Mikrofalowe klucze Świętego Piotra

Świątynie były przeznaczone do generowania energii w oparciu o fale dźwiękowe. W artykule
rozpatrzone zostanie podobieństwo konstrukcji katedr z elementami układów elektronicznych
magnetronu i anteny ukierunkowanej.

Temat architektury sakralnej i praktycznego wykorzystanie jej na potrzeby „gospodarki
narodowej” martwi mnie od dawna. Wniosek do którego doszedłem to ten, że świątynie były
wykorzystywane do generowania i dalszego wykorzystania energii w oparciu o fale
dźwiękowe. Niedawno odwiedziłem kilka Portugalskich kościołów i wysnułem następujące
wnioski dotyczące ich przeznaczenia jako generatorów, porównując ich podobieństwo do
elementów układów elektronicznych magnetronu i anteny ukierunkowanej.

Klasztor psów pańskich w Batalha (Klasztoru Matki Boskiej Zwycięskiej)

W prowincjonalnym Portugalskim miasteczku Batalha, które liczy około 15 tysięcy
mieszkańców znajduje się klasztor Dominikanów znajdujący się na liście Światowego
Dziedzictwa UNESCO. Pomimo faktu, że według oficjalnej historii budowało go 7 królów w
latach 1385-1517, z niejasnych przyczyn jego kaplica została niedokończona. Trochę trudno
uwierzyć, że siedmiu królów nie miało wystarczająco dużo czasu i pieniędzy na dokończenie
budowy kaplicy, ich rodzinnego grobowca. Niedokończona Kaplica jest dobrze widoczna na
makiecie z prawej strony:

Na tej stronie można odbyć wirtualną interaktywną podróż do środka niedokończonej kaplicy
(witryna pozwala zobaczyć kolistą panoramę)

http://www.360cities.net/image/monastero-

batalha-portugal

A na

tej stronie

można zobaczyć kaplicę na mapach z lotu ptaka, albo po prostu wystukać

współrzędne: 39°39’31.59″N 8°49’30.25″W.

Kaplica w Batalha zadziwiająco przypomina magnetron. Spojrzyjcie sami – z lewej strony
stary plan kaplicy i ściśle przylegająca do niej nawa, a także – fotografia z satelity. Z prawej
strony – schematyczne przedstawienie magnetronu, przekrój i z góry.

Wyglądem kaplica z nawy bardzo przypomina klucz Piotra ale wrócimy na razie do budowy
kaplicy. Magnetron – to szeroko rozpowszechnione urządzenie, podstawowy składnik
kuchenki mikrofalowej, który generuje bardzo potężne pole elektromagnetyczne, zdolne do
topienia przewodów, wysadzenia jajka, zapalenia lampki na odległość. Obejrzyjcie film, w
którym młodzi ludzie bawią się magnetronem ze zwykłej mikrofalówki aby można było
docenić jego potęgę (nie polecam powtarzania tych doświadczeń)

https://www.youtube.com/watch?v=g91xkISmp2g

Główną i zasadniczą częścią magnetronu jest olbrzymia kolista anoda, w której zazwyczaj jest
6 lub więcej pustych rezonatorów, rozmieszczonych w kręgu; liczba rezonatorów koniecznie
powinna być parzysta. Dzięki temu tworzy się tak zwana stojąca fala; innymi słowy –
powstaje rezonans, co prowadzi do ogromnego uwolnienia energii. Tesla również w swoich
doświadczeniach uzyskiwał stojące fale i rezonans. Nie raz mówił, że stosowanie urządzeń
bez rezonansu – to niepotrzebne zużycie energii. Oto w przekroju okrągła miedziana anoda
magnetronowa ze zwykłej mikrofalówki:

Kaplice zazwyczaj generują dźwięk. To, że i ta kaplica generuje właśnie dźwięk a nie inne
wibracje (na przykład – elektromagnetyczne), pośrednio potwierdzają rury i gargulce na
ścianach, które otworzyły usta z przerażenia i kończynami zakrywają uszy jakby ratując się
od skutków wychodzącego dźwięku.

Długa nawa z kolumnami ustawionymi osiowo z generatorem dźwięku, stanowiącą antenę
kierunkową dla promieniowania generowanego przez wibracje. W zasadzie nie różni się to od
tradycyjnej anteny. Celowo wybrałem wariant anteny, w której „filary idą równolegle w kilku
rzędach. Warto zauważyć, że antena posiada nawet dwie boczne „kruchty” (kruchta-
przedsionek kościoła), które w płaszczyźnie tworzą wzór krzyża, będących w podstawie
wszystkich gotyckich katedr.

