WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M401 – Psychologia i socjologia pracy
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
I
W30
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
I
W18
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty:- brak wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: poznanie psychologicznych i socjologicznych korelatów
fenomenu
pracy,
zdobycie
umiej
ę
tno
ś
ci
prawidłowego
kształtowania
stosunków
interpersonalnych w przedsi
ę
biorstwie.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: obecno
ść
na co najmniej 70% wykładów oraz test
z wykładów.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z testu.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Podstawy socjologii – poj
ę
cia, teorie, metody, zjawiska. Podstawy psychologii ogólnej
i psychologii społecznej. Przedmiot psychologii i socjologii pracy. Psychologiczne
mechanizmy działania człowieka. Społeczne aspekty organizacji. Grupa społeczna/grupa
pracownicza. Dobór i ocena pracowników. Przystosowanie do pracy. Kierowanie zespołem
pracowniczym. Psychospołeczne zagro
ż
enia w miejscu pracy. Zarz
ą
dzanie ró
ż
norodno
ś
ci
ą
(nierówno
ś
ci, ich konsekwencje, przeciwdziałanie). Konflikt interpersonalny i organizacyjny.
Zapobieganie i rozwi
ą
zywanie konfliktów. Dodatek: kluczowe kompetencje interpersonalne
i społeczne współczesnego in
ż
yniera.
Literatura podstawowa
[1] Bugiel J. (red.), Socjologia i psychologia pracy. Wydawnictwo AGH, Kraków 1990.
[2] Chmiel N., Psychologia pracy i organizacji. GWP, Gda
ń
sk 2007.
[3] St
ę
pie
ń
J., Socjologia pracy i zawodu. Wydaw. Akademii Rolniczej, Pozna
ń
2001.
[4] Manek A. M., Osobiste i społeczne aspekty pracy, Wyd. Politechniki Lubelskiej, Lublin
1997.
[5] Mayntz R,. Holm K., Hubner P., Wprowadzenie do metod socjologii empirycznej,
PWN, Warszawa 1984.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Sztompka P., Kucia M.: Socjologia. Znak, Kraków 2005.
[2] Strelau J. (red.), Psychologia. Podr
ę
cznik akademicki. Jednostka w społecze
ń
stwie
i elementy psychologii stosowanej, t. 3, GWP, Gda
ń
ska 2000.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr Ewa Bryła
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Ekonomii, Socjologii i Filozofii (F-4)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M402 - Etyka
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
1
W30
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
1
W18
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: bez wymaga
ń
wst
ę
pnych
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z podstawowymi sposobami etycznego
normowania ludzkich działa
ń
ze szczególnym uwzgl
ę
dnieniem problemów techniki i praktyki
in
ż
ynierskiej. Ukształtowanie
ś
wiadomo
ś
ci roli społecznej i obowi
ą
zków zawodowych
in
ż
yniera oraz postawy odpowiedzialno
ś
ci.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach, opracowanie jednego przypadku
lub projektu
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zdanie kolokwium
Ocena ko
ń
cowa: ocena z kolokwium
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Etyka i moralno
ść
; podstawowe poj
ę
cia. Podmiot moralny: sumienie i racjonalno
ść
, wolno
ść
i odpowiedzialno
ść
. Model ludzkiego działania i trzy sposoby jego normowania.
Najwa
ż
niejsze kierunki etyki współczesnej. Etyka charakteru i jej historyczne
ź
ródła. Etyka
obowi
ą
zków i jej odmiany. Etyka skutków, utylitaryzm. Etyka chrze
ś
cija
ń
ska. Najwa
ż
niejsze
obowi
ą
zki in
ż
yniera w
ś
wietle kodeksów: FEANI, IEEE, SIMP i innych. Bezpiecze
ń
stwo
publiczne. Lojalno
ść
wobec pracodawcy i jej granice, konflikty interesów. Obowi
ą
zek stałego
rozwoju i d
ąż
enia do doskonało
ś
ci zawodowej. Realizm i niezale
ż
no
ść
w os
ą
dach
i orzeczeniach zawodowych. Obowi
ą
zek otwarto
ś
ci na krytyk
ę
. Bezpiecze
ń
stwo i organizacja
miejsca pracy. Zasada podmiotowo
ś
ci w kierowaniu lud
ź
mi. Idea odpowiedzialno
ś
ci jako
uzupełnienie podej
ś
cia kodeksowego. Warunki odpowiedzialnego działania. Analiza znanych
katastrof i wypadków w
ś
wietle kodeksów etyki in
ż
ynierskiej. Rola praktycznego os
ą
du
zawodowego i bł
ę
dy w sztuce in
ż
ynierskiej.
Literatura podstawowa
[1] Anzenbacher A.: Wprowadzenie do etyki. Wyd. WAM, Kraków 2008.
[2] Singer P. (red.): Przewodnik po etyce. Ksi
ąż
ka i Wiedza, Warszawa 1998.
[3] Andersen S.: Wprowadzenie do etyki. Wyd. Akademickie Dialog, Warszawa 2003.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Pyka M.: Etyka in
ż
ynierska. Studia przypadków z komentarzami. Interdyscyplinarne
Centrum Etyki UJ, Kraków 2010.
[2] Martin M., Schinzinger R.: Ethics in Engineering. The McGraw-Hill Companies, New York
1996.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr Marek Pyka
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Ekonomii Socjologii i Filozofii (F-4)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M403 – Komunikacja interpersonalna
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
2
W30
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
2
W18
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: brak wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z psychologicznymi i systemowymi aspektami
zachowa
ń
komunikacyjnych; nabycie kompetencji w zakresie komunikacji interpersonalnej
w grupach i organizacjach; zapoznanie si
ę
z podstawowymi technikami negocjacyjnymi.
Metody dydaktyczne: udział w wykładzie o charakterze problemowym i konwersatoryjnym
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie w formie pisemnego testu wyboru
i uzupełnie
ń
Ocena ko
ń
cowa: ocena z zaliczenia.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Człowiek w otoczeniu społecznym - podstawowy psychologii społecznej. Cele, cechy,
modele teoretyczne procesu komunikacji. Komunikacja werbalna i niewerbalna. Komunikacja
mi
ę
dzykulturowa. Wpływ emocji na proces komunikacji. Bariery poprawnej komunikacji.
Przebieg procesów komunikacji w grupie i organizacji. Techniki kierowania grup
ą
. Konflikty
i ich rozwi
ą
zywanie. Negocjacje – podstawowe zło
ż
enia, fazy, przygotowanie do negocjacji;
role z zespole negocjacyjnym; wybrane techniki negocjacyjne. Techniki wywierania wpływu.
Autoprezentacja. Cele i zadania public relation – działania i techniki promocyjne.
Charakterystyka przemian na współczesnym rynku – zasady przygotowania CV, listu
motywacyjnego, rozmowy kwalifikacyjnej.
Literatura podstawowa
[1] Kenrick D.T., Neuberg S.L., Cialdini R.B.: Psychologia społeczna. Gda
ń
sk 2002.
[2] McKay M. i in.: Sztuka skutecznego porozumiewania si
ę
. Gda
ń
sk 2001.
[3] Lary M.: Wywieranie wra
ż
enia na innych. Gda
ń
sk 2000.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Cianciarska J., U
ś
ci
ń
ska B.: Komunikowanie si
ę
z mediami w praktyce. Wrocław 1999.
[2] Stankiewicz J.: Komunikowanie si
ę
w organizacji, Wrocław 1999.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr I. Butmanowicz-D
ę
bicka
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Ekonomii, Socjologii i Filozofii (F-4)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M404 - Ekonomia
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
2
W30
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
2
W18
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: brak wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zaznajomienie si
ę
z zasadami funkcjonowania gospodarki i jej
podstawowych praw oraz rynku finansowego. Poznanie zagadnie
ń
zwi
ą
zanych
z funkcjonowaniem przedsi
ę
biorstw w gospodarce rynkowej oraz procedur zwi
ą
zanych
z tworzeniem firmy i ich finansowania.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: przygotowanie projektu z zakresu problematyki
przedstawionej na zaj
ę
ciach.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z projektu
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Rola pa
ń
stwa w procesach gospodarczych wg. koncepcji ró
ż
nych szkół ekonomicznych,
np. liberalizm ekonomiczny, monetaryzm. Cechy gospodarki rynkowej: własno
ść
i metody
prywatyzacji, mechanizm rynkowy, inflacja i bezrobocie, przyczyny i sposoby
przeciwdziałania. Rynek pieni
ęż
ny: istota i formy pieni
ą
dza – warto
ść
pieni
ą
dza w czasie,
Bank Centralny i jego polityka pieni
ęż
no-kredytowa, banki komercyjne – po
ż
yczki i kredyty
bankowe, formy rozlicze
ń
bezgotówkowych. Rynek kapitałowy: giełda papierów
warto
ś
ciowych i jej funkcjonowanie, papiery warto
ś
ciowe i ich charakterystyka, kontrakty
terminowe, fundusze powiernicze i ich rodzaje. Przedsi
ę
biorstwo w gospodarce rynkowej –
podstawowe formy prawne, grupy kapitałowe, fuzje, przej
ę
cia i transakcje wykupu; rola
i zadania biznes planu; strategie finansowania działalno
ś
ci przedsi
ę
biorstw w Polsce i UE –
koszt i struktura kapitału; wynik finansowy, przychody koszty i ich rodzaje. Makro-obszar
gospodarowania: PKB, DN i ich podział, bud
ż
et pa
ń
stwa- dochody i wydatki, deficyt
a charakter polityki fiskalnej pa
ń
stwa, wzrost gospodarczy a wahania koniunkturalne i ich
przyczyny.
Literatura podstawowa
[1] Begg D.: Ekonomia. PWE, W-wa 1992.
[2] Czarny B.: Podstawy Ekonomii. PWE, W-wa 2004.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Mishkin F.S.: Ekonomika pieni
ą
dza, bankowo
ś
ci i rynków finansowych. PWN, W-wa
2002.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr Barbara Karcz
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Ekonomii, Socjologii i Filozofii (F-4)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M001 – Ochrona własno
ś
ci intelektualnej
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
IV
7
W15
1
Niestacjonarne – I stopie
ń
IV
7
W9
1
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: znajomo
ść
podstaw prawa
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: celem przedmiotu jest osi
ą
gni
ę
cie przez studentów
umiej
ę
tno
ś
ci w postaci rozumienia i posługiwania si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami z zakresu
prawa autorskiego i praw pokrewnych oraz prawa własno
ś
ci przemysłowej, jak te
ż
zapoznania ich, z funkcjonowaniem organizacji zarz
ą
dzania prawami autorskimi, Urz
ę
du
Patentowego RP oraz instytucji pokrewnych działaj
ą
cych na terenie Unii Europejskiej.
Metody dydaktyczne: wykłady, prezentacje multimedialne
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczone 3 testy cz
ą
stkowe z wykładów,
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia arytmetyczna ocen z dwóch pierwszych testów.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Główne tre
ś
ci kształcenia: systemem ochrony własno
ś
ci intelektualnej w zakresie prawa
mi
ę
dzynarodowego i krajowego, podstawowe poj
ę
cia takie jak: prawo autorskie, prawa
pokrewne, ochrona baz danych, wynalazki, wzory przemysłowe, wzory u
ż
ytkowe, znaki
towarowe, obrót prawami wył
ą
cznymi i zarz
ą
dzanie własno
ś
ci
ą
intelektualn
ą
w działalno
ś
ci
przedsi
ę
biorstwa. Rynek konkurencyjny, innowacje, a ochrona patentowa, umowy w zakresie
własno
ś
ci przemysłowej, know-how, organizacja wynalazczo
ś
ci w przedsi
ę
biorstwie,
uruchomienie produkcji nowego wyrobu (usługi) - niezb
ę
dne działania „patentowe”, ochrona
zagraniczna, elementy polityki patentowej. Informacja patentowa i klasyfikacje patentowe,
bazy danych na no
ś
nikach i w Internecie – metodyka i przykłady poszukiwa
ń
– wyszukiwania
przedmiotowe i podmiotowe. Badania patentowe, ich rodzaje oraz ich przydatno
ść
w
działalno
ś
ci in
ż
ynierskiej.
Literatura podstawowa
[1] Barta J., Markiewicz R., Prawo autorskie i prawa pokrewne, Kantor Wydaw. „Zakamycze”,
Kraków 2005
[2] Nowi
ń
ska E., Promi
ń
ska U., Vall M., Prawo własno
ś
ci przemysłowej, LexisNexis,
Warszawa 2007.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[3] Ustawa z dnia 27 lipca 2001 roku o ochronie baz danych (Dz.U. Nr 128, poz. 1402 z
pó
ź
n. zm.)
[4] Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 roku – Prawo własno
ś
ci przemysłowej (tekst jednolity
Dz.U. z 2003 roku Nr 119, poz. 1117 z pó
ź
n. zm.),
[5] Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jednolity
z 2003 roku Dz.U. Nr 153, poz. 1503 z pó
ź
n. zm.)
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Wojciech Marek
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Pojazdów Samochodowych i Silników
Spalinowych (M–4)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M002 - Ekonomika przedsi
ę
biorstw
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
IV
7
W15 + C15
3
Niestacjonarne – I stopie
ń
IV
7
W9 + C9
3
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: Mikro- i makroekonomia
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zdobycie umiej
ę
tno
ś
ci zarz
ą
dzania finansami firmy ze
szczególnym uwzgl
ę
dnieniem znajomo
ś
ci tworzenia sprawozda
ń
finansowych, ich analizy.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach, realizacja
ć
wicze
ń
indywidualnych
i zespołowych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie
ć
wicze
ń
na podstawie kolokwiów
i odpowiedzi
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia wa
ż
ona z kolokwiów (0.7) i odpowiedzi (0.3)
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Funkcjonowanie przedsi
ę
biorstwa w warunkach gospodarki rynkowej. Tworzenie informacji
finansowej w przedsi
ę
biorstwie – sprawozdawczo
ść
finansowa: maj
ą
tek i finansowanie
działalno
ś
ci przedsi
ę
biorstwa – bilans;
ź
ródło informacji o efektach działalno
ś
ci firmy –
rachunek wyników; płynno
ść
finansowa przedsi
ę
biorstwa – rachunek przepływu
ś
rodków
pieni
ęż
nych. Ocena działalno
ś
ci i kondycji finansowej firmy na podstawie sprawozda
ń
finansowych
Ć
wiczenia
Ś
rodki gospodarcze i
ź
ródła pochodzenia, a zasady ujmowania ich w bilansie – sporz
ą
dzanie
bilansu. Wyznaczanie warto
ś
ci zapasów.
Ś
rodki trwałe –amortyzacja. Rodzaje przychodów
oraz ponoszonych kosztów w przedsi
ę
biorstwie - zasady ustalania wyniku finansowego.
Przepływ gotówki w firmie, a płynno
ść
finansowa – sposoby sporz
ą
dzania rachunku
przepływu pieni
ęż
nych. Klasyfikacja i analiza wska
ź
ników finansowych.
Literatura podstawowa
[1] Olchowicz I.: Sprawozdawczo
ść
finansowa: według krajowych i mi
ę
dzynarodowych
standardów, – cz
ęść
I., Difin, W-wa 2008.
[2] Czekaj J, Dresler Zb.: Podstawy zarz
ą
dzania finansami firm, PWN, W-wa 1998.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Bie
ń
W.: Zarz
ą
dzanie finansami przedsi
ę
biorstwa. Wyd. Difin, Warszawa 1998.
[2] Bednarski L. i inni: Analiza ekonomiczna przedsi
ę
biorstwa. Wydawnictwo Akademii
Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu, Wrocław 1996.
[3] Jog V., Suszynski C., Zarz
ą
dzanie finansami przedsi
ę
biorstwa. Wyd. CIM. 1993.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Jolanta Szadkowska
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Technologii Maszyn i Automatyzacji
Produkcji (M-6)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M003 - J
ę
zyk angielski
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
I
II
II
III
1
2
3
4
5
C30
C30
C30
C30
C30
1
1
1
1
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
I
II
II
III
1
2
3
4
5
C18
C18
C18
C18
C18
1
1
1
1
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: sem.1- zaliczenie wst
ę
pnego testu
kwalifikacyjnego; sem.2 – zaliczenie semestru 1 z j. angielskiego; sem.3 – zaliczenie sem.2;
sem.4 – zaliczenie sem.3; sem.5 --zaliczenie sem.4.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: rozszerzenie i utrwalenie materiału gramatyczno-
leksykalnego. Opanowanie swobodnej komunikacji i rozumienia ze słuchu oraz tekstów
pisanych z uwzgl
ę
dnieniem tekstów technicznych.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w
ć
wiczeniach, przygotowywanie prac domowych,
samodzielne opracowanie 4 tekstów oryginalnych, tzw. lektur.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie testów (forma pisemna) i lektur (forma
ustna).
Ocena ko
ń
cowa: ocena z
ć
wicze
ń
.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Ć
wiczenia
Rozszerzenie materiału gramatycznego w zakresie tworzenia pyta
ń
, u
ż
ywania czasów do
opisywania przeszło
ś
ci, tera
ź
niejszo
ś
ci i przyszło
ś
ci. Wykorzystywanie ró
ż
nych form strony
biernej, okresów warunkowych, struktury ‘wish’, mowy zale
ż
nej, a tak
ż
e wyra
ż
e
ń
zawieraj
ą
cych ‘gerunds’, ’infinitives’, past modals, ‘would rather’, ‘had better’, ‘used to’, ‘be
used to’, ‘have sth done’. Materiał leksykalny w oparciu o tematy dotycz
ą
ce cech
osobowo
ś
ci, mody, uczu
ć
, transportu, etc. Okre
ś
lanie znaczenia słów w kontek
ś
cie,
rozpoznawanie słów cz
ę
sto mylonych, poznanie kolokacji. Przygotowanie do samodzielnego
czytania tekstów oryginalnych ze zrozumieniem, rozwini
ę
cie słownictwa specjalistycznego w
oparciu o teksty techniczne i wykorzystywanie go w konwersacji, prezentacji itp.
Literatura
[1] Oxenden C., Latham-Koenig Ch.: New English File Upper-intermediate. OUP, 2008.
[2] Gawryła D.: Mechanical Engineering.Reading in English made easy. PK, 2008.
[3] Wójcik K.: Mechanical Engineering. Reading in English made easy – teksty do słuchania.
PK, 2011.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Mgr El
ż
bieta Han-Wierci
ń
ska
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Studium Praktycznej Nauki J
ę
zyków Obcych (O-3)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Automatyka i Robotyka
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M003 - J
ę
zyk francuski
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
I
II
II
III
1
2
3
4
5
C30
C30
C30
C30
C30
1
1
1
1
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
I
II
II
III
1
2
3
4
5
C18
C18
C18
C18
C18
1
1
1
1
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: kurs j
ę
zyka francuskiego w ramach szkoły
ś
redniej. sem.1- zaliczenie wst
ę
pnego testu kwalifikacyjnego; sem.2 – zaliczenie semestru 1
z j. francuski; sem.3 – zaliczenie sem.2; sem.4 – zaliczenie sem.3; sem.5 – zaliczenie sem.4.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: utrwalenie i rozwijanie nabytych umiej
ę
tno
ś
ci gramatyczno-
leksykalnych. Opanowanie swobodnej komunikacji i rozumienia ze słuchu oraz tekstów
pisanych z uwzgl
ę
dnieniem tekstów technicznych.
Metody dydaktyczne: metoda komunikacyjna oparta na realizacji prostych, jasno
okre
ś
lonych zada
ń
. Ró
ż
norodno
ść
i aktualno
ść
poruszanych tematów, odwoływanie si
ę
do
ś
wiadomego uczenia si
ę
i interaktywno
ś
ci.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: aktywne uczestnictwo w zaj
ę
ciach, sprawdziany
obejmuj
ą
ce realizowany materiał. Zadania domowe. Sprawozdanie z lektury.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia ocen uzyskanych w ci
ą
gu semestru.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Ć
wiczenia
Rozumienie i tworzenie prostych przekazów ustnych na tematy zwi
ą
zane z
ż
yciem
codziennym: szukanie mieszkania, zwiedzanie, zdobywanie i udzielanie informacji, turystyka,
ustalanie reguł, udzielanie rad, wydawanie polece
ń
, relacjonowanie do
ś
wiadcze
ń
i wydarze
ń
,
wyra
ż
anie przczyny, celu, w
ą
tpliwo
ś
ci i pewno
ś
ci, rozumienie prostych tekstów
informacyjnych tworzenie krótkich tekstów opisowych, rozumienie prostych materiałów
specjalistycznych Doskonalenie technik rozumienia oraz ró
ż
nych technik czytania. Materiał
gramatyczny: opanowanie podstawowych zagadnie
ń
gramatycznych: rzeczownik i jego
rodzajnik (articles définis, indéfnis, contractés et démonstratifs, les possessifs; pronoms
toniques et atones, féminin et pluriel des noms et adjectifs); czasownik i czasy opisuj
ą
ce
tera
ź
niejszo
ść
, przeszło
ść
i przyszło
ść
(présent, futur proche, futur simple, passé composé,
imparfait, impératif); conditionnel de politesse, conditionnel passé, zdania warunkowe,
promons et adjectifs idéfinis (personne, rien, même, assez, different), adverbes (trop, pas,
assez), wyra
ż
anie ilo
ś
ci (articles partitifs), konstrukcje „il faut”, „il y a”, tworzenie pyta
ń
,
zdania przecz
ą
ce, wyra
ż
anie przyczyny, celu, konsekwencji, porównania, nominalizacja,
strona bierna, complément objet direct et indirect.
Literatura podstawowa:
[1] „Campus 1 i 2” wydawnictwo: CLE International
[2] „Cahier d’exercices” 1 i 2 wydawnictwo: CLE International
Literatura uzupełniaj
ą
ca:
[1] „Français.com” méthode de français professionnel et des affaires. CLE International
[2] Teksty specjalistyczne zaczerpni
ę
te z Internetu – opracowania własne nauczyciela
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Mgr Maria Derejska
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Studium Praktycznej Nauki J
ę
zyków Obcych (O-3)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika I Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M003 - J
ę
zyk niemiecki
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
I
II
II
III
1
2
3
4
5
C30
C30
C30
C30
C30
1
1
1
1
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
I
II
II
III
1
2
3
4
5
C18
C18
C18
C18
C18
1
1
1
1
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: kurs j
ę
zyka niemieckiego w ramach szkoły
ś
redniej. sem.1- zaliczenie wst
ę
pnego testu kwalifikacyjnego; sem.2 – zaliczenie semestru
1 z j. niemiecki; sem.3 – zaliczenie sem.2; sem.4 – zaliczenie sem.3; sem.5 – zaliczenie
sem.4.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: rozwijanie umiej
ę
tno
ś
ci czytania i słuchania ze
zrozumieniem głównych w
ą
tków. Rozwijanie umiej
ę
tno
ś
ci wyra
ż
ania własnego zdania na
tematy znane. Uzyskanie takiego poziomu, aby student mógł swobodnie bra
ć
udział w
sytuacjach
ż
ycia codziennego. Czytanie tekstów na temat zdrowia, wygl
ą
du i diety.
Słuchanie komunikatów na lotnisku i w mie
ś
cie. Wypełnianie formularzy. Rozmowa
telefoniczna. Rezerwacja hotelu. Redagowanie prostych tekstów np.
ż
yciorys, przebieg
dnia, ulubione danie. Doskonalenie umiej
ę
tno
ś
ci skutecznego porozumiewania si
ę
w
ró
ż
nych sytuacjach. Budowanie umiej
ę
tno
ś
ci zrozumienia przekazu w tekstach
specjalistycznych. Porozumiewanie si
ę
w tematyce zwi
ą
zanej z kierunkiem studiów.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach, samodzielne przygotowanie i
prezentacja lektury.
Forma
i
warunki
zaliczenia
przedmiotu:
pozytywne
wyniki
sprawdzianów
przeprowadzanych w czasie semestru, obejmuj
ą
cych materiał gramatyczny oraz leksykalny
przerabiany na zaj
ę
ciach. Pozytywny wynik testu ko
ń
cowego. Aktywne uczestnictwo w
zaj
ę
ciach.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia wa
ż
ona z kolokwiów (0.7) i odpowiedzi (0.3).
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Ć
wiczenia
Czytanie prostych tekstów w prasie na tematy ogólne. Rozumienie ogłosze
ń
np.
mieszkaniowych lub o wyjazdach urlopowych. Rozumienie prostych komunikatów oraz
tworzenie prostych tekstów np. przedstawianie si
ę
, relacja z urlopu lub opis mieszkania.
Materiał gramatyczny: Utrwalanie znajomo
ś
ci struktur gramatycznych, uzyskanej w szkole,
czasy, strony, rekcja, szyk.
Czytanie tekstów na temat zdrowia, wygl
ą
du i diety. Słuchanie komunikatów na lotnisku i w
mie
ś
cie. Wypełnianie formularzy. Rozmowa telefoniczna. Rezerwacja hotelu. Redagowanie
prostych tekstów np.
ż
yciorys, przebieg dnia, ulubione danie.
Materiał gramatyczny: zdania podrz
ę
dne, rozszerzona przydawka, tryb przypuszczaj
ą
cy,
imiesłowy.
Praca z tekstami specjalistycznymi,
ć
wiczenie wypowiedzi na temat zwi
ą
zany z kierunkiem
studiów np. wymienianie zalet i wad, porównywanie oraz opisywanie.
Materiał gramatyczny:
ć
wiczenie struktur charakterystycznych dla tekstów fachowych:
strona bierna, rozszerzona przydawka, zdania warunkowe, rzeczowniki zło
ż
one.
Literatura podstawowa
[1] TANGRAM aktuell 2 ( L 1-4, 5-8). Max Hueber Verlag.
[2] Guzik D.: Alles digital. Textsammlung & Übungen. Wyd. PK, 2002.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] SAGE UND SCHREIBE. Ernest Klett International.
[2] Klipp und Klar. Ernst Klett International.
[3] Materiały własne nauczyciela.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Mgr Dariusz Guzik
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Studium Praktycznej Nauki J
ę
zyków Obcych (O-3)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M003 - J
ę
zyk rosyjski
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
I
II
II
III
1
2
3
4
5
C30
C30
C30
C30
C30
1
1
1
1
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
I
II
II
III
1
2
3
4
5
C18
C18
C18
C18
C18
1
1
1
1
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: dla semestrów 2, 3, 4, 5 uzyskanie
zaliczenia z poprzedniego semestru nauki j
ę
zyka
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: rozszerzenie i utrwalenie materiału gramatyczno-
leksykalnego. Opanowanie swobodnej komunikacji i rozumienia ze słuchu oraz tekstów
pisanych z uwzgl
ę
dnieniem tekstów technicznych.
Metody dydaktyczne:
ć
wiczenia praktyczne; metody: podaj
ą
ca, problemowa, eksponuj
ą
ca,
praktyczna. (Czytanie tekstów,
ć
wiczenia gramatyczno-ortograficzne,
ć
wiczenia leksykalne,
wypowiedzi ustne i pisemne (twórcze i odtwórcze),
ć
wiczenie rozumienia ze słuchu)
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie testów i lektur (samodzielne
opracowanie 4 tekstów oryginalnych – semestry 2, 3, 4), zaliczanie prac cz
ą
stkowych w
czasie trwania lektoratu, aktywny udział w zaj
ę
ciach, obecno
ść
.
Ocena ko
ń
cowa: pozytywne oceny z w/w.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Ć
wiczenia
Stopniowe rozszerzenie materiału gramatycznego w zakresie tworzenia pyta
ń
, u
ż
ywania
czasów do opisywania przeszło
ś
ci, tera
ź
niejszo
ś
ci i przyszło
ś
ci. Wykorzystywanie ró
ż
nych
form strony biernej, mowy zale
ż
nej. Materiał leksykalny w oparciu o tematy dotycz
ą
ce cech
osobowo
ś
ci, uczu
ć
, transportu, umiej
ę
tno
ść
opisania najbli
ż
szego otoczenia i wypowiadania
si
ę
na temat codziennych problemów etc. Okre
ś
lanie znaczenia słów w kontek
ś
cie,
rozpoznawanie słów cz
ę
sto mylonych, poznanie kolokacji. Przygotowanie do samodzielnego
czytania tekstów oryginalnych ze zrozumieniem, rozwini
ę
cie słownictwa specjalistycznego w
oparciu o teksty techniczne i wykorzystywanie go w konwersacji, prezentacji itp.
Literatura podstawowa
[1] Granatowska H., Danecka I.:
Как
дела
1, 2, 3. Warszawa 2007.
[2] Pado A.: Start.ru 1. Warszawa 2006.
[3] Pado A.: Start.ru 2. Warszawa 2006.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Dziewanowska D.:
Грамматика
без
проблем
. Warszawa 2005.
[2] Teksty specjalistyczne – wybór z aktualnych artykułów z Internetu.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Mgr Dorota Duchnowska
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Studium Praktycznej Nauki J
ę
zyków Obcych (O-3)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M003 - J
ę
zyk włoski
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
I
II
II
III
1
2
3
4
5
C30
C30
C30
C30
C30
1
1
1
1
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
I
II
II
III
1
2
3
4
5
C18
C18
C18
C18
C18
1
1
1
1
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: dla semestrów 2, 3, 4 uzyskanie zaliczenia
z poprzedniego semestru nauki j
ę
zyka.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: rozszerzenie i utrwalenie nabytych umiej
ę
tno
ś
ci leksykalno –
gramatycznych. Rozwijanie umiej
ę
tno
ś
ci czytania i słuchania ze zrozumieniem głównej tre
ś
ci
lektury. Doskonalenie umiej
ę
tno
ś
ci swobodnego wyra
ż
ania si
ę
w sytuacjach
ż
ycia
codziennego. Wyra
ż
anie własnego zdania, akceptacji, odmowy. Rozumienie komunikatów
przy korzystaniu z ró
ż
nego rodzaju transportu (lotnisko, dworzec), rozmowa telefoniczna,
rezerwacja hotelu, wynaj
ę
cie mieszkania, zakupy. Rozkład dnia – obowi
ą
zki, zamówienie
posiłku itp. Rozumienie tekstów pisanych (formularz, deklaracja, email) oraz prostych
tekstów technicznych.
