DETERMINANTY KURSU WALUTOWEGO 19 X 2010

1. Różne klasyfikacje determinant kursu walutowego:

a) ekonomiczne i pozaekonomiczne

ekonomiczne :
strukturalne – poziom rozwoju gospodarki, konkurencyjnosć gospodarki, stan bilansu
płatniczego i handlowego
techniczne – intensywnosć przemian technicznych, poziom rozwoju zaplecza technicznego
koniunkturalne – podaż i popyt na waluty obce na krajowym rynku walutowym, poziom
cen w kraju i za granicą, tempo inflacji i zmiany stóp %, tempo wzrostu
PKB, polityka walutowa i kredytowa

Pozaekonomiczne:
polityczne – stabilizacja polityczna kraju, stopień ryzyka polit., konflikty regionalne,
sytuacja międzynarodowa
psychologiczne – przewidywania rozwoju koniunktury, poziom ryzyka finansowego, w
oczekiwania społeczeństwa
instytucjonalne – polityka pieniężna i fiskalna, stopień liberalizacji rynków, interwencje BC,
stosowane rozwiązania systemowe.

b) posrednie (w zależnosci od reżimu kursowego) i bezposrednie (gra popytu i podaży)

c) wewnętrzne i zewnętrzne:

Wewnętrzne – wpływają na siłę nabywcza pieniądza (inflacja, stopy procentowe, zmiany w
poziomie dochodów) i wpływające na popyt (inwestycyjne strategie, stopy %,
deficyt budżetowy) i wpływające na wymianę międzynarodową.

Hipoteza bliźniaczych deficytów – deficyt budżetowy determinuje deficyt płatniczy.
W praktyce hipoteza ta oznacza, że utrzymywanie wysokiego

deficytu budżetowego

może prowadzić do

deficytu

obrotów bieżących

.

Zewnętrzne - kryzysy finansowe (wpływa na przepływ srodków finansowych), napięcia
polityczne, zmiana siły nabywczej walut używanych w rozliczeniach,
aktywnosć m-owych organizacji.

d) Determinanty nie będące umiejscowione w żadnych z krajów

2. Parytet Siły Nabywczej – jest to konstrukcja pozwalająca na ustalenie czy zmiany kursu postępują za

zmianami cen. Teoria ta została ustalona w latach 70. przez Cassel'a.

Przy tej teorii trzeba założyć, że: prawo to działa najlepiej w długim okresie, przy prawie jednej ceny (przy braku
barier handlowych i kosztów transportu, te same dobra powinny kosztować tyle samo na całym swiecie)

Zad. 1.
W Polsce prognozuje się inflację = 25%, a w Niemczech = 50% w skali roku. W styczniu
1PLN=2DM. Ile będzie kosztowała jedna marka pod koniec roku.

St/So=1+P home/1+P foregin = 1+0,25/1+0,5= 1,67
Pod koniec roku 1DM=1,67 PLN.

Istnieją duże rozbieżnosci pomiędzy kursem rzeczywistym, a kursem parytetowym, tak więc dzisiaj parytet siły
nabywczej sprowadza się do roli wskaźnika PKB per capita:
np. dla Polski kurs rynkowy = 5000 USD per capita, a kurs parytetowy = 11000USD per capita

Kurs parytetowy często stosuje się do zoobrazowania sytuacji w krajach rozwijających się, ze względu na to, że
pokazuje on faktyczny poziom życia ludnosci.

3. Parytet stóp procentowych jest to relacja realnych cen kapitału między krajem, a zagranicą. Okresla kierunek

międzynarodowych przepływów kapitałowych.

Im wyższe realne stopy % tym wyższe inwestycje, większy przepływ kapitału i wyższy kurs walutowy. - tak jest w
rzeczywistosci. W modelu natomiast jest odwrotnie!

