104. Postawy ultrasonografii echowej

Podstawy ultrasonografii
1. Zjawisko echa
Impulsy o okre

ś

lonej amplitudzie długo

ś

ci,

cz

ę

stotliwo

ś

ci fali (1,5-10 MHz) oraz cz

ę

stotliwo

ś

ci

powtarzania (1-2,5 kHz) odbijaj

ą

si

ę

o powierzchni

ę

o

ś

rodków ró

ż

ni

ą

cych si

ę

impedancj

ą

akustyczn

ą

a)

Metoda impulsowo-echowa

– odbite impulsy

ultrad

ź

wi

ę

kowe zamieniane s

ą

na elektryczne i po

wzmocnieniu mo

ż

na ogl

ą

da

ć

je na oscyloskopie

b)

Prezentacja B

– impulsy odbite od powierzchni

ulegaj

ą

wzmocnieniu elektronicznemu i opracowane

zostaj

ą

w postaci obrazu dwuwymiarowego –

ultrasonogramu.


Ultrasonografia, USG – nieinwazyjna,
atraumatyczna metoda diagnostyczna,
pozwalaj

ą

ca na uzyskanie obrazu przekroju

badanego obiektu. Metoda ta wykorzystuje
zjawisko rozchodzenia si

ę

, rozpraszania oraz

odbicia fali ultrad

ź

wi

ę

kowej na granicy

o

ś

rodków, przy zało

ż

eniu stałej pr

ę

dko

ś

ci fali w

ró

ż

nych tkankach równej 1540 m/s. W

ultrasonografii medycznej wykorzystywane s

ą

cz

ę

stotliwo

ś

ci z zakresu ok. 2-50 MHz. Fala

ultrad

ź

wi

ę

kowa najcz

ęś

ciej generowana jest oraz

przetwarzana w impulsy elektryczne przy

u

ż

yciu zjawiska piezoelektrycznego