Metody dydaktyczne: metoda komunikacyjna, czytanie tekstów,
ć
wiczenia utrwalaj
ą
ce,
wypowiedzi ustne i pisemne. Rozumienie ze słuchu. Aktywny udział w zaj
ę
ciach. Prezentacja
lektury.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie testów
ś
ródsemestralnych, testu
ko
ń
cowego. Pozytywne oceny z zada
ń
domowych. Aktywne uczestnictwo w zaj
ę
ciach.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z
ć
wicze
ń
.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Ć
wiczenia
Umiej
ę
tno
ść
przedstawienia si
ę
(CV), rozumienie ogłosze
ń
w prasie (wynajem i sprzeda
ż
mieszkania, oferty pracy, wypoczynku, taniego transportu itp.) Wypowiadanie si
ę
na temat
codziennych problemów, zaj
ęć
, wyra
ż
anie w
ą
tpliwo
ś
ci, okre
ś
lanie celu, przyczyny.
Udzielanie i uzyskiwanie niezb
ę
dnych informacji. Rozumienie i redakcja prostych tekstów
specjalistycznych.
Literatura podstawowa
Wybrane teksty,
ć
wiczenia z podr
ę
czników j
ę
zyka włoskiego dla cudzoziemców.
K. Katerinov – „Bravo”
A. Chiuchiu – „In Italiano”
A. Mazzetti – „Qui Italia”
Literatura uzupełniaj
ą
ca
G. Favaro – „Insieme”
Prasa, nagrania, Internet.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Mgr El
ż
bieta Han-Wierci
ń
ska
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Studium Praktycznej Nauki J
ę
zyków Obcych (O-3)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M101 - Matematyka
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
I
1
2
W60 + C30
W30 + C30
9
6
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
I
1
2
W45 + C30
W30 + C15
9
6
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: matematyka szkolna, poziom rozszerzony.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: umiej
ę
tno
ść
zastosowania aparatu matematycznego do opisu
zagadnie
ń
mechanicznych i procesów technologicznych.
Metody dydaktyczne: wykład,
ć
wiczenia audytoryjne, samodzielne opanowanie cz
ęś
ci
tre
ś
ci programowych wskazanych przez wykładowc
ę
.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: kolokwia z
ć
wicze
ń
, egzamin na zako
ń
czenie
ka
ż
dego semestru.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z egzaminu
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Ci
ą
gi liczbowe: definicja granicy, twierdzenia o granicach, granice specjalne. Szeregi
liczbowe: definicja szeregu liczbowego, zbie
ż
no
ść
, warunek konieczny zbie
ż
no
ś
ci, kryteria
zbie
ż
no
ś
ci. Geometria analityczna: działania na wektorach (dodawanie, odejmowanie,
mno
ż
enie przez liczb
ę
, iloczyn skalarny, iloczyn wektorowy, iloczyn mieszany), równanie
parametryczne prostej, odległo
ść
punktu od prostej, odległo
ść
dwóch prostych, równanie
ogólne i parametryczne płaszczyzny, równanie kraw
ę
dziowe prostej, odległo
ść
punktu od
płaszczyzny, wzajemne poło
ż
enie prostej i płaszczyzny. Granica i ci
ą
gło
ść
funkcji jednej
zmiennej: definicja granicy, twierdzenia o granicy, definicja ci
ą
gło
ś
ci, twierdzenia o ci
ą
gło
ś
ci,
granice specjalne, własno
ś
ci funkcji ci
ą
głej. Rachunek ró
ż
niczkowy funkcji jednej zmiennej:
definicja ilorazu ró
ż
nicowego, definicja pochodnej, interpretacja geometryczna i fizyczna
pochodnej, pochodne funkcji elementarnych, funkcja odwrotna, funkcje cyklometryczne,
funkcja zło
ż
ona, twierdzenia o ró
ż
niczkowaniu, twierdzenie Rolle’a, twierdzenie Lagrange’a,
twierdzenie Cauchy’ego, reguła de l’Hospitala, twierdzenie Taylora. Badanie przebiegu
zmienno
ś
ci funkcji: monotoniczno
ść
, ekstrema, wypukło
ść
, punkty przegi
ę
cia, asymptoty.
Liczby zespolone: definicja, działania na liczbach zespolonych. Macierze i wyznaczniki:
definicja i działania na macierzach, definicja i własno
ś
ci wyznaczników, rz
ą
d macierzy,
macierz odwrotna. Układy równa
ń
liniowych, twierdzenie Cramera, twierdzenie Kroneckera-
Capellego. Elementy rachunku tensorowego. Całka nieoznaczona: definicja i metody
całkowania. Całka oznaczona: twierdzenia, zastosowanie całki oznaczonej, całka
niewła
ś
ciwa. Rachunek ró
ż
niczkowy funkcji wielu zmiennych: granica, pochodna
kierunkowa, pochodne cz
ą
stkowe, ró
ż
niczka, ekstrema, równania powierzchni II stopnia.
Całki podwójne i potrójne: definicja, własno
ś
ci, twierdzenie o iteracji, twierdzenie o zmianie
zmiennych. Równania ró
ż
niczkowe zwyczajne: równania ró
ż
niczkowe I rz
ę
du, o zmiennych
rozdzielonych, zupełne, liniowe, równania ró
ż
niczkowe wy
ż
szych rz
ę
dów o stałych
współczynnikach, metoda przewidywa
ń
i uzmienniania stałych. Szeregi funkcyjne: ci
ą
g
funkcyjny, szereg funkcyjny, kryterium Weierstrassa, szereg pot
ę
gowy, promie
ń
zbie
ż
no
ś
ci
szeregu pot
ę
gowego, rozwijanie funkcji w szereg pot
ę
gowy, zastosowanie szeregów
pot
ę
gowych, szereg Fouriera. Równania ró
ż
niczkowe cz
ą
stkowe (informacyjnie). Statystyka
matematyczna (informacyjnie).
Ć
wiczenia
Obliczanie granic ci
ą
gów liczbowych. Badanie zbie
ż
no
ś
ci szeregów liczbowych.
Rozwi
ą
zywanie zada
ń
z geometrii analitycznej. Obliczanie granic funkcji jednej zmiennej i
badanie ci
ą
gło
ś
ci funkcji jednej zmiennej. Obliczanie pochodnych funkcji jednej zmiennej.
Badanie przebiegu zmienno
ś
ci funkcji. Rozwi
ą
zywanie zada
ń
na temat liczb zespolonych
oraz na temat macierzy i wyznaczników. Rozwi
ą
zywanie układów równa
ń
liniowych za
pomoc
ą
twierdzenia Cramera i Kroneckera-Capellego. Rozwi
ą
zywanie zada
ń
z rachunku
tensorowego. Obliczanie całek nieoznaczonych i oznaczonych (w tym niewła
ś
ciwych) z
funkcji jednej zmiennej. Rozwi
ą
zywanie zada
ń
na temat rachunku ró
ż
niczkowego funkcji
wielu zmiennych. Praktyczne liczenie całek podwójnych i potrójnych. Rozwi
ą
zywanie równa
ń
ró
ż
niczkowych zwyczajnych. Rozwi
ą
zywanie zada
ń
na temat ci
ą
gów i szeregów funkcyjnych
w tym szeregów pot
ę
gowych i Fouriera. Rozwi
ą
zywanie zada
ń
na temat równa
ń
ró
ż
niczkowych cz
ą
stkowych (informacyjnie) i na temat statystyki matematycznej
(informacyjnie).
Literatura podstawowa
[1] Bochenek J., Winiarska T., Matematyka, cz. I, wyd. PK, Kraków 2007.
[2] Donald A. McQuarrie , Matematyka dla przyrodników i in
ż
ynierów. T. 1-3, Wydawnictwo
Naukowe PWN 2005.
[3] Krysicki Włodzimierz, Włodarski Lech, Analiza matematyczna w zadaniach. Cz
ęść
I-II,
Wydawnictwo Naukowe PWN 2007.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Igor N. Bronsztejn, Konstantin A. Siemiendiajew, Gerhard Musiol, Heiner Mühlig,
Nowoczesne kompendium matematyki, Wydawnictwo Naukowe PWN 2007.
[2] Stankiewicz Włodzimierz, Zadania z matematyki dla wy
ż
szych uczelni technicznych,
Cz
ęść
A i B, Wydawnictwo Naukowe PWN 2009.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. Ludwik Byszewski, prof. PK
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Matematyki (F-2)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M102 - Fizyka
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
2
W30 + C15 + L15
6
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
2
W30 + C15 + L15
8
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Matematyka”
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: celem przedmiotu jest przedstawienie podstawowych zjawisk i
procesów fizycznych oraz wskazanie ich zastosowa
ń
w technice. Zapoznanie z metodami
do
ś
wiadczanymi fizyki, technikami pomiarowymi oraz nowoczesn
ą
aparatur
ą
pomiarow
ą
.
Nabycie umiej
ę
tno
ś
ci opracowywania danych eksperymentalnych oraz tworzenie podstawy
dla przedmiotów kierunkowych.
Metody dydaktyczne: wykłady z poł
ą
czone z prezentacjami mutimedialnymi oraz pokazami
fizycznymi,
ć
wiczenia audytoryjne oraz samodzielne wykonanie
ć
wicze
ń
laboratoryjnych wraz
z opracowaniem sprawozda
ń
.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie
ć
wicze
ń
audytoryjnych i
ć
wicze
ń
laboratoryjnych, zdanie egzaminu.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z egzaminu
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Oddziaływania fundamentalne. Cz
ą
stki elementarne. Pr
ę
dko
ść
i przyspieszenie. Zasady
dynamiki Newtona. Transformacja Galileusza. Zasada wzgl
ę
dno
ś
ci Galileusza. Praca.
Energia potencjalna. Siły zachowawcze i rozpraszaj
ą
ce. Układ punktów materialnych. Zasady
zachowania energii mechanicznej, p
ę
du, momentu p
ę
du, energii. Postulaty Einsteina.
Wzgl
ę
dno
ść
równoczesno
ś
ci. Transformacja Lorentza. Skrócenie Lorentza. Dylatacja czasu.
Składanie pr
ę
dko
ś
ci. Równania ruchu. Praca i energia kinetyczna. Zwi
ą
zek masy z energi
ą
.
Energia wi
ą
zania j
ą
dra atomowego. Otrzymywanie energii j
ą
drowej. Nat
ęż
enie pr
ą
du
elektrycznego i ładunek elektryczny. Pole elektryczne. Prawo Coulomba. Zasada
superpozycji. Prawo Gaussa. Pole elektrostatyczne, potencjał. Pole magnetyczne. Siła
Lorentza. Zjawisko Halla. Prawo Gaussa dla magnetyzmu. Prawo Biota – Savarta. Własno
ś
ci
magnetyczne ciał. Indukcja elektromagnetyczna. Prawo indukcji Faradaya. Prawo Ampère’a.
Równania Maxwella. Fale elektromagnetyczne; zastosowania. Zjawisko Dopplera. Optyka
geometryczna. Zasada Huygensa. Fale harmoniczne. Optyka fizyczna. Podstawy akustyki.
Promieniowanie cieplne. Zjawisko fotoelektryczne. Fale materii. Dualizm korpuskularno-
falowy. Zasada nieokre
ś
lono
ś
ci Heisenberga. Poziomy energetyczne atomu. Spin. Liczby
kwantowe. Zakaz Pauliego. Fizyka laserów. Struktura krystaliczna i elementy krystalografii.
Elektrony swobodne w metalach. Przewodnictwo elektryczne metali i półprzewodników.
Ć
wiczenia
Zastosowanie
wektorów.
Dynamika
układu
punktów
materialnych.
Ruch cz
ą
stki
relatywistycznej pod wpływem stałej siły. Zasady zachowania p
ę
du i energii w mechanice
klasycznej i relatywistycznej. Proste zagadnienia elektrostatyki i magnetostatyki.
Zastosowanie równania Schrödingera do prostych zagadnie
ń
mechaniki kwantowej.
Laboratoria
Pomiar przyspieszenia ziemskiego. Drgania harmoniczne tłumione. Pomiar modułu Younga.
Pomiar g
ę
sto
ś
ci. Pomiar oporu elektrycznego. Tensometr oporowy. Pomiar lepko
ś
ci cieczy.
Pomiar współczynnika przewodnictwa cieplnego. Badanie pola elektrycznego. Oscyloskop
katodowy. Spektroskop pryzmatyczny. Polaryzacja
ś
wiatła. Siatka dyfrakcyjna. Fotokomórka.
Literatura podstawowa
[1] Sawieliew I. W.: Kurs fizyki 1, 2, 3 PWN
[2] Januszajtis A.: Fizyka dla politechnik 1, 2, 3, PWN
[3] Halliday D., Resnick R., Walke J.: r Podstawy fizyki 1 – 5, PWN
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Massalski J., Massalska M.: Fizyka dla in
ż
ynierów, cz. I i II, WNT
[2] Ole
ś
B. i Duraj M.: (red.),
Ć
wiczenia laboratoryjne z fizyki, wyd. PK
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr Andrzej Fory
ś
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Fizyki (F-1)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M103 - Mechanika ogólna
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
Stacjonarne – I stopie
ń
I
II
2
3
W30 + C15
W30 + C30
4
6
Niestacjonarne – I stopie
ń
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
II
2
3
W18 + C9
W18 + C18
4
6
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: analiza matematyczna, geometria
analityczna, fizyka.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zdobycie podstawowych wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci z zakresu
statyki, kinematyki i dynamiki układu punktów materialnych i bryły sztywnej
Metody dydaktyczne: obecno
ść
na wykładach, aktywny udział w
ć
wiczeniach.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie
ć
wicze
ń
na podstawie kartkówek,
zdanie cz
ęś
ci teoretycznej i zadaniowej egzaminu pisemnego.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia wa
ż
ona z cz
ęś
ci teoretycznej i zadaniowej egzaminu
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Redukcja dowolnego przestrzennego układu sił, niezmienniki redukcji, równanie osi
centralnej. Reakcje wi
ę
zów. Równowaga dowolnego płaskiego i przestrzennego układu sił.
Równowaga układów płaskich z udziałem sił tarcia
ś
lizgowego i tocznego. Metoda
równowa
ż
enia w
ę
złów i metoda Rittera rozwi
ą
zywania kratownic płaskich. Tarcie ci
ę
gien,
wzór Eulera. Kinematyka punktu we współrz
ę
dnych kartezja
ń
skich, cylindrycznych,
naturalnych i krzywoliniowych. Ruch wzgl
ę
dny, przyspieszenie Coriolisa. Kinematyka bryły
sztywnej: wyznaczanie toru oraz obliczanie pr
ę
dko
ś
ci i przyspiesze
ń
punktu bryły w ruchu
obrotowym, płaskim i kulistym. Dynamika punktu materialnego i układu punktów
materialnych: prawa Newtona, zasada d’Alemberta, równania ró
ż
niczkowe ruchu punktu
materialnego, praca i moc siły, potencjalne pole sił, twierdzenia o p
ę
dzie, kr
ę
cie
i równowarto
ś
ci energii kinetycznej i pracy dla punktu i układu punktów materialnych.
Elementy teorii drga
ń
. Podstawowe poj
ę
cia geometrii mas:
ś
rodek masy, momenty
bezwładno
ś
ci, momenty dewiacji, twierdzenie Huyghensa-Steinera, promie
ń
bezwładno
ś
ci,
główne osie bezwładno
ś
ci. Twierdzenie o ruchu
ś
rodka masy. Dynamika bryły i układu brył:
energia kinetyczna, kr
ę
t i praca sił działaj
ą
cych na brył
ę
w ruchu ogólnym. Rownania
dynamiczne ruchu bryły w ruchu obrotowym i płaskim. Twierdzenie o równowarto
ś
ci energii
kinetycznej i pracy, równania ró
ż
niczkowe układu brył w ruchu post
ę
powym, obrotowym i
płaskim, równania wi
ę
zów. Reakcje dynamiczne w ruchu obrotowym bryły wokół stałej osi.
Dynamika ruchu kulistego bryły. Elementy teorii zderze
ń
.
Ć
wiczenia
Statyka: 1) redukowanie układów sił do najprostszej postaci, 2) Umiej
ę
tno
ść
wyznaczania
warunków równowagi statycznej dla układów płaskich i przestrzennych bez i z
uwzgl
ę
dnieniem tarcia. Kinematyka punktu: 1) wyznaczanie równa
ń
ruchu i równania toru
wybranego punktu, obliczanie pr
ę
dko
ś
ci, przyspieszenia stycznego, całkowitego i
normalnego punktu oraz promienia krzywizny toru. 2) obliczanie pr
ę
dko
ś
ci bezwzgl
ę
dnej,
przyspieszenia Coriolisa oraz przyspieszenia bezwgl
ę
dnego punktu w ruchu zło
ż
onym.
Kinematyka bryły sztywnej: 1) obliczanie pr
ę
dko
ś
ci k
ą
towej i przyspieszenia k
ą
towego brył w
ruchu obrotowym 2) wyznaczanie toru oraz obliczanie pr
ę
dko
ś
ci i przyspiesze
ń
punktu bryły
w ruchu płaskim, umiej
ę
tno
ść
wyznaczania chwilowego
ś
rodka obrotu i chwilowego
ś
rodka
przyspiesze
ń
, 3) k
ą
ty Eulera, obliczanie chwilowej pr
ę
dko
ś
ci k
ą
towej oraz przyspieszenia
k
ą
towego bryły w ruchu kulistym, pr
ę
dko
ść
i przyspieszenie dowolnego punktu bryły w ruchu
kulistym. Dynamika punktu materialnego: 1) układanie i całkowanie równa
ń
ró
ż
niczkowych
ruchu punktu, 2) rozwi
ą
zywanie zada
ń
ruchu punktu nieswobodnego na podstawie równa
ń
ró
ż
niczkowych oraz twierdzenia o równowarto
ś
ci energii kinetycznej i pracy. Dynamika
układu punktów materialnych: 1) równania ró
ż
niczkowe ruchu układu punktów 2) aplikacja
twierdzenia o ruchu
ś
rodka masy do rozwi
ą
zywania zada
ń
. Dynamika bryły i układu brył: 1)
równania ró
ż
niczkowe bryły w ruchu obrotowym, płaskim i kulistym 2) wyznaczanie ruchu i sił
wewn
ę
trznych w układach zło
ż
onych z kilku brył, 3) obliczanie reakcji dynamicznych bryły w
ruchu obrotowym.
Literatura podstawowa
[1] Nizioł J.: Metodyka rozwi
ą
zywania zada
ń
z mechaniki, Wydawnictwo Naukowo
Techniczne , Warszawa 2002.
[2] Leyko, J., Mechanika ogólna, PWN Warszawa, 2001
[3] Misiak J., Mechanika ogólna t.1 Statyka i kinematyka, WNT 2005, Mechanika ogólna t.2
Dynamika pod. Akademicki, WNT 2004
[4] Misiak J. „Zadania z Mechaniki Ogólnej”, Cz.1 – 3, Warszawa, WNT, Cz.1 1997, Cz.2 i 3,
1999
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[2] Rubinowicz, W., Królikowski, W., Mechanika teoretyczna, PWN Warszawa, 1967
[3] Beer,F.B.and E. Russel Johnston Jr, Vector Mechanics for Engineers, STATICS &
DYNAMICS fourth edition, McGraw Hill Book Company, Inc 1984
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Marek A. Ksi
ąż
ek
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Mechaniki Stosowanej (M-1)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M104 – Wytrzymało
ść
materiałów
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
II
II
3
4
W30 + C30
W30 + L30 + P30
5
8
Niestacjonarne – I stopie
ń
II
II
3
4
W18 + C18
W18 + L18 + P18
5
8
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Matematyka”, „Mechanika ogólna”.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zdobycie przez studentów wiedzy dotycz
ą
cej analizy
wytrzymało
ś
ciowej konstrukcji i metod analizy konstrukcji oraz metod do
ś
wiadczalnych
badania materiałów i konstrukcji.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w wykładach, w
ć
wiczeniach, w projektach i w
zaj
ę
ciach laboratoryjnych, opracowanie sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych, samodzielne
wykonanie projektów i ich prezentacja.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zliczenie
ć
wicze
ń
na podstawie sprawdzianów,
zaliczenie laboratoriów na podstawie sprawozda
ń
i kartkówek, zaliczenie projektów na
podstawie wykonanych samodzielnie projektów i ich zreferowania oraz sprawdzianów,
zdanie egzaminu po ka
ż
dym semestrze.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia wa
ż
ona z zaliczenia z
ć
wicze
ń
i z egzaminu (sem.3),
ś
rednia
wa
ż
ona z zaliczenia z laboratoriów, z projektów i z egzaminu (sem.4).
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Ogólne zało
ż
enia wytrzymało
ś
ci materiałów. Zasada zesztywnienia, zasada superpozycji.
Schematyzacja elementów konstrukcyjnych. Uogólnione siły zewn
ę
trzne i wewn
ę
trzne w
pr
ę
tach i układach pr
ę
towych, twierdzenie Schwedlera-
ś
urawskiego. Definicja napr
ęż
enia,
przemieszczenia, odkształcenia. Szczeble analizy wytrzymało
ś
ciowej. Podstawowe próby
wytrzymało
ś
ciowe, schematyzacja wykresu rozci
ą
gania, modele fizyczne materiału
spr
ęż
ystego, spr
ęż
ysto-plastycznego, reologicznego. Warunek bezpiecze
ń
stwa, warunek
sztywno
ś
ci. Jednowymiarowe rozci
ą
ganie i
ś
ciskanie: napr
ęż
enia, odkształcenia,
przemieszczenia, warunek bezpiecze
ń
stwa, warunek sztywno
ś
ci, energia odkształcenia
spr
ęż
ystego. No
ś
no
ść
spr
ęż
ysta i graniczna pr
ę
tów. Czyste
ś
cinanie i
ś
ci
ę
cie techniczne.
Spr
ęż
yste
skr
ę
canie
pr
ę
tów
o
przekroju
kołowym:
napr
ęż
enia,
odkształcenia,
przemieszczenia, warunek bezpiecze
ń
stwa i warunek sztywno
ś
ci, energia odkształcenia
spr
ęż
ystego. Skr
ę
canie spr
ęż
ysto-plastyczne pr
ę
tów kołowych, napr
ęż
enia i odkształcenia
resztkowe, no
ś
no
ść
graniczna pr
ę
ta skr
ę
canego. Zginanie pr
ę
tów prostych w zakresie
spr
ęż
ystym: napr
ęż
enia, odkształcenia, równanie ró
ż
niczkowe linii ugi
ę
cia belki, warunek
bezpiecze
ń
stwa, warunek sztywno
ś
ci, energia odkształcenia spr
ęż
ystego. Spr
ęż
ysto-
plastyczne zginanie belek, odkształcenia resztkowe, no
ś
no
ść
graniczna przekroju belki
zginanej. Energia odkształce
ń
układów spr
ęż
ystych oraz podstawowe twierdzenia o energii
spr
ęż
ystej. Energetyczna metoda wyznaczania przemieszcze
ń
w układach spr
ęż
ystych.
Zagadnienia statycznie niewyznaczalne. Metody rozwi
ą
zywania układów statycznie
niewyznaczalnych: metoda ci
ą
gło
ś
ci przemieszcze
ń
, metoda superpozycji, metoda
energetyczna, metoda sił, metoda przemieszcze
ń
. No
ś
no
ść
graniczna układów statycznie
niewyznaczalnych. Stateczno
ść
pr
ę
tów
ś
ciskanych. Zagadnienie Eulera. Wyboczenie
niespr
ęż
yste. Metody przybli
ż
one wyznaczania obci
ąż
e
ń
krytycznych pr
ę
tów. Zginanie
uko
ś
ne. Zginanie pr
ę
tów z udziałem siły podłu
ż
nej. Pr
ę
ty zakrzywione. Podstawy teorii
spr
ęż
ysto
ś
ci: teoria stanu napr
ęż
enia, teoria stanu odkształcenia, zwi
ą
zki fizyczne.
Spr
ęż
yste skr
ę
canie pr
ę
tów o dowolnym przekroju: zagadnienie de Saint Venanta, analogia
błonowa Prandtla. Wyt
ęż
enie materiału. Hipotezy wyt
ęż
eniowe. Wytrzymało
ść
zło
ż
ona:
zginanie ze skr
ę
caniem, skr
ę
canie z udziałem siły podłu
ż
nej, zginanie ze
ś
cinaniem. Powłoki
obrotowo symetryczne w stanie błonowym. Spr
ęż
yste cylindry grubo
ś
cienne: zagadnienie
Lame’go, cylindry wielowarstwowe, napr
ęż
enia termiczne. Spr
ęż
yste tarcze wiruj
ą
ce i
obci
ąż
one termicznie. Podstawy teorii płyt kołowo-symetrycznych. Obci
ąż
enia udarowe.
Ć
wiczenia
Momenty geometryczne figur płaskich. Sił wewn
ę
trzne w pr
ę
tach i układach pr
ę
towych,
twierdzenie Schwedlera-
ś
urawskiego. Jednowymiarowe rozci
ą
ganie i
ś
ciskanie: obliczenia
wytrzymało
ś
ciowe i wymiarowanie pr
ę
tów.
Ś
ci
ę
cie techniczne. Skr
ę
canie pr
ę
tów kołowych:
obliczenia wytrzymało
ś
ciowe i wymiarowanie pr
ę
tów. Skr
ę
canie spr
ęż
ysto-plastyczne,
no
ś
no
ść
graniczna pr
ę
ta skr
ę
canego. Zginanie pr
ę
tów prostych w zakresie spr
ęż
ystym:
obliczenia wytrzymało
ś
ciowe i wymiarowanie pr
ę
tów w zakresie spr
ęż
ystym, równanie
ró
ż
niczkowe linii ugi
ę
cia belki w zakresie spr
ęż
ystym. Belki spr
ęż
ysto-plastyczne:
obci
ąż
anie, odci
ąż
anie. no
ś
no
ść
graniczna przekroju belki. Energetyczna metoda
wyznaczania przemieszcze
ń
w układach spr
ęż
ystych. Problemy statycznie niewyznaczalne:
metoda ci
ą
gło
ś
ci przemieszcze
ń
, metoda superpozycji, metoda energetyczna.
Laboratoria
Statyczna próba rozci
ą
gania metali. Statyczna próba
ś
ciskania metali. Badanie własno
ś
ci
udarowych i dynamicznych metali; wyznaczenie współczynnika dynamicznego obci
ąż
e
ń
.
Zagadnienie napr
ęż
e
ń
kontaktowych i pomiary twardo
ś
ci. Badanie własno
ś
ci reologicznych
materiałów polimerowych. Do
ś
wiadczalna weryfikacja teorii zginania pr
ę
tów prostych oraz
teorii skr
ę
cania pr
ę
tów o przekrojach kołowo-symetrycznych. Wytrzymało
ść
zło
ż
ona:
do
ś
wiadczalna weryfikacja rozkładów odkształce
ń
i napr
ęż
e
ń
w zło
ż
onym stanie zginania ze
skr
ę
ceniem pr
ę
tów o przekroju kołowo-symetrycznym. Do
ś
wiadczalna weryfikacja teorii
stateczno
ś
ci pr
ę
tów i układów pr
ę
towych. Zastosowanie metody tensometrii elektrooporowej
do pomiaru odkształce
ń
w konstrukcjach. Zastosowanie metody tensometrycznej w
pomiarach
dynamicznych.
Metoda
trepanacji
otworowej.
Badanie
wytrzymało
ś
ci
zm
ę
czeniowej metali. Metoda elastooptyczna w analizie płaskiego stanu napr
ęż
enia. Metoda
sko
ś
nego prze
ś
wietlania. Badanie odporno
ś
ci na kruche p
ę
kanie: podstawy mechaniki
p
ę
kania, kryteria odporno
ś
ci na p
ę
kanie, do
ś
wiadczalne wyznaczenie całki Rice’a oraz
obliczenie współczynnika intensywno
ś
ci napr
ęż
e
ń
dla materiału kruchego i krucho-
ci
ą
gliwego.
Projekty
Projekty indywidualne studentów z zagadnie
ń
: no
ś
no
ść
graniczna belek statycznie
niewyznaczalnych, metoda Maxwella-Mohra obliczania przemieszcze
ń
, metoda sił,
stateczno
ść
pr
ę
tów, zginanie uko
ś
ne, zginanie pr
ę
tów z udziałem siły podłu
ż
nej i pr
ę
ty
zakrzywione, podstawy teorii spr
ęż
ysto
ś
ci, spr
ęż
yste skr
ę
canie pr
ę
tów o dowolnym
przekroju, wytrzymało
ść
zło
ż
ona, powłoki obrotowo symetryczne w stanie błonowym,
spr
ęż
yste cylindry grubo
ś
cienne, tarcze wiruj
ą
ce w zakresie spr
ęż
ystym, płyty kołowo-
symetryczne.
