Prawa i obowiązki pracownika ochrony

Ochroniarze nie tylko konwojują pieniądze, chronią VIP-ów, pilnują zakładów pracy, ale też
strzegą sklepów, magazynów czy dyskotek. Ich uprawnienia są różne w zależności od rodzaju
chronionego obiektu i konieczności posiadania przez nich licencji. Co wolno ochroniarzowi?
Jakie ma wobec nas obowiązki? A jakie prawa nam przysługują w czasie kontroli?

Pracowników

ochrony można podzielić na licencjonowanych i nielicencjonowanych. Tylko

pracownicy na licencji mogą być zatrudniani w obiektach podlegających obowiązkowej
ochronie. Zakres ich uprawnień jest znacznie szerszy niż w przypadku nielicencjonowanych
kolegów pracujących na przykład w placówkach handlowych.

O licencji więcej piszemy w artykule:

Kto może zostać pracownikiem ochrony

.

OBOWIĄZKOWA OCHRONA

Obowiązkowa

ochrona

dotyczy obszarów, obiektów, urządzeń i transportów, które są ważne

dla obronności i interesu gospodarczego państwa, a także dla

bezpieczeństwa

publicznego.

Ochroną w tym zakresie zajmują się wewnętrzne służby ochrony, czyli uzbrojone i
umundurowane zespoły pracowników ochrony podlegające kierownikowi chronionej
jednostki lub osobie pisemnie przez niego upoważnionej.

Wewnętrzne służby ochrony:



zapewniają ochronę mienia w granicach chronionych obszarów i obiektów,



zapewniają ochronę ważnych urządzeń jednostki znajdujących się poza granicami
chronionych obszarów i obiektów,



konwojują mienie jednostki,



wykonują inne zadania wynikające z planu ochrony jednostki.

Służby te współpracują z policją, jednostkami ochrony przeciwpożarowej, obrony cywilnej i
strażami gminnymi (miejskimi).

Zastrzeżenie:
Wewnętrzne służby ochrony powołane przez przedsiębiorców mogą wykonywać usługi w
zakresie ochrony osób i mienia po uzyskaniu przez przedsiębiorców koncesji.

Obszary, obiekty i urządzenia

Zgodnie z ustawą o ochronie osób i mienia obszar podlegający obowiązkowej ochronie to
obszar określony przez ministrów, kierowników urzędów centralnych i wojewodów,
wydzielony i odpowiednio oznakowany.

Obowiązkowej ochronie podlegają:
1) w zakresie obronności państwa:



zakłady produkcji specjalnej oraz zakłady, w których prowadzone są prace naukowo-
badawcze lub konstruktorskie w zakresie takiej produkcji,



zakłady produkujące, remontujące i magazynujące uzbrojenie, urządzenia i sprzęt
wojskowy,



magazyny rezerw państwowych;

2) w zakresie ochrony interesu gospodarczego państwa:



zakłady mające bezpośredni związek z wydobyciem surowców mineralnych o
strategicznym znaczeniu dla państwa,



porty morskie i lotnicze,



banki i przedsiębiorstwa wytwarzające, przechowujące bądź transportujące wartości
pieniężne w znacznych ilościach;

3) w zakresie bezpieczeństwa publicznego:



zakłady, obiekty i urządzenia mające istotne znaczenie dla funkcjonowania
aglomeracji miejskich, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie
dla życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w szczególności elektrownie i ciepłownie,
ujęcia wody, wodociągi i oczyszczalnie ścieków,



zakłady stosujące, produkujące lub magazynujące w znacznych ilościach

materiały

jądrowe, źródła i odpady promieniotwórcze, materiały toksyczne, odurzające,
wybuchowe bądź chemiczne o dużej podatności pożarowej lub wybuchowej,



rurociągi paliwowe, linie energetyczne i telekomunikacyjne, zapory wodne i śluzy
oraz inne urządzenia znajdujące się w otwartym terenie, których zniszczenie lub
uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, środowiska albo
spowodować poważne straty materialne;

4) w zakresie ochrony innych ważnych interesów państwa:



zakłady o unikalnej produkcji gospodarczej,



obiekty i urządzenia telekomunikacyjne, pocztowe oraz telewizyjne i radiowe,



muzea i inne obiekty, w których zgromadzone są dobra kultury narodowej,



archiwa państwowe.

