Liberalizacja rynku gazu
i energii elektrycznej w UE
dr Jarosław Ćwiek-Karpowicz
Geneza wspólnej polityki
energetycznej w Europie
• Europejska Wspólnota Węgla i Stali (1951) i
Europejska Wspólnota Energii Atomowej (1957):
– regulacje w obszarze produkcji węgla i energii
atomowej, ale bez utworzenia wspólnego rynku
• Pierwsza dyrektywa nakładająca na państwa
członkowskie obowiązek utrzymania zapasów paliw
płynnych (1968)
Polityka energetyczna UE po 1991 r.
• Europejska Karta Energetyczna (1991), deklaracja
przewidująca powstanie konkurencyjnego rynku energii
• Traktat o Unii Europejskiej (1992): podstawy prawne dla
jednolitego rynku wewnętrznego, ustanowienie sieci
transeuropejskich (TEN-E)
• Traktat Karty Energetycznej (1994)
• Komisja Europejska publikuje Białe i Zielone Księgi (od
1995), określające cele Wspólnoty w obszarze energii.
Trudne początki liberalizacji
rynku energetycznego
• Dyrektywy elektroenergetyczna (1996) i gazowa (1998) mają
ustanowić wolny rynek i poprawić efektywność
• Drugi pakiet gazowy: dyrektywy (2003-2004) i ich wdrażanie
(2006- ) oraz regulacje RE i PE (2005):
– Rozdzielenie produkcji i dystrybucji (prawne i funkcjonalne, tj.
organizacyjne i decyzyjne)
– Magazynowanie gazu
– Pierwsze mechanizmy solidarnościowe w razie wstrzymania
dostaw (Gas Coordination Group)
– Ustanowienie narodowych regulatorów
– Możliwość wyboru operatora przez komercyjnych (2004) i
prywatnych (2007) odbiorców gazu
Wpływ rozszerzenia UE na wspólną
politykę energetyczną
• Nieformalny szczyt UE w Hampton Court (2005)
– propozycja Blaire’a dotycząca unijnej sieci przesyłu energii
– Polska propozycja „energetycznego NATO”, czyli „paktu
muszkieterów”
• Zielona Księga – Europejska Strategia na rzecz
zrównoważonej, konkurencyjnej i bezpiecznej energii (2006):
– wewnętrzny rynek energetyczny
– zróżnicowanie źródeł energii
– wspólna zewnętrzna polityka energetyczna – solidarność
państw UE,
– inwestycje w infrastrukturę
– skoncentrowanie rezerw w kilku krajach
– innowacyjność w energetyce
– walka ze zmianą klimatu
Drugi strategiczny przegląd sytuacji
energetycznej
• Czas trwania: listopad 2008 - lipiec 2009
• Główne wnioski:
• Niewystarczające oddzielenie produkcji i dostaw od przesyłu
energii
• Zbyt wąskie kompetencje organów regulujących rynek
energii
• Niski poziom bezpieczeństwa dostaw energii
• Brak elastyczności TEN-E
• Rezultat: sprawozdania i komunikaty KE dotyczące przyszłych
unijnych regulacji
Polityka energetyczna UE w
kontekście unijnej konstytucji
• Plan Działania na lata 2007-2009. Polityka
energetyczna dla Europy (2007):
– ogólny charakter
– dokończenie budowy wewnętrznego rynku energii
– dywersyfikacja źródeł energii i dróg przesyłu
• Traktat lizboński (2009): solidarność, wspieranie
efektywności, połączenia międzysieciowe, rozwój
OZE
Problemy z trzecim pakietem
liberalizacyjnym
• Propozycja KE (IX 2007): rozdział właścicielski (również
dotyczy to firm z państw trzecich działających na rynku UE,
tzw. klauzula Gazpromu) vs. utworzenie niezależnych
operatorów systemowych
• Presja Francji i Niemiec: trzecia propozycja KE (VI 2008):
niezależni operatorzy przesyłowi (również poparcie AT, EL,
BG, LU, LV, SL, przeciwni: DA, IR, NL, SV, UK)
• Zrezygnowano z klauzuli wzajemności (Gazprom), ale spółki
spoza UE mogą inwestować pod warunkiem przyjęcia takiego
rozdziału, jaki stosuje się w danym państwie UE
• Pakiet przyjęty przez RUE (X 2008) i PE (IV 2009)
• Rozdzielenie działalności obrotowej i wytwórczej od
przesyłowej
• Wzmocnienie uprawnień regulacyjnych
• Upowszechnianie inteligentnych systemów pomiarowych
• Wzmocnienie praw konsumenta i ochrona najbardziej
wrażliwych odbiorców
• Zwiększenia możliwości wzajemnej pomocy państw
członkowskich w przypadku zagrożenia dostaw energii
Trzeci pakiet liberalizacyjny –
główne założenia
1. Rozdział właścicielski - najdalej idąca forma zapewnienia, że firmy nie staną w
obliczu konfliktu interesów. Przedsiębiorstwa zintegrowane musiałyby sprzedać
swoje sieci i stworzyć odrębny podmiot, który będzie właściwy w obszarze
zarządzania siecią.
