrożenie i powodować
odpowiedzialność karną i cywilną za taki stan rzeczy, egzekwowaną potem od inwestora
(właściciela) i wykonawcy robót.

4.8.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakie są podstawowe etapy odbioru robót?
2. Jakie wyróżniamy rodzaje odbiorów robót?
3. Na czym polega odbiór częściowy i odbiór robót zanikowych?
4. Co to jest odbiór końcowy?
5. Co to jest odbiór pogwarancyjny?
6. Na czym polegają różnice pomiędzy przedmiarem robót a obmiarem końcowym?
7. Oblicz należność za pracę, przy założeniu, że powierzchnia izolowana wynosi 10 m

na 5 m, stawka za 1 m

wykonanej izolacji wynosi 10 zł, zaś stawka podatku VAT

dla budownictwa mieszkaniowego 7%.

8. Jakie czynności wykonuje się po zakończeniu robót?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.8.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Spośród podanych czynności wybierz i zaznacz w poniższej tabeli te, które związane są

z odbiorem końcowym.

−

w kolumnie 1 podano poszczególne czynności związane z wykonywaniem robót
izolacyjnych,

−

w kolumnie 2 zaznacz krzyżykiem te czynności, które związane są z odbiorem
końcowym.

Kolumna 1

Kolumna 2

L.p.

Czynności związane z wykonywaniem
robót izolacyjnych

Czynności wiązane są z odbiorem

końcowym

Wpis do dziennika budowy o
zakończeniu prac izolacyjnych

Uporządkowanie terenu budowy

Zakończenie całości prac izolacyjnych

Wykonanie projektu robót

Transport materiałów na budowę

Powiadomienie o odbiorze właściwego
organu władzy terenowej

Kompletowanie dokumentacji
projektowej

Zebranie się komisji odbioru końcowego

Podłączenie pomocniczej instalacji
elektrycznej i wodociągowej

10.

Poinformowanie inwestora o
zakończeniu prac

11. Usuwanie ewentualnych usterek

12.

Tworzenie zestawienia materiałów
i narzędzi

13.

Tworzenie harmonogramu ogólnego
robót izolacyjnych

14. Ustalenie daty odbioru robót

15.

Uzyskanie pozwolenia na użytkowanie
danego obiektu

16.

Zawiadomienie o odbiorze przyszłego
użytkownika obiektu

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonania ćwiczenia – plan zapisać w zeszycie,
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4) przeczytać dwa razy tekst w tabeli zawierający czynności,
5) zaznaczyć w kolumnie 2 te elementy, które są wymienione w treści ćwiczenia,
6) sporządzić w zeszycie notatkę z przeprowadzonego ćwiczenia,
7) sformułować wnioski z realizacji ćwiczenia,
8) dokonać samooceny pracy,
9) uporządkować stanowisko pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zestawienie różnych czynności związanych z wykonywaniem robót izolacyjnych,

−

zeszyt uczniowski,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Mając do dyspozycji zestawienie (tabela) prac związanych z zakończeniem robót

i likwidacją placu budowy uporządkuj je według kolejności występowania.

−

w kolumnie 1 podano prace związane z zakończeniem robót i likwidacją placu budowy,

−

w kolumnie 2 uporządkuj według kolejności prace związane z zakończeniem robót
i likwidacją placu budowy.

Kolumna 1

Kolumna 2

L.p.

Prace związane z zakończeniem

robót i likwidacją placu budowy

Kolejność występowania prac związanych

z zakończeniem robót i likwidacją placu

budowy

Likwidacja tymczasowych dróg
i dojść roboczych

Demontaż pomieszczeń dla załogi

Demontaż pomocniczych linii
energetycznych

Demontaż urządzeń sanitarno -
bytowych

Demontaż ciężkich urządzeń
dźwigowych

Demontaż pomieszczeń służących
dozorowi placu budowy

Uprzątnięcie wszystkich odpadów
i śmieci

Transport i wywiezienie wszystkich
zbędnych , nieużytych materiałów
i wyrobów

Demontaż pomocniczych linii
wodociągowych

10. Demontaż pomieszczeń biurowych

11. Demontaż magazynów

12. Demontaż ogrodzeń terenu budowy

13. Transport urządzeń i maszyn

14.