Literatura podstawowa
[1] Walczak J.: Wytrzymało
ść
materiałów oraz podstawy teorii spr
ęż
ysto
ś
ci i plastyczno
ś
ci.
PWN, W-wa 1977.
[2] Krzy
ś
W.,
ś
yczkowski M.: Spr
ęż
ysto
ść
i plastyczno
ść
, wybór zada
ń
i przykładów. PWN,
W-wa 1962.
[3] Cegielski E.: Wytrzymało
ść
materiałów. Teoria, przykłady, zadania. Tom 1 i 2, Wyd. PK.,
Kraków 2002 i 2006.
[4] Dyl
ą
g Z., Jakubowicz A., Orło
ś
Z.: Wytrzymało
ść
materiałów, tom 1, 2, WNT, 2007, 2009.
[5] Mazurkiewicz S.: Laboratorium z wytrzymało
ś
ci materiałów. Wyd. PK, Kraków 1977.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] B
ą
k R., Burczy
ń
ski T.: Wytrzymało
ść
materiałów z elementami uj
ę
cia komputerowego.
WNT, W-wa 2001.
[2] Orło
ś
Z. (pod red.): Do
ś
wiadczalna analiza napr
ęż
e
ń
i odkształce
ń
, PWN, W-wa 1977.
[3] Niezgodzi
ń
ski M.E., Niezgodzi
ń
ski T.: Wzory, wykresy i tablice wytrzymało
ś
ciowe, PWN,
W-wa 1973.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Jacek Kru
ż
elecki
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Mechaniki Stosowanej (M-1)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M105 – Mechanika płynów
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
II
4
W15 + C15 + L15
5
Niestacjonarne – I stopie
ń
II
4
W9 + C9 + L9
5
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: Matematyka, Fizyka
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z podstawowymi prawami i równaniami
rz
ą
dz
ą
cymi ruchem płynów, w sposób umo
ż
liwiaj
ą
cy zorientowaniu si
ę
w całokształcie
zagadnie
ń
przepływowych, maj
ą
cych znaczenie dla in
ż
yniera. Zdobycie podstawowej wiedzy
teoretycznej niezb
ę
dnej przy badaniu i modelowaniu ruchu płynów oraz projektowanie
zło
ż
onych zjawisk przepływowych, zachodz
ą
cych w rozmaitego rodzaju maszynach i
urz
ą
dzeniach.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w wykładach
ć
wiczeniach. Samodzielne
rozwi
ą
zywanie zada
ń
, samodzielne wykonanie
ć
wicze
ń
laboratoryjnych oraz sporz
ą
dzenie
sprawozda
ń
.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów na podstawie kartkówek i
sprawozda
ń
. Zaliczenie
ć
wicze
ń
na podstawie kartkówek i odpowiedzi. Egzamin pisemny.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia wa
ż
ona ocen z laboratorium (0, 3),
ć
wicze
ń
(0, 3) i egzaminu
(0.4).
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Podstawowe poj
ę
cia i definicje. Makroskopowe własno
ś
ci płynów. Wyidealizowane modele
płynu. Siły działaj
ą
ce na płyn. Statyka płynów. Twierdzenie Eulera. Równania ró
ż
niczkowe
równowagi płynu. Równowaga wzgl
ę
dna cieczy. Równowaga cieczy w jednorodnym polu
grawitacyjnym ziemskim. Prawo Pascala. Napór cieczy na powierzchnie płaskie
i zakrzywione. Wypór hydrostatyczny. Stateczno
ść
pływania ciał całkowicie i cz
ęś
ciowo
zanurzonych w cieczy, metacentrum. Kinematyka płynów. Tor elementu płynu. Linia pr
ą
du.
Równanie ci
ą
gło
ś
ci. Obj
ę
to
ś
ciowe i masowe nat
ęż
enie przepływu płynu. Równania
ró
ż
niczkowe ruchu płynu doskonałego. Równanie Bernoulliego. Ustalony i nieustalony
wypływ cieczy ze zbiornika przez mały otwór. Klasyczne do
ś
wiadczenie Reynoldsa.
Przepływy laminarne i turbulentne. Równania Naviera-Stokesa.
Ć
wiczenia
Równania równowagi Eulera - Całkowanie równa
ń
. Równowaga wzgl
ę
dna i bezwzgl
ę
dna w
potencjalnym polu sił masowych. Napór cieczy na powierzchnie płaskie i zakrzywione.
Wypór hydrostatyczny, prawo Archimedesa. Stateczno
ść
pływania ciał całkowicie
zanurzonych w cieczy. Stateczno
ść
pływania ciał cz
ęś
ciowo wynurzonych z cieczy –
metacentrum. Przykłady płaskich ruchów potencjalnych. Jednowymiarowe przepływy płynu
doskonałego. Zastosowania równania Bernoulliego. Wypływ cieczy ze zbiorników. Przepływ
płynu rzeczywistego w kanałach zamkni
ę
tych i otwartych. Straty wywołane tarciem
wewn
ę
trznym.
Laboratoria
Wypływ cieczy przez małe otwory. Wzorcowanie rotametrów. Opływ ciała stałego płynem
rzeczywistym. Straty ci
ś
nienia wywołane lepko
ś
ci
ą
cieczy: w zakresie laminarnym, i w
zakresie turbulentnym. Pomiar strat miejscowych. Badanie zjawisk kawitacji przepływowej.
Badanie charakterystyk pompy wirowej. Uderzenie strugi cieczy. Klasyczne do
ś
wiadczenie
Reynoldsa. Pomiar lepko
ś
ci cieczy. Pomiar pr
ę
dko
ś
ci lokalnej i
ś
redniej.
Literatura podstawowa
[1] Matras Z.: Podstawy mechaniki płynów i dynamiki przepływów cieczy nienewtonowskich.
Wydawnictwa Politechniki Krakowskiej, Kraków 2006.
[2] Burka E., S., Nał
ę
cz T., J.: Mechanika płynów w przykładach. Teoria, Zadania,
Rozwi
ą
zania. PWN, Warszawa 1994.
[3] Nowak Z.:
Ć
wiczenia laboratoryjne z mechaniki płynów. Skrypt PK, Kraków 1981.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Rup K.: Mechanika płynów w
ś
rodowisku naturalnym, Wydawnictwa Politechniki
Krakowskiej, Kraków 2003.
[2] Walden H., Stasiak J. Mechanika cieczy i gazów w in
ż
ynierii sanitarnej, Arkady,
Warszawa 1971.
[3] Prosnak W.J., Mechanika płynów, t.I., PWN, Warszawa 1970.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Zbigniew Matras
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut In
ż
ynierii Cieplnej i Procesowej (M-5)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M106 - Technologie informacyjne
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
1
1
W15 + Lk15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
1
1
W9 + Lk9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: brak wymaga
ń
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z szeroko
rozumianymi technologiami informacyjnymi zarówno teoretyczne poprzez wykłady, jak i na
drodze realizacji zada
ń
praktycznych na laboratoriach komputerowych.
Metody dydaktyczne: multimedialny wykład zarówno informacyjny, jak równie
ż
i
problemowy, aktywizuj
ą
cy studentów, udział studentów w zaj
ę
ciach laboratoryjnych
pozwalaj
ą
cych na nabycie umiej
ę
tno
ś
ci praktycznych zwi
ą
zanych z obsługa komputera w
zaawansowanym stopniu poprzez realizacj
ę
ć
wicze
ń
w oparciu o przygotowane do zaj
ęć
skrypty, a nast
ę
pnie sporz
ą
dzenie przez studenta sprawozdania.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: warunkiem zaliczenia laboratorium jest obecno
ść
na wszystkich zaj
ę
ciach oraz uzyskanie pozytywnej oceny z ka
ż
dego z realizowanych w
ramach laboratorium projektów. Warunkiem zaliczenia cz
ęś
ci wykładowej jest obecno
ść
na
minimum 70% zaj
ęć
.
Ocena ko
ń
cowa: z przedmiotu jest wyznaczana nast
ę
puj
ą
co:
ś
rednia ocen z laboratorium
(Z) *0.75 + wynik testu z wykładów W*0.25.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Poj
ę
cie technik informacyjnych i ich przydatno
ś
ci w pracy in
ż
yniera. Istota działania
komputera: integracja warstwy logicznej (logika matematyczna) i elektronicznej (tranzystor –
bramki logiczne – układy scalone). Sprz
ę
t i podstawowe funkcje oprogramowania.
Architektura komputera oraz u
ż
ytkowe urz
ą
dzenia peryferyjne – funkcje u
ż
ytkowe.
Systemy operacyjne i oprogramowanie u
ż
ytkowe. Sieci komputerowe: rodzaje sieci, model
OSI, usługi sieciowe. Korzy
ś
ci i zagro
ż
enia zwi
ą
zane z korzystaniem z sieci komputerowych.
Podstawy technik multimedialnych: przetwarzanie obrazów – grafika rastrowa i wektorowa,
animacja. Bazy danych: modele, schematy logiczne i fizyczne, diagramy ER, podstawowe
przykłady zastosowa
ń
.
Laboratoria
Aplikacje u
ż
ytkowe MS Office: Word, Excel, Power Point, Access. Współpraca oraz
komunikacja pomi
ę
dzy aplikacjami. Elementy j
ę
zyka Visual Basic for Application
wzbogacaj
ą
ce aplikacje pakietu MS Office o automatyczne, zdefiniowane przez u
ż
ytkownika
automatyczne procedury. Grafika wektorowa i rastrowa. Przetwarzanie obrazów cyfrowych:
podstawowe filtracje, maski, fotomonta
ż
. Wykorzystanie obrazu w dokumentach
drukowanych oraz prezentacjach multimedialnych. Podstawy j
ę
zyka HTML z elementami
CSS i PHP. Tworzenie prostych stron internetowych. Korzystanie z baz danych.
Literatura podstawowa
[1] Karpisz D., Wojnar L.: Podstawy informatyki, Wydawnictwo PK, 2005.
[2] Meyer E.: CSS Kaskadowe arkusze stylów. Przewodnik encyklopedyczny, Helion, 2001.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Musciano C., Kennedy B.: „HTML i XHTML”. Przewodnik encyklopedyczny, Helion, 2001.
[2] Kurose J. F.: Sieci komputerowe: od ogółu do szczegółu z Internetem w tle”.
Wydawnictwo Helion, Gliwice, 2006.
[3] Biernat J.: „Architektura komputerów”. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej,
Wrocław, 2005.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Aneta G
ą
dek-Moszczak
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Informatyki Stosowanej (M7)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M107 - Informatyka
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
2
W15 + Lk15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
2
W9 + Lk9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: brak wymaga
ń
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie studentów z podstawowymi narz
ę
dziami
informatycznymi wspomagaj
ą
cymi prac
ę
in
ż
yniera. Uzyskanie umiej
ę
tno
ś
ci realizacji
obliczeniowego zadania in
ż
ynierskiego w programie numerycznym lub symbolicznym.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach laboratoryjnych, opracowanie
sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie wykładu na podstawie kolokwium;
zaliczenie laboratoriów na podstawie kartkówek i sprawozda
ń
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia arytmetyczna z zaliczenia wykładu i laboratoriów
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Wprowadzenie do programu matematycznego Maple. Rozwi
ą
zywanie równa
ń
przy pomocy
Maple’a. Elementy analizy matematycznej w Maple’u. Wprowadzenie do programu Mathcad.
Operacje skalarne, wektorowe i macierzowe w programie Mathcad. Tabelaryzacja funkcji.
Wykonywanie wykresów 2D i 3D.
Operacje analityczne w programie Mathcad. Rozwi
ą
zy-
wanie równa
ń
w programie Mathcad.
Laboratoria
Wprowadzenie do programu Maple. Wykorzystanie procedur Maple’a do rozwi
ą
zywania
równa
ń
i układów równa
ń
, obliczania granic, pochodnych i całek oraz rozwijania funkcji w
szereg pot
ę
gowy. Wprowadzenie do programu Mathcad. Wykorzystanie procedur Mathcada
do realizacji działa
ń
skalarnych, wektorowych i macierzowych. Wprowadzenie poj
ę
cia
nazwanej zmiennej. Definiowanie własnych funkcji. Opracowywanie tabel warto
ś
ci funkcji.
Wykonywanie wykresów płaskich i przestrzennych. Eksploracyjna analiza danych. Realizacja
operacji analitycznych w programie Mathcad.
Literatura podstawowa
[1] Krowiak A.: Wprowadzenie do pakietu oblicze
ń
symbolicznych Maple™, Wydawnictwo
PK, Kraków 2009.
[2] Pietraszek J., Mathcad.
Ć
wiczenia. Wydawnictwo Helion, Gliwice 2008.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Krysicki W., Włodarski L.: Analiza matematyczna w zadaniach t.1-2, Wyd.PWN,
Warszawa 2010.
[2] Paleczek W.: Mathcad 12, 11, 2001i, 2001, 2000 w algorytmach, Wyd. EXIT, Warszawa
2005.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Jacek Pietraszek
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Informatyki Stosowanej (M-7)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M108 – Metody obliczeniowe dla in
ż
ynierów
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
Niestacjonarne – I stopie
ń
II
II
3
3
W15 + Lk15
W9 + Lk9
3
3
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Matematyka”.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z programem matematycznym Maple™ oraz
sposobami rozwi
ą
zywania typowych problemów in
ż
ynierskich.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w wykładach oraz samodzielne rozwi
ą
zywanie zada
ń
na laboratoriach komputerowych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów na podstawie kolokwiów.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia arytmetyczna z kolokwiów z laboratoriów.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Wprowadzenie do Maple’a. Metody numerycznego rozwi
ą
zywania równa
ń
i układu równa
ń
nieliniowych. Interpolacja. Aproksymacja. Rachunek ró
ż
niczkowy. Rachunek całkowy.
Rachunek macierzowy. Metody optymalizacji. Równania ró
ż
niczkowe zwyczajne
−
zagadnienie pocz
ą
tkowe i brzegowe. Komputerowe wyprowadzanie i rozwi
ą
zywanie równa
ń
równowagi i równa
ń
ruchu układów mechanicznych.
Laboratoria
Działania na liczbach i wyra
ż
eniach. Struktury danych. Podstawy programowania w Maple’u.
Tworzenie wykresów. Rozwi
ą
zywanie równa
ń
i układów równa
ń
. Interpolacja i aproksymacja
funkcji. Wybrane zagadnienia analizy matematycznej: obliczanie granic, pochodnych, całek,
rozwijanie funkcji w szereg pot
ę
gowy. Rachunek wektorowy i macierzowy. Rozwi
ą
zywanie
równa
ń
ró
ż
niczkowych zwyczajnych – zagadnienie pocz
ą
tkowe i brzegowe. Komputerowe
wyprowadzanie i rozwi
ą
zywanie równa
ń
równowagi układów mechanicznych.
Literatura podstawowa
[1] Krowiak A., Wprowadzenie do pakietu oblicze
ń
symbolicznych Maple™, Wydawnictwo
PK, Kraków 2009.
[2] Palej R., Krowiak A.: Metody obliczeniowe wspomagane programem Maple,
Wydawnictwo PK, Kraków 2009.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Zbo
ś
D., Metody numeryczne, Wydawnictwo PK, Kraków 1992.
[2] Kincaid D., Cheney W., Analiza numeryczna, WNT, Warszawa 2006.
[3] Landau R.H., A first course in scientific computing, Princeton University Press, New
Jersey 2005.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Rafał Palej, prof. PK
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Informatyki Stosowanej (M-7)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M405 – Podstawy i zastosowania in
ż
ynierskie MES
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
5
W15 + Lk30
4
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
5
W9 + Lk18
4
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: Mechanika ogólna, Wytrzymało
ść
materiałów
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: wprowadzenie do współczesnych metod analizy
wytrzymało
ś
ciowej, sztywno
ś
ciowej i stateczno
ś
ciowej konstrukcji in
ż
ynierskich; zapoznanie
si
ę
z komercyjnymi pakietami obliczeniowymi dla konstrukcji in
ż
ynierskich.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach laboratoryjnych; samodzielna praca z
programem ANSYS.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratorium przez wykonanie projektu
w warunkach kontrolowanej samodzielno
ś
ci; obecno
ść
i zaliczenie wykładu.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia wa
ż
ona z zaliczenia laboratorium (0.7) i wykładów (0.3)
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Motywacja
do
stosowania
współczesnych
metod
obliczeniowych.
Modelowanie
rzeczywistych konstrukcji. Wprowadzenie do MES na przykładzie kratownicy; element:
stopnie swobody, macierze geometryczne, sił, sztywno
ś
ci; struktura: transformacja,
agregacja, macierze globalne, podstawowy układ równa
ń
MES; poj
ę
cie funkcji kształtu na
przykładzie elementu belkowego; przykład elementu płaskiego trójk
ą
tnego; estymatory
dokładno
ś
ci rozwi
ą
zania dyskretnego; zasady post
ę
powania przy modelowaniu metod
ą
elementów sko
ń
czonych; podział zada
ń
mi
ę
dzy projektantem i systemem komputerowym;
Preprocessing - dyskretyzacja konstrukcji, obci
ąż
e
ń
, warunków brzegowych. Analiza
otrzymanych rozwi
ą
za
ń
(postprocessing); Zastosowanie pakietu ANSYS do analizy statyki,
stateczno
ś
ci, zada
ń
liniowych i nieliniowych, optymalizacji.
Laboratoria
Wprowadzenie do praktycznych oblicze
ń
. Wst
ę
pne zapoznanie si
ę
z systemem ANSYS.
Budowa prostego modelu belkowego 'pod dyktando'. Poj
ę
cia obiektów definiuj
ą
cych
struktur
ę
(punkt bazowy, linia, powierzchnia), wybór elementu z biblioteki, wprowadzanie
własno
ś
ci geometrycznych i materiałowych. Nakładanie wi
ę
zów i przykładanie obci
ąż
e
ń
.
Przegl
ą
d i analiza wyników po rozwi
ą
zaniu. Wykresy deformacji, sił wewn
ę
trznych,
napr
ęż
e
ń
. Definiowanie zadania przy pomocy graficznego interfejsu u
ż
ytkownika albo pliku
tekstowego z komendami. Przykładowa analiza modelu w płaskim stanie napr
ęż
enia. Uwagi
o operacjach na modelu (dodawanie i odejmowanie powierzchni). Okre
ś
lanie i testowanie
g
ę
sto
ś
ci siatki i zbie
ż
no
ś
ci rozwi
ą
zania. Samodzielne rozwi
ą
zanie przykładowego zadania
dla konstrukcji belkowej lub powierzchniowej. Analiza stateczno
ś
ci konstrukcji pr
ę
towej.
Przykłady zada
ń
nieliniowych geometrycznie i materiałowo. Podstawowe zastosowanie
narz
ę
dzi optymalizacyjnych do projektowania wytrzymało
ś
ciowego.
Literatura podstawowa
[1] Bielski J.: Wprowadzenie do in
ż
ynierskich zastosowa
ń
metody elementów sko
ń
czonych,
Wyd. PK, Kraków 2010.
[2] Łaczek S.: Wprowadzenie do systemu elementów sko
ń
czonych ANSYS, Wyd. PK,
Kraków 1999.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Zienkiewicz O.C.: Metoda elementów sko
ń
czonych, Arkady 1972.
[2] Kleiber M., Wprowadzenie do metody elementów sko
ń
czonych, PWN 1989
[3] B
ą
k, R., Burczy
ń
ski T., Wytrzymało
ść
materiałów z elementami uj
ę
cia komputerowego,
WNT 2001
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Jan Bielski
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Mechaniki Stosowanej (M-1)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M406 – Podstawy i zastosowania in
ż
ynierskie MES
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
5
W15 + Lk30
4
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
5
W9 + Lk18
4
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: Mechanika ogólna, Wytrzymało
ść
materiałów, Podstawy konstrukcji maszyn I, Metody obliczeniowe dla in
ż
ynierów.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: student poznaje ogólne zasady MES na przykładach prostych
konstrukcji belkowo-ramowych oraz obiektów cienko
ś
ciennych i trójwymiarowych. Uczy si
ę
odczytywa
ć
pola deformacji oraz odkształce
ń
i napr
ęż
e
ń
w poszczególnych punktach
konstrukcji. Szczególn
ą
uwag
ę
zwrócono na ocen
ę
bł
ę
du oblicze
ń
.
Na laboratorium komputerowym student poznaje praktyczne działanie du
ż
ego systemu MES
ANSYS wykorzystuj
ą
c wiadomo
ś
ci przekazane na wykładzie. Uczy si
ę
obsługi systemu,
wprowadzania danych oraz wydruku, przegl
ą
du i interpretacji wyników oblicze
ń
.
Metody dydaktyczne: cało
ść
wykładu prezentowana w wersji PowerPoint. Wykłady
udost
ę
pniane studentom w wersji elektronicznej. Laboratorium prowadzone na salach
komputerowych z indywidualnym dost
ę
pem studentów do komputerów PC.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: sprawdzian pisemny obejmuj
ą
cy tre
ść
wykładów.
Zaliczenie laboratorium wymaga wykonania na sali
ć
wicze
ń
komputerowych okre
ś
laj
ą
cych
ugi
ę
cia i napr
ęż
enia w prostych konstrukcjach belkowych i płytowych.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z laboratorium skorygowana wynikiem ze sprawdzianu.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Przykłady obiektów i zjawisk modelowanych komputerowo. Definicja i przykłady funkcji
próbnych. Podstawowe cechy i historia MES.
Ź
ródła bł
ę
dów popełnianych przy
komputerowym modelowaniu rzeczywistych obiektów metod
ą
elementów sko
ń
czonych.
Algebra wektorów i macierzy stosowana w MES. Cechy funkcji kształtu. Definicja stopni
swobody elementu sko
ń
czonego. Agregacja elementów w metodzie przemieszcze
ń
. Warunki
brzegowe w zadaniach MES.
Funkcje kształtu elementu zginanej belki. Wyra
ż
enie krzywizny belki przez funkcje kształtu
elementu N
i
(x). Sposób obliczania macierzy sztywno
ś
ci elementu zginanej belki.
Współrz
ę
dne lokalne i globalne elementu belkowego. Zasady zastosowania elementów
pr
ę
towo-belkowych w obliczeniach przestrzennych konstrukcji ramowych metod
ą
ES.
Wprowadzanie warunków brzegowych.
Definicja płaskiego stanu napr
ęż
enia i odkształcenia – przykłady konstrukcyjne. Sposoby
zapisu przemieszcze
ń
, odkształce
ń
i napr
ęż
e
ń
w formie wektorowej i macierzowej. Cechy
napr
ęż
e
ń
i odkształce
ń
. Funkcje kształtu MES elementów trójk
ą
tnych i czworok
ą
tnych
(płaski stan napr
ęż
enia). Wyra
ż
enie przemieszcze
ń
, odkształce
ń
i napr
ęż
e
ń
przez funkcje
kształtu N
i
(x,y) oraz stopnie swobody elementu. Obliczenie zast
ę
pczych sił w
ę
złowych w
płaskim elemencie wg zasady prac przygotowanych. Całkowita energia potencjalna
płaskiego elementu. Definicja macierzy sztywno
ś
ci płaskiego elementu. Przestrzenny stan
napr
ęż
enia. Funkcje kształtu MES elementów typu tetrahedron i heksahedron. Warunki
brzegowe w zagadnieniach spr
ęż
ystych rozwi
ą
zywanych za pomoc
ą
MES.
Oszacowanie bł
ę
du oblicze
ń
MES. Estymator Zienkiewicza-Zhu i jego pochodne. Zbie
ż
no
ść
rozwi
ą
za
ń
MES. Adaptacja siatki i stopnia aproksymacji metody. Podstawowa struktura i
przegl
ą
d du
ż
ych systemów komercyjnych MES.
Laboratoria
Program ANSYS na tle innych du
ż
ych systemów komercyjnych. Podstawowe komendy
systemu ANSYS. Przykłady konstrukcji kratowych i ramowych – wybór elementów z
biblioteki, wprowadzanie danych geometrycznych i warunków brzegowych, obserwacja
wyników. Przykłady cienko
ś
ciennych konstrukcji płytowych, oszacowanie bł
ę
du, badania
zbie
ż
no
ś
ciowe, adaptacja siatki elementów (ANSYS).
Literatura podstawowa
[1] Łaczek S., Modelowanie i analiza konstrukcji w systemie ANSYS v. 11, Wydawnictwo PK,
Kraków, 2011.
[2] Bielski J., Wprowadzenie do in
ż
ynierskich zastosowa
ń
MES, Wydawnictwo PK, Kraków
2010.
[3] Radwa
ń
ska, M., Metody komputerowe w wybranych zagadnieniach mechaniki
konstrukcji, Wydawnictwo PK, Kraków 2004,
[4] Gr
ą
dzki R. Wprowadzenie do metody elementów sko
ń
czonych, Łód
ź
2002.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Bijak
ś
ochowski, M., Jaworski, A., Krzesi
ń
ski G., Zagrajek A., Mechanika materiałów i
konstrukcji, T.2, Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa, 2006
[2] Cicho
ń
, Cz., Cecot, W., Krok, J., Pluci
ń
ski, P., Metody komputerowe w liniowej
mechanice konstrukcji, Wydawnictwo PK, Kraków 2002,
[3] Łodygowski, T., K
ą
kol, W., Metoda elementów sko
ń
czonych w wybranych zagadnieniach
mechaniki konstrukcji, Alma Mater, PP, 2003,
[4] Rakowski, G., Kacprzyk, Z., Metoda elementów sko
ń
czonych w mechanice konstrukcji,
Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa 2005.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Bogdan Szybi
ń
ski
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Konstrukcji Maszyn (M-3)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M109 – Bezpiecze
ń
stwo pracy i ergonomia
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
1
W15
1
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
1
W9
1
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: brak wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z podstawowymi zagro
ż
eniami w
ś
rodowisku
pracy i zasadami ergonomicznego kształtowania warunków pracy.
Metody dydaktyczne: udział w wykładach.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: test z wykładów.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z testu.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Człowiek a
ś
rodowisko.
Ś
rodowisko pracy. Procesy postrzegania bod
ź
ców wzrokowych,
słuchowych, fizjologia i bezpiecze
ń
stwo pracy. Podstawowe czynniki zagro
ż
e
ń
w
ś
rodowisku
pracy – czynniki fizyczne, chemiczne, biologiczne, psychiczne. Ocena stanowisk pracy
w kontek
ś
cie wybranych zagro
ż
e
ń
fizycznych. Oddziaływanie drga
ń
mechanicznych na
organizm człowieka, kryteria oceny oraz metody oceny nara
ż
enia. Wpływ hałasu na
organizm człowieka, pomiar i ocena stanowisk pracy.
Ź
ródła promieniowania optycznego,
pomiar i ocena promieniowania optycznego w
ś
rodowisku pracy. Wpływ mikroklimatu
gor
ą
cego i zimnego na organizm człowieka, zasady pomiaru i oceny komfortu cieplnego.
Podstawowe zasady ergonomicznego kształtowania maszyn i stanowisk pracy. Wybrane
zagadnienia prawne bezpiecze
ń
stwa i ochrony pracy.
Literatura podstawowa
[1] Koradecka D. (red): Bezpiecze
ń
stwo pracy i ergonomia, t. 1 i 2. Wyd. CIOP, Warszawa
1997.
[2] Wykowska M.: Ergonomia. Wydawnictwo AGH, Kraków 1994.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Idczak D.: Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy. Wydawnictwo Politechniki
Gda
ń
skiej, Gda
ń
sk 1999.
[2] Kowal E.: Ekonomiczno-społeczne aspekty ergonomii. PWN, Warszawa 2002.
[3]
Knapik S. (red): Ergonomia i ochrona pracy, Wydawnictwo AGH, Kraków 1996.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Stanisław Michałowski
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Konstrukcji Maszyn (M-3),
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M201 - Podstawy konstrukcji maszyn
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
II
4
W30 + C15 + P15
4
Stacjonarne – I stopie
ń
III
5
W30 + L15 + Lk15 + P15
6
Niestacjonarne – I stopie
ń
II
4
W18 + C9 + P9
4
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
5
W18 + L9 + Lk9 + P9
6
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: Grafika in
ż
ynierska, Materiały in
ż
ynierskie,
Mechanika ogólna, Wytrzymało
ść
materiałów I.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: student zapoznaje si
ę
z podstawowymi wiadomo
ś
ciami
dotycz
ą
cymi konstrukcji maszyn i urz
ą
dze
ń
. Poznaje zarówno zespoły elementów stosowane
najcz
ęś
ciej przy konstruowaniu maszyn, jak i zjawiska zachodz
ą
ce w tych zespołach.
Znajduje praktyczne zastosowanie wiadomo
ś
ci nabytych na przedmiotach podstawowych.
Na
ć
wiczeniach rozwi
ą
zuje przykładowe problemy in
ż
ynierskie, a na projektach uczy si
ę
indywidualnie projektowania ró
ż
norodnych konstrukcji na przykładach zbiorników,
mechanizmów
ś
rubowych, sprz
ę
gieł i reduktorów.
Metody dydaktyczne: wykłady przygotowane na foliach i w programie PowerPoint.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: egzamin pisemny i ustny po semestrze pi
ą
tym
oraz zaliczenia
ć
wicze
ń
tablicowych i laboratoryjnych. Wykonanie czterech indywidualnych
projektów przykładowych konstrukcji zbiorników, mechanizmów
ś
rubowych, sprz
ę
gieł i
reduktorów.
