Pierwszy List Jana
Prolog:
Naoczni świadkowie zapraszają do wspólnoty
z prawdziwym Synem Boga
1
Co było od początku, o czym usłyszeliśmy, co naszymi
oczami zobaczyliśmy, co oglądaliśmy i czego nasze ręce
1
dotknęły w związku ze Słowem \
ycia1  2a \
ycie zostało
objawione, i zobaczyliśmy, i świadczymy, i ogłaszamy
wam to \
ycie wieczne, które było u Ojca, a nam zostało obja-
wione  3co [zatem] zobaczyliśmy i o czym usłyszeliśmy, to i
wam ogłaszamy, abyście i wy pozostawali we wspólnym związ-
ku z nami.2 A nasz związek jest z Ojcem i z Jego Synem, Jezu-
sem Chrystusem. 4My to piszemy, aby nasza radość była pełna.
Warunki pozostawania w związku z Bogiem
Obietnica przebaczenia
5
A to przesłanie,3 które usłyszeliśmy od Niego i które wam
ogłaszamy, jest takie: \
e Bóg jest Światłem i nie ma w Nim
6
\
adnej ciemności. Gdybyśmy powiedzieli, \
e mamy z Nim
związek, a [nadal] \
ylibyśmy4 w ciemności  kłamiemy i nie
czynimy prawdy. 7Jeśli zaś \
yjemy w Świetle, tak jak On sam
jest w Świetle, mamy związek ze sobą nawzajem, a krew Jezu-
sa, Jego Syna, [nieprzerwanie] oczyszcza nas od wszelkiego
8
grzechu.5 Gdybyśmy powiedzieli, \
e nie mamy grzechu6 
1
J 1,1; Obj 19,14 i ten wstęp wskazją na jednego autora. Autor we wstępie
wymienia trzy zmysły: wzrok, słuch, dotyk. Chrystus był kimś namacal-
nym, wbrew nauczaniu doketystów, utrzymujących, \
e był on człowie-
kiem tylko pozornie.
2
Lub: byli wspólnie z nami związani.
3
Lub: wiadomość, gr. avggeli,a (angelia); słowo to pojawia się tylko 2 razy
w NT: tu i w 1 J 3,11. Wyra\
enie mo\
na przetłumaczyć: Co się tyczy prze-
słania... brzmi ono tak: (NET 735).
4
śylibyśmy, gr. peripatw/ (peripatomen), lub: chodzilibyśmy: oznacza
men
sposób \
ycia, postępowania, kierowania \
yciem w określony sposób.
5
Tt 2,14; Hbr 9,13n.
str. 2 Pismo Święte
zwodzimy samych siebie i prawdy w nas nie ma. 9Jeśli przyzna-
jemy się do naszych grzechów, [On] jest wierny i sprawiedliwy
i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej niesprawie-
dliwości. 10Gdybyśmy powiedzieli, \
e nie cią\
y na nas grzech7
 robimy z Niego kłamcę i nie ma w nas Jego Słowa.
1
Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie popełniali grze-
chu.8 A jeśliby ktoś zgrzeszył, mamy Opiekuna9 u Ojca,
2
2
Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On jest ofiarą przebła-
galną10 za nasze grzechy; a nie tylko za nasze, lecz i za
[grzechy] całego świata.
Znak prawdziwego poznania Boga
3
A11 przez to upewniamy się, \
e Go12 poznaliśmy, jeśli zacho-
4
wujemy Jego przykazania. Kto mówi: Poznałem Go, a Jego
przykazań nie zachowuje, ten jest kłamcą jest i nie ma w nim
prawdy. 5Kto jednak zachowuje Jego Słowo, w tym prawdziwie
Bo\
a miłość jest doprowadzona do doskonałości  dzięki temu
6
przekonujemy się, \
e w Nim jesteśmy. Kto mówi, \
e w Nim
6
Mieć grzech to typowo Janowe określenie. Występuje tylko w Ewangelii
Jana i w Listach Jana (np.: J 9,41; 15,22. 24; 19,11; 1 J 1,3. 6. 7; 2,28; 3,3.
15. 21; 4,16. 17; 5,12-13) i zawsze wskazuje na grzeszny stan człowieka.
7
U\
yta tu w oryginale grecka konstrukcja wskazuje na stan, a zatem: nie
cią\
y na nas grzech, nie jesteśmy grzeszni, nigdy nie popełniliśmy grzechu
i nie cią\
y na nas grzech.