Tak więc, kaplica i nawa klasztoru w Batalha pod względem konstrukcji stanowią generator
dźwięku typu rezonansowego, podobnego do magnetronu z kierunkową anteną nadajnika.

Główna twierdza Portugalskich templariuszy

Tak właśnie nazywa się Klasztor Zakonu Chrystusa w Tomarze. Dla wygody podam jego
współrzędne: 39°36’13.27″N 8°25’7.95″W i

link do map

. Zapraszam do wirtualnej

interaktywnej podróży:

http://www.360cities.net/image/charola-do-convento-de-cristo-
tomar?utm_source=google_earth&utm_medium=all_images

Podobnie jak prawie każda katolicka katedry i klasztor, Klasztor Zakonu Chrystusa w
Tomarze posiada duże struktury podziemne ale mnie interesuje podobieństwo jego
architektury do klasztoru w Batalha. Pokarzę tylko plan, na którym bez trudu widać
magnetron i antenę kierunkową z wycięciem okien.

Warto zauważyć, że urządzenie „magnetronu” w Tomarze jest bardziej skomplikowane, tak
jak tzw. magnetron „koaksjalny”, w którym zewnętrzny pierścień rezonatorów generuje
energię i przesyła ją do wewnętrznego, koncentrycznego pierścienia kolumn. Przy
przeglądaniu zauważyłem, że kolumny wewnętrznego kręgu rozlokowane są naprzeciw
rezonatorów kręgu zewnętrznego. Należy również pamiętać, że rezonatory są z kamienia,
który pojawił się jako późniejsza konstrukcja. Kamienie, którymi wyłożono rezonatory swoją
grubością znacznie różnią się od pozostałej budowli, w niektórych miejscach pokryte są
malowidłami (powinny one być potraktowane oddzielnie).

W Tomarze istnieje ogromny akwedukt, który prowadzi prosto do klasztoru od strony
zachodniej do kaplicy (w filmie poniżej w 0:35)

https://www.youtube.com/watch?v=vlMjK-n3n4Y

Obecnie w Tamar mieszka koło 20 tys. ludzi, miasto wyrosło wokół klasztoru. Wydaje się
niewiarygodne, że w dawnych czasach mieszkańcy klasztoru potrzebowali do picia tyle wody,

że trzeba było postawić tak ogromny akwedukt. W samym klasztorze są tylko nieduże
fontanny, które nie byłyby w stanie obsłużyć takich strumieni wody. Templariusze byliby w
stanie zgromadzić wodę na niejedno pokolenie naprzód, zamiast wznosić olbrzymi
wielokilometrowy i bardzo wysoki akwedukt. Taka ilość wody może być tylko wykorzystana
w skali przemysłowej.

Dla mnie system akweduktu wygląda jak ogromne chłodziwo wodne. Wszystkie domowe
magnetrony również mają wymuszone chłodzenie, co dobrze słychać we włączonej
mikrofalówce (wentylator). Popatrzmy na niektóre charakterystyczne cechy budowy radia.
Warto również zwrócić uwagę na okrągłe zwężające się okno, które jest otworem
wylotowym, tworząc ukierunkowane wiązki.

W przeciwieństwie do klasztoru w Batalha, kaplica w Tomar jest dobrze zachowana, z
wyjątkiem wbudowanych kamiennych rezonatorów. Ciekawym obiektem, który wisi wzdłuż
jednej z kolumn pierścienia zewnętrznego kaplicy jest gigantyczna rura, podobna do
organowej.

Przewodniczka opowiedziała niezbyt przekonującą historię, czym były wcześniej całe organy
i dlaczego została tylko jedna ogromna rura. Góra rury przechodzi przez mur i być może
wychodzi na dach tworząc ciąg i wydając przy tym dźwięk. Długość rury wynosi 5-8 metrów
(niestety, wyliczam z pamięci, nie wpadłem na pomysł aby ją zmierzyć). Zazwyczaj
organowe rury są tak zwanymi „rezonatorami ćwierć fal”, to znaczy, że generują fale
dźwiękowe o długości 4 razy przekraczające ich właściwą długość, mające: 20-32 metry. Przy
normalnej prędkości dźwięku w powietrzu z szybkością 330 metrów na sekundę,
otrzymujemy częstotliwość generowanego dźwięku od 330/20=16.5 Hz do 330/32=10.3 Hz.
Czyli częstotliwość infradźwięków odpowiada w przybliżeniu zakresem 10-17 Hz. Ta rura,
prawdopodobnie jest generatorem początkowych fal, swego rodzaju rozrusznikiem, który
uruchamia silnik, a następnie dźwięk przez rezonans wzmaga się ogromną wielokrotność
razy, na kształt cewki Tesli, i wychodzi przez okrągłe okno na zewnątrz.