Likwidacja placów składowych
materiałów niektórych materiałów

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) zaplanować przebieg wykonania ćwiczenia – plan zapisać w zeszycie,
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) zaznaczyć w kolumnie 2 te elementy, które są wymienione w treści ćwiczenia,
5) zaznaczyć w kolumnie 2 te elementy, które są wymienione w treści ćwiczenia,
6) sporządzić w zeszycie notatkę z przeprowadzonego ćwiczenia,
7) sformułować wnioski z realizacji ćwiczenia,
8) dokonać samooceny pracy,
9) uporządkować stanowisko pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zestawienie różnych czynności związanych z likwidacją placu budowy,

−

zeszyt uczniowski,

−

przybory do pisania,

−

literatura.

4.8.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) opisać jakie etapy składają się na poszczególne rodzaje odbiorów?

2) powiedzieć co będzie potrzebne przy odbiorze końcowym?

3) określić co to są roboty zanikowe?

4) zlikwidować plac budowy?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem pytań testowych.
4. Test zawiera 20 pytań o różnym stopniu trudności. Są to pytania wielokrotnego wyboru.
5. Test składa się z zadań reprezentujących dwa poziomy wymagań: podstawowy (P)

i ponadpodstawowy (PP).

6. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej

rubryce znak X lub wpisując prawidłową odpowiedź. W przypadku pomyłki należy
błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie ponownie zakreślić odpowiedź
prawidłową.

7. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
8. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny.

9. Na rozwiązanie testu masz 45 min.

Powodzenia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

Do obowiązków kierownika brygady (brygadzisty) w szczególności należy:

a) zaplanowanie przebiegu robot.
b) wytyczenie geodezyjne obiektu.
c) wydawanie posiłków regeneracyjnych.
d) obliczanie wynagrodzeń pracowników.

Do środków transportu wewnętrznego poziomego należą:

a) wyciągi masztowe.
b) wózki jednokołowe.
c) żurawie samojezdne.
d) wyciągi przyścienne (dźwigi).

Pod wiatami można składować takie materiały, jak:

a) śruby.
b) cement.
c) wełna mineralna.
d) kształtki z tworzyw sztucznych.

Izolację cieplną montuje się na suchą i oczyszczoną powierzchnię rur po wykonaniu
następujących czynności lub prac:

a) odbiorze końcowym.
b) izolacji kolana rurociągu.
c) zabezpieczeniu antykorozyjnym.
d) demontażu odcinka lub urządzenia.

Dobra izolacja powinna:
a) mieć bardzo dużą grubość.
b) być nieodporna na agresywne środowisko.
c) mieć niski współczynnik przenikania ciepła.
d) mieć wysoki współczynnik przenikania ciepła.

Typowa izolacja termiczna rurociągu składa się z dwóch zasadniczych części: warstwy
izolacji właściwej oraz:
a) obejmy.
b) drutu wiązałkowego.
c) płaszcza ochronnego.
d) taśmy samoprzylepnej z zakładką.

Na warstwy i płaszcze ochronne elementów sieci i urządzeń ciepłowniczych można
stosować:

a) pył “depege”.
b) płyty paździerzowe.
c) skafandry termoizolacyjne.
d) stal zbrojeniową żebrowaną.

Przy wykonywaniu izolacji termicznej elementów sieci i urządzeń ciepłowniczych,
spośród niżej wymienionych elementów armatury można izolować:
a) zawory spustowe.
b) urządzenia wskazujące.
c) zawory bezpieczeństwa.
d) wrzeciona zasuw i zaworów.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Grubość warstwy konstrukcyjnej (nośnej) zbiornika uzależniona jest od:

a) ilości rdzy na materiale

b) średnicy rury wlotowej.
c) obliczeń wytrzymałościowych.
d) grubości pierwszej warstwy izolacyjnej.

10. Maksymalny rozstaw podpór dla rur stalowych o grubości DN 25 wynosi:

a) 2 m

b) 2 cm,
c) 2 dm.
d) 20 m.

11. Izolacja termiczna jest to osłona powierzchni rurociągów, armatury i urządzeń, która

zadaniem jest:

a) ograniczanie strat mocy cieplnej.
b) zwiększanie strat magazynowanego ciepła.
c) tworzenie warstwy antykorozyjnej rurociągu.
d) chronienie przed uszkodzeniem powierzchni rurociągu.

12. Materiały stosowane do izolacji termicznej rurociągów, armatury i urządzeń cieplnych

nie powinny charakteryzować się:

a) odporność na wilgoć.
b) niską przewodnością cieplną.
c) prostym sposobem wykonania i naprawy.
d) wysoką przewodnością cieplną.

