Czynniki wpływające na rentowność banku  

Rentowność jest miarą efektywności  rozumianą jako nadwyżka przychodów
nad kosztami. 

Banki   prowadzą   gospodarkę   finansową   samodzielnie   na   podstawie   planu
finansowego. Nie znaczy to jednak, że mają one wyłączny wpływ na wysokość
i   rodzaje   źródeł   osiąganych   przychodów,   jak   też   na   wielkość   i   strukturę
ponoszonych kosztów, a w konsekwencji na uzyskiwany wynik finansowy oraz
zasady jego podziału.

Wyniki   finansowe   banków   kształtuje   pośrednio   lub   bezpośrednio   wiele
różnorakich czynników zewnętrznych, niezależnych od banku. Należą do nich:

•

czynniki o charakterze makroekonomicznym, takie jak:
-

ogólny stan gospodarki krajowej,

-

stopa inflacji,

-

poziom dochodów społeczeństwa itp.

•

obowiązujący system obciążeń finansowych:
-

podatkowe – podatek dochodowy od osób prawnych,

-

niepodatkowe:

a) 

o   charakterze   powszechnym   (składki   na   Fundusz

Ubezpieczeń   Społecznych,   na   Fundusz   Pracy   oraz   Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych),

b) 

właściwe   tylko   i   wyłącznie   dla   banków   (obowiązkowe

rezerwy gromadzone w NBP oraz wpłaty na realizację funkcji
BFG),

•

instrumenty polityki pieniężnej, stosowane przez Radę Polityki Pieniężnej:
-

pułapy   kredytowe,   ograniczających   wielkość   środków   oddawanych

przez banki do dyspozycji kredytobiorców,

-

obowiązek utrzymywania  nieoprocentowanego  depozytu  w NBP  od

zagranicznych środków wykorzystanych przez banki (i krajowych
przedsiębiorców).

Rada Polityki Pieniężnej ma możliwość zastosowania tych instrumentów w
wyjątkowych sytuacjach zagrożenia realizacji polityki pieniężnej.

•

warunki   funkcjonowania   i   stan   rynku   usług   bankowych,   kondycja   i
zachowania konkurentów, klientów.

Decydujący wpływ na osiągane wyniki banku mają też czynniki wewnętrzne.
Można tu wymienić:

•

środki   pieniężne   tak   własne   jak   i   obce   w   wystarczającej   wysokości   i
właściwie wykorzystane,

•

odpowiednia struktura organizacyjna,

1

•

organizacja   wewnętrzna   ułatwiająca   zarządzanie   środkami   pieniężnymi,
odpowiednie   wyposażenie   w   systemy   analityczne,   sprawozdawcze,
kontrolne, oraz system podejmowania i przekazywania decyzji,

•

wyposażenie   techniczne   dzięki   któremu   można   wdrożyć   a   potem
eksploatować ww. systemy techniczne,

•

odpowiednio wyszkolony i posiadający odpowiednie predyspozycje zespół
pracowniczy.

Wszystkie te dziedziny wywierają istotny wpływ na sprawne funkcjonowanie
banku, a w efekcie na jego efektywność.

Bank komercyjny realizując główny cel, czyli osiąganie i pomnażanie zysku
ponosi ryzyko towarzyszące jego działalności. Do najważniejszych rodzajów
ryzyka zaliczamy:

•

ryzyko utraty płynności,

•

ryzyko kredytowe,

•

ryzyko stopy procentowej,

•

ryzyko walutowe i dewizowe,

•

ryzyko w obrocie papierami wartościowymi.

Obok tych najczęściej  występujących rodzajów ryzyka, banki narażone są też
na ryzyko np.: popełnienia błędów przez pracowników, wadliwego działania
systemu informatycznego itp.

Występowanie ma wpływ na pojawienie się strat operacyjnych, wymagających
pokrycia.   Pokrycia   dokonuje   się   z   funduszy   własnych   i   rezerw.   Fundusze
własne bank może uzupełniać z osiągniętego zysku. Zakres działania banku i
jego rentowność zależy więc też od wielkości funduszy. Prawidłowa wielkość
funduszy w stosunku do wielkości aktywów oraz uzupełnianie funduszy ma
wpływ   na   prawidłowość   gospodarki   środkami   pieniężnymi.   Suma   wyników
poszczególnych   transakcji   wpływa   na   ogólny   wynik   gospodarki   środkami
całego banku.

Do  oceny  rentowności     używa się  wskaźników  rentowności. Ich   budowa
opiera się na relacji określonej jako stopa zysku:

Zysk

         Inne wielkości

Szczegółowe wskaźniki rentowności przedstawiają się następująco:

Zysk brutto

2

1. wskaźnik rentowności brutto  =  koszty działania ogółem
Zysk brutto to zysk przed opodatkowaniem. 
Wskaźnik rentowności brutto jest syntetyczną miarą rentowności wyrażającą
się   osiąganiem   nadwyżki   ponad   ponoszony   koszt.   Jest   to   wskaźnik
uniwersalny, gdyż może być stosowany do każdego podmiotu gospodarczego.
W przypadku banku współczynnik zawiera różne jakościowo koszty – koszty
odsetkowe,   koszty   działania   i   inne.   Koszty   odsetkowe   zależą   głównie   od
otoczenia konkurencyjnego. Koszty działania mogą być minimalizowane przez
bank. Często dokonuje się porównania tego wskaźnika ze średnią krajową lub
w innych branżach.

2. Stopa zwrotu z aktywów ROA

Zysk brutto (netto)
Aktywa ogółem

Wskaźnik ten określa się również jako stopę zysku z aktywów lub zyskowność
aktywów. Informuje on o potencjale dochodowym banku czyli o efektywności
aktywów.

3. Stopa zysku z kapitału ROE

Zysk netto

                        Kapitał własny

Wskaźnik ten informuje o:

•

Efektywności zainwestowanego kapitału – jaki zysk przypadł na jednostkę
kapitałową,

•

Możliwościach alternatywnego ulokowania kapitału w innych bankach, w
tym również w postaci depozytów,

•

Możliwości odtwarzania kapitału przez porównanie ze współczynnikiem
inflacji.

Wskaźnik   ten   powinien   być   wyższy   niż   stopa   inflacji.   Niższy   niż   poziom
inflacji oznacza dekapitalizację banku. Zwrot z  kapitału powinien być bardziej
atrakcyjny   dla   inwestora   niż   lokowanie   w   banku   w   postaci   depozytów.   W
gospodarce   rynkowej   przyjmuje   się,   że   wskaźnik   16-18   jest   atrakcyjny   w
przypadku sektora bankowego (przy braku inflacji). Stopa zwrotu z kapitału
preferuje banki o małym kapitale.

4. Wskaźnik poziomu kosztów

3

http://notatek.pl/czynniki-wplywajace-na-rentownosc-banku?notatka