8
Intencją słów autora nie jest bagatelizowanie grzechu. Mamy w Chrystu-
sie Opiekuna i Rzecznika, ale nie po to, aby grzeszyć. Zob. J 5,14.
9
Opiekun, gr. para,klhtoj (parakletos) oznacza opiekuna, orędownika,
rzecznika, protektora, obrońcę (zob. J 14,16.26; 15,26; 16,7).
10
Ofiara przebłagalna, gr. i`lasmo,
j (hilasterion) zob. A
k 18,13; Hbr 2,17; Rz
3,15. Grecki termin trudny do przeło\
enia. Mo\
e się łączyć z: (1) ułago-
dzeniem Bo\
ego gniewu, przebłaganiem (Morris, NET 73); (2) odkupem
(Brown, NET 737); zadośćuczynieniem. Mo\
na z pewnością powiedzieć,
\
e wszystkie te aspekty łączą się ze sobą w mniejszym lub większym
stopniu.
11
Tutaj, podobnie jak w 1,5, łącznik a zdaje się mieć znaczenie introduk-
tywne: Przechodząc do innej kwestii...
12
W tym wypadku chodzi o Boga.
Pismo Święte str. 3
mieszka,13 powinien sam tak postępować, jak On14 postępo-
7
wał.15 Ukochani, nie piszę wam nowego przykazania, lecz
przykazanie dawne, które mieliście od początku; tym dawnym
8
przykazaniem jest Słowo, które usłyszeliście. A jednak piszę
wam nowe przykazanie,16 które jest prawdziwe w Nim i w was,
gdy\
ciemność przemija, a świeci ju\
prawdziwe Światło.17
9
Kto mówi, \
e jest w Świetle, a nienawidzi swojego brata, dotąd
10
jest w ciemności. Kto kocha swojego brata, ten mieszka w
Świetle i nie ma w nim nic, o co mo\
na by się potknąć.18 11Kto
zaś nienawidzi swojego brata, jest w ciemności i postępuje w
ciemności, i nie pojął, dokąd idzie, gdy\
ciemność zaślepiła jego
oczy.
Prawdziwe wartości \
ycia
12
Piszę wam, dzieci, \
e19 ze względu na Jego imię odpuszczone
13
zostały wam grzechy. Piszę wam, ojcowie, \
e poznaliście
Tego, który jest od początku. Piszę wam, młodzi, \
e zwycię\
yli-
ście złego. 14Napisałem wam, dzieci, \
e poznaliście Ojca. Napi-
sałem wam, ojcowie, \
e poznaliście Tego, który jest od począt-
13
Lub: trwa, przebywa, jest z Nim złączony.
14
W tym wypadku chodzi o Jezusa.
15
Lub: sam powinien być taki jak On.
16
J 13,34-35.
17
J 1,5.9; 8,12.
18
Nic, o co mo\
na by się potknąć, gr. ska,
ndalon, (skandalon), (1) w sensie
ścisłym języczek przy pułapce lub  na zasadzie synekdochy  wnyk,
potrzask, pułapka; (2) przenośnie pułapka, tj. to, co sprawia, \
e dana oso-
ba łapie się na grzech, upada (Rz 11,9); (3) metaforycznie (a) jako pokusa,
przynęta do grzechu lub odstępstwa pokusa, zgorszenie, uprzedzenie (Mt
18,7); (b) to, co jest z
ródłem takiej pokusy, przynęty, zgorszenia (1 Kor
1,23) znaczy równie\
powód do upadku, zra\
enia się, uprzedzenia się,
odejścia od pierwotnego zamiaru. Zoldiathes (okazja do odstępstwa). Zob.
Ps 119,165.
19
\
e, gr. o[
ti (hoti), u\
yte tutaj oraz w ww. 12, 13, 14, mo\
e mieć znaczenie
przyczynowe: gdy\
(podające przyczynę napisania; za takim rozumieniem
opowiada się BW), albo celowe, \
e (podkreślające treść tego, co się pisze).
