Prawo wewnętrzne

1

Prawo wewnętrzne

Prawo wewnętrzne (prawo krajowe, prawo narodowe) – jedna z najstarszych gałęzi prawa, obejmująca zespół

norm prawnych obowiązujących na terenie danego państwa lub w danej organizacji (ale nie międzynarodowej), w

przeciwieństwie do prawa międzynarodowego, regulującego stosunki między państwami, organizacjami

międzynarodowymi, a także innymi podmiotami prawa międzynarodowego.

Gałęzie prawa wewnętrznego

•• Prawo konstytucyjne

• Prawo cywilne reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów

pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie.

• Prawo pracy reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników

(związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych

służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika. Zobacz też: Kodeks pracy.

• Prawo karne jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez

zastosowanie sankcji kary.

• Prawo administracyjne reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z

podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu.

•• Prawo rodzinne i opiekuńcze

•• Prawo finansowe

Źródła prawa wewnętrznego

Źródłami prawa wewnętrznego są m. in.: konstytucja, ustawy i rozporządzenia.

Źródła i autorzy artykułu

2

Źródła i autorzy artykułu

Prawo wewnętrzne  Źródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=29770724  Autorzy: 13 anonimowych edycji

Licencja

Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported
//creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/