Szczegółowe wykazy obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa powyżej, sporządzają:
prezes Narodowego Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, ministrowie,
kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie w stosunku do podległych,
podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych. Umieszczenie w
wykazie określonego obszaru, obiektu lub urządzenia następuje w drodze decyzji
administracyjnej.

Wojewodowie prowadzą ewidencję obszarów, obiektów i urządzeń podlegających
obowiązkowej ochronie znajdujących się na terenie województwa. Ewidencja ma charakter
poufny.

Kierownik jednostki, który zarządza bezpośrednio obszarami, obiektami i urządzeniami
umieszczonymi w ww. ewidencji, ma obowiązek uzgadniać z właściwym terytorialnie
komendantem wojewódzkim policji plan ochrony.

Plan taki powinien:



uwzględniać charakter produkcji lub rodzaj działalności jednostki,



zawierać analizę stanu potencjalnych zagrożeń i aktualnego stanu bezpieczeństwa
jednostki,



podawać ocenę aktualnego stanu ochrony jednostki,



zawierać dane dotyczące specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej, w tym:



stan etatowy,



rodzaj oraz ilość uzbrojenia i wyposażenia,



sposób zabezpieczenia broni i amunicji,



zawierać dane dotyczące rodzaju zabezpieczeń technicznych,



zawierać zasady organizacji i wykonywania ochrony jednostki.

Transport

W myśl ustawy transportem podlegającym obowiązkowej ochronie jest transport broni,
amunicji, materiałów wybuchowych, uzbrojenia, urządzeń i sprzętu wojskowego wysyłany z
obszarów i obiektów podlegających obowiązkowej ochronie.

Kierownik jednostki najpóźniej trzy dni przed planowaną datą rozpoczęcia transportu
podlegającego obowiązkowej ochronie jest obowiązany uzgadniać z komendantem
wojewódzkim policji, właściwym terytorialnie ze względu na miejsce rozpoczęcia transportu,
plan ochrony tego transportu.


UPRAWNIENIA PRACOWNIKA OCHRONY

Licencjonowany pracownik ochrony przy wykonywaniu zadań w granicach chronionych
obiektów i obszarów ma prawo:



ustalić uprawnienia do przebywania na obszarach lub w obiektach chronionych oraz
legitymować osoby w celu ustalenia ich tożsamości,



wezwać osoby nieuprawnione lub zakłócające porządek do opuszczenia chronionego
obszaru bądź obiektu,



ująć osoby stwarzające w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub
zdrowia ludzkiego oraz dla chronionego mienia w celu niezwłocznego oddania ich
policji,



stosować środki przymusu bezpośredniego w przypadku zagrożenia dóbr
powierzonych ochronie lub odparcia ataku na pracownika ochrony, a także w
przypadku gwałtownego bezprawnego zamachu na konwojowane wartości (pieniądze,
przedmioty wartościowe lub niebezpieczne) bądź osoby je ochraniające.

Środki przymusu bezpośredniego to:



siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony,



kajdanki,



pałki obronne wielofunkcyjne,



psy obronne,



paralizatory elektryczne,



broń gazowa i ręczne miotacze gazu.

Pracownik ochrony może stosować ww. środki jedynie wobec osób, które uniemożliwiają mu
wykonanie obowiązków zawodowych.

Zastrzeżenie:
Można zastosować tylko środki przymusu odpowiadające potrzebom wynikającym z
istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wezwaniu do
określonego zachowania.

Pracownikowi ochrony przysługuje także prawo użycia broni palnej w następujących
przypadkach:



w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie lub zdrowie
pracownika ochrony albo innej osoby,



przeciwko osobie, która nie zastosowała się do wezwania natychmiastowego
porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może
życiu lub zdrowiu pracownika ochrony albo innej osoby,



przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie przemocą odebrać broń palną
pracownikowi ochrony,



w celu odparcia gwałtownego bezpośredniego i bezprawnego zamachu na ochraniane
osoby, wartości pieniężne oraz inne przedmioty wartościowe lub niebezpieczne.