Ocena ko
ń
cowa: semestr 4 –
ś
rednia wa
ż
ona z
ć
wicze
ń
(0.3) i projektów (0.7). Semestr 5 –
ś
rednia wa
ż
ona z egzaminu (0.5), projektów (0.35) i laboratorium (0.15).
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady:
Zasady konstruowania i optymalizacja konstrukcji. Dokładno
ść
wymiarowa, tolerancje i
pasowania elementów maszyn, uj
ę
cie deterministyczne i probabilistyczne. Wytrzymało
ść
zm
ę
czeniowa, wykres Wöhlera, wyznaczanie współczynnika koncentracji napr
ęż
e
ń
w
obliczeniach zm
ę
czeniowych. Cykle niesymetryczne. Zasady sumowania skutków cykli
napr
ęż
e
ń
. Obliczenia zm
ę
czeniowe przy zło
ż
onym stanie napr
ęż
enia.
Poł
ą
czenia spawane, zgrzewane, lutowane, klejone - rodzaje poł
ą
cze
ń
, obliczenia.
Poł
ą
czenia nitowe, przegl
ą
d rozwi
ą
za
ń
, obliczenia. Poł
ą
czenia gwintowe, podział i przykłady
zastosowa
ń
, sprawno
ść
i samohamowno
ść
gwintu. Podstawowe zale
ż
no
ś
ci dla układów
wst
ę
pnie napi
ę
tych. Poł
ą
czenia kształtowe typu: wał-piasta ruchowe i spoczynkowe,
poł
ą
czenia sworzniowe, analiza sił w poł
ą
czeniach, warunki obliczeniowe. Poł
ą
czenia
wciskowe. Spr
ęż
yny, klasyfikacja, materiały, optymalne przekroje spr
ęż
yn, warunek
przemieszczeniowy i wytrzymało
ś
ciowy, dobór spr
ęż
yn. Spr
ęż
yny talerzowe, charakterystyka
i zastosowanie. Obliczenia wału obci
ąż
onego momentem zginaj
ą
cym i skr
ę
caj
ą
cym. Obroty
krytyczne wału wirnika, warunek wytrzymało
ś
ciowy i dynamiczny dla wału.
Zakres zastosowa
ń
ło
ż
ysk tocznych i
ś
lizgowych, konstrukcja i klasyfikacja ło
ż
ysk tocznych,
oznaczenia i zdolno
ść
przenoszenia obci
ąż
e
ń
. Pasowania i zabudowa ło
ż
ysk tocznych,
no
ś
no
ść
ruchowa, spoczynkowa i obroty graniczne ło
ż
yska. Obliczenia ło
ż
yska tocznego ze
wzgl
ę
du na trwało
ść
przy stałych i zmiennych obci
ąż
eniach i obrotach, rola siły osiowej i
promieniowej w obliczeniach ło
ż
ysk sko
ś
nych, kryteria zniszczenia i monitoring ło
ż
ysk.
Podstawowe zagadnienia trybologii. Ło
ż
yska
ś
lizgowe – rodzaje, warunki pracy, dobór
materiałów, dobór oleju. Zalety i wady ło
ż
ysk hydrostatycznych i hydrodynamicznych.
Klasyfikacja sprz
ę
gieł, konstrukcja i obliczenia sprz
ę
gła sztywnego, podatnego i nastawnego,
dobór sprz
ę
gieł w układzie nap
ę
dowym. Rozruch układu silnik - maszyna robocza, redukcja
momentów bezwładno
ś
ci w maszynie, warunek rozruchu, czas rozruchu. Sprz
ę
gła
jednokierunkowe, sprz
ę
gła bezpiecze
ń
stwa - konstrukcja, warunki poprawnego działania.
Sprz
ę
gło sterowane kłowe, warunek samohamowno
ś
ci, siły wł
ą
czenia sprz
ę
gła. Sprz
ę
gła
rozł
ą
czne cierne, konstrukcja i obliczenia, rozruch sprz
ę
gieł ciernych. Sprz
ę
gła
hydrokinetyczne, konstrukcja, przeło
ż
enie, sprawno
ść
. Hamulce klockowe, tarczowe i
ta
ś
mowe, wzór Eulera – Eytelweina, obliczenie momentu tarcia, siły działaj
ą
ce w układzie
sterowania hamulców, przegl
ą
d rozwi
ą
za
ń
.
Zalety i wady przekładni z
ę
batych, twierdzenie dotycz
ą
ce stało
ś
ci przeło
ż
enia, zarys
cykloidalny i ewolwentowy, podstawowe poj
ę
cia dotycz
ą
ce geometrii kół z
ę
batych. Metody
obróbki kół walcowych. Warunki niedopuszczaj
ą
ce do podcinania lub zaostrzenia z
ę
bów w
metodzie obwiedniowej, korekcja zaz
ę
bienia. Przekładnie walcowe o z
ę
bach sko
ś
nych,
prostok
ą
t przyporu, składowe siły mi
ę
dzyz
ę
bnej, obliczenia geometrii. Przybli
ż
one obliczenie
modułu przekładni z warunku na wytrzymało
ść
zm
ę
czeniow
ą
postaciow
ą
i kontaktow
ą
,
sposób ustalenia szeroko
ś
ci wie
ń
ca w zale
ż
no
ś
ci od klasy przekładni. Metoda oblicze
ń
przekładni z
ę
batej wg ISO. Metody obróbki kół sto
ż
kowych. Geometria przekładni sto
ż
kowej
o z
ę
bach prostych, sko
ś
nych i kołowo-łukowych, składowe siły mi
ę
dzyz
ę
bnej w przekładni
sto
ż
kowej o z
ę
bach sko
ś
nych. Przekładnie
ś
limakowe, cechy przekładni, przykłady
konstrukcyjne. Przekładnie obiegowe, przegl
ą
d rozwi
ą
za
ń
, przeło
ż
enie przekładni.
Przekładnie pasowe, przenoszone momenty, geometria pasów i kół, zale
ż
no
ś
ci
geometryczne, siły i napr
ęż
enia w pasach, współczynnik nap
ę
du i po
ś
lizgu, przeło
ż
enie
geometryczne i rzeczywiste, straty energii, sprawno
ść
przekładni. Zalety i wady przekładni
ła
ń
cuchowych. Przekładnie cierne, przegl
ą
d rozwi
ą
za
ń
, cechy przekładni.
Ć
wiczenia
Zadania z optymalizacji elementów maszyn. Tolerancje i pasowania, zamienno
ść
wymia-
rowa, przykłady oblicze
ń
dla zespołów maszyn. Obliczenia zm
ę
czeniowe elementów
maszyn. Przykłady oblicze
ń
wybranych konstrukcji spawanych. Obliczenia wybranych
poł
ą
cze
ń
ś
rubowych, układów wst
ę
pnie napi
ę
tych oraz poł
ą
cze
ń
wciskowych. Obliczenia i
dobór spr
ęż
yn. Wały i osie - obliczenia wytrzymało
ś
ciowe i dynamiczne.
Laboratoria
Badanie poł
ą
cze
ń
kołnierzowych. Identyfikacja geometryczna kół z
ę
batych na podstawie
pomiarów i oblicze
ń
. Graficzne wyznaczanie korygowanych z
ę
bów przekładni, optymalizacja
korekcji. Badanie momentu tarcia w ło
ż
yskach tocznych. Wyznaczanie sprawno
ś
ci
przekładni z
ę
batej na stanowisku mocy kr
ążą
cej. Dynamika układu nap
ę
dowego ze
sprz
ę
głem
ciernym
sterowanym
elektromagnetycznie.
Laboratoria_komputerowe
Obliczenia komputerowe zwi
ą
zane z projektem sprz
ę
gła. Dobór modułów przekładni wg
standardowych procedur komputerowych ISO. Rysunki 2D i 3D przy u
ż
uciu programów
AUTOCAD i Inventor zwi
ą
zane z nauka projektowania konstrukcji.
Projekty
Projekt zbiornika ci
ś
nieniowego albo spawanej konstrukcji no
ś
nej. Projekt mechanizmu
ś
rubowego lub zapadkowego. Projekt sprz
ę
gła lub hamulca sterowanego mechanicznie,
hydraulicznie lub elektromagnetycznie. Projekt jednostopniowej przekładni z
ę
batej lub
pasowej.
Literatura podstawowa
[1] Osi
ń
ski Z. (red.), Podstawy konstrukcji maszyn, PWN 1999.
[2] Ry
ś
J., Skrzyszowski Z., Podstawy konstrukcji maszyn. Zbiór zada
ń
., PK Kraków 2001
[3] Ry
ś
J., Trojnacki A. (red), Laboratorium podstaw konstrukcji maszyn, PK Kraków 2001.
[4] Mazanek E. (red), Przykłady oblicze
ń
z PKM. WNT, Warszawa 2005.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Dietrich M. (red.), Podstawy konstrukcji maszyn, WNT 1995.
[2] Sko
ć
A., Spałek., Markusik S., Podstawy konstrukcji maszyn, WNT 2008.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Henryk Sanecki
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Konstrukcji Maszyn (M-3)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M202 – Dynamika maszyn
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
5
W15 + C15 + L15
4
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
5
W9 + C9 + L9
4
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: uko
ń
czone kursy Matematyki, Mechaniki
oraz Wytrzymało
ś
ci Materiałów.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z podstawami teorii drga
ń
oraz zdobycie
umiej
ę
tno
ś
ci jej wykorzystania do rozwi
ą
zywania praktycznych problemów dynamiki maszyn.
Metody dydaktyczne: udział w wykładach,
ć
wiczeniach tablicowych i laboratoryjnych,
pisemne kolokwia, opracowanie sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych,.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie
ć
wicze
ń
i laboratoriów.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia wa
ż
ona z
ć
wicze
ń
(0.5) i laboratoriów (0.5).
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Elementy mechaniki analitycznej: równanie Lagrange’a II rodzaju. Drgania własne tłumione
układu o jednym stopniu swobody, drgania wymuszone, charakterystyki dynamiczne. Stany
ustalone i nieustalone drga
ń
. Zagadnienia wibroizolacji. Drgania poliharmoniczne. Drgania
układów o wielu stopniach swobody, eliminator dynamiczny drga
ń
, pr
ę
dko
ś
ci krytyczne
wałów. Drgania układów z ci
ą
głym rozkładem masy: drgania poprzeczne strun, podłu
ż
ne
pr
ę
tów, skr
ę
tne wałów oraz gi
ę
tne belek, metoda Fouriera i metoda Rayleigha.
Ć
wiczenia
Zastosowanie równa
ń
Lagrange’a II rodzaju do układania równa
ń
ró
ż
niczkowych ruchu,
linearyzacja równa
ń
w otoczeniu poło
ż
enia równowagi. Wyznaczanie cz
ę
sto
ś
ci własnych i
współczynników form drga
ń
. Wyznaczanie charakterystyk amplitudowo-cz
ę
stotliwo
ś
ciowych.
Zastosowanie metody Fouriera analizy drga
ń
własnych i wymuszonych układów o ci
ą
głym
rozkładzie masy.
Laboratoria
Pomiar parametrów inercyjnych cz
ęś
ci maszyn. Drgania tłumione układu o jednym stopniu
swobody. Identyfikacja parametrów układu na podstawie charakterystyk amplitudowo-
czestotliwo
ś
ciowej. Analiza widmowa poliharmonicznych drga
ń
wymuszonych. Tłumienie
dynamiczne drga
ń
. Pomiar poziomu drga
ń
i hałasu. Cz
ę
sto
ś
ci i formy drga
ń
układów z
ci
ą
głym rozkładem masy.
Literatura podstawowa
[1] Osi
ń
ski Z.: Teoria drga
ń
, PWN Warszawa 1978.
[2] Nizioł J.: Podstawy drga
ń
w maszynach, Wyd. Polit. Krak., Kraków 1989.
[3] Michałowski St.:
Ć
wiczenia laboratoryjne z dynamiki maszyn, Wyd. Pol. Krak., Kraków
1975.
Literatura uzupełniaj
ą
ca uz
[1] Kaliski S.: Drgania i fale, PWN, Warszawa 1986.
[2] Łuczko J.: Drgania regularne i chaotyczne w nieliniowych układach mechanicznych,
Wyd. Pol.. Krak., Kraków 2008.
[3] Woroszył St.: Przykłady i zadania z teorii drga
ń
, PWN, Warszawa 1984.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Jan Łuczko prof. PK.
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Mechaniki Stosowanej (M-1)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M203 - Podstawy eksploatacji i niezawodno
ś
ci maszyn
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
II
3
W15 + L15
3
Niestacjonarne – I stopie
ń
II
3
W9 + L9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: bez wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: uzyskanie podstawowej wiedzy z zakresu eksploatacji i nieza-
wodno
ś
ci maszyn. Zdobycie umiej
ę
tno
ś
ci bilansowania jako
ś
ci, bezpiecze
ń
stwa i ekologii w
procesie eksploatacji.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach laboratoryjnych, opracowanie
sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów i uzyskanie pozytywnej
oceny ze sprawdzianu.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia arytmetyczna z zaliczenia laboratorium i sprawdzianu.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Systemy
eksploatacji
maszyn
i
pojazdów:
Modele
eksploatacji:
cybernetyczny,
prakseologiczny, trójstanowy, metoda Nadlera. Fazy istnienia maszyn i pojazdów.
Prognozowanie trwało
ś
ci eksploatacyjnej maszyn: funkcja niezawodno
ś
ci maszyn,
dystrybuanta, funkcja g
ę
sto
ś
ci uszkodze
ń
, funkcja intenswno
ś
ci uszkodze
ń
, plany bada
ń
niezawodno
ś
ci maszyn. Estymacja wska
ź
ników niezawodno
ś
ci dla: nieznanej i znanej
postaci funkcyjnej rozkładu zmiennej T. Analiza ekonomiczna eksploatacji: podstawowe
miary eksploatacji, efektywno
ść
eksploatacji. Analiza kosztów: rentowno
ść
eksploatacji.
Okresy eksploatacji. Cykle mi
ę
dzynaprawcze i mi
ę
dzyprzegl
ą
dowe. Powstawanie i redukcja
hałasu w eksploatacji maszyn i pojazdów. Wspomaganie komputerowe bada
ń
jako
ś
ci
eksploatacji: wykresy sieciowe, spektroskopia. Monitoring eksploatacji maszyn i pojazdów.
Wybrane problemy z zastosowania rachunku ekonomicznego i statystyki w analizie
eksploatacji maszyn i pojazdów. Zintegrowane systemy informatyczne w eksploatacji
maszyn i pojazdów. Diagnostyka procesów eksploatacji maszyn. Wiod
ą
ce procesy zu
ż
ycia
elementów maszyn.
Ś
rodki smarne - systemy smarownicze.
Laboratoria
Metody oceny jako
ś
ci, bezpiecze
ń
stwa i ekologii eksploatacyjnej maszyn i pojazdów:
pomiary laboratoryjne, pomiary stanowiskowe, pomiary poligonowe, monitoring stanu
technicznego maszyn i pojazdów, pomiary trwało
ś
ci.
Literatura podstawowa
[1] Konieczny J.: Sterowanie eksploatacj
ą
urz
ą
dze
ń
. PWN, W-a, 1975 r
[2] Piec P.: Badania eksploatacyjne elementów i zespołów pojazdów szynowych. Wyd. Pol.
Krakowskiej. Kraków 2004
[3] Praca zbiorowa: Podstawy eksploatacji obiektów technicznych. Wyd. MCNEMT
Radom 1990.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Haviland R. P.: Niezawodno
ść
urz
ą
dze
ń
technicznych. Wyd. PWN, Warszawa 1968
[2] Konieczny J.: Podstawy eksploatacji urz
ą
dze
ń
. Wyd. MON, Warszawa 1975.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Paweł Piec prof. PK
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Pojazdów Szynowych (M-8)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M204 – Grafika in
ż
ynierska
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
1
W15 + P30
4
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
1
W9 + P18
4
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: brak wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: opanowanie ogólnych zasad i reguł zapisu konstrukcji.
Wprowadzenie w elementarne zagadnienia konstrukcyjne. Wymiarowanie elementów
konstrukcji. Opanowanie i doskonalenie technik sporz
ą
dzania zapisu (programy CAD)
Zapoznanie studentów z zapisem konstrukcji w systemie 3 D.
Metody dydaktyczne: wykonanie projektów z wykorzystaniem programu AutoCAD
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie projektów, sprawdzian umiej
ę
tno
ś
ci
posługiwania si
ę
programem. Sprawdzian wiadomo
ś
ci w formie kolokwium.
Ocena ko
ń
cowa: ocena
ś
rednia z projektów i kolokwium.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Podstawowe zagadnienia geometrii wykre
ś
lnej. Transformacja układu rzutni i jej
zastosowanie. Przenikanie brył. Podstawy zapisu konstrukcji. Zasady przedstawiania brył w
rzutach prostok
ą
tnych. Zagadnienia doboru układu wymiarów. Zasady wymiarowania.
Zagadnienia oczywisto
ś
ci w zapisie układu wymiarów. Znaki wymiarowe. Uproszczenia
zapisu. Linie jako znaki zapisu. Rodzaje zapisu w procesie projektowo konstrukcyjnym.
Przekroje proste i zło
ż
one. Zapis konstrukcji typowych poł
ą
cze
ń
. Istota uproszcze
ń
w
zapisie. Normalizacja elementów. Oznaczanie cech i stanu powierzchni. Zapis konstrukcji
elementów zło
ż
onych. Identyfikacja elementów konstrukcji na rysunkach. Ogólna
charakterystyka systemu CAD i programów 3 D. Komunikacja z programem. Podstawowe
zasady tworzenia rysunku w AutoCAD. Modyfikacja elementów rysunkowych. Prezentacja
programu do zapisu konstrukcji w wymiarze 3D.
Projekty
Projekt zbiornika ci
ś
nieniowego. Projekt koła z
ę
batego. Projekt wałka reduktora.
Projekt pokrywy ło
ż
yska. W/w projekty wykonywane s
ą
z u
ż
yciem programu AutoCAD.
Literatura
[1] Piko
ń
A, Autocad, WNT, W-wa2010
[2] Rydzanowicz I, Rys jako zapis konstrukcji, WNT, W-wa2009
[3] Dobrza
ń
ski T, Rysunek Techniczny Maszynowy, W-wa2009
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Lewandowski T.. Rysunek Techniczny dla Mechaników. WSiP, Warszawa 1995
[2] Jaskulski A Autodesk Inventor PWN Warszawa 2009
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Andrzej Zieli
ń
ski
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Konstrukcji Maszyn (M-3)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M205 - Teoria mechanizmów i maszyn
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + L15
3
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + L9
3
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Mechanika ogólna”, „Dynamika maszyn”.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: studenci zapoznaj
ą
si
ę
z podstawami zagadnieniami analizy
mechanizmów w zakresie kinematyki i dynamiki.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w laboratoriach, opracowanie sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów na podstawie kartkówek
i sprawozda
ń
.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z laboratorium.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Poj
ę
cia podstawowe: maszyna, mechanizm, ła
ń
cuch kinematyczny. Ogniwa. Pary
kinematyczne. Analiza strukturalna mechanizmów. Metody wyznaczania poło
ż
enia,
pr
ę
dko
ś
ci i przyspieszenia ogniw mechanizmów. Podstawy analizy dynamicznej
mechanizmów. Projektowanie układów nap
ę
dowych. Metody symulacyjne i numeryczne
w badaniach kinematyki i dynamiki mechanizmów. Otwarte ła
ń
cuchy kinematyczne.
Podatno
ść
ogniw. Wra
ż
liwo
ść
mechanizmów. Analiza bł
ę
dów dynamicznych mechanizmów.
Laboratoria
Identyfikacja struktury i parametrów mechanizmów. Analiza ruchu mechanizmu
krzywkowego,
wyznaczanie
pr
ę
dko
ś
ci
i
przyspieszenia.
Wyznaczenie
pr
ę
dko
ś
ci
i przyspiesze
ń
przekładni z tarczami uz
ę
bionymi. Badanie mechanizmu ze sprz
ę
głami
Cardana. Wyznaczanie bł
ę
du dla mechanizmów prostowodowych. Wyrównowa
ż
anie
statyczne i dynamiczne mechanizmów płaskich. Badanie bł
ę
du dynamicznego mechanizmu
z ogniwami podatnymi. Schematy blokowe mechanizmów. Symulacja komputerowa ruchu.
Literatura podstawowa
[1] Morecki A., Oderfeld J.: Teoria maszyn i mechanizmów, PWN, Warszawa, 1987.
[2] Morecki A., Knapczyk J., K
ę
dzior K.: Teoria mechanizmów i manipulatorów. WNT,
Warszawa 2002.
[3] Ol
ę
dzki A.: Podstawy teorii maszyn i mechanizmów, WNT, Warszawa, 1987.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Gronowicz A.: Podstawy analizy układów kinematycznych. Oficyna Wydawnicza
Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2003.
[2] Knapczyk J., Lebiediew P.A.: Teoria mechanizmów przestrzennych i manipulatorów,
WNT, Warszawa, 1987.
[3] Miller S.: Uklady kinematyczne. Podstawy projektowania, WNT, Warszawa 1988.
[4]
Morecki A., Oderfeld J.: Teoria maszyn i mechanizmów, PWN, Warszawa, 1987.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Stanisław Michałowski
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Konstrukcji Maszyn (M-3)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M206 - Nap
ę
d i sterowanie hydrauliczne i pneumatyczne
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + L15
3
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + L9
3
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: podstawowe wiadomo
ś
ci z fizyki
i matematyki.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z budow
ą
, działaniem oraz podstawowymi
charakterystykami elementów układów hydraulicznych i pneumatycznych. Umiej
ę
tno
ść
tworzenia podstawowych schematów układów nap
ę
du i sterowania płynowego. Przykłady
charakterystyk sterowania i regulacji w sterowaniu układów hydraulicznych.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach laboratoryjnych, opracowanie
sprawozda
ń
z laboratoriów, zaliczenie wiadomo
ś
ci zwi
ą
zanych z wykonanym
ć
wiczeniem.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów na podstawie sprawozda
ń
i testów oraz kolokwium/test z wykładów
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia wa
ż
ona oceny z laboratorium (0,7) i wykładów (0,3).
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Rodzaje nap
ę
dów płynowych – hydrostatyczne i hydrokinetyczne, pneumatyczne. Czynniki
robocze, oleje mineralne, syntetyczne, biodegradalne i woda. Podstawowe parametry pracy
układów. Symbole u
ż
ywane w schematach układów hydraulicznych i pneumatycznych.
Budowa, zasada działania i podstawowe charakterystyki pomp, silników i siłowników
hydraulicznych i pneumatycznych. Podstawowe rodzaje i charakterystyki zaworów
steruj
ą
cych ci
ś
nieniem, kierunkiem i nat
ęż
eniem przepływu. Omówienie pozostałych
elementów układów, jak filtry, zbiorniki, chłodnice, akumulatory, przewody, zł
ą
czki,
uszczelnienia, przeka
ź
niki, aparatura kontrolno pomiarowa. Podstawowe układy sterowania
hydraulicznego. Sterowanie dławieniowe i obj
ę
to
ś
ciowe. Przekładnie hydrostatyczne,
charakterystyki regulacyjne. Zasady doboru elementów układu nap
ę
du i sterowania Sprz
ę
gła
i przekładnie hydrokinetyczne – podstawowe charakterystyki.
Laboratoria
Badanie sprawno
ś
ci siłownika pneumatycznego. Badanie charakterystyk sprz
ę
gła
hydrokinetycznego. Badanie charakterystyk zaworu przelewowego. Badanie układu
sterowania
dławieniowego.
Badania
charakterystyk
pompy
wyporowej.
Badania
hydraulicznego
układu
sterowania
mechanizmu
skr
ę
tu.
Badanie
charakterystyk
dwudrogowego regulatora przepływu.
Literatura podstawowa
[1] Garbacik A.: Studium projektowania układów hydraulicznych. Zakład Narodowy im.
Ossoli
ń
skich - Wydawnictwo, Kraków 1997.
[2] Stryczek S., Nap
ę
d hydrostatyczny. WNT, Warszawa 1997
[3] Szydelski Z., Nap
ę
d i sterowanie hydrauliczne w pojazdach i maszynach roboczych,
WNT, Warszawa, 1990
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Wołkow J., Dindorf R.: Nap
ę
d i sterowania hydrauliczne maszyn. Wydawnictwo PK,
Kraków 1991.
[2] Szenajch W., Nap
ę
d i sterowanie pneumatyczne. WNT, Warszawa 2003
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Andrzej Sobczyk
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Konstrukcji Maszyn (M-3)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M207 - Podstawy nauki o materiałach
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
1
W15 + L15
3
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
1
W12 + L9
3
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: brak wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: poznanie struktury materiałów in
ż
ynierskich i zjawisk
strukturalnych zachodz
ą
cych w materiałach pod wpływem energii cieplnej, mechanicznej
oraz chemicznej. Poznanie podstawowych metod badawczych w zakresie nauki o
materiałach.
Metody dydaktyczne: wykład wspomagany
ś
rodkami multimedialnymi; laboratorium z
wykorzystaniem aparatury do badania zjawisk strukturalnych w materiałach in
ż
ynierskich
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratorium na podstawie sprawozda
ń
i kolokwiów
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia arytmetyczna ocen ze sprawozda
ń
oraz kolokwiów.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Geneza i znaczenie nauki o materiałach we współczesnej technice. Klasyfikacja materiałów
in
ż
ynierskich. Struktura materiałów-podstawy krystalografii, fazowa budowa materiałów,
parametry stereologiczne. Podstawowe procesy strukturalne zachodz
ą
ce w materiałach pod
wpływem oddziaływania energii mechanicznej-odkształcenie spr
ęż
yste oraz plastyczne,
umocnienie, zu
ż
ycie trybologiczne i dekohezja, zm
ę
czenie, pełzanie. Podstawowe procesy
strukturalne zachodz
ą
ce w materiałach pod wpływem oddziaływania energii cieplnej-
krystalizacja, dyfuzja, przemiany fazowe w stanie stałym, rekrystalizacja. Zale
ż
no
ś
ci mi
ę
dzy
składem chemicznym, struktur
ą
, wła
ś
ciwo
ś
ciami a technicznym zastosowaniem materiałów.
Wła
ś
ciwo
ś
ci technologiczne materiałów. Zjawisko korozji w materiałach in
ż
ynierskich.
Tendencje rozwojowe nauki o materiałach dla potrzeb budowy i eksploatacji maszyn.
Laboratoria
Metody badawcze w nauce o materiałach: badania struktury krystalicznej materiałów,
badania przemian fazowych w stopach metali za pomoc
ą
analizy cieplnej, badania procesu
rekrystalizacji metali, badania podstawowych wła
ś
ciwo
ś
ci mechanicznych materiałów:
statyczna próba rozci
ą
gania, badania twardo
ś
ci oraz udarno
ś
ci, badanie odporno
ś
ci
materiałów na p
ę
kanie badania materiałowe przy zastosowaniu skaningowej mikroskopii
elektronowej.
Literatura podstawowa:
[1] Blicharski M.: Wst
ę
p do in
ż
ynierii Materiałowej. WNT, Warszawa 2001, wyd.2.
[2] Dobrza
ń
ski L. A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Materiały
in
ż
ynierskie z podstawami projektowania materiałowego. WNT, Gliwice-Warszawa 2002
[3] Praca zbiorowa pod red. Wielgosza R. O. i Pytla S. M.: Zaj
ę
cia laboratoryjne z
metaloznawstwa. Wyd. Polit. Krak., Kraków, 2003.
Literatura uzupełniaj
ą
ca:
[1] Rudnik S.: Metaloznawstwo. PWN, Warszawa 1996.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Stanisław Pytel, prof. PK
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut In
ż
ynierii Materiałowej (M-2)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M208 - Materiały in
ż
ynierskie
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
I
1
2
W15 + L15
W15 + L30
2
4
Niestacjonarne- I stopie
ń
I
I
1
2
W9 + L9
W9 + L18
2
4
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: brak wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: poznanie zagadnie
ń
z zakresu budowy, wła
ś
ciwo
ś
ci
materiałów in
ż
ynierskich. Poznanie zasad kształtowanie struktury i wła
ś
ciwo
ś
ci materiałów
metodami technologicznymi Umiej
ę
tno
ść
doboru i zastosowania materiałów w budowie
maszyn.
Metody dydaktyczne: wykład wspomagany
ś
rodkami multimedialnymi; laboratorium z
wykorzystaniem aparatury do badania składu chemicznego, mikrostruktury i wła
ś
ciwo
ś
ci
materiałów
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratorium na podstawie
sprawozda
ń
i kolokwiów. Egzamin pisemny w sem. 2
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia arytmetyczna ocen z laboratorium (sem. 1) oraz
ś
rednia
arytmetyczna ocen z laboratorium egzaminu (sem. 2)
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Klasyfikacja materiałów metalowych oraz charakterystyka ich wła
ś
ciwo
ś
ci u
ż
ytkowych. Stale
i odlewnicze stopy
ż
elaza: układ Fe-C, Stale niestopowe i stopowe– podział, wła
ś
ciwo
ś
ci i
zastosowanie. Wpływ dodatków stopowych na struktur
ę
i wła
ś
ciwo
ś
ci stali. Surówki i
ż
eliwa.