Zad.2
Kurs kasowy 1GBP=6,7796 PLN
Oprocentowanie obligacji skarbowych w Polsce = 10,85%, natomiast w Wielkiej Brytanii = 6,25%
Oszacuj dzisiejszy półroczny kurs terminowy forward. GBP w stosunku do PLN.

Fo/So=1+I home/ 1+I foregin ; X/6,7796=6,93

4. Różnice w dynamice PKB

Wzrost dynamiki wzrostu gospodarczego np. W USA powoduje wzrost amerykańskiego popytu na towary i usługi
kupowane w innym kraju. Zwiększa się podaż $ na rynku walutowym, by zamienic je na walutę innego kraju.

Przyspieszenie dynamiki wzrostu gospodarczego -> deprecjacja waluty tego kraju
Zwolnienie tempa -> aprecjacja waluty tego kraju

Wzrost gospodarczy prowadzi do szybszego wzrostu importu niż eksportu (popyt na dobra importowane), a więc do
deprecjacji waluty. Kurs może ulec poprawie gdy będą działać czynniki polityczne czy np. wzrosnie wydajnosć pracy w
tym kraju.

Zad.3. - Aprecjacja/deprecjacja nominalna:
W lipcu 1996 1 PLN=5779 BR, a w grudniu 1996 1 PLN=8654,2.
Oszacuj aprec./ deprecjację walut.

Dla waluty bazowej (PLN): S1-S0/S0 = 8654,2-5779/5779= 0,5
Dla waluty niebazowej: S0-S1/S1 = 5779-8654,2/8654,2= - 0,33

PLN będzie aprecjonował o 50%, a Rubel białoruski będzie deprecjonował o 33%.

Suma wyników NIE musi być równa 100. I to NIE prawda że gdy w grudniu rubel białoruski jest droższy to ta waluta
będzie aprecjonować.

Aprecjacja realna – uwzględnia inflację – tempo aprecjacji nominalnej (realnej?) jest niższe niż tempo inflacji.
Deprecjacja realna – polepsza konkurencyjnosć polskiego eksportu na rynku m-owych, jej tempo jest wyższe niż tempo
inflacji.

REŻIMY KURSOWE

1. I Reżim wg MFW – Unie Walutowe czyli dolaryzacja i euroizacja oficjalna ( Panama, Ekwador, Kosovo,

Czarnogóra).

 kraje zdolaryzowane kupują walutę w BC USA.
 Kraje te w ogóle nie mogą wpływać na politykę monetarną.
 Kraje Unii Walutowej (symetrycznej) de facto tworzą p. monetraną.

2. Korzysci dla kraju który się dolaryzuje :

 Wzmacnia się stabilnosć makroekonomiczna
 Integracja gospodarcza i walutowa z emitentem waluty
 Niska inflacja, dyscyplina fiskalna
 Brak niebezpieczeństwa kryzysu walutowego – nie ma ryzyka dewaluacji i odpływu kapitału.

3. Koszty:

 Koszt operacyjny – zakup waluty
 Koszty zmiany cenników

 Rezygnacja z instrumentów polityki monetarnej i polityki kursowej
 Podatnosć na szoki zewnętrzne
 BC nie może pełnić funkcji LORL
 Wzrost restrykcji fiskalnych (wydatki socjalne)

Rezygnacja z renty emisyjnej – seniorażu (koszt jest tym większy im większa jest inflacja)

4. Korzysci dla kraju eksportującego walutę:

 Przychód z wypuszczenia waluty – senioraż
 Wzmocnienie integracji gospodarczej i finansowej z krajem dolaryzującym się

5. Koszty:

 Ryzyko zwiększenia inflacji
 Niebezpieczeństwo nacisków przez kraj dolaryzujacy się by ten eliminował przejsciowy brak płynnosci

6. 3 reżim wg MFW – Kurs stały, gdzie nie ma marży wahań (chyba że +- 1%)
7. 4 reżim wg MFW – z marżą wahań +- 15% względem kursu centralnego.