Do użycia broni przez pracownika ochrony może także dojść poza obiektami chronionymi,
np. podczas konwojowania pieniędzy lub przedmiotów niebezpiecznych.

Zastrzeżenie:
Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą
szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia jej życia, a
także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych osób.

Pracownik ochrony nosi przydzieloną broń palną wyłącznie wtedy, gdy występuje w
umundurowaniu lub ubiorze używanym przez specjalistyczną uzbrojoną formację ochronną.

Pracownikowi ochrony nie wolno natomiast mieć przy sobie broni palnej, jeżeli wykonuje
bezpośrednio zadania w zakresie utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas
trwania masowych imprez publicznych.

Ważne:
Środków przymusu bezpośredniego oraz broni palnej nie stosuje się wobec:



kobiet w widocznej ciąży,



osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat,



osób w podeszłym wieku oraz



osób o widocznej niepełnosprawności.

Nielicencjonowani ochroniarze mają znacznie mniej uprawnień, choć w przypadku
zagrożenia dla życia, zdrowia lub mienia bądź agresji ze strony ujętej osoby mogą użyć
środków przymusu bezpośredniego. Ochrona w placówce handlowej nie ma prawa nas
wylegitymować ani przeszukać bez naszej zgody.


OBOWIĄZKI PRACOWNIKA OCHRONY

Opisane poniżej obowiązki i czynności pracowników ochrony, wynikające z określonych w
ustawie uprawnień, dotyczą pracowników licencjonowanych.

Ustalanie uprawnień do przebywania w miejscu chronionym

Przy ustalaniu prawa osoby do przebywania na obszarze lub w obiekcie chronionym
pracownik ochrony ma obowiązek:



sprawdzić, czy osoba posiada przepustkę, identyfikator albo inny dokument
wystawiony przez osobę zarządzającą tym obszarem lub obiektem,



porównać okazany dokument z określonym wzorem,



sprawdzić okazany dokument pod względem zgodności danych personalnych w nim
zawartych z tożsamością osoby oraz pod względem terminu jego ważności.

Legitymowanie

Przed rozpoczęciem legitymowania osoby pracownik ochrony jest zobligowany:



podać swoje imię i nazwisko oraz w razie potrzeby okazać licencję lub inny dokument
identyfikacyjny potwierdzający uprawnienia do podjęcia czynności, w taki sposób,
aby osoba legitymowana miała możliwość odczytania i zanotowania danych
zawartych w tym dokumencie,



podać podstawę prawną i przyczynę legitymowania.

Po przystąpieniu do legitymowania pracownik ochrony wzywa osobę legitymowaną do
okazania dokumentu tożsamości. Może nim być dowód osobisty, tymczasowy dowód
osobisty, tymczasowe zaświadczenie tożsamości, paszport lub inny dokument potwierdzający
tożsamość zaopatrzony w fotografię i adres zamieszkania osoby legitymowanej.

Pracownik ochrony sprawdza okazany dokument pod względem zgodności danych
personalnych w nim zawartych z tożsamością osoby legitymowanej.

Zastrzeżenie:
Jeżeli uzasadniają to względy bezpieczeństwa, osoby legitymowane znajdujące się w pojeździe

powinny na żądanie pracownika ochrony opuścić pojazd.

Z czynności legitymowania pracownik ochrony sporządza notatkę służbową zawierającą dane
personalne osoby legitymowanej, rodzaj dokument oraz czas, miejsce i przyczynę
legitymowania.

Wezwanie do opuszczenia miejsca chronionego

Pracownik ochrony wzywa osobę nieposiadającą uprawnienia do przebywania na obszarze
lub w obiekcie chronionym bądź zakłócającą porządek do opuszczenia tego miejsca. Przed
przystąpieniem do czynności jest obowiązany użyć zwrotu „służba ochrony" oraz podać
swoje imię i nazwisko.

Wezwanie policji

W przypadku niepodporządkowania się poleceniom pracownika ochrony wzywa on policję.