Proces grafityzacji. Podział, wła
ś
ciwo
ś
ci i otrzymywanie
ż
eliw. Stopy do specjalnych
zastosowa
ń
. Stopy metali nie
ż
elaznych. Kształtowanie struktury i wła
ś
ciwo
ś
ci stopów metali
metodami technologicznymi (podstawy obróbki cieplnej, cieplno-chemicznej i cieplno-
mechanicznej). Zastosowanie stopów metali w budowie maszyn. Charakterystyka materiałów
ceramicznych z punktu widzenia ich budowy i technologii wytwarzania. Systematyka
wa
ż
niejszych wyrobów ceramiki technicznej. Materiały ceramiczno-metalowe. Spiekane
materiały konstrukcyjne i narz
ę
dziowe. Budowa materiałów polimerowych - elastomery i
plastomery. Termoplasty i tworzywa utwardzalne. Kształtowanie wła
ś
ciwo
ś
ci kompozytów
polimerowych.
Zakresy
stosowania
tworzyw
sztucznych
na
elementy
maszyn.
Charakterystyka wa
ż
niejszych termoplastów i przykłady zastosowa
ń
duroplastów. Materiały
kompozytowe. Klasyfikacja, wła
ś
ciwo
ś
ci i zastosowanie kompozytów. Szkła i ceramika
szklana. Materiały biomimetyczne, inteligentne i funkcjonalne. Elementy komputerowej nauki
o materiałach oraz komputerowego wspomagania projektowania materiałowego (CAMD –
Computer Aided Materials Design) oraz doboru materiałów (CAMS – Computer Aided
Materials Selection). Znaczenie materiałów in
ż
ynierskich w budowie i eksploatacji maszyn.
Zasady doboru materiałów in
ż
ynierskich w budowie maszyn. Podstawy projektowania
materiałowego.
Ź
ródła informacji o materiałach in
ż
ynierskich, ich własno
ś
ciach i
zastosowaniach
Laboratoria
Badania makroskopowe. Preparatyka próbek metalograficznych. Badania mikroskopowe
stali i odlewniczych stopów
ż
elaza. Badania mikroskopowe stopów metali nie
ż
elaznych.
Metodyka doboru materiałów metalowych w budowie maszyn na postawie materiałowych
baz danych. Badania mikroskopowe materiałów kompozytowych. Badania mikrostruktury
spiekanych materiałów konstrukcyjnych (okre
ś
lenie typu spieku, opis jego struktury i
konfrontacja obrazu mikrostruktury z okre
ś
lonym rodzajem układu równowagi fazowej).
Identyfikacja wybranych ceramicznych materiałów narz
ę
dziowych. Pomiar twardo
ś
ci i
krucho
ś
ci wybranych płytek ceramicznych na ostrza skrawaj
ą
ce. Badania strukturalne
narz
ę
dziowych spieków ceramicznych. Obserwacje mikroskopowe i pomiary proszków
ś
ciernych. Badania wła
ś
ciwo
ś
ci mechanicznych spieków o zró
ż
nicowanym składzie
chemicznym i sposobie wytwarzania. Metody identyfikacji materiałów polimerowych.
Własno
ś
ci u
ż
ytkowe tworzyw sztucznych: udarno
ść
i wpływ karbu, odporno
ść
tworzyw
sztucznych na zu
ż
ycie. Podstawowe wła
ś
ciwo
ś
ci mechaniczne tworzyw sztucznych, wpływ
pr
ę
dko
ś
ci rozci
ą
gania, rozpraszanie energii i p
ę
tla histerezy mechanicznej. Sztywno
ść
i
spr
ęż
ysto
ść
oznaczana w próbie zginania. Odporno
ść
cieplna oraz starzenie i
wodochłonno
ść
materiałów polimerowych.
Literatura podstawowa
[1] Blicharski M.: Wst
ę
p do in
ż
ynierii Materiałowej. WNT, Warszawa 2001, wyd.2.
[2] Dobrza
ń
ski L. A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Materiały
in
ż
ynierskie z podstawami projektowania materiałowego. WNT, Gliwice-Warszawa 2002.
[3] Radek J.M.: Współczesna wiedza o polimerach, PWN Warszawa 2008
[4] Praca zbiorowa pod red. R. O. Wielgosza i S. M. Pytla: Zaj
ę
cia laboratoryjne z
metaloznawstwa. Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków 2003.
Literatura uzupełniaj
ą
ca:
[1] Rudnik S.: Metaloznawstwo. PWN, Warszawa 1996.
[2] Przybyłowicz K. : Metaloznawstwo, WNT, Warszawa 2009
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Stanisław Pytel, prof. PK
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut In
ż
ynierii Materiałowej (M-2)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M209 - Technologie wytwarzania i przetwórstwa materiałów
in
ż
ynierskich I
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
II
II
3
4
W30 + L30
W30 + L30
4
4
Niestacjonarne – I stopie
ń
II
II
3
4
W18 + L18
W18 + L18
3
4
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: brak wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie z nowoczesnymi technologiami wytwarzania i
przetwórstwa nowoczesnych materiałów
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach laboratoryjnych, opracowanie
sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych,
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów i kolokwium ko
ń
cowego
Ocena ko
ń
cowa: ocena z laboratorium
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Charakterystyka obróbki plastycznej. Kształtowane materiały i wyroby. Zjawiska
towarzysz
ą
ce odkształceniom plastycznym i warunki termodynamiczne procesów.
Odkształcenia graniczne. Technologia kształtowania plastycznego: procesy walcowania,
ci
ą
gnienia, wyciskania, kucia, tłoczenia, wyoblania i zgniatania obrotowego oraz nagniatania.
Metody wytwarzania proszków metali. Wła
ś
ciwo
ś
ci chemiczne, fizyczne i technologiczne
proszków. Technologie formowania proszków, prasowanie w sztywnych matrycach,
zag
ę
szczanie wibracyjne, izostatyczne i wysokoci
ś
nieniowe, wyciskanie past proszkowych,
kształtowanie wtryskowe, prasowanie dynamiczne i wybuchowe, natryskiwanie. Urz
ą
dzenia
do prasowania i zasady projektowania matryc. Teoretyczne podstawy procesów spiekania
kształtek w fazie stałej i w fazie ciekłej. Aktywowane spiekanie. Atmosfery i piece
wykorzystywane w technologii spieków. Infiltracja. Wytwarzanie spieków o specjalnych
wła
ś
ciwo
ś
ciach. Metody badan wła
ś
ciwo
ś
ci spiekanych materiałów. Czynniki wpływaj
ą
ce na
szybko
ść
grzania, o
ś
rodki grzejne, piece. Atmosfery ochronne. Mechanizm ozi
ę
biania w
cieczach: czynniki wpływaj
ą
ce na szybko
ść
chłodzenia, o
ś
rodki chłodz
ą
ce, urz
ą
dzenia do
chłodzenia. Napr
ęż
enia własne i odkształcenia w obróbce cieplnej, technologiczno
ść
konstrukcji z uwagi na obróbk
ę
cieplna. Technologia podstawowych operacji obróbki
cieplnej: wy
ż
arzania, hartowania, odpuszczania, utwardzania cieplnego. Hartowno
ść
−
pojecie podstawowe, metody okre
ś
lania hartowno
ś
ci, hartowno
ść
jako kryterium doboru stali
konstrukcyjnych. Techniki spawalnicze i ich udział w budowie maszyn i konstrukcji
spawanych. Budowa zł
ą
cza spawanego. Rodzaje spoin. Zjawiska metalurgiczne i cieplne
zachodz
ą
ce w procesach spawalniczych. Procesy utleniania i redukcji w spoinie, rafinacja
metalu spoiny. Metody ł
ą
czenia i ciecia metali. Ciecie termiczne. Spawanie łukowe: r
ę
czne
spawanie elektrodami otulonymi, spawanie w osłonach gazowych, spawanie elektroda
topliwa – spawanie metodami MAG, MIG i TIME, spawanie elektroda nietopliwa – spawanie
metoda TIG. Napawanie − napawanie regeneracyjne i technologiczne. Urz
ą
dzenia i sprz
ę
t
do spawania i ciecia. Spawalnicze
ź
ródła pr
ą
du. Zgrzewanie metali, podział metod
zgrzewania, zgrzewanie elektryczne oporowe, zgrzewanie zwarciowe i iskrowe. Zgrzewanie
tarciowe. Materiały dodatkowe do spawania i napawania metali. Elektrody otulone do
spawania i napawania r
ę
cznego, druty elektrodowe. Topniki i gazy spawalnicze. Składniki
otulin. Rola
ż
u
ż
la w procesie spawania. Technologia spawania i zgrzewania metali.
Wytyczne sporz
ą
dzania planów technologicznych procesów spawalniczych. Przetwórstwo
tworzyw sztucznych przez wytłaczanie. Przetwórstwo tworzyw sztucznych przez
wtryskiwanie. Termoformowanie pró
ż
niowe i mechanicznie. Wytwarzanie pojemników z
tworzyw sztucznych. Inne metody przetwórstwa fizyczno-chemicznego polimerów.
Przetwórstwo chemicznofizyczne polimerów. Laminowanie kompozytów polimerowych.
Wytwarzanie preimpregnatów kompozytowych. Prasowanie tłoczyw i kompozytów
polimerowych. Wpływ warunków przetwórstwa na wła
ś
ciwo
ś
ci wyrobów
Laboratorium
Badania materiałów do obróbki plastycznej (wyznaczanie krzywych wzmocnienia,
współczynników anizotropii, badania technologiczne). Badania zjawiska tarcia w procesach
obróbki plastycznej. Badania wybranych procesów obróbki plastycznej (tłoczenie, kucie,
wyciskanie). Badanie wybranych wła
ś
ciwo
ś
ci fizycznych i technologicznych proszków
(oznaczenie ziarnisto
ś
ci proszku metod
ą
analizy sitowej, oznaczenie sypko
ś
ci i g
ę
sto
ś
ci
nasypowej proszków wytworzonych ró
ż
nymi metodami oraz oznaczenie kształtu wybranych
cz
ą
stek proszku). Prasowanie proszków (prasowanie kształtek z ró
ż
nych mieszanek przy
ró
ż
nych ci
ś
nieniach prasowania, oznaczenie g
ę
sto
ś
ci i spoisto
ś
ci wyprasek). Spiekanie w
fazie stałej i w fazie ciekłej mieszanek Fe-Cu. Badania wła
ś
ciwo
ś
ci spieków. Metody ł
ą
czenia
i ciecia metali: spawanie łukowe – r
ę
czne elektrodami otulonymi, spawanie w osłonach
gazowych, spawanie automatyczne pod topnikiem. Ciecie termiczne: ciecie tlenowe, ciecie
plazmowe. Spawalno
ść
stali, badania spawalno
ś
ci. Wyznaczanie wska
ź
ników spawalno
ś
ci,
równowa
ż
nik w
ę
gla stali konstrukcyjnych. Wytyczne technologii spawania podstawowych
metali i ich stopów, spawanie stali niestopowych i stopowych. Obróbka cieplna zł
ą
cz
spawanych: obróbka wst
ę
pna, mi
ę
dzyoperacyjna i ko
ń
cowa; parametry obróbki cieplnej.
Badania odbiorcze zł
ą
cz spawanych. Badania jako
ś
ci mas formierskich. Kontrola jako
ś
ci
tworzyw odlewniczych w procesie kształtowania odlewów. Badania u
ż
ytkowych własno
ś
ci
odlewów. Napr
ęż
enia własne i odkształcenia w obróbce cieplnej, technologiczno
ść
konstrukcji z uwagi na obróbk
ę
cieplna. Technologia podstawowych operacji obróbki
cieplnej: wy
ż
arzania, hartowania, odpuszczania, utwardzania cieplnego. Hartowno
ść
−
pojecie podstawowe, metody okre
ś
lania hartowno
ś
ci, hartowno
ść
jako kryterium doboru stali
konstrukcyjnych. Przetwórstwo polimerów – metoda wtryskiwania, schemat wtryskarki, cykle
pracy, wpływ parametrów na jako
ść
wyrobów. Wytłaczanie profili, wymogi technologiczne
przy przetwórstwie. Spienianie termoplastycznych tworzyw sztucznych. Otrzymywanie
styropianu.
Wulkanizacja
i
lepko
ść
mieszanek
gumowych.
Odlewanie
tworzyw
utwardzalnych. Wytwarzanie kompozytów.
Literatura podstawowa
[1] Cia
ś
A., Frydrych H., Pieczonka T., „Zarys metalurgii proszków” Wydawnictwo Szkolne i
Pedagogiczne, Warszawa 1992.
[2] Erbel S.: Obróbka plastyczna. PWN, Warszawa 1984.
[3] Bartosiewicz J.: Obróbka skrawaniem. Wydawnictwo Politechniki Gda
ń
skiej, Gda
ń
sk
1990.
[4] Dobrza
ń
ski L.A.: Metalowe materiały in
ż
ynierskie , WNT, Warszawa, 2004
[5] Dobrza
ń
ski L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Materiały in
ż
ynierskie
z podstawami projektowania materiałowego, WNT, Warszawa, 2002
[6] Dobrza
ń
ski L.A.: Metaloznawstwo z podstawami nauki o materiałach, WNT, Warszawa,
1999
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Ashby M.F., Jones D.R.H.: Materiały in
ż
ynierskie, Tom 1 i 2, WNT, Warszawa, 1996
[2] Ashby M.F.: Dobór materiałów w projektowaniu in
ż
ynierskim, WNT, Warszawa, 1998
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Jan Kazior
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut In
ż
ynierii Materiałowej (M-2)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod – nazwa
przedmiotu
M210 – Technologie wytwarzania i przetwarzania materiałów
in
ż
ynierskich II
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
II
III
4
5
W15 + L15
W30 + L15
3
3
Niestacjonarne – I stopie
ń
II
III
4
5
W9 + L9
W18 + L9
3
3
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: brak wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie studentów z metodami, technikami, obrabiarkami
i narz
ę
dziami w zakresie konwencjonalnej obróbki ubytkowej. Uzyskanie umiej
ę
tno
ś
ci
doboru techniki wytwarzania do zadanych wymaga
ń
technologicznych.
Metody dydaktyczne: wykłady, laboratoria, sprawozdania, sprawdziany wiedzy.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów.
Ocena ko
ń
cowa: po ka
ż
dym z semestrów ocena z laboratorium
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Klasyfikacja metod wytwarzania i przetwarzania materiałów in
ż
ynierskich. Obróbka r
ę
czna.
Trasowanie, prostowanie, gi
ę
cie,
ś
cinanie, wycinanie, odcinanie, fazowanie, gratowanie,
mazerowanie, wiercenie, rozwiercanie, gwintowanie, pilnikowanie, docieranie, szlifowanie,
polerowanie, skrobanie i nitowanie. Obróbka maszynowa. Toczenie, wytaczanie,
czołowanie, wiercenie, rozwiercanie zgrubne i wyka
ń
czaj
ą
ce, frezowanie, przeci
ą
ganie,
przepychanie, obróbka uzwoje
ń
, obróbka kół z
ę
batych, szlifowanie
ś
ciernicowe, szlifowanie
ta
ś
mowe, honowanie, dogładzanie oscylacyjne, wygładzanie rotacyjne, wygładzanie
wibracyjne, obróbka hydrodynamicznie –
ś
cierna, docieranie tarczowe, polerowanie,
obróbka magneto –
ś
cierna, obróbka turbo
ś
cierna i obróbka ultradzwi
ę
kowo –
ś
cierna.
Obróbka elektroerozyjna, elektrochemiczna i skoncentrowanymi no
ś
nikami energii
(fotonowa, elektronowa i jonowa oraz obróbka wysokoenergetycznym strumieniem cieczy).
Podstawy konstrukcji obrabiarek. Konstrukcje, technologia i zasady eksploatacji narz
ę
dzi
obróbkowych. Zasadnicze techniki monta
ż
u i demonta
ż
u zespołów maszyn. BHP w
procesach wytwarzania cz
ęś
ci maszyn obróbk
ą
ubytkow
ą
.
Laboratoria
Toczenie i wytaczanie. Wiercenie i rozwiercanie. Frezowanie. Obróbka uz
ę
bie
ń
i uzwoje
ń
.
Zjawiska fizykalne w obróbce skrawaniem. Szlifowanie
ś
ciernicowe. Zjawiska fizykalne w
obróbce
ś
ciernej. Zu
ż
ycie i trwało
ść
ostrzy. Zu
ż
ycie i trwało
ść
narz
ę
dzi
ś
ciernych. Ostrzenie
narz
ę
dzi. Obróbka elektroerozyjna.
Literatura podstawowa
[1]
ś
ebrowski M. (red.): Techniki wytwarzania – obróbka wiórowa,
ś
cierna i erozyjna. Ofic.
Wyd. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2004
[2] Bartosiewicz J.; Poradnik obróbki i monta
ż
u cz
ęś
ci maszyn. WSiP, Warszawa 1985
[3] Tabor A., Odlewnictwo. Wydawnictwo PK, CJ PK, Kraków 2007
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Ruszaj A.: Niekonwencjonalne metody wytwarzania maszyn i narz
ę
dzi. IOS, Kraków 1999
[2] Filipowski R., Marciniak M., Techniki obróbki mechanicznej i erozyjnej, Oficyna
Wydawnicza PW, Warszawa 2000
[3] R
ą
czkowski B., BHP w praktyce, Gda
ń
sk 2010
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Czesław Ni
ż
ankowski, prof. PK
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Technologii Maszyn i Automatyzacji
Produkcji (M-6)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M211 - Projektowanie procesów technologicznych
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + P30
3
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + P18
3
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Podstawy konstrukcji maszyn” , „Grafika
in
ż
ynierska”, „Technologie wytwarzania i przetwarzania materiałów”
Zało
ż
enia
i
cele
przedmiotu:
nabycie
umiej
ę
tno
ś
ci
projektowania
procesów
technologicznych obróbki i monta
ż
u, projektowania półfabrykatów oraz normowania operacji.
Zapoznanie si
ę
ze doborem wyposa
ż
enia technologicznego i specyfik
ą
projektowania
operacji na OSN
Metody dydaktyczne: samodzielne wykonanie trzech projektów.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie projektów indywidualnych.
Ocena ko
ń
cowa: ocena ko
ń
cowa z zaliczenia projektów.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Wyrób, jego struktura i elementy składowe. Cykl
ż
ycia wyrobu. Proces produkcyjny wyrobu i
jego struktura. Formy organizacyjne procesów obróbki i monta
ż
u. Metodyka projektowania
procesów monta
ż
u. Analiza technologiczno
ś
ci konstrukcji – metodologia DFA. Projektowanie
procesów obróbki, dane wej
ś
ciowe, struktury, naddatki, projektowanie półfabrykatu.
Klasyfikacja cz
ęś
ci. Typizacja procesów. Procesy technologiczne wytwarzania przedmiotów
typowych klas. Dobór obrabiarek i narz
ę
dzi. Dobór i projektowanie wyposa
ż
enia
technologicznego. Metody i techniki normowania czasu pracy. Komputerowo wspomagane
projektowanie procesów obróbki. Projektowanie operacji obróbki na obrabiarki SN. Metody
programowania OSN. Programowanie wspomagane komputerowo – zastosowanie
systemów CAD/CAM i CAx do generownia programów obróbkowych.
Projekty
Projekt procesu technologicznego monta
ż
u wyrobu, analiza ła
ń
cuchów wymiarowych, dobór
formy organizacyjnej monta
ż
u. Projekt procesu technologicznego przedmiotu typu "bryła
obrotowa", dobór obrabiarek i wyposa
ż
enia technologicznego, normowanie operacji. Projekt
procesu technologicznego przedmiotu klasy "d
ź
wignia" lub "korpus", analiza ustalenia.
Literatura
[1] Tymowski J.: Technologia Budowy Maszyn. PWN, W-wa,
[2] Feld M.: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych cz
ęś
ci maszyn.
WNT, W-wa. 2000.
[3].Choroszy B.: Technologia maszyn. Oficyna Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław, 2000.
[4] Feld M.: Uchwyty obróbkowe. WNT, W-wa, 2002.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Wit G., Niesłony P., Bartoszuk M.: Programowanie obrabiarek NC/CNC,WNT, W-wa,2006
[2] Praca zb. pod red. Jana Kosmola: Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie.
Wyd. Polit.
Ś
l
ą
skiej, Gliwice 2001.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Marian Kwatera
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Technologii Maszyn i Automatyzacji
Produkcji (M-6)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M212 - Termodynamika
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
1
W30 + C15 + L15
6
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
1
W18 + C9 + L9
6
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: brak wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: poznanie podstawowych praw i poj
ęć
termodynamiki w
uj
ę
ciu fenomenologicznym. Nabycie umiej
ę
tno
ś
ci opisu zjawisk oraz przemian
energetycznych zachodz
ą
cych w maszynach i urz
ą
dzeniach cieplnych.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w
ć
wiczeniach audytoryjnych oraz zaj
ę
ciach
laboratoryjnych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: kolokwia zaliczeniowe z
ć
wicze
ń
laboratoriów i
egzamin pisemny teoretyczny z wykładów
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia wa
ż
ona z ocen: z
ć
wicze
ń
(waga 0.4), z laboratoriów (0.3) i
egzaminu teoretycznego (0.3)
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Poj
ę
cia podstawowe, układ termodynamiczny. Stan układu: parametry stanu, równanie
stanu, zerowa zasada termodynamiki. Przemiana termodynamiczna. Praca bezwzgl
ę
dna,
techniczna i u
ż
yteczna przemiany. Ciepło przemiany, wła
ś
ciwa pojemno
ść
cieplna. Bilans
energii. Energia układu, energia wewn
ę
trzna, energia strugi, entalpia. I zasada
termodynamiki. Termiczne równanie stanu gazu doskonałego i półdoskonałego. Poj
ę
cie
entropii. II zasada termodynamiki. Funkcje stanu gazów doskonałych i półdoskonałych
(równania kaloryczne).. Układ ciepła Belpaire’a. Przemiany charakterystyczne gazów
doskonałych i półdoskonałych. Roztwory gazów doskonałych i półdoskonałych. Prawo
Leduca i Daltona. Parametry i funkcje stanu roztworu. Przemiany odwracalne i
nieodwracalne. Obiegi termodynamiczne. Obieg Carnota. Praca maksymalna. Egzergia.
Termodynamika wybranych urz
ą
dze
ń
prawo i lewobie
ż
nych: Otto, Diesel, Sabathe, siłownia
cieplna, Clausiusa-Rankine’a. obieg spr
ęż
arki. Gazowe obiegi chłodnicze. Przemiany
charakterystyczne pary nasyconej i przegrzanej. Gaz wilgotny. Parametry stanu gazu
wilgotnego. Wykres i-X powietrza wilgotnego. Charakterystyczne przemiany powietrza
wilgotnego. Gazy rzeczywiste. Termiczne równanie stanu gazu rzeczywistego. Podstawy
przekazywania ciepła: przewodzenie, wnikanie, promieniowanie. Równanie Fouriera-
Kirchoffa. Przenikanie ciepła przez przegrod
ę
. Spalanie: skład paliw, wielko
ś
ci
charakteryzuj
ą
ce proces spalania, spalanie niezupełne i niecałkowite. Wykresy kontrolne.
Entalpia chemiczna paliw. Egzergia spalania.
Ć
wiczenia
Parametry stanu: ilo
ść
substancji, ci
ś
nienie, przepływ, termiczne równanie stanu gazu
doskonałego. Jednostki wielko
ś
ci termodynamicznych. Obliczanie pracy i ciepła przemiany
termodynamicznej. Obliczenie funkcji stanu, bilans energii układu termodynamicznego.
Przemiany gazu doskonałego i ich bilansowanie. Przemiany charakterystyczne praz bilans
energii dla pary wodnej nasyconej i przegrzanej. Posługiwanie si
ę
wykresem i-s. Parametry
gazu wilgotnego. Wykres i-X oraz wybrane przemiany powietrza wilgotnego.
Laboratoria
Pomiar temperatury. Skale termometryczne, mi
ę
dzynarodowa praktyczna skala temperatur.
Klasyfikacja przyrz
ą
dów pomiarowych wg zasad działania. Własno
ś
ci metrologiczne.
Wzorcowanie termometrów. Metody prowadzenia pomiarów temperatury z uwzgl
ę
dnieniem
wpływu parametrów maj
ą
cych wpływ na dokładno
ść
pomiaru. Pomiar ci
ś
nienia: jednostki,
podział ci
ś
nie
ń
. Klasyfikacja przyrz
ą
dów do pomiaru ci
ś
nienia oraz ich własno
ś
ci
metrologiczne. Wzorcowanie przyrz
ą
dów do pomiaru ci
ś
nienia. Pomiar ci
ś
nie
ń
szybkozmiennych. Urz
ą
dzenia pomiarowe. Obliczanie mocy indykowanej. Pomiary
strumienia masy i obj
ę
to
ś
ci substancji. Kryteria podziału przepływomierzy. Podstawy
teoretyczne przepływomierzy spi
ę
trzaj
ą
cych przepływ (zw
ęż
kowe, krzywakowe, sondy
u
ś
redniaj
ą
ce, zawory pomiarowe). Przyrz
ą
dy i metody pomiarowe. Pomiar wilgotno
ś
ci
powietrza. Obliczenia podstawowych parametrów. Przyrz
ą
dy i metody pomiarowe.
Higrometry, psychrometry.
Literatura podstawowa
[1] Szewczyk W. Wykłady z Termodynamiki AGH 2007
[2] Szargut J., Guzik A., Górniak H.: Zadania z Termodynamiki Technicznej. Wyd. Polit.
Ś
l
ą
ska, 2001.
[3] Fodemski T. R. i inni: Pomiary Cieplne t I i II WNT 2001
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Szargut J. Termodynamika. WNT, Warszawa 2004.
[2] Styrylska T. Termodynamika. Wyd. Politechniki Krakowskiej, 2004.
[3] Banaszak J.,Bzowski J., Doma
ń
ski R., Sado J. Termodynamika. Przykłady i zadania.
Oficyna wyd. Politechniki Warszawskiej, 1995.
[4] Charun H. Podstawy termodynamiki technicznej cz.1 i 2Politechnika Koszali
ń
ska 2009
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Piotr Cyklis
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut In
ż
ynierii Cieplnej i Procesowej (M-5)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M213 –
Ź
ródła i systemy konwersji energii
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
II
4
W15 + C15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
II
4
W9 + C9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Termodynamika”.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z mo
ż
liwo
ś
ciami i metodami pozyskiwania
energii z ró
ż
nych
ź
ródeł, ze szczególnym uwzgl
ę
dnieniem niekonwencjonalnych
ź
ródeł
energii. Uzyskanie podstawowej wiedzy nt. technicznych i ekonomicznych aspektów
konwersji energii ze
ź
ródeł odnawialnych.
Metody dydaktyczne: wykład oparty na prezentacji komputerowej, rozwi
ą
zywanie
przykładów obliczeniowych przez prowadz
ą
cego zaj
ę
cia i studentów.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie
ć
wicze
ń
na podstawie sprawdzianu
ko
ń
cowego; uzyskanie pozytywnej oceny ze sprawdzianu z wiadomo
ś
ci teoretycznych
z wykładu.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z zaliczenia
ć
wicze
ń
.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Zasoby energii. Struktura zu
ż
ycia energii. Ogólna charakterystyka konwencjonalnych i
niekonwencjonalnych
ź
ródeł energii.
Ź
ródła energii odnawialnej. Zasady konwersji energii.
Ilo
ść
i jako
ść
energii. Sposoby zamiany energii poprzez prac
ę
i ciepło. Sprawno
ść
energetyczna i egzergetyczna procesu. Energia wiatru, siłownie wiatrowe. Energia wód
rzecznych i oceanicznych. Energia geotermiczna: charakterystyka
ź
ródeł geotermicznych,
sposoby wykorzystania energii geotermicznej. Energia z biomasy: spalanie biomasy,
biopaliwa ciekłe i gazowe. Energia promieniowania słonecznego: aktywne (kolektory
słoneczne) i pasywne systemy słoneczne. Ogniwa fotowoltaiczne, elektrownie słoneczne.
Energetyka j
ą
drowa, reaktory i elektrownie j
ą
drowe. Technologie wodorowe: pozyskiwanie
wodoru, wodór jako no
ś
nik energii. Urz
ą
dzenia energetyczne: pompy ciepła, rurki ciepła,
ogniwa paliwowe. Mo
ż
liwo
ś
ci wykorzystania odnawialnych
ź
ródeł energii w Polsce: stan
obecny i perspektywy rozwoju.
Ć
wiczenia
Przekazywanie ciepła na drodze przewodzenia i promieniowania. Równania bilansowe
wymienników ciepła. Bilans ciepła obiegu Rankine’a (sprawno
ść
siłowni kondensacyjnej)
oraz obiegu Lindego (współczynnik wydajno
ś
ci cieplnej obiegu pompy ciepła). Wyznaczanie
mocy siłowni wiatrowych oraz wodnych. Modelowanie procesów przenoszenia ciepła w
płaskim kolektorze słonecznym, wyznaczanie sprawno
ś
ci płaskiego kolektora cieczowego.
Projekt obiegu chłodniczego pompy ciepła woda-woda. Wyznaczanie rozkładu temperatury
w gruncie, obliczenia projektowe poziomych i pionowych kolektorów gruntowych.
Literatura podstawowa
[1] Mikielewicz J., Cie
ś
li
ń
ski J.: Niekonwencjonalne urz
ą
dzenia i systemy konwersji energii.
Ossolineum, Wrocław 1999.
[2] Lewandowski W.M.: Proekologiczne odnawialne
ź
ródła energii. WNT, W-wa 2007.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Jastrz
ę
bska G.: Odnawialne
ź
ródła energii i pojazdy proekologiczne. WNT, W-wa 2007.