Znaczenie celowe zdaje się lepiej odpowiadać kontekstowi (Podobnie
NET 739).
str. 4 Pismo Święte
ku. Napisałem wam, młodzi, \
e jesteście mocni i mieszka w was
Słowo Bo\
e  i zwycię\
yliście złego.20 15Nie kochajcie świata
ani tego, co w świecie. Jeśli ktoś kocha świat, nie ma w nim
16
miłości Ojca. Bo wszystko, co jest w świecie: po\
ądliwość
ciała, po\
ądliwość oczu oraz pycha \
ycia,21 nie jest z Ojca, lecz
jest ze świata. 17A świat przemija wraz ze swoją po\
ądliwością;
kto zaś pełni wolę Boga, ten trwa na wieki.
Ostrze\
enie przed fałszywi nauczycielami
18
Dzieci, jest ostatnia godzina i  zgodnie z tym, jak słyszeli-
ście, \
e antychryst przychodzi  pojawiło się i teraz wielu an-
tychrystów.22 Stąd poznajemy, \
e jest ostatnia godzina.
19
Wyszli spośród nas, ale nie byli z nas; gdyby bowiem byli z
nas, pozostaliby z nami  aby stało się jasne, \
e nie wszyscy są
z nas. 20A wy macie namaszczenie od Świętego i wszyscy jeste-
21
ście świadomi.23 Nie napisałem wam, \
e nie znacie prawdy,
ale \
e ją znacie i \
e \
adne kłamstwo nie jest z prawdy.24 22Kto
jest kłamcą, jeśli nie ten, który przeczy, \
e Jezus jest Chrystu-
sem? Ten jest antychrystem, kto przeczy Ojcu i Synowi.
23
Ka\
dy, kto odrzuca Syna, nie ma i Ojca; kto przyznaje się do
24
Syna, ma i Ojca. Co do was, niech w was pozostaje to, co
słyszeliście od początku. Je\
eli pozostanie w was to, co słyszeli-
20
Chodzi o szatana J 17,15 (podobnie jak w 1 J 2,14; 3,12; 5,18; 5,19).
21
Pycha \
ycia, gr. avlazonei,a tou/ bi,ou (aladzoneia tou biou), mo\
e ozna-
czać: (1) chlubienie się materialną stroną \
ycia, pychę płynącą ze złudne-
go poczucia bezpieczeństwa; (2) pychę, którą charakteryzuje się samo \
y-
cie bez Boga.
22
Antychryści: Niektórzy uwa\
ają, \
e chodzi o kogoś, kto oddzielił się od
grona samych apostołów. Inni, \
e chodzi o fałszywych nauczycieli, którzy
pierwotnie identyfikowali się z adresatami Listu (NET 740).
23
Taki przekład jest lepiej potwierdzony ni\
: i jesteście świadomi wszystkie-
go (NET 740). Zob. Jr 31,34.
24
Niełatwa jest w tym wierszu interpretacja spójnika \
e: (1) we wszystkich
trzech przypadkach znaczenie mo\
e być przyczynowe (jak w BG, BT,
BW, i ang. NASB, NIV, NEB); (2) Pierwsze dwa przyczynowe, trzecie
celowe (ang. KJV, RSV, TEV, NRSV); (3) Wszystkie celowe, jak w ni-
niejszym przekładzie.
Pismo Święte str. 5
ście od początku, to i wy pozostaniecie w Synu i w Ojcu. 25A
taka jest obietnica, którą sam nam zło\
ył25  \
ycie wieczne.
26
To wam napisałem na temat tych, którzy was zwodzą. 27Jeśli
zaś chodzi o was, to namaszczenie, które otrzymaliście od Nie-
go, pozostaje w was i nie ma potrzeby, aby was ktoś uczył; ale
jak Jego namaszczenie uczy was o wszystkim i jest prawdziwe,
a nie jest kłamstwem, i jak was pouczyło  tak w nim trwaj-
cie.26
Zachęta do trwania w Chrystusie
28
A teraz, dzieci, trwajcie w Nim, abyśmy, gdy się uka\
e, mieli
śmiałość i przy Jego przyjściu nie zostali przez Niego zawsty-
29
dzeni. Jeśli przekonaliście się, \
e jest sprawiedliwy, wiedz-
cie27 te\
, \
e ka\
dy, kto czyni sprawiedliwość, został zrodzony z
Niego.
1
Patrzcie, jak wielką miłość dał nam Ojciec, abyśmy28 byli
nazwani dziećmi Bo\
ymi  i [nimi] jesteśmy. Świat dlate-
3
go nas nie zna, \
e Jego nie poznał.29 2Ukochani, teraz jeste-
śmy dziećmi Boga, a jeszcze się nie okazało, czym będzie-
my. Wiemy, \
e gdy się oka\
e, będziemy podobni do Niego,
gdy\
zobaczymy Go takim, jaki jest.30 3A ka\
dy, kto ma w Nim
tę nadzieję, oczyszcza się,31 tak jak On jest czysty.