Ujęcie

Przy ujęciu osoby stwarzającej w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub
zdrowia ludzkiego oraz dla chronionego mienia pracownik ochrony powinien:



użyć zwrotu „służba ochrony",



wezwać osobę do zachowania zgodnego z prawem i odstąpienia od wykonywania
czynności stwarzających zagrożenie,



uniemożliwić oddalenie się osoby ze wskazanego miejsca,



poinformować osobę o ujęciu i jego przyczynach oraz uprzedzić o obowiązku
zastosowania się do wydawanych poleceń,



wylegitymować osobę ujętą w celu ustalenia jej tożsamości,



niezwłocznie powiadomić policję,



przekazać osobę ujętą przybyłym funkcjonariuszom policji.

W razie potrzeby pracownik ochrony obowiązany jest do:



udzielenia pomocy przedlekarskiej osobie ujętej, która ma widoczne obrażenia ciała
lub utraciła przytomność,



wezwania pomocy lekarskiej — jeżeli zachodzi taka konieczność.

Każdy przypadek ujęcia osoby pracownik ochrony dokumentuje w notatce służbowej.


W OBIEKCIE HANDLOWYM

Sklepy i placówki handlowe nie podlegają obowiązkowej ochronie. Zwykle większość
zatrudnionych tam pracowników nie ma licencji, a co za tym idzie, ich uprawnienia są dość
ograniczone.

Zastrzeżenie:

Prawo wymaga licencji pierwszego stopnia tylko od pracownika nadzorującego pracę
ochroniarzy.

Pracownik nielicencjonowany może jedynie ująć osobę, co do której ma uzasadnione
podejrzenie, że popełniła wykroczenie lub przestępstwo (np. kradzież towaru). Po ujęciu
niezwłocznie wzywa policję.

Ochroniarz nie ma prawa:



żądać okazania dowodu osobistego lub innych dokumentów potwierdzających
tożsamość,



przeszukać bagażu (torby, plecaka),



przeprowadzić kontroli osobistej.

Dwie ostatnie czynności zastrzeżone są wyłącznie dla policji i innych służb publicznych
(ABW, Straży Granicznej itp.).

Jeżeli uznamy, że sprawa zostanie szybko wyjaśniona, możemy dobrowolnie okazać
ochroniarzowi zawartość swojej torby i pozwolić przeszukać rzeczy osobiste. Nie musimy
jednak się na to zgadzać. Jeśli odmówimy, ochrona wezwie funkcjonariuszy policji, którzy
podejmą dalsze kroki w sprawie.

Po przyjeździe policjant ma prawo przeszukać torbę i rzeczy osobiste podejrzanego klienta.
Może też spisać jego dane osobowe. Czynności te nie powinny odbywać się w obecności
pracownika ochrony.

Ważne:
Jeżeli sklep posiada monitoring, a klient chce udowodnić swoją niewinność, policja może
zabezpieczyć nagranie z kamer jako dowód w sprawie. Film taki może się również przydać,
gdy zdecydujemy się wystąpić o odszkodowanie za doznane szkody moralne.


GDZIE ZE SKARGĄ

Jeśli zostaliśmy niewłaściwie potraktowani przez ochronę, możemy dochodzić
odszkodowania lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Mamy prawo złożyć skargę na
niesłuszne posądzenie lub niegrzeczne zachowanie pracownika ochrony. W przypadku
licencjonowanych ochroniarzy skargę składamy do Departamentu Zezwoleń i Koncesji
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Gdy ochrona rażąco przekroczyła swoje
uprawnienia, departament może nawet cofnąć koncesję wydaną firmie, w której pracuje
skarżony przez nas pracownik.

W obiekcie handlowym, w którym ochroną zajmują się zwykle ochroniarze bez licencji, ze
skargą kierujemy się do kierownika lub właściciela sklepu.


SANKCJE I KARY

Kto wbrew obowiązkowi nie zapewnia fizycznej lub technicznej ochrony obszaru, obiektu,

urządzeń lub transportu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do lat dwóch.

Pracownikowi ochrony, który przekroczył swoje uprawnienia lub nie dopełnił obowiązku,
naruszając w ten sposób dobra osobiste człowieka, grozi kara pozbawienia wolności do lat
pięciu.


Podstawa prawna:
1) Ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 1997 r. Nr 114, poz.
740, z późn. zm.)
2) Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowego
trybu działań pracowników ochrony, podejmowanych wobec osób znajdujących się w
granicach chronionych obiektów i obszarów (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 933).