[2] Zalewski W.: Pompy ciepła spr
ęż
arkowe, sorpcyjne i termoelektryczne. IPPU MASTA,
Gda
ń
sk 2001.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Wojciech Zalewski
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut In
ż
ynierii Cieplnej i Procesowej (M-5)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M214 – Elektrotechnika
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
2
W30 + L15
3
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
2
W18 + L9
3
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: fizyka, matematyka.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zrozumienie zasady działania elementów i układów
elektrycznych.
Metody dydaktyczne: wykład, zaj
ę
cia laboratoryjne, pomiary elektryczne w układach,
opracowanie sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie sprawdzianów dotycz
ą
cych tematyki
wykładów i
ć
wicze
ń
laboratoryjnych, wykonanie
ć
wicze
ń
laboratoryjnych, oddanie
sprawozda
ń
z wykonanych zaj
ęć
.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z laboratorium.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Obwody elektryczne pr
ą
du stałego -
ź
ródła energii elektrycznej: idealne i rzeczywiste
ź
ródło
napi
ę
cia oraz
ź
ródło pr
ą
du, ł
ą
czenie elementów aktywnych i pasywnych. Warto
ść
ś
rednia i
skuteczna pr
ą
du. Pole elektryczne i magnetyczne. Indukcyjno
ść
i pojemno
ść
elektryczna.
Rozwi
ą
zywanie liniowych obwodów rozgał
ę
zionych pr
ą
du stałego, metody: praw Kirchhoffa,
pr
ą
dów oczkowych, potencjałów w
ę
złowych. Pr
ą
dy zmienne, poj
ę
cia podstawowe, metoda
symboliczna, wykresy wskazowe. Elementy idealne w obwodach pr
ą
du zmiennego. Prawa
Ohma i Kirchhoffa w postaci symbolicznej. Rezonans elektryczny napi
ęć
i pr
ą
dów. Obwody z
elementami sprz
ęż
onymi magnetycznie. Transformator i autotransformator – przekładnia,
stany pracy transformatora, schemat zast
ę
pczy, straty mocy. Układy trójfazowe -
trójprzewodowe i czteroprzewodowe. Pomiary mocy i energii w układach jednofazowych i
trójfazowych. Kompensacja mocy biernej. Układy prostownikowe: prostowniki jednofazowe i
trójfazowe. Komutatorowe maszyny elektryczne pr
ą
du stałego: silnik obcowzbudny,
bocznikowy, szeregowy oraz silnik z magnesami trwałymi i pr
ą
dnica pr
ą
du stałego.
Maszyny synchroniczne ze wzbudzeniem elektromagnetycznym i magnetoelektrycznym.
Silniki asynchroniczne: klatkowe i pier
ś
cieniowe. Maszyny elektryczne bezszczotkowe.
Silniki krokowe. Zabezpieczenia w instalacjach zasilaj
ą
cych maszyn elektrycznych. Metody
regulacji pr
ę
dko
ś
ci obrotowej silników pr
ą
du stałego i zmiennego. Struktura i projektowanie
nap
ę
du elektrycznego.
Laboratoria
Pomiar podstawowych parametrów elektrycznych: R, L, C ró
ż
nymi metodami. Badanie
transformatora 1-fazowego: stan jałowy, stan obci
ąż
enia i stan zwarcia. Pomiar mocy
czynnej, biernej i pozornej w układach 1- i 3-fazowych oraz kompensacja mocy biernej.
Badania silnika bocznikowego pr
ą
du stałego z komutatorem elektromechanicznym. Badania
pr
ą
dnicy obcowzbudnej pr
ą
du stałego.
Literatur podstawowa
[1] Cholewicki T.: Elektrotechnika teoretyczna. WNT, Warszawa 1982.
[2] Praca zbiorowa: Elektrotechnika i elektronika dla nieelektryków. WNT, Warszawa, 2000.
[3] Bolkowski S.: Teoria obwodów elektrycznych. WNT, Warszawa 1995.
Literatur uzupełniaj
ą
ca
[1] Krakowski M.: Elektrotechnika teoretyczna. Warszawa 1983, wyd. 3 poprawione.
[2] Zieli
ń
ski P.: Elektrotechnika dla nieelektryków.
Ć
wiczenia laboratoryjne, Zbiór zada
ń
,
skrypt Politechniki Wrocławskiej 2000.
[3] Kurdziel R.: Elektrotechnika, PWN. 1969.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Józef Struski prof. PK
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Pojazdów Samochodowych i Silników
Spalinowych (M-4)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M215 – Elektronika
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
II
3
W15 + L15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
II
3
W12 + L9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: fizyka, elektrotechnika.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zrozumienie zasady działania układów elektronicznych.
Metody dydaktyczne: wykład, zaj
ę
cia laboratoryjne, opracowanie sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium
zaliczeniowego obejmuj
ą
cego tematyk
ę
wykładów i zaj
ęć
laboratoryjnych.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z laboratorium.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Zasada działania i charakterystyki elementów półprzewodnikowych: diody prostownikowej,
pojemno
ś
ciowej, Zenera, LED, tranzystora bipolarnego, FET, MOSFET, IGBT, tyrystora,
symistora i trygistora. Wzmacniacz tranzystorowy w układzie OE, OC, OB: parametry,
charakterystyki, zastosowania, wzmacniacz ró
ż
nicowy. Sprz
ęż
enie zwrotne: rodzaje,
przykłady zastosowa
ń
ujemnego i dodatniego sprz
ęż
enia zwrotnego w układach
elektronicznych. Wzmacniacz operacyjny: zasada działania, charakterystyki, podstawowe
układy pracy, przykłady rozwi
ą
za
ń
wzmacniaczy. Stabilizatory napi
ę
cia i pr
ą
du. Generatory
przebiegów sinusoidalnych: warunki generacji drga
ń
, odmiany generatorów RC, generatory
LC – przykłady, generatory kwarcowe. Generatory przebiegów niesinusoidalnych: przykłady
realizacji generatorów fali prostok
ą
tnej i przebiegu trójk
ą
tnego, generator funkcyjny.
Zastosowanie zaworów elektrycznych w energoelektronice. Podstawowe układy cyfrowe,
realizacja funkcji logicznych, podstawowe prawa algebry Boola, przerzutniki. Cyfrowe bloki
funkcjonalne, przetworniki A/C i C/A. Architektura mikrokomputera jednoukładowego – CPU,
pami
ęć
ROM, RAM, porty wej
ś
cia-wyj
ś
cia, timery. Zastosowanie sterowników mikropro-
cesorowych do sterowania maszyn elektrycznych pr
ą
du stałego i przemiennego. Struktura
energoelektronicznego układu nap
ę
dowego.
Laboratoria
Pomiar charakterystyk elementów elektronicznych: diod i tranzystorów. Charakterystyki i
podstawowe układy pracy wzmacniacza operacyjnego. Symulacja elektronicznych układów
analogowych i cyfrowych w
ś
rodowisku LabVIEW. Badanie podstawowych układów
energoelektronicznych: tranzystorowy przekształtnik pr
ą
du stałego na pr
ą
d stały oraz
tyrystorowy przekształtnik pr
ą
du przemiennego na pr
ą
d stały. Sterownik mikroprocesorowy:
architektura mikrokomputera jednoukładowego rodziny AVR, programowanie, pomiar
sygnałów analogowych, sterowanie silnikiem krokowym i silnikiem pr
ą
du stałego.
Literatura podstawowa
[1] Wawrzy
ń
ski W.: Podstawy współczesnej elektroniki. Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej. Warszawa 2003.
[2] Ka
ź
mierkowski M. Matysik J.: Podstawy elektroniki i energoelektroniki. Wydawnictwo
Politechniki Warszawskiej. Warszawa 1993.
[3] Pie
ń
ko
ś
J. Turczy
ń
ski J. : Układy scalone TTL w systemach cyfrowych. WKiŁ. 1985.
[4] Filipkowski A.: Układy elektroniczne analogowe i cyfrowe. WNT, Warszawa 2003.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Tietze U., Schenk Ch.: Układy półprzewodnikowe. WNT. 2000
[2] Horowitz P., Hill W.: Sztuka elektroniki. Cz. 1 i 2. WKiŁ. 2003.
[3] Floyd T.: Digital fundamentals. Prentice Hall International inc. 2000.
[4] Praca zbiorowa red. Pietrzyka : Laboratorium z elektroniki. Politechnika Lubelska. 2002.
[5] Izydorczyk J. PSPICE komputerowa symulacja układów elektronicznych. Helion. 1993.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Józef Tutaj
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Pojazdów Samochodowych i Silników
Spalinowych (M-4)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod – nazwa
przedmiotu
M216 – Podstawy automatyki
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
II
3
W15 + L15
3
Niestacjonarne – I stopie
ń
II
3
W12 + L9
3
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: wymagana wiedza z Matematyki w zakresie
zapisu macierzowego; poj
ę
cie zmiennej zespolonej, podstawy równa
ń
ró
ż
niczkowych
zwyczajnych liniowych.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie studentów z podstawowymi własno
ś
ciami
układów sterowania.
Metody dydaktyczne: wykład oraz praktyczne opanowanie podstawowych zagadnie
ń
automatyki podczas laboratoriów.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów na podstawie kartkówek.
Egzamin pisemny.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia wa
ż
ona z laboratorium (0.35) i egzaminu (0.65).
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Zasada sprz
ęż
enia zwrotnego na przykładzie regulatora temperatury, schemat blokowy
układu regulacji. Podział układów sterowania. Opis obiektu sterowania w przestrzeni stanu;
zapis równa
ń
oscylatora harmonicznego z tłumieniem w przestrzeni stanu. Równanie
wej
ś
cia/wyj
ś
cia obiektu sterowania. Przekształcenie Laplace’a i jego podstawowe własno
ś
ci.
Macierz transmitancji operatorowych układu. Charakterystyki czasowe i cz
ę
stotliwo
ś
ciowe
wybranych członów dynamicznych (człon inercyjny pierwszego rz
ę
du i człon oscylacyjny).
Stabilno
ść
liniowych układów stacjonarnych, kryterium algebraiczne Hurwitza. Podstawowe
własno
ś
ci regulatorów PID; transmitancja układu zamkni
ę
tego, stabilno
ść
regulatorów PID,
odpowied
ź
skokowa i uchyb statyczny
.
Laboratoria
Typowe elementy i zespoły układów automatyki. Modelowanie numeryczne dynamiki
wybranego układu mechanicznego w przestrzeni stanu. Do
ś
wiadczalna identyfikacja
parametryczna wybranych elementów układów automatyki; badanie i schematyzacja
charakterystyk wybranych członów proporcjonalnych, inercyjnych i oscylacyjnych. Badanie
układu automatycznej regulacji poziomu cieczy w poł
ą
czonych zbiornikach. Modelowanie i
symulacja wybranych układów automatycznej regulacji zawieraj
ą
cych regulatory ci
ą
głe PID;
metody doboru nastaw regulatorów PID. Analiza stabilno
ś
ci układów automatycznej regulacji
z wykorzystaniem pakietu symulacyjnego VisSim.
Literatura podstawowa
[1] Pełczewski W.: Teoria sterowania, WNT, Warszawa 1980.
[2] Kaczorek T., Dzieli
ń
ski A., D
ą
browski W., Łopatka R.: Podstawy teorii sterowania,
WNT, Warszawa, 2005.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Cannon R.H., Dynamika układów fizycznych, WNT, Warszawa, 1973.
[2] Amborski K., Marusak A.: Teoria sterowania w
ć
wiczeniach, PWN, Warszawa, 1978.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Piotr Cupiał
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Mechaniki Stosowanej (M-1)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M217 - Roboty i manipulatory
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
4
W15 + L15
3
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
4
W9 + L9
3
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: brak wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: przedstawienie podstaw z zakresu budowy, zasad sterowania,
programowania oraz zastosowania robotów i manipulatorów przemysłowych.
Metody dydaktyczne: multimedialne wykłady, praca w zespołach, samodzielne
przygotowanie i praktyczna implementacja programów steruj
ą
cych robotami, opracowanie
dokumentacji i sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie
ć
wicze
ń
laboratoryjnych na podstawie
sprawozda
ń
i kartkówek.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z laboratorium
.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Definicje, okre
ś
lenia, wiadomo
ś
ci podstawowe dotycz
ą
ce robotów i manipulatorów
przemysłowych. Klasyfikacja manipulatorów i robotów. Konfiguracje kinematyczne, wybrane
zagadnienia kinematyki i dynamiki manipulatorów. Podstawowe parametry i charakterystyki
funkcjonalne robotów i manipulatorów. Nap
ę
dy stosowane w robotach i manipulatorach.
Układy sensoryczne poło
ż
enia, przemieszczenia, pr
ę
dko
ś
ci, siły, systemy wizyjne
rozpoznawania obrazu. Układy sterowania robotów i manipulatorów: klasyfikacja, budowa,
działanie oraz programowanie. Chwytaki i inne oprzyrz
ą
dowanie robotów i manipulatorów:
klasyfikacja, budowa, zadania. Podstawowe zagadnienia z projektowania i eksploatacji
zrobotyzowanych stanowiskach produkcyjnych: uwarunkowania techniczno-ekonomiczne,
planowanie stanowisk, integracja robotów i manipulatorów ze współpracuj
ą
cymi maszynami
technologicznymi oraz urz
ą
dzeniami transportowo-magazynuj
ą
cymi, bezpiecze
ń
stwo pracy.
Przykłady zastosowania robotów i manipulatorów w zrobotyzowanych gniazdach i liniach
produkcyjnych (manipulacja, monta
ż
, spawanie/zgrzewanie, robot jako urz
ą
dzenie
pomiarowe). Sztuczna inteligencja w robotyce.
Laboratoria
Badanie manipulatora portalowego w Centrum Produkcyjnym TOR-1: analiza budowy,
działania, sterowania typu B-B oraz integracji manipulatora z podajnikiem pozycjonuj
ą
co –
orientuj
ą
cym palet. Analiza budowy, działania, sterowania typu PTP/CP, metody i j
ę
zyki
programowania
robotów
przemysłowych
na
przykładzie
robotów
PRO-30
(3-osie CNC), Mitsubishi Movemaster (5-osi CNC), FANUC S-420F (6-osi CNC).
Rozproszona i scentralizowana integracja robotów przemysłowych z maszynami
i urz
ą
dzeniami technologicznymi na przykładzie gniazda produkcyjnego EMCO oraz centrum
produkcyjnego TOR. Sterowanie robotem Mitsubishi Movemaster w oparciu o system
rozpoznawania kształtów.
Literatura podstawowa
[1] Morecki A., Knapczyk J.: Podstawy Robotyki, WNT, Warszawa, 1999.
[2] Olszewski
M.:
Manipulatory
i
roboty
przemysłowe,
automatyczne
maszyny
manipulacyjne. WNT Warszawa, 1992.
[3] Honczarenko J.: Roboty przemysłowe: budowa i zastosowanie. WNT Warszawa 2009.
[4] Craig J.: Wprowadzenie do robotyki. WNT 1995.
[5] Spong M. W., Vidyasagar M.: Dynamika i sterowanie robotów. WNT Warszawa 1997.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Kozłowski K., Dudkiewicz P.: Modelowanie i sterowanie robotów. PWN 2003
[2] Tomaszewski K., - Roboty przemysłowe. Projektowanie układów mechanicznych. WNT
1993.
[3] Kost G.,
Ś
wider J.: Programowanie robotów on-line, Wyd. Politechniki
Ś
l
ą
skiej 2008.
[4] Dokumentacja techniczna robotów Mitsubishi EX-RV1, FanucS420F.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Stanisław Krenich
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Technologii Maszyn i Automatyzacji
Produkcji (M-6)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M218 - Metrologia
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
1
2
W15 + L15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
1
3
W12 + L9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: brak wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: uzyskanie umiej
ę
tno
ś
ci racjonalnego doboru narz
ę
dzi
pomiarowych, posługiwania si
ę
aparatur
ą
pomiarow
ą
, metrologi
ą
warsztatow
ą
i metodami
szacowania bł
ę
dów pomiaru
Metody dydaktyczne: wykład uzupełniony prezentacjami multimedialnymi, laboratoria
aparaturowe z aktywnym udziałem studentów i opracowaniem sprawozda
ń
z bada
ń
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie obu form zaj
ęć
: wykład - test
zaliczeniowy lub min 70 % obecno
ś
ci , laboratoria – wykonanie, opracowanie sprawozda
ń
oraz zaliczenie teorii wszystkich obj
ę
tych programem
ć
wicze
ń
laboratoryjnych
Ocena ko
ń
cowa: ocena z laboratorium
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady:
Metrologia i jej podział. Układ SI. Podstawy teorii pomiarów. Przetworniki pomiarowe.
Charakterystyki statyczne i dynamiczne przetworników pomiarowych i pozostałych
elementów toru pomiarowego. Przetwarzanie i rejestracja sygnałów analogowych i
cyfrowych. Podział i analiza bł
ę
dów. Opracowanie wyników pomiarów seryjnych. Metody
szacowania niepewno
ś
ci pomiarów. Metody statystyczne w zapewnieniu jako
ś
ci. Klasyfikacja
i wła
ś
ciwo
ś
ci metrologiczne przyrz
ą
dów . Metody i narz
ę
dzia pomiarowe do oceny
dokładno
ś
ci wymiarów. Współrz
ę
dno
ś
ciowa technika pomiarowa: systemy stacjonarne i
mobilne. Metody i sposoby oceny struktury geometrycznej powierzchni. Pomiary elementów
maszyn o zło
ż
onej postaci. Pomiary odchyłek geometrycznych. Racjonalny dobór narz
ę
dzi
pomiarowych. Nadzorowanie przyrz
ą
dów pomiarowych.
Laboratoria:
Analiza dokumentacji technicznej i dobór przyrz
ą
dów pomiarowych. Pomiary wymiarów
uniwersalnymi przyrz
ą
dami pomiarowymi. Optyczne metody pomiarowe. Pomiary mikro- i
makrogeometrii powierzchni. Opracowanie wyników pomiarów seryjnych . Wyznaczanie
charakterystyki
statycznej
czujnika
pneumatycznego. Współrz
ę
dno
ś
ciowe
systemy
pomiarowe: pomiary z wykorzystaniem WMP i ramienia pomiarowego.
Literatura podstawowa:
[1] Jakubiec W., Malinowski J.: Metrologia wielko
ś
ci geometrycznych, WNT Warszawa 2004
[2] Ratajczyk E. : Współrz
ę
dno
ś
ciowa technika pomiarowa, Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, Warszawa 2005.
[3] Wyra
ż
anie niepewno
ś
ci pomiaru. Przewodnik, Główny Urz
ą
d Miar 1999
Literatura uzupełniaj
ą
ca:
[1] Mroczka J. : Metrologia : wczoraj - dzi
ś
– jutro, Oficyna Wydawnicza Politechniki
Wrocławskiej, Wrocław1997
[2] Mi
ę
dzynarodowy słownik metrologii - Poj
ę
cia podstawowe i ogólne oraz terminy z nimi
zwi
ą
zane (VIM) PKN-ISO/IEC Guide 99 / Polski Komitet Normalizacyjny. Polski Komitet
Normalizacyjny , Warszawa 2010
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Barbara Juras
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Laboratorium Metrologii Współrz
ę
dno
ś
ciowej
(M-10)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M219 – Miernictwo cieplne i maszynowe
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
II
3
L30
3
Niestacjonarne – I stopie
ń
II
3
L18
3
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: brak wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z podstawowymi metodami pomiaru wielko
ś
ci
charakteryzuj
ą
cych prac
ę
maszyn cieplnych. Zdobycie umiej
ę
tno
ś
ci sporz
ą
dzania bilansów
energii maszyn cieplnych. Zapoznanie si
ę
z budow
ą
i zasad
ą
działania torów pomiarowych
ró
ż
nych wielko
ś
ci fizycznych, opanowanie podstaw analogowych i cyfrowych technik
przetwarzania i akwizycji danych pomiarowych.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach laboratoryjnych, opracowanie
sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: kolokwia pisemne z poszczególnych
ć
wicze
ń
laboratoryjnych, wypełnienie sprawozda
ń
.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia arytmetyczna z kolokwiów
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Laboratoria
Pomiar wilgotno
ś
ci powietrza: Zjawiska fizyczne wykorzystywane w przyrz
ą
dach do pomiaru
wilgotno
ś
ci. Higrometry i psychrometry. Pomiar wilgotno
ś
ci powietrza. Wykresy powietrza
wilgotnego (Moliera i Carriera). Wyznaczenie krzywej nasycenia ciecz-para: Kociołek Papina.
Wyznaczenie zale
ż
no
ś
ci pomi
ę
dzy temperatur
ą
i ci
ś
nieniem wrz
ą
cej wody. Przyrz
ą
dy do
pomiaru stopnia sucho
ś
ci pary mokrej. Badanie pomp wirowych i wentylatorów: Podział i
zasada działania. Wielko
ś
ci charakterystyczne i wska
ź
niki bezwymiarowe. Charakterystyki
wymiarowe i bezwymiarowe. Współpraca szeregowa i równoległa. Sposoby pomiaru i
regulacji wydajno
ś
ci. Sprawno
ść
pomp wirowych i wentylatorów. Badania spr
ęż
arek: Podział
i zasada działania (spr
ęż
arki tłokowe,
ś
rubowe, rotacyjne,itp.).Wykresy indykatorowe i ocena
pracy na podstawie wykresu. Współczynniki charakterystyczne. Bilans spr
ęż
arki tłokowej i
ś
rubowej.
Wykorzystanie kart A/C do rejestracji danych pomiarowych, budowa przykładowych
wirtualnych przyrz
ą
dów pomiarowych (programy: LabView, Matlab-Simulink). Pomiar
pr
ę
dko
ś
ci obrotowej z wykorzystaniem pr
ą
dnicy tachometrycznej, enkodera optycznego i
przetwornika indukcyjnego (wyznaczanie charakterystyki przetwornika – aproksymacja
danych). Porównanie własno
ś
ci ró
ż
nych przetworników przemieszczenia liniowego
(przetworniki indukcyjne, potencjometryczne, ultrad
ź
wi
ę
kowe). Pomiar przemieszczenia
k
ą
towego przy u
ż
yciu inklinometru i enkodera absolutnego. Wykorzystanie przetworników
linkowych do pomiaru pr
ę
dko
ś
ci linowej (całkowanie i ró
ż
niczkowanie sygnałów). Rejestracja
siły z zastosowaniem analogowej i cyfrowej filtracji sygnału.
Literatura podstawowa
[1] Fodemski T.R. „Pomiary cieplne” WNT W-wa, 2001.
[2] Praca zbiorowa pod kierunkiem Dietmara Schmida: „Mechatronika”, REA Warszawa
2002.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Craig M., Gillian E.: „Zarys cyfrowego przetwarzania sygnałów”, WKŁ Warszawa 1999
[2] Charun H. Podstawy termodynamiki technicznej cz.1 i 2 Politechnika Koszali
ń
ska 2009
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Ryszard Kantor
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut In
ż
ynierii Cieplnej i Procesowej (M-5)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M220 – Systemy zarz
ą
dzania
ś
rodowiskiem i ekologia
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
IV
7
W15 + S15
4
Niestacjonarne – I stopie
ń
IV
7
W9 + S9
4
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: bez wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z podstawami ekologii i ochrony
ś
rodowiska,
obieg materii i energii w biosferze, skutki działalno
ś
ci człowieka. Zapoznanie si
ę
z systemami
i zasadami wprowadzania w firmach systemu zarz
ą
dzania
ś
rodowiskiem.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach, opracowanie i wygłoszenie referatu.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: obecno
ść
co najmniej na 70% seminariów oraz
wygłoszenie referatu.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z referatu.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Poj
ę
cia podstawowe z zakresu ekologii i ochrony
ś
rodowiska. Zasoby przyrody, skutki
oddziaływania człowieka na
ś
rodowisko. Oddziaływanie przemysłu, energetyki, komunikacji i
rolnictwa na
ś
rodowisko. Oddziaływania zanieczyszcze
ń
, podstawy ekotoksykologii. Rola
planowania przestrzennego, problemy rewaloryzacji
ś
rodowiska. Strategia „zrównowa
ż
onego
rozwoju”, racjonalne wykorzystania energii, czysta produkcja, technologie nisko i bezodpadowe,
biotechnologie. Oddziaływania inwestycji na
ś
rodowisko i rozprzestrzeniania si
ę
zanieczyszcze
ń
. Systemy zarz
ą
dzania
ś
rodowiskowego: ISO 14000 i EMAS, definicje, cechy
charakterystyczne systemów, zasady ich wdra
ż
ania w firmach. Polityka ekologiczna
przedsi
ę
biorstwa, aspekty i cele
ś
rodowiskowe. Wybrane technologie i konstrukcje urz
ą
dze
ń
ochrony
ś
rodowiska.
Seminaria
Aktualne problemy ochrony
ś
rodowiska w Polsce. Wykorzystywanie miejscowych
odnawialnych
ź
ródeł energii. Problemy zdrowotne mieszka
ń
ców wielkich miast i wsi.
Produkcja zdrowej
ż
ywno
ś
ci. Cele strategicznych ocen
ś
rodowiska (SOS), zasady ich wykonywania,
problemy z ich wdra
ż
aniem, przegl
ą
d przepisów prawnych ochrony przyrody i
ś
rodowiska. Systemy
zarz
ą
dzania
ś
rodowiskowego oraz zasady ich wdra
ż
ania. Ochrona zasobów wodnych, gleb i
problem zagospodarowania odpadów. Hałas, drgania, wibracje, promieniowanie jako
ź
ródła
cywilizacyjnych zagro
ż
e
ń
ś
rodowiska.
Literatura podstawowa
[1] Duczmal M., Korytkowski J., Siwa D., Sobczyk M. Tomczak M.: Obowi
ą
zki przedsi
ę
biorstw
w ochronie
ś
rodowiska. WJZ Weka, Warszawa 2003.
[2] Praca zbiorowa. Systemy zarz
ą
dzania
ś
rodowiskowego. Politechnika Krakowska, Kraków
2006.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Umi
ń
ski T.: Ekologia
Ś
rodowisko Przyroda. WSiP, Warszawa 1999.
[2] Akty prawne z zakresu Ochrony
Ś
rodowiska.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Zdzisław Roszak
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut In
ż
ynierii Cieplnej i Procesowej (M-5)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M221 – Urz
ą
dzenia i systemy ochrony
ś
rodowiska
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
5
W15 + L15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
5
W9 + L9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: bez wymaga
ń
.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z systemami i budow
ą
, działaniem,
eksploatacj
ą
oraz zasadami projektowania i doboru urz
ą
dze
ń
stosowanych w instalacjach
ochrony
ś
rodowiska.
Metody dydaktyczne: udział w zaj
ę
ciach laboratoryjnych, opracowanie sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów na podstawie kartkówek i
test z wykładów.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia arytmetyczna oceny z laboratorium i testu z wykładów
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Mechanizmy procesów rozdzielania aerozoli. Suche urz
ą
dzenia odpylaj
ą
ce - zasada
działania, zagadnienia konstrukcyjne, zasady doboru i eksploatacji, zastosowanie. Odpylacze
mokre - działanie, konstrukcje, projektowanie i eksploatacja, zasady doboru. Odkraplanie i
odemglanie gazów. Urz
ą
dzenia i aparaty do usuwania zanieczyszcze
ń
gazowych. Systemy
odprowadzania
ś
cieków. Rodzaje i schematy oczyszczalni
ś
cieków bytowo-gospodarczych i
przemysłowych.
Konstrukcje
podstawowych
urz
ą
dze
ń
oczyszczalni
ś
cieków.
Zagospodarowanie osadów z oczyszczalni. Zanieczyszczenia gleb, rekultywacja i remediacja
gleb. Urz
ą
dzenia do rozdrabniania i mielenia, klasyfikatory, sortowniki separatory. Desorbery
lotnych zwi
ą
zków organicznych. Płuczki, ekstraktory, urz
ą
dzenia do napowietrzenia.
Laboratoria
Wyznaczenie parametrów eksploatacyjnych odpylacza mokrego, Badania skuteczno
ś
ci
działania cyklonów promieniowych i osiowych, Badania skuteczno
ś
ci działania aparatu
przewałowego, Hydraulika kolumn półkowych i z wypełnieniem. Badania skuteczno
ś
ci
działania odkraplaczy. Filtr b
ę
bnowy, pró
ż
niowy - stałe procesu filtracji. Badania procesu
napowietrzana cieczy.
Literatura podstawowa
[1] Warych J.: Oczyszczanie przemysłowych gazów odlotowych. WNT, W-wa 1994.
[2] Kabsch P.: Odpylanie i odpylacze. WNT, W-wa 1992.
[3] Kucowski J., Laudyn D., Przekwas M.: Energetyka a ochrona
ś
rodowiska. WNT, W-wa
1994.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Juda J.: Nowicki M.: Urz
ą
dzenia odpylaj
ą
ce. PWN, W-wa 1979.
[2] Zaj
ą
czkowski J.: Odpylanie w przemy
ś
le. Arkady, W-wa 1990.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Zdzisław Roszak
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut In
ż
ynierii Cieplnej i Procesowej (M-5)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M407 - Biomechanika in
ż
ynierska
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + L15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + L9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Mechanika”, „Wytrzymało
ść
materiałów”
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: uzyskanie podstawowej wiedzy w zakresie modelowania
układów mi
ęś
niowo-szkieletowych człowieka, modelowania konstytutywnego tkanek
biologicznych oraz zastosowania symulacji numerycznych i metod do
ś
wiadczalnych dla
wybranych układów biomechanicznych.
