Bolesławowi Sitkiewiczowi
str.-155
Powiedz mi Bolciu – ja bardzo proszę.
Co Cię po świecie tak pędzi?
Bo ja niepokój w sercu swym noszę.
A Ciebie wciąż… noga swędzi.
Ty zwiedzasz miasta, wioski i góry.
W kraju i za granicą.
Ciekawe groty i zamków mury.
Wszystko to ciebie zachwyca.
Nie ominąłeś i Nałęczowa.
Ze znanym Ci Zdrojowiskiem.
(A drogą pamięć o nich zachowasz.
Bo miejsca te sercu bliskie.)
Wiesz że tam powieść „Lalka” powstała.
Wokulski i ecetera.
Innych idoli plejada cała.
To koło czarowne zawiera.
Tam „Dzieje Grzechu” Żeromski pisał.
„Siłaczkę i „Wierną Rzekę”.
I poszum „Puszczy Jodłowej” słyszał
(Młodzieńcze echa dalekieś.)
Patrz jak się ludzkie dzieje tu plączą.
Z powieści bohaterami.
To się rozchodzą, to znów się łączą…
Życie splecione z wizjami.
Tak kołowrotek bytu się kręci.
Zabarwia nić uczuciami.
Lecz czasem… czasem człowieka nęci.
Zerwać tą nić która mami.
Więc w globtrotera niebios się bawię.
Przez szlaki gwiezdne wędruję.
Tam wchłaniam piękno i barwy pawie.
Tam serce me uraduję.
Bo my – choć w kraju – nie za granicą.
Ciekawe też mamy wczasy.
Piękne widoki oczy nam sycą.
Cudownie wonieją łany.