2. Niezależny operator systemu (ISO) - przedsiębiorstwa mogłyby zachować nadzór
właścicielski nad sieciami przesyłowymi. Aby zliberalizować rynek państwa
członkowskie mogłyby np. zobowiązać takie przedsiębiorstwa do przekazania
zarządzania sieciami wyznaczonemu, oddzielnemu podmiotowi - niezależnemu
operatorowi systemu (tzw. ISO).
3. Niezależny operator przesyłowy (ITO) - pozwala on na zachowanie integralności
obrotu i przesyłania energii, ale jednocześnie zobowiązuje takie podmioty do
przestrzegania dokładnie określonych reguł zapewniających, że te dwie części
przedsiębiorstwa będą działać w praktyce niezależnie. Ich przestrzegania pilnować
będzie organ nadzorczy, a firmy będą opracowywać program zgodności
(compliance programme), którego wypełniania pilnować będzie przedstawiciel ds.
zgodności (compliance officer).
Rozdzielenie działalności wytwórczej od obrotowej na tych samych zasadach
(rozdział prawny i funkcjonalny dla przedsiębiorstw obsługujących ponad 100 tys.)
Rozdzielenie działalności sieciowej
od wytwórczej i obrotowej
Wzmocnienie uprawnień
regulacyjnych
• Organ niezależny nie tylko od interesów przemysłu
energetycznego lub gazowniczego
• Odrębne środki budżetowe i autonomiczność w
wykonaniu przyznanego budżetu
• Powoływanie członków zarządu i kierownictwa na
ustaloną kadencję (od 5 do 7 lat) z możliwością
odnowienia
Wzmocnienie uprawnień
konsumenckich
• Zmiany dostawcy prądu lub gazu nie mogą trwać
dłużej niż 3 tygodnie
• Większa dostępność informacji o prawach
konsumenta energii
• Obowiązek państwa ochrony odbiorców wrażliwych
(których nie stać na opłacenie rachunków)
• Obowiązek państw wdrożenia inteligentnych
pomiarów zużycia energii (liczniki elektroniczne ze
zdalnym przesyłem danych)
Nowe instytucje unijne odp. za
liberalizację rynku energii
• Agency for Cooperation of European
Regulators (ACER) – zrzeszenie krajowych
regulatorów
• European Network Transmission System
Operators (ENTSO) – zrzeszenie krajowych
operatorów systemów przesyłowych
•
Czasowy zakaz zatrudniania kadry kierowniczej. Pracownicy zatrudnieni na
stanowiskach kierowniczych w sieciowej części przedsiębiorstwa nie będą mogli
podejmować pracy w spółce wytwórczej i obrotowej przez okres 3 lat przed i 4 lat
po okresie zatrudnienia u operatora przesyłowego
•
Umowy handlowe i finansowe zawierane pomiędzy spółką zintegrowaną, a
niezależnym operatorem przesyłowym będą zatwierdzane przez krajowy organ
regulacyjny
•
Klauzule, które mają zapobiec przejęciu kontroli nad systemami przesyłowymi
państw członkowskich przez przedsiębiorstwa spoza UE, jeśli nie spełniają one
określonych warunków. Krajowy regulator rynku energetycznego będzie mógł
odmówić udzielenia koncesji przesyłowej spółce kontrolowanej przez podmiot z
kraju trzeciego, jeśli nie spełnia on warunków dotyczących rozdzielenia działalności
sieciowej od handlowej oraz jeśli wejście na rynek takiego podmiotu mogłoby
zagrozić bezpieczeństwu dostaw na rynku państwa członkowskiego lub w UE
Pozostałe zmiany związane z
trzecim pakietem
Działania UE na rzecz rozbudowy
infrastruktury energetycznej
• Reforma TEN-E (decyzja PE i RUE z 6.09.2006
ustanawiająca wytyczne sieci energetycznych)
• Priority Interconnection Plan - Komunikat KE z
23.02.2007
• Energy infrastructure priorities for 2020 and
beyond – Blueprint for an integrated European
energy network – Komunikat KE z 17.11.2010
• Nowe regulacje?
Energy infrastructure priorities for 2020 and beyond
–
Blueprint for an integrated European energy network
EC Communication 17/11/2010
• Regionalna sieć
(V4 + Chorwacja):
połączone
terminale LNG
• 1 tys. km nowych
gazociągów do
2014 r. za 8 mld zł
(obecnie jest
prawie 10 tys.)
•Dofinansowanie ze
środków UE
Rozbudowa gazociągów w Polsce