Metody dydaktyczne: aktywny udział studentów w zaj
ę
ciach laboratoryjnych, wykłady z
wykorzystaniem technik multimedialnych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów na podstawie kartkówek i
sprawozda
ń
.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z laboratorium.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Podstawy statyki, kinematyki i dynamiki układów mi
ęś
niowo-szkieletowych człowieka.
Biomechaniczne aspekty bada
ń
tkanki
ż
ywej. Podstawy bada
ń
wytrzymało
ś
ciowych
materiałów tkankowych. Zastosowanie metod do
ś
wiadczalnej analizy napr
ęż
e
ń
w
biomechanice. Równania konstytutywne i modele fizyczne tkanki kostnej. Teoria
funkcjonalnej adaptacji i modele spr
ęż
ysto
ś
ci adaptacyjnej. Podstawy biomechaniki zderze
ń
.
Biomechanika kr
ę
gosłupa i stawu biodrowego. Podstawy biomechaniki stomatologicznej.
Symulacje numeryczne oraz analiza MES w biomechanice.
Laboratoria
Badania własno
ś
ci wytrzymało
ś
ciowych tkanki kostnej. Pomiary na stanowisku do bada
ń
wysiłkowych ko
ń
czyn człowieka. Badanie zdolno
ś
ci ruchowych palców r
ę
ki. Tensometria
elektrooporowa w biomechanice stomatologicznej - pomiary odkształce
ń
ż
uchwy i z
ę
bów w
zwarciu zgryzowym. Stabilizatory zewn
ę
trzne w ortopedii i traumatologii. Identyfikacja
stanów pracy układu biomechanicznego: stabilizator – wydłu
ż
ana ko
ń
czyna z
zastosowaniem
symulacyjnych
bada
ń
laboratoryjnych.
Opracowanie
dokumentacji
technicznej wybranych elementów zaopatrzenia rehabilitacyjnego i pourazowego.
Literatura podstawowa:
[1] B
ę
dzi
ń
ski R.: Biomechanika in
ż
ynierska. Oficyna Wyd. Polit. Wrocł., Wrocław 1997.
[2] Nał
ę
cz M. (pod red.): Biocybernetyka i In
ż
ynieria Biomedyczna 2000 – t. 5, Biomechanika
i In
ż
ynieria Rehabilitacyjna, Akad. Oficyna Wyd. EXIT, Warszawa 2004.
Literatura uzupełniaj
ą
ca:
[1] Tadeusiewicz R., Augustyniak P.: Podstawy in
ż
ynierii biomedycznej. Oficyna Wyd. AGH,
Kraków 2009.
[2] Kutz M. (ed.): Biomedical engineering and design handbook – vol.1, 2, McGraw-Hill, NY
2009.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Grzegorz Milewski, prof. PK
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Mechaniki Stosowanej (M-1)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M408 – Mechanika materiałów
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + P15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + P9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: Wytrzymało
ść
materiałów
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: Zapoznanie si
ę
ze zjawiskami fizycznymi zachodz
ą
cymi w
odkształcanych materiałach, opanowanie elementów budowy modeli materiałów, nabycie
umiej
ę
tno
ś
ci rozwi
ą
zywania podstawowych zagadnie
ń
mechaniki kontinuum.
Metody dydaktyczne: wykład multimedialny, aktywny udział studentów w rozwi
ą
zywaniu
typowych zada
ń
na
ć
wiczeniach, indywidualne rozwi
ą
zanie zada
ń
o podwy
ż
szonym stopniu
trudno
ś
ci pod opiek
ą
prowadz
ą
cego.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie projektów.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z projektów.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Zjawiska fizyczne zachodz
ą
ce w odkształcanych materiałach konstrukcyjnych: stan
spr
ęż
ysty materiału, płyni
ę
cie plastyczne, pełzanie i relaksacja, przemiany fazowe
wymuszone
odkształceniem,
ewolucja
mikro-uszkodze
ń
.
Jednowymiarowe
modele
materiałów: spr
ęż
ystego i spr
ęż
ysto-plastycznego, elementarne modele reologiczne (lepko-
spr
ęż
yste, lepko-plastyczne), modele materiałów, które podlegaj
ą
przemianie fazowej,
modele ewolucji uszkodze
ń
w materiałach plastycznych i kruchych. Elementy stanów
zło
ż
onych: tensor napr
ęż
e
ń
, niezmienniki tensora napr
ęż
enia, tensor małych odkształce
ń
,
niezmienniki tensora odkształcenia, sprowadzanie tensorów napr
ęż
e
ń
i odkształce
ń
do
postaci diagonalnej, napr
ęż
enia i odkształcenia główne. Podstawowe liniowe i nieliniowe
modele konstytutywne w stanach wieloosiowych: materiał spr
ęż
ysty, materiał spr
ęż
ysto-
plastyczny ze wzmocnieniem liniowym, materiały lepko-spr
ęż
yste i lepko-plastyczne,
materiały podlegaj
ą
ce przemianie fazowej (spontanicznej, wymuszonej odkształceniem),
materiał plastyczny zawieraj
ą
cy pola mikro-uszkodze
ń
(model zale
ż
ny od odkształce
ń
),
materiał kruchy zawieraj
ą
cy pola mikro-uszkodze
ń
(model zale
ż
ny od napr
ęż
e
ń
).
Zastosowanie modeli materiałowych w prostych jedno- i dwu-osiowych stanach napr
ęż
enia.
Projekty
Wyznaczanie napr
ęż
e
ń
przy zadanych odkształceniach. Wyznaczanie ewolucji odkształce
ń
i napr
ęż
e
ń
w funkcji czasu. Wyznaczanie stopnia przemiany fazowej – całkowanie
kinetycznego równania ewolucji fazy wtórnej. Całkowanie kinetycznego prawa ewolucji
uszkodze
ń
i wyznaczanie parametru uszkodzenia. Całkowanie modeli materiałowych
w elementarnych przypadkach wieloosiowych. Zastosowanie modeli materiałowych
w konstrukcjach pracuj
ą
cych w stanach prostych i zło
ż
onych.
Literatura podstawowa
[1] Nowacki W.: Teoria spr
ęż
ysto
ś
ci. PWN, Warszawa 1970.
[2] Walczak J.: Wytrzymało
ść
materiałów oraz podstawy teorii spr
ęż
ysto
ś
ci i plastyczno
ś
ci.
PWN, 1978.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Fung Y. C.: Podstawy mechaniki ciała stałego. PWN, Warszawa 1969
[2]
ś
yczkowski M.: Obci
ąż
enia zło
ż
one w teorii plastyczno
ś
ci. PWN, Warszawa 1973.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Bła
ż
ej Skocze
ń
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Mechaniki Stosowanej (M-1)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M409 – Mechanika materiałów
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
I
6
W15 + P15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
I
6
W9 + P9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Wytrzymało
ść
materiałów”
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: opis materiałów w postaci funkcji napr
ęż
enie-odkształcenie,
przedstawienie istniej
ą
cych zastosowa
ń
praktycznych w konstrukcjach in
ż
ynierskich
Metody dydaktyczne: samodzielne rozwi
ą
zywanie zada
ń
projektowych
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie projektów indywidualnych i kolokwium
zaliczeniowe
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia arytmetyczna z obydwu cz
ęś
ci
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Zwi
ą
zek zale
ż
no
ś
ci mechanicznych z budow
ą
materii; opis oddziaływa
ń
dla polimerów,
metali i ceramiki; potencjały oddziaływa
ń
; metody mechaniki kwantowej, fizyki ciała stałego i
fenomenologiczne; mo
ż
liwo
ś
ci okre
ś
lania charakterystyk
σ
-
ε
. Materiały funkcjonalne.
Materiały magneto- i elektroreologiczne. Sensory i aktuatory – materiały piezoelektryczne.
Materiały o strukturze gradientowej. Nanostruktury i nanomaszyny. Dobór a projektowanie
materiałów; mo
ż
liwo
ś
ci budowy nowych materiałów kompozytowych.
Projekty
Wyznaczanie napr
ęż
e
ń
resztkowych w procesie wytwarzania płyt kompozytowych metod
ą
RTM (Resin Transfer Moulding). Budowa sieci neuronowych w problemach prognozowania
własno
ś
ci mechanicznych stali konstrukcyjnych. Zastosowanie pakietu MES ABAQUS do
analizy procesów wytłaczania.
Literatura podstawowa
[1] Muc A., Mechanika kompozytów włóknistych, Ksi
ę
garnia Akademicka, Kraków 2003.
[2] Muc A., Optymalizacja struktur kompozytowych i procesów technologicznych ich
wytwarzania, Ksi
ę
garnia Akademicka, Kraków 2005.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Bhushan B., Handbook of nanotechnology, Springer 2004.
[2] Nalwa H.S., Nanostructured materials and nanotechnology, Academic Press, 2000.
[3] Paleczek W., Mathcad 2001 Professional, Akad. Oficyna Wydaw. EXIT, Warszawa; 2003
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Aleksander Muc
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Konstrukcji Maszyn – (M-3)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M410 – MES we współczesnych obliczeniach in
ż
ynierskich
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + Lk15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + Lk9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: Mechanika ogólna, Wytrzymało
ść
materiałów, Podstawy i zastosowania in
ż
ynierskie MES
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: poszerzenie praktycznej umiej
ę
tno
ś
ci stosowania
komercyjnego pakietu ANSYS do oblicze
ń
konstrukcji in
ż
ynierskich metod
ą
elementów
sko
ń
czonych.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach laboratoryjnych; samodzielna praca z
programem ANSYS.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: samodzielne wykonanie i zreferowanie zadania
modelowania i obliczenia dla wskazanych konstrukcji
Ocena ko
ń
cowa: ocena za przeprowadzon
ą
prezentacj
ę
wykonanego zadania
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Informacja o dost
ę
pnych pakietach komercyjnych. Narz
ę
dzia pakietu ANSYS dedykowane
do konstrukcji belkowych. Poszerzenie wiadomo
ś
ci o modelowaniu: układy współrz
ę
dnych,
select logic. Współpraca z programami CAD. Narz
ę
dzia i metody analizy nieliniowej.
Mo
ż
liwo
ś
ci cz
ęś
ci optymalizacyjnej pakietu. Zasady i narz
ę
dzia tworzenia jako
ś
ciowo
dobrych siatek elementów (smart sizing, mapped meshing, ICEM CFD). Idea i zasady sub-
modelingu. Narz
ę
dzia do analizy termicznej. Analiza dynamiczna konstrukcji (cz
ę
sto
ś
ci
własne, wymuszenie harmoniczne).
Laboratoria
Praktyczna realizacja przykładów zada
ń
omawianych na wykładzie. Zastosowanie
poznawanych narz
ę
dzi programu ANSYS w indywidualnych projektach. Realizacja i
prezentacja rozwi
ą
zania wybranego problemu konstrukcyjnego.
Literatura podstawowa
[1] Łaczek S.: Wprowadzenie do systemu elementów sko
ń
czonych ANSYS. PK, Kraków,
1999.
[2] System Help pakietu ANSYS 12.1
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Zagrajek T., Krzesi
ń
ski G., Marek P.: Metoda elementów sko
ń
czonych w mechanice
konstrukcji.
Ć
wiczenia z zastosowaniem systemu ANSYS, Ofic. Wyd. Politechniki
Warszawskiej, 2005.
[2] Kleiber M.: Komputerowe metody mechaniki ciał stałych, Mechanika techniczna, Tom XI,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1995
[3] Waszczyszyn Z., Cicho
ń
Z., Radwa
ń
ska M.: Metoda elementów sko
ń
czonych w
stateczno
ś
ci konstrukcji, Arkady 1990
[4] B
ą
k R., Burczy
ń
ski T., Wytrzymało
ść
materiałów z elementami uj
ę
cia komputerowego,
WNT 2001
[5] Ku
ś
W.: Programy komputerowe metody elementów sko
ń
czonych do ksi
ąż
ki R. B
ą
k, T.
Burczy
ń
ski, Wytrzymało
ść
materiałów z elementami uj
ę
cia komputerowego, WNT
Warszawa 2001
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Jan Bielski
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Mechaniki Stosowanej (M-1)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod – nazwa
przedmiotu
M411 – MES we współczesnych obliczeniach in
ż
ynierskich
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + Lk15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + Lk9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Wytrzymało
ść
materiałów”.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: jest prezentacja mo
ż
liwo
ś
ci komputerowego wspomagania
projektowania pojedynczych elementów konstrukcji jak i procesów technologicznych.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach laboratoryjnych, samodzielne wykonanie
co najmniej dwóch projektów.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie projektów indywidualnych i kolokwium
zaliczeniowe.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia arytmetyczna z obydwu cz
ęś
ci.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Pakiety MES do oblicze
ń
konstrukcji (ABAQUS, ANSYS, NISA, IDEAS, CHAOS, D-LEARN)
– porównanie, opis mo
ż
liwo
ś
ci, ocena krytyczna, pakiety MES do analizy procesów
technologicznych (FIDAP, MOLDFLOW, C-MOLD, POLYFLOW, CADMOLD-3) –
porównanie, opis mo
ż
liwo
ś
ci, ocena krytyczna, Mechanika p
ę
kania i problemy zm
ę
czeniowe;
sposób dyskretyzacji problemu; reprezentacja obci
ąż
e
ń
; linowa i nieliniowa mechanika
p
ę
kania; wyznaczanie współczynników K i G oraz całki Rice’a; ocena granicznej liczby cykli
zm
ę
czeniowych; sposoby aproksymacji dla zada
ń
ś
rednio- i wysokocyklicznych w zadaniach
spr
ęż
ystych i spr
ęż
ysto-plastycznych; modelowanie otwarcia szczeliny wraz z lokalnym
wyboczeniem Zadania dynamiki i drga
ń
swobodnych konstrukcji; sposób dyskretyzacji
problemu; opis wymusze
ń
dynamicznych; metody opisu (kinematyczna, dynamiczna i
odwrotna); metodyka opisu przekazywania oddziaływa
ń
pomi
ę
dzy elementami konstrukcji
(warianty joints); warunki zbie
ż
no
ś
ci rozwi
ą
za
ń
, Zagadnienia optymalizacji konstrukcji;
analiza wra
ż
liwo
ś
ci; algorytmy optymalizacji; zbie
ż
no
ść
rozwi
ą
za
ń
, Problemy modelowania
zada
ń
fizycznie nieliniowych – plastyczno
ść
, lepko-spr
ęż
ysto
ść
, lepko-plastyczno
ść
;
piezoelektryki, kryteria zniszczenia
Laboratoria
Rozwi
ą
zywanie zada
ń
MES przy zastosowaniu pakietów ABAQUS i NISA zada
ń
indywidualnych dotycz
ą
cych:
1. Mechaniki p
ę
kania
2. Problemów zm
ę
czeniowych
3. Dynamiki konstrukcji
4. Zada
ń
optymalizacji
5. Zniszczenia konstrukcji w zakresie spr
ęż
ysto-plastycznym
Przewidywana znaczna ingerencja prowadz
ą
cego, przede wszystkim w postaci podania w
punktach, w jaki sposób i przy u
ż
yciu, jakich komend nale
ż
y budowa
ć
model MES.
Literatura podstawowa
[1] Muc A. Optymalizacja struktur kompozytowych i procesów technologicznych ich
wytwarzania, Ksi
ę
garnia Akademicka, Kraków 2005.
[2] Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda Elementów Sko
ń
czonych w mechanice konstrukcji,
Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2005
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Zienkiewicz O.C., Metoda elementów sko
ń
czonych, Arkady 1972
[2] Dietrich M. (red), Podstawy Konstrukcji Maszyn, PWN, W-wa 1986.
[3] Koca
ń
da S., Szala J., Podstawy oblicze
ń
zm
ę
czeniowych, Wydaw. Naukowe PWN,
Warszawa; 1997
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Aleksander Muc
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Konstrukcji Maszyn (M-3)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M412 - Metody optymalnego projektowania
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + Lk15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + Lk9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Wytrzymało
ść
materiałów”.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie studentów z metodami optymalnego
projektowania, zdobycie przez nich umiej
ę
tno
ś
ci formułowania i rozwi
ą
zywania prostych
problemów optymalizacji in
ż
ynierskiej.
Metody dydaktyczne: udział w zaj
ę
ciach laboratoryjnych, samodzielne rozwi
ą
zywanie
prostych problemów optymalizacji elementów konstrukcji.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratorium na podstawie rozwi
ą
zania
indywidualnego zadania optymalizacji.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z laboratorium.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Formułowanie problemów optymalnego kształtowania. Funkcja celu, zmienne decyzyjne,
ograniczenia.
Poszukiwanie
minimum
funkcji
bez
ogranicze
ń
.
Ogólne
zadanie
programowania matematycznego. Klasyczna metoda mno
ż
ników Lagrange’a. Warunki
Kuhna Tuckera. Algorytm Simplex do rozwi
ą
zywania zada
ń
programowania liniowego.
Metody gradientowe poszukiwania minimum funkcji przy ograniczeniach. Metoda gradientów
sprz
ęż
onych, metoda kierunków dopuszczalnych. Metody optymalizacji oparte na koncepcji
sekwencyjnych aproksymacji. Sekwencyjne liniowe programowanie. Metoda ruchomych
asymptot w zadaniach nieliniowego programowania. Przykłady optymalizacji konstrukcji
in
ż
ynierskich. Dobór zmiennych decyzyjnych, wybór funkcji celu i ogranicze
ń
. Optymalizacja
pr
ę
tów i układów pr
ę
towych przy ró
ż
norodnych sformułowaniach problemu kształtowania.
Laboratoria
Poszukiwanie minimum funkcji bez ogranicze
ń
, metody gradientowe i bezgradientowe.
Minimalizacja funkcji przy ograniczeniach, metoda mno
ż
ników Lagrange’a. Formułowanie i
rozwi
ą
zywanie zada
ń
programowania liniowego, metoda Simplex. Zastosowanie metody
ruchomych asymptot do rozwi
ą
zywania zada
ń
programowania nieliniowego. Optymalizacja
konstrukcji in
ż
ynierskich na przykładach projektowania konstrukcji pr
ę
towych.
Literatura podstawowa
[1] Ostwald M.: Podstawy optymalizacji konstrukcji, Wydawnictwo Politechniki Pozna
ń
skiej,
2005.
[2] Haftka R.T, Gurdal Z., Elements of structural optimization, Kluwer Academic Publishers,
1992.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Majid K.I.: Optymalne projektowanie konstrukcji, PWN, Warszawa, 1981
[2] Findeisen W., Szymanowski J., Wierzbicki A.: Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji,
PWN, 1980.
[3] Stachurski A., Wprowadzenie do optymalizacji, Wydawnictwo Politechniki Warszawskiej,
2009.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Bogdan Bochenek, prof. PK
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Mechaniki Stosowanej (M-1)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M413– Metody optymalnego projektowania
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + Lk15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + Lk9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Podstawy konstrukcji Maszyn”.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z podstawowymi metodami optymalizacji na
przykładach zwi
ą
zanych z praktyk
ą
in
ż
yniersk
ą
. Zdobycie umiej
ę
tno
ś
ci formułowania i
rozwi
ą
zywania zada
ń
optymalizacji z zakresu budowy maszyn.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach, opracowanie sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych, samodzielne wykonanie dwóch projektów z zakresu optymalizacji
konstrukcji.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: obecno
ść
na wykładach i zaliczenie projektów
wykonanych w trakcie zaj
ęć
laboratorium komputerowego.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia wa
ż
ona ocen z laboratorium (0,5) i wykładów (0,5).
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Zasady konstrukcji oraz ogólne sformułowanie zadania optymalizacyjnego i
polioptymalizacyjnego. Metody analityczne: zadania otymalizacji statycznej bez ogranicze
ń
,
zadnia optymalizacji statycznej z ograniczeniami równo
ś
ciowymi zadania optymalizacji
statycznej z ograniczeniami nierówno
ś
ciowymi. Metody statystyczne: metoda
systematycznego przeszukiwania, metoda Monte Carlo, metody losowych przyrostów,
metoda Brooksa. Metody deterministyczne: metody poszukiwania minimum funkcji kierunku:
złotego podziału, interpolacji kwadratowej, metoda siecznych. Metody poszukiwanie
minimum funkcji bez ogranicze
ń
: metody bezgradientowe Gaussa-Seidela i metoda Powella
oraz gradientowe najwi
ę
kszego spadku oraz gradientu sprz
ęż
onego. Metody optymalizacji
statycznej z ograniczeniami w formie funkcji kary. Prezentowanie przykładów zastosowania
wybranych metod w budowie maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Laboratoria
Oddanie i zaliczenie 2
ć
wicze
ń
składaj
ą
cych si
ę
z oblicze
ń
i rysunku konstrukcji b
ę
d
ą
cej
przedmiotem optymalizacji, przykładowe
ć
wiczenia to: optymalizacja wymiarów rurowego
wałka skr
ę
tnego z zako
ń
czeniem wielokartowym ze stali spr
ęż
ynowej, optymalizacja
ł
ą
cznika z kołnierzami ze stopu Al. I otworami na
ś
ruby ze stali nierdzewnej, optymalizacja
zbiornika walcowego z dnami eliptycznymi na LPG (35 bar) na naczep
ę
samochodow
ą
przy
kryterium minimum ci
ęż
aru lub minimum kosztów, optymalizacja przeło
ż
e
ń
w przekładniach
z
ę
batych oraz optymalizacja geometrii zaz
ę
bie
ń
przy kryterium wytrzymało
ś
ci zm
ę
czeniowej.
Literatura podstawowa
[1] Osi
ń
ski Z., Wróbel J.: Teoria konstrukcji, PWN, W-wa 2001.
[2] Stadnicki J.: Teoria i praktyka rozwi
ą
zywania zada
ń
optymalizacji, WNT, W-wa 2006.
[3] Dziama A.: Metodyka konstruowania maszyn, PWN, W-wa 1995.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Urbaniec K., Optymalizacja w projektowaniu aparatury, WNT, W-wa 1989.
[2] Osi
ń
ski Z., Podstawy konstrukcji maszyn, WNT, W-wa 1999.
[3] Gokun W.B., Zmniejszenie ci
ęż
aru maszyn, WNT, W-wa 1974
.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Jan Ry
ś
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Konstrukcji Maszyn (M-3)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M414 - Metody optymalnego projektowania
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + Lk15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + Lk9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Matematyka”
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z podstawowymi zagadnieniami dotycz
ą
cymi
optymalnego projektowania. Zapoznanie si
ę
z wybranymi metodami wyznaczania
optymalnych rozwi
ą
za
ń
zada
ń
w zastosowaniu do projektowania maszyn.
Metody dydaktyczne: obecno
ś
ci oraz prowadzenie notatek z wykładów, aktywny udział
w zaj
ę
ciach laboratoryjnych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów na podstawie kartkówek.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia arytmetyczna oceny z laboratorium i testu z wykładów.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Definicja i rodzaje optymalizacji. Optymalizacja wielokryterialna, przykłady. Dziedziny i
przykłady zastosowa
ń
programowania nieliniowego. Minima i maksima: lokalne i globalne,
proste przykłady. Ograniczenia aktywne i nieaktywne. Twierdzenie Sylvestra oraz przykład
jego zastosowania. Gradient i hesjan funkcji; przykład. Sformułowanie zadania
programowania kwadratowego. Minimum globalne półoznaczonej dodatnio formy
kwadratowej. Metoda Gramma–Schmidta. Sympleks, jego cechy oraz parametry. Podziały
metod, przygotowanie zadania oraz analiza wyników optymalizacji. Metody optymalizacji bez
ogranicze
ń
i
z
ograniczeniami.
Metody
bezgradientowe:
poszukiwa
ń
prostych,
z minimalizacj
ą
, z ewolucj
ą
, metody gradientowe, bezpo
ś
rednie i aproksymacyjne.
Minimalizacja kierunkowa, przykłady. Metody: Rosenbrocka, Neldera–Meada, gradientu
sprz
ęż
onego
i
zmiennej
metryki.
Ogólna
charakterystyka
metod
minimalizacji
z ograniczeniami; funkcja kary, przykład z interpretacj
ą
graficzn
ą
. Programowanie liniowe
i kwadratowe, metody wykorzystuj
ą
ce ewolucj
ę
oraz podstawy oceny metod i algorytmów
optymalizacji.
Laboratoria
Formułowanie i rozwi
ą
zywanie zada
ń
dotycz
ą
cych optymalizacji projektowanych układów
mechanicznych. Praktyczne problemy optymalizacji liniowej i nieliniowej – przykłady w
pakietach: Mathematica, Maple i MathCAD. Wykorzystanie algorytmów ewolucyjnych.
Przykłady optymalnego modelowania konstrukcji w systemach: Cathia, Ansys, Adams.
Literatura podstawowa
[1] Goli
ń
ski J.: Metody optymalizacyjne w projektowaniu technicznym. WNT, Warszawa 1974
[2] Michalewicz Z.: Algorytmy genetyczne + strukt. danych = prog. ewol. WNT, W-wa 1999.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Osyczka A., Evolutionary Algorithms for Single and Multicriteria Design Optimization,
Physica Verlag, A Springer–Verlag Company, Heidelberg, New York 2002.
[2] W
IT
R., Metody programowania nieliniowego. WNT, Warszawa 1986.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Andrzej Grzyb, prof. PK
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Pojazdów Szynowych (M-8)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M415 – Maszyny robocze i urz
ą
dzenia transportowe
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + L15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + L9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Podstawy konstrukcji maszyn”.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: studenci zapoznaj
ą
si
ę
z budow
ą
podstawowych maszyn
roboczych oraz urz
ą
dze
ń
transportu bliskiego.
Metody dydaktyczne: aktywny udział w laboratoriach, opracowanie sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów na podstawie kartkówek
i sprawozda
ń
.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z laboratorium.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Podział maszyn roboczych. Podstawowe charakterystyki. Typowe zespoły maszyn
roboczych. Układy nap
ę
dowe: mechaniczne, elektryczne, hydrauliczne. Maszyny do robót
ziemnych. Maszyny drogowe. Struktury urz
ą
dze
ń
transportu bliskiego. Suwnice,
ż
urawie,
d
ź
wigi, przeno
ś
niki. Układy sterowania w maszynach roboczych i systemach transportowych.
Laboratoria
Badanie układów nap
ę
dowych maszyn roboczych: elektrycznych, hydraulicznych,
pneumatycznych. Badania przekładni hydrostatycznej w maszynach mobilnych. Badania
układu sterowania osprz
ę
tu koparki. Badania funkcjonalne zdalnego systemu sterownia
prac
ą
suwnicy podwieszonej KBK. Adaptacyjne sterowanie prac
ą
hydraulicznego zespołu
nap
ę
du d
ź
wigu. Badanie procesów roboczych kruszenia materiałów.
Literatura podstawowa
[1] Brach I., Tyro G.: Maszyny ci
ą
gnikowe do robót ziemnych. WNT, Warszawa 1986.
[2] Garbacik A.: Studium projektowania układów hydraulicznych. Wyd. Ossolineum, Wrocław
1997.
[3] Osi
ń
ski Z., Wróbel J.: Teoria konstrukcji maszyn. PWN, Warszawa 1982.
[4] Pi
ą
tkiewicz A., Sobolski R.: D
ź
wignice. WNT, Warszawa t. I i II 1977.
Literatura podstawowa
[1] Madej J.: Mechanika transmisji momentu trakcyjnego. Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, Warszawa 2000.
[2] Osi
ń
ski Z., Bajon W., Szucki T.: Podstawy konstrukcji maszyn. PWN, Warszawa 1978.
[3] Oziemski S.: Efektywno
ść
eksploatacji maszyn. Podstawy techniczno – ekonomiczne.
Wydawnictwo ITE, Radom 1999.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Stanisław Michałowski
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Konstrukcji Maszyn (M-3)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M416 – Pojazdy samochodowe
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + L15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + L9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Podstawy konstrukcji maszyn”
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z budow
ą
i badaniem pojazdów
samochodowych, ich klasyfikacj
ą
, wymaganiami dotycz
ą
cymi bezpiecze
ń
stwa i komfortu.
Metody dydaktyczne: wykłady i demonstracyjne badania laboratoryjne i drogowe.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia arytmetyczna oceny z laboratorium.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Klasyfikacja pojazdów drogowych (wg ECE No 13), motocykle, samochody osobowe,
ci
ęż
arowe 4-kołowe i wieloosiowe, ci
ą
gniki. Podstawowe wymagania dotycz
ą
ce
bezpiecze
ń
stwa samochodu, przepisy prawne, homologacja, obowi
ą
zkowe przegl
ą
dy
rejestracyjne, badania diagnostyczne. Opory ruchu pojazdu. Przyczepno
ść
i tarcie opony
wzgl
ę
dem jezdni, rodzaje opon, oznaczenia, charakterystyki po
ś
lizgu i znoszenia.
Przyspieszanie i hamowanie, jazda po torze prostoliniowym i krzywoliniowym. Podsterowno
ść
i nadsterowno
ść
. Procedury ISO oceny kierowalno
ś
ci pojazdów. Schematy układów
nap
ę
dowych, nap
ę
d na o
ś
przedni
ą
, tyln
ą
, nap
ę
d na 4 koła. Sprz
ę
gła tarciowe,
hydrodynamiczne. Skrzynie biegów stopniowe i bezstopniowe, manualne i automatyczne.