* ustalenie kursu centralnego – najbardziej zgodnego z kursem rynkowym
Gdy kurs jest ustalony zbyt nisko to akumulują się rezerwy, kraj ma skłonnosci inflacyjne.
Gdy kurs jest ustalony zbyt wysoko to obniża to konkurencyjnosć kraju, kraj będzie miał skonnosci deflacyjne.

 problemy: jaką walutę uczynić denominatorem, jak okreslić szerokosć marż wahań (denominantą

mogą być rezerwy walutowe – jesli kraj ma małe rezerwy to marża wahań powinna być duża )

 górny pkt. Interwencyjny: popyt na dewizy > podaż dewiz – w takiej sytuacji kurs jest po mocnej

stronie.

CURRENCY BOARD

1. Kryteria wyboru denominatora.

a) silne związki gospodarcze (wymiana handlowa rozliczana w tej walucie). W innej sytuacji gospodarka może stracić
konkurencyjnosć (szoki zewnętrzne na które polityka monetarna nie będzie mogła reagować).
b) wybiera się kraje stabilne monetarnie o niskiej inflacji.
c) kraj o zbieżnym cyklu koniunkturalnym
d) waluta w której denominuje się zadłużenie zagraniczne państwa i sektora prywatnego.
! Może to być waluta kraju który jest krajem deficytowym.

2. Jak banki centralne zmiękczają zasady reżimu względem pokrycia:

1) 1/3 rezerw stanowiących pokrycie emisji peso mogła być utrzymana w dolarowych

obligacjach rządu Argentyny (?)

3. Wady Currency Board:

 Kraj musi mieć elastycznosć cenowo-płacową (jest to także warunek wszystkich reżimów stałych)
 Wiarygodna (restrykcyjna) polityka fiskalna (BC nie może pożyczać pieniędzy i wtedy ma to

odzwierciedlenie w inwestowaniu (premia za ryzyko), co z kolei ma odzwierciedlenie w
długookresowych stopach procentowych)

 Stabilny system bankowy (bo BC nie wypełnia funkcji LOLR)
 Brak autonomii polityki monetranej.

4. Currency Board jako Gold Standard

- credibility – zobowiązanie wymiany
- zobowiązanie pokrycia

5. Obniżenie inflacji w kraju przyjmującym Currency Board:

 Kanał wiarygodnosći
 Reguła emisyjna (nakaz pokrycia w rezerwach)
 Stałe ceny importowe

6. Władza w Currency Board ustala stopy procentowe – w krajach o ekstremalnie sztywnych reżimach kanał ten

jest zablokowany.

7. Wymagania jakie Currency Board nakłada na politykę gospodarczą :

a) koniecznosć wprowadzenia odpowiedzialnej polityki fiskalnej
b)uelastycznienie płac i cen
c) posiadanie stabilnego systemu bankowego.

Stopa inflacji nie musi być taka sama w kraju denominatorze i kraju stosującym CB – wynika to z efektu
Balassy-Samuelsona. Jeden kraj może doganiać kraj waluty-kotwicy. Inna inflacja może być po prostu skutkiem
polityki makroekonomicznej – innej polityki podatkowej.

Jesli kurs centralny będzie ustalony zbyt nisko to może nastąpić hiperinflacja.

Currency Board był w latach 90. uważany za dobre narzędzie osiągnięcia stabilnosci makroekonomicznej.

POLITYKA EKONOMICZNA W GOPODARCE OTWARTEJ

Założenia:

 kapitał jest doskonale mobliny
 ceny dóbr importowanych, popyt zagraniczny na eksport są stałe
 nie ma ryzyka kursowego

Czynnikiem decydującym o przepływie kapitału (spekulacyjnego) i saldzie obrotów kapitałowych jest poziom krajowej
stopy procentowej.
Jeżeli w kraju jest ona wyższa to dochodzi do nadwyżki obrotów kapitałowych. Jednak dodatnie saldo na rachunku
kapitałowym jest przyczyną presji na aprecjację waluty krajowej. Presja ta zmusza BC do interwencji na rynku
walutowym w celu niedopuszczenia do rewaluacji (w przypadku kursu stałego) lub zmiany kursu waluty i wzmocnienia
jej siły nabywczej (kurs płynny).