25
Bardziej prawdopodobne, \
e chodzi o Chrystusa.
26
Słowo trwajcie  ze względu na gramatykę gr.  mo\
e być albo impera-
tivem albo indikativem: trwacie.
27
Słowo wiedzcie  ze względu na gramatykę gr.  mo\
e być albo impera-
tivem albo indikativem: wiecie. NET opowiada się za indykativem ze
względu na fakt, \
e poznanie zdaje się być rezultatem nowego narodzenia
(zob. 2,3.5.20.21; 3,16.19; 4,2.13; 5,2).
28
abyśmy, gr. i[na (hina) ma zarówno znaczenie celowe: abyśmy, albo
wyjaśniające: \
e.
29
J 1,10.
30
Dotknie nas przemieniająca moc Jego objawienia (1 Kor 13,12; 2 Kor
3,18).
31
J 11,55; 2 Mj\
19,10-11; 4 Mj\
8,21.
str. 6 Pismo Święte
4
Ka\
dy kto czyni grzech, czyni bezprawie, a grzech jest bez-
prawiem.32 5A wiecie, \
e On się pojawił, aby wziąć33 grzechy i
w Nim grzechu nie ma. 6Ka\
dy, kto w Nim trwa, nie grzeszy;34
ka\
dy, kto grzeszy, nie widział Go ani Go nie poznał. 7Dzieci,
niech was nikt nie zwodzi; kto czyni sprawiedliwość, jest spra-
wiedliwy, tak jak On jest sprawiedliwy. 8Kto czyni grzech, jest
z diabła, gdy\
diabeł od początku grzeszy. Po to pojawił się Syn
Bo\
y  aby zniszczyć35 dzieła diabła. 9Ka\
dy, kto został zro-
dzony przez Boga, nie czyni grzechu, gdy\
trwa w nim nasienie
Bo\
e, i nie jest w stanie grzeszyć, gdy\
został zrodzony przez
10
Boga.36 Po tym rozpoznaje się dzieci Boga i dzieci diabła.
Ka\
dy, kto nie czyni sprawiedliwości, nie jest z Boga, jak rów-
11
nie\
ten, kto nie kocha swojego brata.37 Gdy\
takie jest to
przesłanie, które słyszeliście od początku, \
e mamy się darzyć
12
wzajemną miłością; nie tak jak Kain, który był od złego i
brutalnie zamordował38 swojego brata. A dlaczego go zamor-
dował? Dlatego, \
e jego czyny były złe, a czyny jego brata
sprawiedliwe.
Chrześcijańska codzienność
13
Nie dziwcie się, bracia, jeśli was świat nienawidzi. 14My so-
bie uświadamiamy, \
e przeszliśmy ze śmierci do \
ycia, ponie-
wa\
kochamy braci; ten, kto nie kocha, trwa w śmierci.
15
Ka\
dy, kto nienawidzi swojego brata, jest zabójcą, a jesteście
32
Grzech jest bezprawiem i bezprawie grzechem  ze względu na gramaty-
kę grecką mo\
na oba te wyra\
enia traktować zamiennie (Robertson
BW5). W LXX odnosi się do łamania Prawa Moj\
eszowego. Zob. Ps 51,5;
Ps 32,1 i Rz 4,7. W niniejszym fragmencie chodzi jednak o Prawo w sen-
sie szerszym (J 13,34-35).
33
J 1,29; Iz 53,11; Hbr 10,4.11.
34
Nie grzeszy, to znaczy: nie \
yje w grzechu, nie postępuje grzesznie, nie jest
grzesznikiem.
35
zniszczyć, gr. lu,w (lyo), znaczy równie\
rozwiązać: J 1,27; 2,19; 5,18;
7,23; 10,35; 11,44.
36
J 1,13.
37
J 8,33-39; Rz 13,9.
38
brutalnie zamordował, gr. sfa,zw (sfadzo), znaczy równie\
zar\
nął.