O sile i właściwościach infradźwięków można napisać wiele, wykracza to jednak poza zakres
tego artykułu. Jeśli ktoś chce może samodzielnie prześledzić, gdzie podąża strumień
dźwiękowy z klasztorów Tamar i Batalha, lub też poczekać na następny artykuł, w którym –
obiecuję przedstawić wszystkie znalezione obiekty i linie.

No, a co z kluczami Piotra? Osobiście klucze Piotra przypominają mi plan nawa-anteny i
kaplicy-magnetronu z jego charakterystycznymi rezonatorami. Natomiast jeśli chodzi o
„bruzdki” klucza, to najprawdopodobniej podawano przez nie informację przy przekazie,
podobnie jak przez mikrofon w radiostacji, ale to trzeba jeszcze sprawdzić, zweryfikować.

Zabawne, że jeden z podstawowych symboli katolicyzmu może być schematem do
„mikrofalówek”. Albo magnetronowymi kluczami, jak kto woli.

źródło

źródło 2

Co otwierają klucze Świętego Piotra?

W poprzedniej publikacji o

klasztorach-magnetronach

obiecywałem napisać gdzie skierowane

było promieniowanie „mikrofalówki Świętego Piotra”. Dotrzymuję obietnicy publikując
artykuł o systemie klasztornych-magnetronów.

Przypomnę, że kaplice klasztorów zbudowane na zasadzie magnetronu-mikrofalówki
generowały fale, wibracje o niskich częstotliwościach (infradźwięki), i za pomocą antena-
nawa kierowały je przez okrągłe okno jako promień infrasoniczny.

Okrągłe okno w klasztorze templariuszy. Tomar, Portugalia.

Główne wnioski tego artykułu:

1. Portugalskie katolickie klasztory i co najmniej dwie duże katedry we Włoszech,
strukturalnie ułożone są zgodnie z zasadą magnetronu, i zorientowane na wulkany na
wyspach.

2. Na meridianach klasztorów katolickich Portugalii rozmieszczono „gwiezdne forty”, stare
latarnie morskie lub inne charakterystyczne urządzenia. Wszystkie te „satelity” na meridianie
rozmieszczone są nad brzegiem oceanu, najczęściej – w pobliżu ujść rzek.

3. Bazylika Świętego Piotra w Watykanie (tego samego Piotra z kluczami-magnetronami)
zorientowana jest na kaplicę klasztoru w Batalha, Portugalia. Z kolei klasztor-magnetron w
Batalha zorientowany jest na najwyższy punkt Portugalii – wulkan Pico na Azorach.

Udało mi się znaleźć cały system klasztorów-magnetronów, rozciągniętych na przestrzeni
tysięcy kilometrów i ściśle zorientowanych na całym obszarze. Zapraszam do
szczegółowszego obejrzenia systemu i sprawdzenia moich wywodów osobiście, ładując pliki

KML

lub

KMZ

w Google Earth ewentualnie w innym programie. Możecie korzystać z

danych według własnego uznania, jedynie odnośnik do źródła jest mile widziany!

Tak wygląda system magnetronów, ale o wiele ciekawiej to wygląda w programie Google
Earth. Opiszę tylko główne punkty, nieco rozjaśniające komu i przede wszystkim – po co –
miał być potrzebny tak ogromny system. Chcę uzupełnić to oczywistą konkluzją, że udział
technologii, dokładność budowy i orientacja tych struktur jest wystarczająca do tego aby
wysłać na wysypisko bajki, które wciskają nam pod pozorem oficjalnej historii.

System magnetronów

1. Jak rozpoznać klasztor-magnetron na mapach.

Klasztor-magnetron obejmuje dwie główne części:
– Okrągła z góry, rzadziej półokrągła sala z kolumnami lub wnękami, dobrze widoczna na
mapach
– Prostokątna sala, która łączy się bezpośrednio z okrągłą i pełni rolę nakierowanej anteny

Kierunek promieniowania klasztoru-magnetronu daje prostokątna sala.