13. Kształtki izolacyjne to:

a) łupiny wykonane z ziemi ogrodowej bezpośrednio na budowie.
b) system prefabrykowanych łupin wykonanych z ziemi ogrodowej.
c) łupiny wykonane z ziemi okrzemkowej bezpośrednio na budowie.
d) system prefabrykowanych łupin wykonanych z ziemi okrzemkowej.

14. Otuliny termoizolacyjne służą do:

a) minimalizowania strat ciepła.
b) pogorszania żywotności i trwałości instalacji.
c) zwiększania hałasu.
d) wykonywania warstwy wierzchniej ścian, obiektów.

15. Jako wypełniacz izolacji zasypowej stosuje się:

a) magnezję.
b) pył „depege”.
c) ziemię ogrodową.
d) styropian estrudowany.

16. Dwuwarstwowa izolacja rurociągu składa się z:

a) dwóch warstw otuliny,
b) jednej warstwy otuliny,
c) zabezpieczenia przed hałasem.
d) zabezpieczenia antykorozyjnego,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17. Od materiałów stosowanych do izolacji termicznej zbiornika wymagane:

a) wymagana jest niska wytrzymałość na ściskanie.
b) wymagana jestniska wytrzymałość na ściskanie,
c) wymagane są dobre właściwości izolacji cieplnej w wąskim zakresie temperatur,
d) wymagana jest niska przepuszczalność powietrza poprawiająca właściwości

izolacji cieplnej.

18. Montaż mat izolacyjnych na zbiorniku polega na owinięciu i zamocowaniu ich przy

pomocy opasek o szerokości co najmniej 15 mm w odstępach, co:

a) 10 – 15 mm,
b) 25 – 30 cm,
c) 25 – 30 mm,
d) 12 – 17 mm.

19. Kolejność warstw ułożenia dwuwarstwowej izolacji rurociągu jest następująca:

a) pierwsza warstwa izolacji, druga warstwa izolacji, drut zaciskowy, płaszcz

ochronny.

b) płaszcz ochronny, pierwsza warstwa izolacji, druga warstwa izolacji, drut

zaciskowy.

c) drut zaciskowy, pierwsza warstwa izolacji, druga warstwa izolacji, drut zaciskowy,

płaszcz ochronny.

d) pierwsza warstwa izolacji, drut zaciskowy, druga warstwa izolacji, drut zaciskowy,

płaszcz ochronny.

20. Przystępując do wykonania robót izolacyjnych, polegających na demontażu fragmentu

konstrukcji zawierającej azbest, pracownik powinien posiadać w szczególności:

a) fartuch roboczy.
b) miękkie okrycie głowy.
c) rękawice białe jednorazowe.
d) maskę przeciwpyłową z filtrami.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ............................................................................................................................

Wykonane izolacji termicznych elementów sieci i urządzeń ciepłowniczych

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

1. Cieślowski S., Karpiński M., Trzaskowski W.: Technologia robót instalacji sanitarnych

WSiP, Warszawa 1997

2. Cieślowski S, Krygier K.: Instalacje sanitarne cz. 1, WSiP, Warszawa 1998
3. Kamler W.: Ciepłownictwo, PWN, Warszawa 1979
4. Krygier K., Cieślowski S.: Technologia. Instalacje sanitarne cz.2. WSiP, Warszawa. 1998
5. Poradnik majstra budowlanego, Arkady, Warszawa 1996
6. Szkarowski A., Łatkowski L.: Ciepłownictwo. WNT, Warszawa 2006
7. www.anticor.pl
8. www.azflex.pl
9. www.caldo.krakow.pl
10. www.e-izolacje.pl
11. www.e-izloacje.pl/pdf/instrukcje_montazu/izolacje_cieplne_w_ogrzewnictwie_rockwool.pdf
12. www.icmarket.pl
13. www.isover.pl
14. www.izoterma.pl
15. www.paroc.pl
16. www.pk.edu.pl
17. www.plaszczeblaszane.pl
18. www.rockwool.pl
19. www.rockwool.pl/graphics/RW-PL_OS3
20. www.rockwool.pl/graphics/RW-PL_OS3/imagaes/doradztwo/Katalog/Zeszyt_41.pdf
21. www.rury.com.pl
22. www.thermaflex.com.pl
23. www.varmsen.com
24. www.ventech.pl
25. www.zamac.pl