Mechanizmy ró
ż
nicowe. Zawieszenia zale
ż
ne i niezale
ż
ne, aktywne, amortyzatory. Układ
kierowniczy, wymagania, wspomaganie hydrauliczne i elektryczne. Układ hamulcowy,
wymagania, konfiguracje, hamulce b
ę
bnowe i tarczowe, korektory siły hamowania,
wspomaganie, układy przeciw blokowaniu kół (ABS), czujniki, sterownik.
Laboratoria
Wyznaczanie rozkładu mas pojazdu: poło
ż
enie
ś
rodka masy wzgl
ę
dem osi, wysoko
ść
ś
rodka
masy. Wyznaczanie charakterystyk zawiesze
ń
i układu kierowniczego, promienia zataczania
koła. Badanie parametrów ruchu prostoliniowego i krzywoliniowego, aparatura pomiarowa
stosowana w badaniach drogowych samochodów. Badanie dynamiki samochodu,
rozp
ę
dzanie, hamowanie. Porównanie wska
ź
nika skuteczno
ś
ci hamowania wyznaczonego na
stanowisku diagnostycznym i w próbie drogowej. Wyznaczanie bł
ę
dów wskaza
ń
szybko
ś
ciomierza i licznika kilometrów. Zu
ż
ycie paliwa w ró
ż
nych warunkach ruchu pojazdu.
Pokazy demonstracyjne budowy nowoczesnych samochodów ci
ęż
arowych oraz pomiary
parametrów ich ruchu (np. ekstremalnego hamowania).
Literatura podstawowa
[1]
Prochowski L.: Mechanika ruchu. Pojazdy samochodowe. WKiŁ, W-wa 2005.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Kleczkowski A.: Budowa samochodów. Wyd. Polit. Warsz., W-wa 1973.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Józef Knapczyk
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Pojazdów samochodowych i Silników
Spalinowych (M-4)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M417 -
Ś
rodki transportu szynowego
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + L15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + L9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Podstawy konstrukcji maszyn”.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z klasyfikacj
ą
, oznaczeniami, budow
ą
i
działaniem
ś
rodków transportu szynowego i ich najwa
ż
niejszych podzespołów.
Metody dydaktyczne: obecno
ś
ci oraz prowadzenie notatek z wykładów, aktywny udział
w zaj
ę
ciach laboratoryjnych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów na podstawie kartkówek.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia arytmetyczna oceny z laboratorium i testu z wykładów.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Charakterystyka transportu szynowego i jego cechy. Koleje konwencjonalne i
niekonwencjonalne. Mi
ę
dzynarodowe organizacje transportu szynowego. Klasyfikacja i
oznaczenia eksploatacyjne pojazdów szynowych wg PN i przepisów mi
ę
dzynarodowych.
Ogólna konstrukcja pojazdów. Podstawowe podzespoły i elementy konstrukcyjne. Wózki
nap
ę
dne i toczne, zestawy kołowe i ich prowadzenie, uło
ż
yskowanie, uspr
ęż
ynowanie I i II
stopnia, oparcia nadwozia na wózkach oraz sposoby przenoszenia sił poci
ą
gowych i
hamuj
ą
cych, urz
ą
dzenia ci
ę
głowo–zderzne. Układy hamulcowe i zasada działania
zespolonych hamulców samoczynnych. Pojazdy nap
ę
dowe trakcji elektrycznej, systemy
zasilania. Usytuowanie elektrycznych silników trakcyjnych, sprz
ę
gła i przekładnie
bezpo
ś
rednie. Spalinowe pojazdy trakcyjne. Ogólna budowa i charakterystyka przekładni
mechanicznej, elektrycznej i hydraulicznej. Pojazdy miejskiego transportu szynowego.
Tramwaje klasyczne, wieloczłonowe i niskopodłogowe.
Ś
rodki transportu multimodalnego:
wagony niskopodłogowe, wagony kieszeniowe, nadwozia bimodalne.
Laboratoria
Budowa i utrzymanie pojazdów szynowych (lokomotyw, wagonów oraz tramwajów) w
warunkach rzeczywistych – zaj
ę
cia wyjazdowe w lokomotywowniach, wagonowniach oraz
zajezdni tramwajowej. Badanie w warunkach rzeczywistych nacisku osi na tor. Wyznaczanie
charakterystyk napełniania cylindrów hamulcowych w warunkach hamowania nagłego.
Literatura podstawowa
[1] G
ą
sowski W.: Wagony kolejowe. Konstrukcja i badania. WKŁ, Warszawa 1988.
[2] Madej J.: Mechanika transmisji momentu trakcyjnego. Ofic. Wyd. PW, Warszawa 2004.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Romaniszyn Z., Oramus Z., Nowakowski Z.: Podwozia trakcyjnych pojazdów szynowych.
WKŁ, Warszawa 1989.
[2] Romaniszyn Z., Wolfram T: Nowoczesny tabor szynowy. Wyd. Spec. IPSz, Kraków 1997.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Andrzej Grzyb, prof. PK
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Pojazdów Szynowych (M-8)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M418 - Chłodnictwo, klimatyzacja i wentylacja
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + C15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + C9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Termodynamika”
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie studentów z teoretycznymi podstawami techniki
chłodniczej i klimatyzacyjnej
Metody dydaktyczne: wykłady ilustrowane prezentacj
ą
komputerow
ą
,
ć
wiczenia tablicowe
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie
ć
wicze
ń
na podstawie zdanych
kolokwiów, zaliczenie sprawdzianu z wiedzy teoretycznej.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia wa
ż
ona z zaliczenia
ć
wicze
ń
(0.6) i sprawdzianu (0.4).
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Podział i zastosowanie urz
ą
dze
ń
zi
ę
bniczych. Metody uzyskiwania niskich temperatur.
Parowe obiegi zi
ę
bnicze. Czynniki zi
ę
bnicze: wła
ś
ciwo
ś
ci czynników, zakres zastosowa
ń
.
Spr
ęż
arkowe urz
ą
dzenia zi
ę
bnicze. Urz
ą
dzenia i aparaty stosowane w chłodnictwie.
Powietrze wilgotne. Wykres i-x dla powietrza wilgotnego. Komfort cieplny, parametry
powietrza w pomieszczeniu, parametry obliczeniowe powietrza zewn
ę
trznego. Parametry
powietrza na wlocie do pomieszczenia,
ź
ródła obci
ąż
enia cieplnego. Ilo
ść
powietrza
dostarczanego. Procesy uzdatniania powietrza. Wybrane systemy klimatyzacji. Cele
wentylacji. Zanieczyszczenia powietrza wewn
ę
trznego i zewn
ę
trznego. Urz
ą
dzenia do
oczyszczania powietrza. Odci
ą
gi miejscowe i kurtyny powietrzne. Wentylatory i systemy
rozdziału powietrza. Wentylacja pomieszcze
ń
.
Ć
wiczenia
Przemiany termodynamiczne gazów w obszarze pary mokrej i przegrzanej: wrzenie,
skraplanie, spr
ęż
anie, dławienie. Posługiwanie si
ę
wykresami i tabelami. Spr
ęż
arkowe obiegi
jednostopniowe – projektowanie obiegów. Obliczanie zmiany parametrów powietrza w
procesach nagrzewania, chłodzenia, osuszania i nawil
ż
ania. Posługiwanie si
ę
wykresami i-x
Moliera i Carriera. Obliczanie oporów przepływu powietrza w instalacjach wentylacyjnych:
opory przepływu tarciowe i miejscowe. Wyznaczanie punktu współpracy wentylator – kanał
wentylacyjny.
Literatura podstawowa
[1] Gutkowski K. M.: Chłodnictwo i klimatyzacja. WNT, Warszawa 2003.
[2] Bonca Z., Butrymowicz D., Targa
ń
ski W., Hajduk T.: Nowe czynniki chłodnicze i no
ś
niki
ciepła. Masta, Gda
ń
sk 2004.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Recknagel H. i in.: Poradnik Ogrzewanie i Wentylacja. EWFE, Gda
ń
sk 1994.
[2] Jones W.P.: Klimatyzacja. Arkady, Warszawa 2001.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Marek Litwin
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut In
ż
ynierii Cieplnej i Procesowej (M-5)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M419 – Maszyny i urz
ą
dzenia energetyczne
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + C15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + C9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: podstawy termodynamiki i wymiany ciepła.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: ogólne zapoznanie si
ę
z budow
ą
, zasadami działania oraz
podstawami oblicze
ń
maszyn i urz
ą
dze
ń
stosowanych w energetyce.
Metody dydaktyczne: wykłady z prezentacj
ą
multimedialn
ą
oraz aktywny udział w zaj
ę
ciach
ć
wiczeniowych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie
ć
wicze
ń
na podstawie kolokwium
zaliczeniowego.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z kolokwium.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Przemiany energetyczne. Układy, parametry pracy, podstawowe i pomocnicze maszyny oraz
urz
ą
dzenia energetyczne w elektrowniach, elektrociepłowniach, ciepłowniach oraz
siłowniach zakładów przemysłowych. Sprawno
ść
siłowni cieplnych i sposoby jej
podnoszenia. Zasada działania, budowa i bilans cieplny kotłów energetycznych. Budowa i
działanie turbin energetycznych. Ruroci
ą
gi siłowni cieplnych. Armatura w energetyce. Układy
zasilania paliwem, odpopielania i od
ż
u
ż
lania oraz odpylania i odsiarczania spalin.
Urz
ą
dzenia otwartych i zamkni
ę
tych układów zaopatrzenia w wod
ę
. Budowa, zasada pracy,
bilanse urz
ą
dze
ń
pomocniczych siłowni cieplnych. Budowa, działanie i parametry
konwencjonalnych i kondensacyjnych kotłów grzewczych. Nadzór i diagnostyka techniczna
maszyn i urz
ą
dze
ń
energetycznych.
Ć
wiczenia
Obliczanie sprawno
ś
ci obiegów siłowni cieplnych oraz ich podstawowych maszyn i urz
ą
dze
ń
energetycznych. Okre
ś
lenie zapotrzebowania na paliwo i jego kosztów. Wyznaczanie
ś
rednicy przewodów do przesyłu czynników roboczych. Obliczenia grubo
ś
ci
ś
cianek
elementów maszyn i urz
ą
dze
ń
energetycznych pracuj
ą
cych poni
ż
ej i powy
ż
ej temperatury
granicznej. Obliczenia bilansowe urz
ą
dze
ń
energetycznych.
Literatura podstawowa
[1] Laudyn D., Pawlik M., Strzelczyk F.: Elektrownie, Warszawa WNT 2000.
[2] Kutz M. (editor): Mechanical Engineers’ Handbook. Third Edition. Book 4. Energy and
Power. John Wiley & Sons, Hoboken, New Jersey, USA 2006.
[3] Łopata S.: Paliwa i kotły grzewcze, t. III pracy zbiorowej: Audyt energetyczny na potrzeby
termomodernizacji oraz oceny energetycznej budynków. Politechnika Krakowska, CJ,
Kraków 2009.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Chmielniak T.: Technologie energetyczne. WT-T, Warszawa 2008.
[2] Recknagel H. i inni: Ogrzewnictwo, klimatyzacja, ciepła woda, chłodnictwo. OMNI SCALA
Wrocław 2008.
[3] Albert J. i inni: Systemy centralnego ogrzewania i wentylacji. Poradnik dla projektantów i
instalatorów. WN-T, Warszawa 2007.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Stanisław Łopata, prof. PK
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Katedra Maszyn i Urz
ą
dze
ń
Energetycznych (M-9)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M420 - Silniki spalinowe
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + L15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + L9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: Mechanika ogólna, Termodynamika,
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie z podstawami działania i konstrukcj
ą
tłokowych
silników spalinowych
Metody dydaktyczne: wykład z prezentacj
ą
multimedialn
ą
, aktywny udział w realizacji
ć
wicze
ń
laboratoryjnych, opracowanie sprawozda
ń
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: Zaliczenie ustne laboratoriów.
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia z kolokwium zaliczeniowego (0.5) i z zaliczenia laboratoriów (0.5)
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Podział silników spalinowych. Zasada działania silników dwu- i czterosuwowych ZI i ZS.
Zasada działania silników przepływowych, silnika Wankla i Stirlinga. Podstawy teoretyczne
działania silników spalinowych. Rzeczywisty obieg cieplny tłokowego silnika czterosuwowego
ZI i ZS, parametry obiegu. Systemy spalania w silnikach spalinowych. Wska
ź
niki robocze
silników tłokowych:
ś
rednie ci
ś
nienie indykowane, sprawno
ś
ci obiegów rzeczywistych, moc
indykowana i efektywna, moment obrotowy, godzinowe i jednostkowe zu
ż
ycie paliwa.
Metody regulacji mocy silników. Bilans cieplny silnika spalinowego. Analiza konstrukcji
współczesnych silników spalinowych: zespół kadłuba, układ korbowo tłokowy, konstrukcja
głowicy, układ rozrz
ą
du, układ chłodzenia i smarowania. Omówienie systemów zasilania
silników ZI i ZS. Problemy emisji toksycznych składników spalin. Podstawowe
charakterystyki silników spalinowych. Współpraca silnika z odbiornikami mocy. Tendencje
rozwoju konwencjonalnych
ź
ródeł nap
ę
du. Wymagania eksploatacyjne i ekonomiczne
nowoczesnych
ź
ródeł nap
ę
du.
Laboratoria
Sporz
ą
dzenie podstawowych charakterystyk silnika spalinowego ZI i ZS: charakterystyka
pr
ę
dko
ś
ciowa silnika ZI, regulatorowa silnika ZS, charakterystyki obci
ąż
eniowe.
Sporz
ą
dzanie charakterystyki uniwersalnej. Charakterystyka sprawno
ś
ci napełnienia silnika
spalinowego. Pomiar emisji toksycznych składników spalin silnika ZI zasilanego benzyn
ą
lub
paliwem gazowym. Pomiar stopnia zadymienia spalin silnika ZS.
Literatura podstawowa
[1] Rychter T., Teodorczyk A.: Teoria silników tłokowych. WKŁ, W-wa 2006.
[2] Merkisz J.: Ekologiczne problemy silników spalinowych. Wyd. Polit. Pozn., Pozna
ń
1998.
[3] Bernhard M.: Badania trakcyjnych silników spalinowych. WKŁ, W-wa 1970.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Luft S.: Podstawy budowy silników. WKŁ, W-wa 2006.
[2] Materiały z specjalistycznych czasopism i konferencji naukowych.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Marek Brze
ż
a
ń
ski
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Pojazdów Samochodowych i Silników
Spalinowych (M-4)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M421 - Obróbka hybrydowa
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + L15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + L9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: matematyka, fizyka, technologie
informacyjne, podstawy metrologii, podstawy konstrukcji maszyn, podstawy technik
wytwarzania
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie studentów z zaawansowanymi hybrydowymi
procesami i technologiami wytwarzania oraz podstawami obróbki ł
ą
czonej (sekwencyjnej) i
kompletnej
Metody dydaktyczne: wykład, komputerowa symulacja procesów obróbkowych,
do
ś
wiadczenia laboratoryjne
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów na podstawie kartkówek i
sprawozda
ń
, test z wykładów
Ocena ko
ń
cowa:
ś
rednia wa
ż
ona oceny z laboratorium (0.6) i testu z wykładów (0.4)
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Wykorzystanie zjawisk fizycznych i chemicznych do usuwania naddatku i kształtowania
wła
ś
ciwo
ś
ci warstwy wierzchniej materiału. Podstawowe definicje i klasyfikacja hybrydowych
systemów i procesów wytwarzania. Charakterystyka zjawisk, wska
ź
niki technologiczne,
podstawy projektowania procesów technologicznych oraz charakterystyka urz
ą
dze
ń
dla:
ultrad
ź
wi
ę
kowo wspomaganych procesów skrawania, laserowo wspomaganych procesów
skrawania i dogniatania, procesów skrawania wspomaganych wysokoci
ś
nieniow
ą
strug
ą
cieczy chłodz
ą
co – smaruj
ą
cej, obróbki: elektrochemiczno-
ś
ciernej, elektroerozyjno-
ś
ciernej,
elektrochemiczno
-
laserowej,
elektrochemiczno-elektroerozyjnej,
elektroerozyjnej
wspomaganej drganiami ultrad
ź
wi
ę
kowymi, elektrochemicznnej wspomaganej drganiami
ultrad
ź
wi
ę
kowymi, elektroerozyjno – mechanicznej. Integracja konwencjonalnych i
niekonwencjonalnych technik kształtowania ubytkowego oraz przyrostowego. Obróbka
hybrydowa sekwencyjna: ł
ą
czona oraz kompletna. Przykłady urz
ą
dze
ń
do obróbki ł
ą
czonej
i kompletnej. Przykłady hybrydowych procesów technologicznych ł
ą
czonych i kompletnych
Laboratoria
Podczas zaj
ęć
laboratoryjnych studenci zostan
ą
zapoznani z podstawami symulacji
komputerowej, projektowaniem procesów technologicznych, budow
ą
urz
ą
dze
ń
oraz
praktyczn
ą
realizacj
ą
procesów hybrydowych na przykładzie:
•
szlifowania elektrochemicznego,
•
szlifowania elektroerozyjnego,
•
obróbki elektrochemicznej wspomaganej ultrad
ź
wi
ę
kowo
•
obróbki elektroerozyjnej wspomaganej ultrad
ź
wi
ę
kowo,
•
hybrydowej obróbki ł
ą
czone (sekwencyjnej): elektroerozyjnej i elektrochemicznej
Literatura podstawowa
[1] Filipowski Ryszard, Marciniak Mieczysław:, Techniki obróbki mechanicznej i erozyjnej,
Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2000.
[2]
ś
ebrowski Henryk:, Techniki Wytwarzania, Obróbka wiórowa,
ś
cierna erozyjna. Oficyna
Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2004.
[3] Ruszaj Adam, Niekonwencjonalne metody wytwarzania elementów maszyn i narzedzi,
Prace Instytutu Obróbki Skrawaniem – Monografia – Kraków 1999.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Spadło Sławomir, Teoretyczno eksperymentalne aspekty obróbki elektroerozyjno-
mechanicznej, Wydawnictwo Politechniki
Ś
wi
ę
tokrzyskiej – Monografie – Studia –
Rozprawy, Kielce 2006.
[2] Y. Lawrence Yao: Combined Research and Curriculum Development Nontraditional
Manufacturing (NTM) (wydanie online:
www.columbia.edu/cu/mechanical/mrl/ntm/
)
[3] Hassan El-Hofy. Advanced Machining Processes: Nontraditional and Hybrid Machining
Processes, McGraw-Hill Professional Publishing, 2005.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Sebastian Skoczypiec
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Technologii Maszyn i Automatyzacji
Produkcji (M-6)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M422 - Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + L15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + L9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: „Technologie wytwarzania i przetwarzania
materiałów in
ż
ynierskie II”.
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie si
ę
z budow
ą
oraz eksploatacj
ą
obrabiarek
sterowanych numerycznie. Zdobycie umiej
ę
tno
ś
ci podstaw programowania obrabiarek
(r
ę
cznego, warsztatowego oraz wspomaganego komputerem).
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach laboratoryjnych, opracowanie
sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów na podstawie kartkówek i
sprawozda
ń
.
Ocena ko
ń
cowa: ocena z laboratorium.
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Podstawowe poj
ę
cia. Budowa obrabiarek CNC. Rodzaje układów sterowania. Podstawowe
zasady i sposoby programowania. Toczenie. Układy odniesienia (absolutny, przyrostowy,
biegunowy). Punkt zerowy. Przemieszczenia liniowe. Interpolacja kołowa. Kompensacja
promienia narz
ę
dzia i zu
ż
ycia ostrza. Toczenie gwintu. Podprogramy, cykle, powtórzenia.
Frezowanie. Układy odniesienia (absolutny, przyrostowy, biegunowy). Punkt zerowy.
Przemieszczenia liniowe. Interpolacja kołowa. Kompensacja promienia narz
ę
dzia i zu
ż
ycia
ostrza. Frezowanie kieszeni i profilowe. Podprogramy, cykle, powtórzenia. Dobór narz
ę
dzi,
parametrów skrawania, kinematyka pracy narz
ę
dzi.
Laboratoria
Budowa poszczególnych zespołów centrum obróbczego (frezarskiego i tokarskiego).
Przemieszczenia w dwóch osiach (tokarka) i trzech osiach (frezarka). Pozycjonowanie.
Panel obsługowy. Wł
ą
czenie i wył
ą
czenie obrabiarki. Wybór programu. Symulacja programu.
Wpisywanie punktów zerowych. Zmiana narz
ę
dzia poprzez MDI. Obróbka konturu i
zagł
ę
bienie kołowe. Prezentacja przykładowych programów. Wykorzystanie programów
CAD/CAM w procesach obróbkowych.
Literatura podstawowa
[1] Grzesik W, Niesłony P., Bartoszuk M.: Programowanie obrabiarek NC/CNC. WNT,
Warszawa, 2006.
[2] Honczarenko J.: Obrabiarki sterowane Numerycznie. WNT, Warszawa, 2008.
[3] Przybylski W., Deja M.: Komputerowo wspomagane wytwarzanie maszyn. WNT,
Warszawa 2007.
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Grzesik W.: Podstawy skrawania materiałów metalowych. WNT, Warszawa 1998.
[2] Jemielniak K.: Obróbka skrawaniem. Oficyna wydawnicza Politechniki Warszawskiej,
Warszawa, 1998
[3] Habrat W.: Obsługa i programowanie obrabiarek i robotów. KaBe, Krosno, 2007.
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr hab. in
ż
. Wojciech Z
ę
bala, prof. PK
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut Technologii Maszyn i Automatyzacji
Produkcji (M-6)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M423 - Współrz
ę
dno
ś
ciowe systemy pomiarowe
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I
stopie
ń
3
6
W15 + L15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
3
6
W9 + L9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: metrologia
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: prezentacja współrz
ę
dno
ś
ciowych systemów pomiarowych
mobilnych i stacjonarnych, idei programowania systemów techniki współrz
ę
dno
ś
ciowej i ich
współpracy z CAD, pozyskanie umiej
ę
tno
ś
ci programowania pomiarów
współrz
ę
dno
ś
ciowych i opracowania wyników pomiarów,
Metody dydaktyczne: : wykłady z prezentacjami multimedialnymi, laboratoria aparaturowe
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie obu form zaj
ęć
: laboratoria - zaliczenie
teorii i praktyki pomiarów współrz
ę
dno
ś
ciowych na podstawie kartkówek, wykład: min 70%
obecno
ś
ci lub zaliczenie testu
Ocena ko
ń
cowa: ocena z laboratorium
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Zasada pomiarów współrz
ę
dno
ś
ciowych. Parametryzacja podstawowych geometrycznych
elementów kształtu. Procedury matematyczne w pomiarach współrz
ę
dno
ś
ciowych. Typy
konstrukcji WMP. Systemy mobilne i stacjonarne metrologii współrz
ę
dno
ś
ciowej. Układy
pomiaru przemieszcze
ń
w maszynach współrz
ę
dno
ś
ciowych. Głowice pomiarowe stykowe i
bezstykowe. Procedury kalibracji głowic. Sposoby opisu dokładno
ś
ci WMP – poj
ę
cie bł
ę
du w
przestrzeni. Metody oceny dokładno
ś
ci WMP zgodnie z wymaganiami norm serii PN EN ISO
10360. Wzorce kontrolne do maszyn współrz
ę
dno
ś
ciowych. Znaczenie strategii pomiarowej
w kształtowaniu dokładno
ś
ci pomiarów. Metody fotogrametrii statycznej i dynamicznej w
pomiarach przestrzennych. Skanery optyczne. Współpraca WMP –CAD. Pomiary obiektów o
kształtach skomplikowanych: koła z
ę
bate, krzywki, łopatki turbin. Miejsce techniki
współrz
ę
dno
ś
ciowej we współczesnych systemach wytwórczych.
Laboratoria
Pomiary na współrz
ę
dno
ś
ciowej maszynie pomiarowej, ramieniem pomiarowym, skanerem
optycznym. Opracowanie wyników pomiarów współrz
ę
dno
ś
ciowych. Pomiary brył o
kształtach nieregularnych skanerem optycznym. Ocena dokładno
ś
ci WMP zgodnie z norm
ą
ISO 10360.
Literatura podstawowa:[
[1] Jakubiec W., Malinowski J.: Metrologia wielko
ś
ci geometrycznych, WNT Warszawa 2007
[2] Ratajczyk E. : Współrz
ę
dno
ś
ciowa technika pomiarowa. Oficyna Wyd. PW, Wa-wa 2005.
Literatura uzupełniaj
ą
ca:
[1] Humienny Z. Specyfikacje geometrii wyrobów (GPS): podr
ę
cznik europejski.
Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2004.
[2] Ratajczyk E. ,Jakubiec W. : Współrz
ę
dno
ś
ciowa technika pomiarowa : problemy i
zastosowania . Wydawnictwo AT-H, Bielsko-Biała : 2008
[3] Wydawnictwo Akademii Techniczno-Humanistycznej, Bielsko-Biała : 2010
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Dr in
ż
. Barbara Juras
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Laboratorium Metrologii Współrz
ę
dno
ś
ciowej
(M-10)
WYDZIAŁ
MECHANICZNY
Kierunek studiów
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalno
ść
wszystkie specjalno
ś
ci
Kod - nazwa
przedmiotu
M424 - Zastosowanie metod analizy termicznej w technice
Rodzaj studiów
Rok
Sem.
Forma zaj
ęć
i liczba godzin
Punkty
ECTS
Stacjonarne – I stopie
ń
III
6
W15 + L15
2
Niestacjonarne – I stopie
ń
III
6
W9 + L9
2
Wymagania wst
ę
pne – zaliczone przedmioty: Podstawy nauki o materiałach, Materiały
in
ż
ynierskie
Zało
ż
enia i cele przedmiotu: zapoznanie z nowoczesnymi metodami analizy termicznej
Metody dydaktyczne: aktywny udział w zaj
ę
ciach laboratoryjnych, opracowanie
sprawozda
ń
z
ć
wicze
ń
laboratoryjnych,
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie laboratoriów i kolokwium ko
ń
cowego
Ocena ko
ń
cowa: ocena z laboratorium
TRE
Ś
CI PROGRAMOWE
Wykłady
Znaczenie metod analizy termicznej w technice. Pomiary zmian wła
ś
ciwo
ś
ci fizycznych
badanej substancji lub post
ę
pu reakcji chemicznych podczas kontrolowanego ogrzewania.
Znajomo
ść
temperatur przemian charakterystycznych dla danej substancji. Metody
przebiegu procesów podczas ogrzewania ciała stałego: reakcji rozkładu, utleniania, redukcji
oraz topnienia, krystalizacji i innych przemian fazowych. Przyrz
ą
dy do pomiarów
współczynnika rozszerzalno
ś
ci termicznej. Termograwimetria: pomiary masy próbki
ogrzewanej w kontrolowanej atmosferze, wykresy zale
ż
no
ś
ci masy próbki od temperatury
(sygnał TG) oraz jej pierwszej pochodnej (DTG). Wykorzystywanie termograwimetrii do
analizy próbek wykazuj
ą
cych zmiany masy podczas ogrzewania, zachodz
ą
ce podczas
reakcji chemicznej (rozkładu, utleniania albo redukcji) czy te
ż
przemiany fizycznej
(parowania, sublimacji lub desorpcji). Termograwimetria w badaniach polimerów.
Termogramy procesów rozkładu i utleniania polimerów do ich identyfikacji i okre
ś
lenie
stabilno
ś
ci termicznej. Przyrz
ą
dy wykorzystywane do pomiarów termograwimetrii. Ró
ż
nicowa
analiza termiczna (DTA - differential thermal analysis). Ró
ż
nicowa kalorymetria skaningowa
(DSC
-
differential
scanning
calorimetry).
Chromatografia
gazowa,
cieczowa,
cienkowarstwowa, fluidalna. Spektroskopia w podczerwieni. Spektrometria masowa.
Laboratoria
Wyznaczanie współczynników rozszerzalno
ś
ci termicznej materiałów in
ż
ynierskich.
(dylatometer). Wyznaczanie temperatur przemian fazowych, topnienia, spiekania,
rekrystalizacji stali specjalnych (dylatometer). Badania procesów utleniania i redukcji
materiałów proszkowych (TG+DTA). Wyznaczanie temperatury zeszklenia, płyni
ę
cia
lepko
ś
ciowego, degradacji termicznej tworzyw sztucznych (DIL+TG+DTA+QMS). Badania
efektów cieplnych towarzysz
ą
cym przy nagrzewaniu okre
ś
lonej substancji (DTA). Analiza
składu gazów powstałych w wyniku reakcji towarzysz
ą
cych ogrzewaniu badanych substancji
(TG+DTA+QMS).
Literatura podstawowa
[1] Robert A.W. Johnstone, Malcolm E. Rose "Spektrometria mas" PWN 2001 Warszawa
[2] Detrich Schultze "Termiczna analiza ró
ż
nicowa" PWN 1974 Warszawa
Literatura uzupełniaj
ą
ca
[1] Zielenkiewicz W.: "Pomiary efektów cieplnych - metody i zastosowania" Centrum
Upowszechniania Nauki PAN Warszawa 2000
[2] Trykiel Eugeniusz "Termodynamiczne Podstawy Materiałoznawstwa" Oficyna
Wydawnicza Politechniki Warszawskiej 2005
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
Prof. dr hab. in
ż
. Jan Kazior
Jednostka realizuj
ą
ca przedmiot
Instytut In
ż
ynierii Materiałowej (M-2)