Na zdjęciu poniżej – widoki mapy klasztoru templariuszy w Tomarze – tego z pierwszej
fotografii, z okrągłym oknem. Czerwona linia wskazuje kierunek promieniowania
infradźwięków przez „okno dźwiękowe”. Jeżeli prześledzimy kierunek linii z Tomary, to
doprowadzi nas ona do wulkanu Pico na Azorach, oddalonego o 1731 kilometrów. Przy
okazji pragnę zauważyć, że infradźwięki mogą pokonać taką odległość bez problemu – na
przykład wieloryby „rozmawiają” właśnie w taki sposób. Zielona linia wskazuje kierunek
południka, co w przypadku Tomary prowadzi do „satelity” nad brzegiem oceanu –

Wieży

Herkulesa

, położonej nad brzegiem oceanu w odległości 420 kilometrów na północ, w

Hiszpańskim mieście A Coruña. Wieża Herkulesa jest sama w sobie ciekawa, ponieważ jest
najstarszą (!) zachowaną latarnia morską świata.

Klasztor templariuszy (wygląd na mapie). Tomar, Portugalia

Co widzimy na tym przykładzie – połączenie trzech obiektów:
a. Klasztor-magnetron w Tomarze, czy jak go tam nazywają „twierdza templariuszy w
Portugalii”;
b. Wulkan Pico – najwyższy punkt Portugalii i Azorów, który jest wymieniony w Księdze
Rekordów Guinnessa jako góra z największą na świecie podwodną częścią;
c. „Wieża Herkulesa” – najstarsza latarnia morska świata. Jak tu nie wspomnieć Słupów
Heraklesa, które należą do Gibraltaru!

Magnetron (a) obrócony jest dokładnie na wulkan (b) i wyrównany do południka z „satelitą”
(c). Taki prosty system można wielokrotnie zaobserwować na tabeli poniżej.

Każdy z tych trzech obiektów godny jest oddzielnego artykułu, dlatego nie będę przeciążał
tematu dodatkowymi informacjami.

2. Dokładność pomiarów.

System klasztorów-magnetronów zbudowano na podstawie konkretnych kierunków. Błędy w
wyrysowanych kierunkach wynoszą poniżej jednego stopnia (zazwyczaj kilka dziesiątych
stopnia), co zbiega się z dokładnością map Google Earth. Jeżeli ktoś zauważy błąd w
obliczeniach, będę rad z waszych krytycznych uwag.

3. Kierunek Portugalskich klasztorów-magnetronów i Włoskich bazylik

Fort Sagres –

post i dyskusja

Uwagi do tabeli:
– Tabelę przedstawiam w celu lepszego rozeznania. Do sprawdzania systemu wygodniej
skorzystać z plików do Google Earth, które są podane powyżej
– Wszystkie wulkany, z wyjątkiem dwóch – rozmieszczone są na wyspach Atlantyckich. Z
jakiegoś powodu w systemie istnieją tylko wulkany na wyspach, być może to zwykła
zbieżność?
– Informacji o podwodnej „stołowej górze” Cruiser Tablemount praktycznie nie ma w
internecie. Najprawdopodobniej była wulkanem.
– Katedry we Włoszech nie mają wyraźnych „satelitów” na południkach. Ponadto nie były
klasztorami.
– Santuário de Fátima także nie jest klasztorem. Sanktuarium znajduje się prawie na linii
Batalha-Tomar. Sanktuarium jest „repliką” z XX wieku, ale zbudowane jako współczesny
magnetron i zorientowany na wulkan, tak jak „stare” klasztory.

Dwanaście klasztorów-magnetronów zorientowane jest na wulkany na wyspach w 3 krajach –
nie może to być zwykły przypadek lub błąd. Zdecydowanie jest to lista nie pełna, weszły na
nią tylko wyraźnie zorientowane obiekty, mające błąd poniżej 1 stopnia. To wszystko, co
teraz mogłem znaleźć.

upd: dodane Coimbra i sofijska katedra.

4. Kierunek bazyliki Świętego Piotra.

Bazylika Świętego Piotra, również jest ogromnym kompleksem magnetronowym, formą
zadziwiająco podobnym do kluczy samego Piotra. Kierunek Bazyliki zbudowany jest od
Egipskiego obelisku w centrum placu Świętego Piotra i przechodzi przez centrum Bazyliki
dokładnie wskazując kaplicę klasztoru w Batalha.

Kierunek w bazylice świętego Piotra (Watykan) skierowany na klasztor w Batalha

(Portugalia)

Zwróćcie uwagę na formę Bazyliki – podobna jest do klucza. Kierunek – oceńcie sami – żółta
linia idąca od Egipskiego obelisku do kaplicy w Batalha, równoległa do wszystkich linii
Bazyliki i przechodzi przez jej centrum. Istnieje związek Bazyliki Świętego Piotra z

klasztorem w Batalha, który z kolei skierowany jest na najwyższy wulkan Portugalii – Pico.
(Pika)

Wulkan Pico wydał mi się bardzo ciekawy ze względu na swój na wpół zniszczony kształt
piramidy, ustawionej na wierzchołku wulkanu. Na płaskim szczycie widać zarys piramidy:

Wierzchołek

wulkanu Pico na Azorach.