Kiedy jednak saldo na rachunku obrotów kapitałowych jest ujemne, następuje presja na deprecjację waluty, a więc
interwencja BC będzie zapobieganiem dewaluacji, a przy kursie płynnym do deprecjacji.

RÓWNOWAGA BILANSU OBROTÓW KAPITAŁOWYCH WYSTĘPUJE TYLKO GDY STOPA PROCENTOWA W
KRAJU JEST RÓWNA STOPIE PROCENTOWEJ ZA GRANICĄ.

Polityka ekonomiczna przy kursie stałym::

Rząd chce wzrostu produkcji i zmniejszenia bezrobocia. -> ekspansywna polityka budżetowa ->wzrost wydatków (lub
obniżenie podatków) -> rosnie produkcja ->podwyższa się stopa procentowa, która teraz jest wyższa niż za granicą ->
przyciąga to kapitał ->stwarza się presja na aprecjację waluty -> BC chce bronić kursu (skupuje waluty obce)->wzrasta
krajowa podaż pieniądza i rezerwy walutowe ->obniża się krajowa stopa procentowa ->pobudza to wzrost
zagregowanych wydatków->produkcja wzrasta jeszcze bardziej

Skutki: Wyższa produkcja, niższe bezrobocie. SKUTECZNE NARZĘDZIE.

Twardej polityce budżetowej towarzyszą dokładnie odwrotne procesy. Skutecznosc polityki fiskalnej w gospodarce
otwartej ze stałym kursem walutowym jest większa nić w gospodarce zamkniętej.

Rząd chce pokonać recesję-> zwiększa podaż pieniądza ->spada krajowa stopa procentowa -> kapitał ucieka za granicę
->powoduje to deficyt na rachunku obrotów kapitałowych i nadwyżkę podaży waluty krajowej ->presja na dewaluację -
>interwencja BC (skup waluty krajowej) -> zmniejsza się podaż pieniądza i rezerwy -> wzrasta stopa procentowa ->
ustaje odpływ kapitału za granicę -> wyższe oprocentowanie tłumi popyt i produkcję ->podaż pieniądza, stopa
procentowa i produkcja są takie same jak w punkcie wyjscia, a więc POLITYKA EK. OKAZAŁA SIĘ
NIESKUTECZNA W WALCE Z RECESJĄ.

Podsumowanie: w gospodarce twardej ze stałym kursem polityka pieniężna jest mniej skuteczna od polityki
fiskalnej i mniej skuteczna niż w gospodarce zamkniętej.

Polityka ekonomiczna przy płynnym kursie walutowym:

Za pomocą polityki budżetowej rząd chce by wzrosła produkcja i spadło bezrobocie ->zwiększa się wydatki ->zwiększa
się produkcja -> wzrost popytu na pieniądz ->wzrasta krajowa stopa procentowa -> napływa kapitał z zagranicy -
>wzrasta kurs walutowy ->mniejsza się konkurencyjnosć towarów krajowych ->spada eksport netto -> zmniejszają się
agregowane wydatki -> spada produkcja

Polityka budżetowa (fiskalna) jest nieskuteczna (niższa niż w przypadku kursu stałego)

Ekspansywna polityka pieniężna -> zwiększa się podaż pieniądza -> obniża się stopa procentowa -> pobudza to wzrost
zagregowanych wydatkówi produkcję -> kapitał odpływa za granicę -> deprecjacja waluty krajowej -> zwiększa się
konkurencyjnosć towarów krajowych -> zwiększa się eksport netto, agregowane wydatki i produkcja

W gospodarce z płynnym kursem walutowym ekspansywna polityka pieniężna jest skuteczniejsza niż w
gospodarce z kursem stałym i gospodarce zamkniętej.

