Oznakowanie szlaków pieszych i rowerowych

W Polsce znakowane szlaki turystyczne podlegają ochronie prawnej na podstawie Ustawy z dnia 20
maja 1971 r. Obecnie znakowania szlaków turystycznych podejmują się: Polskie Towarzystwo
Krajoznawcze, a także inne instytucje i organizacje, stosując często odmienne wzorce oznakowania
niż

te

niżej

podane.

Wyróżnia się trzy grupy symboli stosowanych do oznakowania szlaków:

•

znaki określające przebieg szlaku,

•

znaki określające przebieg szlaków specjalnych (dojściowych, dydaktycznych,
spacerowych),

•

znaki informacyjne i ostrzegawcze.

Szlaki są w kolorach:

czerwonym

,

niebieskim

,

żółtym

,

zielonym

, czarnym. Kolory te wbrew

obiegowym opiniom nie wyznaczają stopnia trudności szlaku.

Kolor czerwony oznacza natomiast zwykle szlak główny, zaś kolor niebieski jest zwykle wariantem
szlaku głównego.

Początek lub koniec szlaku

Zmiana kierunku szlaku

Przebieg szlaku

Ostry skręt szlaku w prawo (zwykle przed skrzyżowaniem)

Alternatywny znak skrętu w prawo

Rozejście się szlaków

Dojście od szlaku do naturalnego źródła wody

Rozejście się szlaków (niebieski biegnie prosto)

Dojście od szlaku do punktu widokowego

Dojście od szlaku do interesującego obiektu

Dojście od szlaku do schroniska

Ścieżka dydaktyczna

Scieżka spacerowa

Drogowskaz

Początek lub koniec lokalnej trasy rowerowej

Znak przebiegu trasy lokalnej

Zmiana przebiegu trasy lokalnej

Początek lub koniec ogólnopolskiej trasy

Znak przebiegu trasy ogólnopolskiej

Zmiana przebiegu trasy ogólnopolskiej

Międzynarodowa trasa rowerowa nr 7

Zmiana przebiegu trasy międzynarodowej rowerowej