Pismo Święte str. 7
świadomi, \
e \
aden zabójca nie ma w sobie \
ycia wiecznego,
które by w nim trwało. 16Po tym rozpoznaliśmy miłość, \
e On
poło\
ył za nas swoją duszę; i my powinniśmy poło\
yć duszę za
17
braci. Jeśli ktoś posiada dobra tego świata, a widzi swojego
brata w potrzebie i zamyka przed nim swoje wnętrze, jak mo\
e
w nim mieszkać miłość Boga? 18Dzieci, kochajmy nie słowem
19
ani językiem, ale czynem i prawdą. A po tym poznamy, \
e
20
jesteśmy z prawdy i przekonamy przed Nim nasze serce, to
jest, jeśli oskar\
a nas nasze serce, \
e Bóg jest większy ni\
nasze
21
serce i wie wszystko. Ukochani, jeśli serce nas nie oskar\
a,
mamy śmiałość39 przed Bogiem 22i otrzymujemy od Niego to, o
co prosimy, gdy\
zachowujemy Jego przykazania i czynimy to,
co dla Niego miłe. 23A to jest Jego przykazanie, abyśmy uwie-
rzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i wzajemnie się ko-
chali  zgodnie z przykazaniem, które nam dał. 24A kto prze-
strzega Jego przykazań, trwa w Nim, a On w nim; to natomiast,
\
e On trwa w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.
Ostrze\
enie przed łatwowiernością
1
Ukochani, przestańcie wierzyć ka\
demu duchowi,40 ale
badajcie41 duchy, czy są z Boga, gdy\
wielu fałszywych
4
proroków42 wyszło na ten świat. 2Po tym poznawajcie Du-
cha Bo\
ego: Wszelki duch, który przyznaje, \
e Jezus jest
Chrystusem, który przyszedł w ciele, jest z Boga,43 3a wszelki
duch, który tego o Jezusie nie przyznaje, nie jest z Boga. Jest to
39
Lub: jesteśmy ufni i otwarci wobec Boga (Hbr 4,16; zob. 1 J 2,28).
40
Wiersze 4,1-6 tworzą jeden z trzech fragmentów Listu, uwa\
anych za
niepodzielną całość. Pozostałe dwa to 2,12-14 i 2,15-17. Temat tego
fragmentu wyraz
nie wyodrębnia się od kontekstu. Fragment ten określa
kryteria prawdziwości Ducha Bo\
ego.
41
Lub: sprawdzajcie, testujcie, aby przekonać się o prawdziwości. Por.
kryteria sprawdzania proroków: 5 Mj\
13,2-6; 18,15-22.
42
Mt 7,15.
43
Ze względów gramatycznych wiersz ten mo\
na odczytać trojako: (1)
Wszelki duch, który przyznaje, \
e Jezus Chrystus przyszedł w ciele... Za tą
opcją mo\
e przemawiać 2 J 7. (2) Wszelki duch, który przyznaje, \
e Jezus
Chrystus jest tym, który przyszedł w ciele... Ta opcja jest mało prawdopo-
dobna; byłby to bowiem jedyny przypadek, w którym Jan nazywałby
Drugą Osobę Trójcy sprzed wcielenia Jezusem Chrystusem. (3) Wszelki
str. 8 Pismo Święte
natomiast [duch] antychrysta, o którym usłyszeliście, \
e przy-
chodzi, i teraz ju\
jest na świecie.
4
Wy z Boga jesteście, dzieci, i odnieśliście nad nimi zwycię-
stwo, gdy\
Ten, który jest w was, większy jest ni\
ten, który jest
5
w świecie. Oni są ze świata; dlatego mówią, jak [ludzie] ze
świata, a świat ich słucha. 6My jesteśmy z Boga; kto zna Boga,
słucha nas, kto nie jest z Boga, nie słucha nas. Po tym44 pozna-
jemy Ducha Prawdy45 i ducha błędu.
Wezwanie do wzajemnej miłości
7
Ukochani, kochajmy się nawzajem, gdy\
miłość jest z Boga, i
ka\
dy, kto kocha, został zrodzony z Boga i zna Boga. 8Kto nie
9
kocha, nie zna Boga, gdy\
Bóg jest miłością.46 W tym uwi-
doczniła się miłość Boga do nas, \
e Bóg posłał na świat swoje-
go jedynego47 Syna, abyśmy przez Niego mogli zyskać \
ycie.
duch, który przyznaje, \
e Jezus jest Chrystusem, który przyszedł w ciele...