Wnioski: ekspansywna i restrykcyjna polityka ekonomiczna jest skuteczna w krótkim okresie.

REZERWY WALUTOWE

1. Żródła pochodzenia rezerw walutowych:

 procesy prywatyzacyjne
 nadwyżka eksportowa (bilans handlowy) – czynnik stabilizujący
 transakcje na rachunku kapitałowym – BIZy, inwestycje portfelowe (BIZy są bardziej stałe, więc są

stabilnym źródłem finansowania deficytów płatniczych).

2. Komponenty rezerw dewizowych:

 pozycja rezerwowa MFW (niewykorzystana transza rezerw państwa członkowskiego w MFW)
 SDRy
 złoto monetarne
 gotówka w innych walutach wymienialnych

inne należnosci w walutach wymienialnych (weksle, instrumenty pochodne, operacje repo)

3. Determinanty wysokosci rezerw walutowych:

 stopień rozwoju rynku wewnętrznego
 reżim walutowy (ten determinant praktycznie nie działa)
 struktura eksportu – wysokie rezerwy mają kraje-eksporterzy ropy naftowej)
 stopień liberalizacji przepływów kapitałowych (im wyższy tym jest wyższy popyt na rezerwy)
 stopień rozwoju gospodarczego (ma coraz większe znaczenie)

4. Mierniki bezpiecznego poziomu rezerw:

 Miara Klasyczna – stosunek rezerw do miesięcznego importu – rezerwy powinny pokrywać wartosć 3-6

miesięcznego importu.

 Miara Współczesna – stosunek rezerw do krótkookresowego zadłużenia zagranicznego – relacja ta

powinna wynosić 1.

 Relacja rezerw do podaży pieniądza krajowego – nie może być mniejsza niż 30%.

5. Funkcje rezerw walutowych:
 wzmacnianie wiarygodnosci państwa na rynku m-owym
 wyznacznik kondycji finansowej
 gwarant wypłacalnosci kraju
 reguluje kurs walutowy : rezerwa na pokrycie ryzyka kursowego (r. Rewaluacyjna)
 źródło podaży dewiz ( w czasie kryzysu)

6. Koszty akumulacji rezerw:

 eksport kapitału
 rezygnacja z konsumpcji (kosz utraconych możliwosci)
 koszt inflacyjny – zwiększa podaż pieniądza – kreacja pieniądza krajowego prowadzi do nacisku

inflacyjnego

 koszt fiskalny (finansowy) – sterylizacja – neutralizacja efektu pieniężnego impulsem wtórnym, czyli

zwiększa się wartosć aktywów zagranicznych niżej oprocentowanych, a walory krajowe zostają
uszczuplone (sprzedaż papierów krajowych (WŁASNYCH LUB SKARBOWYCH) które są wyżej
oprocentowane (kosztem jest różnica w oprocentowaniu)

7. Koszty dla gospodarki swiatowej
 wątpienie w efektywnosci innych instrumentów płynnosciowych jak SDRy
 jeżeli kraje zaczną sprzedawać walory rezerwowe w dolarach , to w USA może dojsc do deprecjacji USD i

recesji co może mieć wpływ na gospodarkę swiatową (proces dywersyfikacji rezerw państw Azji)



PŁYNNOSĆ MIĘDZYNARODOWA

Intenational Liquidity – definicja Aschingera z książki prof. Bilskiego(?)

Płynnosc m-owa to aktywa, które mogą być transferowane między krajami, przechowywane zarówno przez sektor
oficjalny jak i prywatny. Może służyc do finansowania deficytu budżetowego.