Być może jest to szczyt, który przekazywał sygnał jeszcze dalej? Ewentualnie wulkan był
końcowym punktem promienia infradźwięków? Klasztor w Batalha być może służył po
prostu jako stacja przekaźnikowa lub pełnił inne funkcję? Nie znalazłem jeszcze na to
odpowiedzi.

5. Hipotezy na temat możliwości wykorzystania magnetronów

Przedstawiono poniżej hipoteza i wymaga dalszych badań i weryfikacji. Nie pretenduję do
autorstwa tej hipotezy, która inspirowana była pracami kolegów-blogerów. Specjalne
podziękowania dla assucareira oraz: sibved, kadykchanskiy, alexandrafl, pro-vladimir i wielu,
wielu innych!

System magnetronów oparty jest, według moich obliczeń na infradźwiękach, które przesyła
konstrukcja architektoniczna. Kaplice klasztorów zbudowane są na zasadzie magnetronu,
które zdolne są do przenoszenia infrasonicznych wibracji fal z ogromną energią, natomiast
sąsiednie kompleksy klasztorne zapewniały zasilanie dla samego magnetronu, przekształcając
wibracje, drgania i nakładając na nie informację, formowały je w promienie kierowane w
bardzo konkretnym kierunku.

Urządzenia, które wydają się religijne lub historyczne, służyły jako urządzenia techniczne i
zbudowane były według ścisłych reguł, chociaż nie były one pozbawione estetyki. Klucze
świętego Piotra przedstawiające okrągły magnetron z kierunkową anteną i pomocniczym
modulatorem na wyjściu promienia stanowią osobliwą wystawioną na pokaz alegorię, ale
niemniej jednak przesłaniają prawdę tym, którzy nie posiadają swoich „kluczy” do
rozumienia. Klucze Świętego Piotra otwierają prawdziwe przeznaczenie klasztorów i innych
kompleksów świątyń.

System magnetronowy mógł być stosowany razem do kilku celów, niektóre z nich mogą się
wydać całkowicie fantastyczne:
1. Przekazywanie informacji, którą „nakładano” na promień. Coś w rodzaju kierunkowego
radia.
2. Przesyłanie energii do pompowania (podgrzewania) wulkanów, podobnie jak w
mikrofalówce podgrzewanie potraw. Jako pośrednie potwierdzenie – w 1755 roku trzęsienie
ziemi i fal tsunami, które zmyły ogromną ilość ludzi w Portugalii, i to akurat w czasie
porannej mszy. Najwidoczniej przesadzili.

3. Kontrola psychiki. Jak wiadomo, infradźwięki bardzo silnie wpływają na psychikę. Ale
wtedy staje się niejasne po co kierować promień na wulkany?
4. Nawigacja. Infrasoniczny nakierowany promień mógł być dobrym nawigacyjnym punktem.
Po wysokości dźwięku można określić z której konkretnie „latarni” on dobiega? Niejasności
w tym przypadku są takie jak w poprzednim punkcie.
5. Teleportacja. Bez względu na to jak ten pomysł wydaje się fantastyczny, to jeszcze
dziwniejsze wydają się niewytłumaczalne cuda żeglugi morskiej i budownictwa okrętowego,
takie jak pojawienie się krosien w połowie-końcu 18 wieku, niemożliwość robienia pił
niezbędnych do budowy desek okrętowych, a także niezrozumiałe wykorzystanie astrolabium
jako przyrządu nawigacyjnego. Być może teleportacja była dość powszechna w przeszłości
ale unieruchomiony transatlantycki system teleportacji wymógł potrzebę natychmiastowego
rozwinięcia działalności morskiej. W tej hipotezie istnieje zbyt wiele otwartych pytań.

Mnie osobiście podoba się ostatnia hipoteza. W końcu nawet nazwa PORTugalii zawiera w
sobie PORTal. :)

Pozwolę sobie powtórzyć ogólne wnioski:
– Niektóre technologie infradźwiękowe są nieosiągalne nawet dzisiaj;
– Precyzja budowy i orientacje urządzeń klasztorów-magnetronów możliwe są do
zweryfikowania przez każdego z nas;
– Czas budowy budynków – w ciągu minimum 500 lat według oficjalnej historii;

Jest tego wystarczająco dużo, żeby wyciągnąć wniosek o absolutnym fałszowaniu tradycyjnej
historii i ukryciu informacji o ogromnych możliwościach technicznych w przeszłości.

źródło