Ta opcja byłaby bardziej przekonywająca, gdyby przed słowem Chrystus
stał rodzajnik. Pomimo \
e go brak, ta trzecia opcja jest najbardziej wyma-
gająca. Badana osoba musiałaby bowiem przyznać, \
e Jezus i tylko On
jest Chrystusem, a ponad to jest On Chrystusem, który przyszedł w ciele.
Za opcją tą przemawia dotatkowo: (a) fakt, \
e w 4,3a mowa jest tylko o
Jezusię, a nie o Jezusie Chrystusie. (b) J 9,22 szczególnie w kontekście je-
go brzmienia w P66 i P75.
44
To ostatnie podsumowanie: Po tym... mo\
e odnosić się do 4,6; do 4,4-6;
4,1-6. Ostatnia mo\
liwość jest najbardziej prawdopodobna (zob. 3,24).
45
Wprawdzie niektórzy uwa\
ają, \
e wyra\
enie Duch Prawdy i duch błędu
odnosi się do duchów ludzkich lub do wydz
więku nauczania, kontekst
zdaje się wskazywać na to, \
e chodzi o Ducha Bo\
ego (J 16,13).
46
Z gramatycznego punktu widzenia wyra\
enie Bóg jest miłością nie ozna-
cza, \
e miłość jest Bogiem. Podobna uwaga dotyczy 1 J 1,5 (Bóg jest świa-
tłem) i 1 J 4,24 (Bóg jest Duchem).
47
Słowo jedyny, gr. monogenh,j (monogenes), tłumaczone bywa jako jedno-
rodzony. Jednak\
e w grece termin ten odnosi się do jedynego dziecka,
niekoniecznie jednorodzonego, syna (A
k 7,12; 9,38) lub córki (A
k 8,42).
Słowo to oznaczało te\
kogoś jedynego w swoim rodzaju, jak na przykład
został określony Izaak (Hbr 11,17; Józef, Staro\
ytne dzieje, 1.222), który
nie był jednorodzonym synem Abrahama, ale z pewnością był jedynym w
swoim rodzaju, synem obietnicy (mo\
na por. jak 1 Klemensa 25,2 mówi o
Feniksie). W literaturze Janowej termin ten jest zarezerwowany wyłącznie
do Jezusa. Wprawdzie wszyscy jesteśmy synami i córkami Boga, lecz Je-
Pismo Święte str. 9
10
W tym jest miłość, nie \
e my pokochaliśmy Boga, lecz \
e On
ukochał nas i posłał swoje Syna jako ofiarę przebłagalną za
nasze grzechy.
11
Ukochani, skoro Bóg nas tak ukochał, i my winniśmy kochać
12
siebie nawzajem. Boga nikt nigdy nie widział; jeśli [jednak]
kochamy się nawzajem, Bóg trwa w nas i Jego miłość w nas
została doprowadzona do doskonałości. 13Po tym poznajemy, \
e
trwamy w Nim, a On w nas, \
e udzielił nam ze swojego Ducha.
14
A my zobaczyliśmy i [teraz] świadczymy, \
e Ojciec posłał
15
Syna jako Zbawiciela świata. Ktokolwiek przyzna, \
e Jezus
jest Synem Boga, w tym trwa Bóg, a on w Bogu. 16I my pozna-
liśmy i uwierzyliśmy miłości, którą Bóg ma względem nas.48
Bóg jest miłością i kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg w
nim. 17W tym miłość pośród nas została doprowadzona do do-
skonałości po to, byśmy mieli śmiałość w dniu sądu, gdy\
jak
On jest, tak i my jesteśmy na tym świecie. 18W miłości nie ma
strachu, ale doskonała miłość usuwa strach, strach bowiem łą-
czy się z karą; kto zaś się boi, nie został [jeszcze], jeśli chodzi o
19
miłość, doprowadzony do doskonałości. My kochamy, po-
20
niewa\
On sam pierwszy nas pokochał. Jeśliby ktoś powie-
dział: Kocham Boga, a nienawidziłby swojego brata  jest
kłamcą; gdy\
kto nie kocha swojego brata, którego zobaczył i
widzi, nie jest w stanie kochać Boga, którego nigdy nie zoba-
21
czył. A to przykazanie mamy od Niego, aby ten, kto kocha
Boga, kochał te\
swojego brata.