1. Płynnosć m-owa z punktu widzenia decydentów:

a) prywatna – rezerwy dewizowe banków komercyjnych, funduszy inwestycyjnych, koncernów m-owych.
b)oficjalna – warunkowa (zdolnosć do zaciągania pożyczek zagranicznych - możliwosc do dysponowania nimi zależy
od wierzycieli – kredyty MFW, porozumienia swapowe, kredyty regionalnych instytucji finansowych) i bezwarunkowa
(rezerwy własne, złoto, rezerwy dewizowe, SDRy, pozycja rezerwowa w MFW)

Płynnosci oficjalna bezwarunkowa i warunkowa za wyjatkiem rezerw jest mało mobilna i służy jako stabilizator
sytuacji płatniczej i walutowej kraju.

Płynnosc prywatna jest bardzo mobilna i jej przepływy mogą zakłócać równowagę monetarną państw.

Rezerwy są częscią płynnosci!
Alternatywne źródła alokowania płynnosci m-owej: kredyty MFW, linie swapowe, SDRy, pozycja rezerwowa w MFW
itp.

2. Nowa alokacja SDRów (2009 rok):

Dokonała się za pomocą kanału wyceny – zmiana relacji kursowych i zmiana cen walorów finansowych w których są
notowane ( a nie w wyniku dodatniego salda bilansu!)

3. Okresy narastania rezerw w Polsce:

I 1995-1999 *napływ kapitału zagranicznego – BIZy
*prywatyzacja
*obowiązek odsprzedaży wpływu dewiz eksportowych
*handel przygraniczny
Skutkami były: akumulacja rezerw , wzrost płynnosci w sektorze bankowym (w zamian za rezerwy, emitowano
złotówki), jednokierunkowe, absorbujące operacje polityki pieniężnej (bez operacji typu zasilającego)

II po 2000 roku * alokacja SDRów
*wzrost podaży Euro w Polsce (transfer srodków unijnych)
*efekt wyceny

4. Linie Swapowe – źródło płynnosci m-owej, opiera się na jednoczesnym zawarciu transakcji kasowej i

terminowej.

Porozumienia swapowe dokonują się pomiędzy dwoma bankami centralnymi.

Zalety: szybkosc dostarczania plynnosci, niższe koszty niż w przypadku akumulacji rezerw (brak kosztu inflacyjnego i
fiskalnego)
Wady: jest to instrument selektywny: swap provider – System Rezerwy Federalnej wybiera z którymi BC tworzy siatkę
linii swapowych.

5. Czemu SDRy mają niską rolę w akumulacji rezerw dewizowych?

1) nie można ich wykorzystać w transakcjach z sektorem prywatnym
2) kraje przechodzą do reżimów płynnych niezależnych
3) Dla BC lepsze są alternatywne źródła lokowania płynnosci (źródła warunkowe)

6. Co to jest elastyczna linia kredytowa?

Została uruchomiona w 2009. Trzy kraje mają przyznaną FCL, są to Polska, Meksyk i Węgry.

7. Metody zaspokajania płynnosci dewizowej:

Są trzy scieżki zaspokajania płynnosci dewizowej:

 jednostronne (akumulacja rezerw)
 bilateralne (porozumienia swapowe, pożyczka rezerw)
 multilateralne (pulling rezerw)

MIĘDZYNARODOWA POZYCJA INWESTYCYJNA

1. Międzynarodowa pozycja inwestycyjna to statystyczne zestawienie stanów zagranicznych aktywów i pasywów

finansowych na koniec danego okresu sprawozdawczego. Saldo MPI informuje o tym, czy dany kraj jest wierzycielem

czy dłużnikiem netto. Aktywa i pasywa zagraniczne prezentuje się z uwzględnieniem podziału na rodzaje instrumentów

finansowych oraz sektory gospodarki narodowej.

2. Zadłużenie zagraniczne wynosi ok. 58% pasywów zagranicznych MPI.

Pozostałe 41% to zadłużenie zagraniczne nie będące pasywami zagranicznymi MPI to: (KOŁO!)