1
Ka\
dy, kto wierzy, i\
Jezus jest Chrystusem, został zro-
dzony z Boga, a ka\
dy, kto kocha Tego, który zrodził, ko-
2
5
cha te\
tego, który został przez Niego zrodzony. Po tym
poznajemy, \
e kochamy dzieci Boga, gdy kochamy Boga i
spełniamy Jego przykazania. 3To bowiem jest miłość Boga, \
e
się przestrzega Jego przykazań, a Jego przykazania nie są ucią\
-
4
liwe. Gdy\
wszystko, co zostało zrodzone z Boga, [nieustan-
nie] zwycię\
a świat, a to jest zwycięstwo, które zwycię\
yło
5
świat  nasza wiara. Kim zaś jest ten, który zwycię\
a świat,
zus jest w nim sposób jedyny w swoim rodzaju (zob. 1,14; 1,18; 3,16;
3,18).
48
NET przekłada: którą Bóg ma w nas, podkreślając, \
e chodzi o obecność
tej miłości w nas. Choć zob. 4,9 (NET 755)
str. 10 Pismo Święte
jeśli nie tym, który wierzy, \
e Jezus jest Synem Boga? 6On jest
tym, który przyszedł przez wodę i krew49  Jezus Chrystus; nie
w wodzie tylko, ale w wodzie i we krwi, a Duch jest tym, który
7
składa świadectwo, gdy\
Duch jest prawdą. Trzej bowiem
8
[nieustannie] składają świadectwo: Duch, woda i krew, a ci
trzej są zgodni. 9Skoro przyjmujemy świadectwo ludzi, to świa-
dectwo Boga jest większe, gdy\
jest to świadectwo Boga, [jako]
\
e zło\
ył świadectwo o swoim Synu. 10Kto wierzy w Syna Bo-
\
ego, ma świadectwo w sobie. Kto nie wierzy w Boga, zrobił z
Niego kłamcę, gdy\
nie uwierzył świadectwu, które Bóg zło\
ył
11
o swoim Synu. A takie jest to świadectwo, \
e Bóg dał nam
12
\
ycie wieczne, a to \
ycie jest w Jego Synu. Kto ma Syna,50
ma to51 \
ycie; kto nie ma Syna Bo\
ego  nie ma tego \
ycia.
13
To napisałem wam,52 którzy wierzycie w imię Syna Bo\
ego,
abyście się dowiedzieli, \
e macie \
ywot wieczny. 14A to jest ta
ufna odwaga, którą mamy względem Niego, \
e kiedykolwiek
prosimy o coś zgodnie z Jego wolą, słucha nas. 15A skoro wie-
my, \
e nas słucha, gdy o coś prosimy, wiemy, \
e mamy od Nie-
go [odpowiedz
] na prośby, które zanieśliśmy.
Grzech we wspólnocie wierzących
16
Jeśli ktoś zobaczy, \
e jego brat grzeszy grzechem nie na
śmierć, będzie się modlił i [Bóg] da mu \
ycie, to jest tym, któ-
rzy grzeszą nie na śmierć. Jest grzech na śmierć;53 nie o takim
49
Woda oznacza chrzest; krew oznacza krzy\
(Robertson BW 5).
50
Mieć Syna to doświadczać Jego obecności we własnym \
yciu (1 J 2,23
51
Zaimek wskazujący to oddany jako przedimek anaforyczny.
52
Wyra\
enie: To napisałem wam odnosi się do wszystkich dotychczaso-
wych wywodów autora.
53
Grzech na śmierć w kontekście tego skierowanego prawdopodobnie prze-
ciw gnostycyzmowi Listu odnosi się do gnostyckiego przeczenia wciele-
niu Jezusa Chrystusa (4,1-6) oraz odrzucaniu wszelkich hamulców moral-
nych (3,4-12). Grzech ten Jan uwa\
a za beznadziejny, bo przez dopusz-
czających się go zupełnie niezauwa\
ony, stanowiący niemal program ich
\
ycia, który szczerze wierzącym członkom zboru grozi zwiedzeniem. Od
takich ludzi powinniśmy się raczej separować (2,18-26).
Pismo Święte str. 11
mówię, aby prosić. 17Wszelka niesprawiedliwość jest grzechem
i jest grzech nie na śmierć. 18Wiemy, \
e nikt, kto został zrodzo-
ny z Boga, nie grzeszy,54 lecz [Bóg] strze\
e zrodzonego z Boga
19
i zły go nie dotyka.55 Wiemy, \
e jesteśmy z Boga,56 a cały
świat le\
y w [mocy] złego.57 20Wiemy zaś, \
e Syn Bo\
y przy-
szedł i dał nam rozum,58 abyśmy poznawali Prawdziwego  i
jesteśmy w Prawdziwym,59 w Jego Synu Jezusie Chrystusie.