 BIZy w Polsce
 UDZIAŁOWE papiery wartosciowe w posiadaniu nierezydentów (inwestycje portfelowe ale tylko udziałowe,

nie dłużne)

 pochodne instrumenty finansowe

Czym różni się MPI od zadłużenia zagranicznego? - Zadłużenie zagraniczne jest częscią pasywów zagranicznych MPI.

3. Co dominuje w aktywach MPI?

 oficjalne aktywa rezerwowe
 BIZy za granicą
 Inwestycje portfelowe za granicą (dzielone na dłużne i udziałowe)
 Pozostałe – kredyty handlowe udzielone przez polski sektor
 instrumenty pochodne (w statystykach głównie są uwzględniane te których instrumentem bazowym jest kurs

walutowy)

Co dominuje w pasywach MPI?

 BIZ y w Polsce głownie z krajów UE (wpływ aprecjacji złotego spowodował wzrost wartosci BIZów w Polsce

w ostatnich latach)

 inwestycje portfelowe w Polsce
 kredyty otrzymane przez polskie sektory

MPI Polski pogarszała się w latach 2006-2009: więcej jest pasywów zagranicznych (inwestycji w Polsce i kredytów) -
pasywa rosły szybciej niż aktywa. Nie koniecznie jest to zła sytuacja – zależy to od struktury pasywów (czy są to BIZ y
czy kredyty).

Dłużne inwestycje portfelowe dominują zarówno po stronie aktywów jak i pasywów.

4. Inne definicje dotyczące MPI: (ze strony NBP)

AKTYWA ZAGRANICZNE to inwestycje polskie za granicą. Są to należnosci finansowe podmiotów krajowych
(rezydentów) od podmiotów zagranicznych (nierezydentów) obejmująca:

 gotówkę zagr.
 lokaty w bankach za granicą,
 kredyty udzielone nierezydentom,
 akcje i udziały podmiotów zagranicznych,
 dłużne papiery wartosciowe
 kredyty handlowe udzielone nierezydentom oraz pozostałe naleznosci.

Przedstawiane są w podziale na inwestycje bezposrednie, inwestycje portfelowe, aktywa rezerwowa oraz pozostałe
inwestycje.

BILANS PŁATNICZY – statystyczne zestawienie obrotów z zagranicą, które prezentuje transakcje gospodarcze
zrealizowane przez Polskę z resztą swiata. (między rezydentami, a nierezydentami). Prezentowany jest z
uwzględnieniem rachunku bieżącego, kapitałowego i finansowego, salda błędów i opuszczeń oraz oficjalnych aktywów
rezerwowych.

DŁUŻNE PAPIERY WARTOSCIOWE – papiery przynoszące ich posiadaczowi z góry okreslony dochód. Stanowi
dowód wierzytelnosci, stwierdzający prawo jego posiadacza do otrzymania od wystawcy w okreslonym terminie i
trybie wykupu papieru oraz otrzymania dochodu w postaci odsetek lub premii.

INSTRUMENTY RYNKU PIENIĘŻNEGO – okres zapadalnosci do 1 roku.

INWESTYCJE BEZPOSREDNIE – jest to inwestycja dokonana przez rezydenta jednej gospodarki w celu osiągnięcia
długotrwałej korzysci z kapitału zaangażowanego w przedsiębiorstwo – rezydenta innej gospodarki. Do IB zalicza się
także kredyty udzielane sobie przez spółki powiązane ze sobą kapitałowo oraz należnosci z tytułu posiadanych przez
rezydentów nieruchomosci za granicą i z tytułu posiadanych przez nierezydentów nieruchomosci w kraju.


INWESTYCJE PORTFELOWE – inwestycje w papiery wartosciowe, gdzie inwestor ma mniej niż 10% praw głosu w
organie podmiotu w który inwestuje. Obejmują dłużne i udziałowe papiery wartosciowe. Inwestycje które nie należą do
IB i do oficjalnych aktywów rezerwowych.


NIEREZYDENT (inwestor zagraniczny) – osoba fizyczna lub prawna mająca centrum zainteresowania ekonomicznego
poza danych obszarem gospodarczym.

OFICJALNE AKTYWA REZERWOWE – łatwo rozporządzalne, płynne aktywa zagraniczne, posiadane i w pełni
kontrolowane przez władzę monetarną. W ich skład wchodzą:

 złoto monetarne, SDR, pozycja rezerwowa w IMF
 aktywa w walutach obcych,
 pozostałe należnosci w walutach wymienialnych (repo, instrumenty pochodne)

PASYWA ZAGRANICZNE( zagraniczne inwestycje w Polsce) – zobowiązania finansowe podmiotów krajowych w
stosunku do podmiotów zagranicznych obejmująca:

 gotówkę zagraniczną
 depozyty banków zagranicznych w polskich bankach
 kredyty otrzymane od nierezydentów
 akcje i udziały oraz dłużne p.w podmiotów krajowych w posiadaniu nierezydentów
 kredyty handlowe otrzymane od nierezydentów

Przedstawiane są one w podziale na inwestycje bezposrednie, portfelowe i inne inwestycje.

POZSTAŁE INWESTYCJE – aktywa i pasywa, które nie są ujęte w inwestycjach bezposrednich, portfelowych i w
oficjalnych aktywach rezerwowych (kredyty handlowe, kredyty i pożyczki, rachunki bieżące i depozyty)

REZYDENT – osoba fizyczna lub prawna mająca centrum zainteresowania ekonomicznego na danym obszarze
gospodarczym. W statystyce bilansu płatniczego grupuje się rezydentów jako: władza monetarna, sektor rządowy,
monetarne instytucje finansowe oraz pozostałe sektory – np. prywatny.

INWESTOR BEZPOSREDNI – osoba fizyczna lub prawna będąca rezydentem innego kraju, mająca w danym
przedsiębiorstwie co najmniej 10% akcji zwykłych lub uprawnienia do co najmniej 10% głosów w walnym
zgromadzeniu przedsiębiorstwa. Ma on znaczny wpływ na zarządzanie firmą.


5. MPI w podziale na sektory:

 Narodowy Bank Polski
 monetarne instytucje finansowe
 instytucje sektora rządowego i samorządowego
 pozostałe (np. Przedsiębiorstwa)

MIF – instytucje finansowe których działalnosć polega na przyjmowaniu depozytów lub bliskich substytutów
depozytów od podmiotów innych niż monetarne instytucje finansowe oraz udzielaniu kredytów i lub inwestowaniu w
papiery wartosciowe na własny rachunek.

W Polsce są to banki, spółdzielcze kasy kredytowo-oszczędnosciowe (SKOKI) i fundusze rynku pieniężnego.

Dwa kanały polepszania MPI:

 transakcje wynikające z bilansu płatniczego
 kanał wyceny (relacje między cenami zagranicznych, a krajowych aktywów + sytuacja kursu walutowego)

 Największym importerem kapitału zagranicznego jest sektor rządowy i samorządowy.

 Tylko NBP miał dodatnią pozycję inwestycyjną.

Inicjatywa Hiang Mai.

1)Motywy powstania:

 Przeciwdziałanie skutkom odpływu kapitału
 Regulowanie płynnosci
 Wzajemne stabilizowanie

2)Inicjatywa dotyczy państw ASEAN+3

Państwa ASEAN to Filipiny, Malezja, Singapur, Laos, Kambodża, Tajlandia, Brunei, Wietnam, Birma, Indonezja, oraz
Chiny, Japonia i Korea Płd.

3)Dotyczy zarówno wspólnego pullingu rezerw, ale także wielkostronnych porozumień swapowych, wsród których
wyróżniamy dwa rodzaje: ONE WAY (jest 1 beneficjent porozumienia) i TWO WAY (2 beneficjentów) – nie są to
transakcje typu repo i reverse repo.