Gnostycyzm: był jedną z najgroz
niejszych herezji dwóch pierwszych
wieków Kościoła. Jego istotę mo\
na by zamknąć w pięciu słowach: do-
skonałość ducha kontra zepsucie materii.
Propagowany przez gnostycyzm dualizm duch  materia legł u podstaw
jego pięciu błędnych przekonań: (1). Ciało, jako twór materialny, jest cał-
kowicie złe. Nale\
y je przeciwstawić Bogu, który jest Duchem, a zatem
jest doskonały. (2) Zbawienie to wyzwolenie od ciała mo\
liwe dzięki
szczególnemu poznaniu (od słowa poznanie, gr. gnosis, bierze swoją na-
zwę gnostycyzm). (3) Chrystus nie był prawdziwym człowiekiem: (a) Do-
ketyzm (od gr. dokeo, przypuszczam, mniemam, sądzę) głosił, \
e Chrystus
miał ciało tylko pozornie (b) Keryntianizm (od imienia swojego głównego
rzecznika, Kerintusa) twierdził, \
e Boski Chrystus połączył się z człowie-
kiem Jezusem w czasie chrztu i opuścił go tu\
przed Jego śmiercią na
krzy\
u. (4) Ciało, jako złe, nale\
y umartwiać. Ascetyzm daje o sobie znać
w Liście do Kolosan (2,21-23). (5) Poniewa\
ciało, a nie samo łamanie
Prawa (1 J 3,4), jest złe, dlatego łamanie Prawa nie ma większego znacze-
nia dla moralności. Pogląd taki otwierał drogę przeciwnemu ascetyzmowi
hedonizmowi. Jeśli Nowy Testament walczy z gnostycyzmem, to w jego
wczesnej formie. Pełny jego rozwój przypada na II i III w. po Chr. Poza
listem do Kolosan i 1 Listem Jana, elementy gnostyckie dają o sobie znać
w 1 i 2 Liście do Tymoteusza, w Liście do Tytusa, w 2 Liście Piotra i 
być mo\
e  w 1 Liście do Koryntian.
Co do grzechu na śmierć zob. 4 Mj\
18,22; Mt 12,32; Mk 3,29; A
k 12,10;
Hbr 5,2; 10,26.
54
Lub: nie trwa w grzechu.
55
Lub: nie chwyta. Mo\
liwa, choć mało prawdopodobna jest wersja;  lecz
\
e Zrodzony z Boga strze\
e go i zły się go nie dotyka (zob. NET 763).
56
1 J 2,16.
57
A
k 2,12.
58
Rozum, gr. dia, (dianoia), oznacza równie\
zamysł, usposobienie,
noia
nastawienie, umysł. Słowo to u Jana pojawia się tylko w tym miejscu, ale
u Pawła Ef 4,18 i Piotra 1 Ptr 1,13.
59
J 17,3.
str. 12 Pismo Święte
21
Ten60 jest prawdziwym Bogiem i \
yciem wiecznym. Dzieci,
wystrzegajcie się bo\
ków.61
60
Jest bardziej prawdopodobne, \
e zaimek wskazujący Ten odnosi się raczej
do Jezusa Chrystusa ni\
do Boga Ojca. Wprawdzie w podobnej konstruk-
cji 1 J 2,3 chodzi o Boga Ojca, wprawdzie określenie Prawdziwy odnosi
się do Boga Ojca w J 17,3, jednak\
e drugie określenie: \
ycie wieczne,
choć równie\
charakteryzuje Boga (J 5,26; 6,57), odnosi się do Jezusa (J
1,4; 6,57; 1 J 5,11; J 11,25; 14,6). Jeśli określenie to odnosi się do Jezusa
to bardzo harmonizuje z prologiem niniejszego Listu (zob. 1,2; por J 1,1).
61
Bo\
ki, gr. ei;dwlon (eidolon), oznacza równie\
wytwór fantazji, obraz,
figurę, wizerunek. Wystrzeganie się fałszywych bogów oznacza w tym
wypadku wystrzeganie się fałszywej nauki.